Μου φαίνεται ότι μάλλον θα διαφωνίσω με όλους. Και βέβαια υπάρχουν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο λέξεις πολυχρησιμοποιούμενες και συνηθισμένες όπως οι παραπάνω που αναφέρθηκαν. Αν η γλώσσα μας έχει π.χ. 50000 λέξεις (μην πιαστείτε από το νούμερο), δε νομίζω ότι καθημερινα χρησιμοποιούμε πάνω από 500. Και από αυτές έστω ότι οι 80 είναι σε πολύ συχνή χρήση. Ο στιχουργός όταν θέλει να πει κάτι, όσο βλακεία ή εξυπνο και να είναι, είναι πιο εύκολο να βάλει κάποιες από τις 80 που ξέρει ο περισσότερος κόσμος. Από κει και πέρα είναι στο χέρι του και στην ευρυματικότητά του να δημιουργήσει, να παράγει ή να αντιγράψει. Και φυσικά, ανάλογα με το αποτέλεσμα, υπάρχει και το αντίστοιχο κοινό στο οποίο απευθύνεται ή η αντίστοιχη περίσταση.
Αναφέρω από τα παραδείγματα
Πού να ‘ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου
Και λείπει όλη νύχτα απ’ το κρεβάτι μου;
Ο στίχος μπορεί να είναι μια μάπα και μισή (ούτε δύο δηλαδή), όμως το έχω χορέψει πάρα πολλές φορές και μου δημιουργεί την ίδια διάθεση κάθε φορά. Άρα μάλλον είναι επιτυχημένος.
Γιατί να κλαίνε τα μαύρα σου μάτια
μάτια παλάτια του πόθου κομμάτια
Χιλιοπαιγμένος στίχος που θα παιχτεί ακόμα 1.000.000.000 φορές τουλάχιστον. Και πάντα τα μάτια θα είναι παλάτια και θα γίνονται κομμάτια στο άκουσμά του.
Ρίτα-Ριτάκι κανέναν δε φοβάσαι
Ρίτα-Ριτάκι τίποτα δε θυμάσαι
Υπάρχει κανείς που δεν έχει σιγοτραγουδήσει τους παραπάνω στίχους;
Για να μην αναφέρω και ένα κάρο τραγούδια με συνδυασμούς πάω-αγαπάω, αγαπώ-απατώ, μιλάω-γελάω κοκ. Αυτά όμως δεν είναι λόγοι για να αφορίσουμε τις λέξεις ή το συνδυασμό αυτών. Κάπου αλλού πρέπει να στραφούμε και όχι στις λέξεις.
) Πρώτα όμως ας αποφασίσουμε ποιες θα συμπεριλάβουμε στην μαύρη λίστα.
