Κοινότυπες ρίμες

[Γλωσσολάγνος]

Υ.Γ. Έχω μια ένσταση για το "κοινότυπες" αλλά έχω την εντύπωση ότι όντως αυτός είναι ο τύπος που έχει κυριαρχήσει τελευταία

Συμφωνώ απόλυτα. Καί με την ενσταση καί με την παραδοχή της ευρείας χρήσης. Ξέρω ότι η πλειοψηφία λέει κοινότυπος ίσως επηρεασμένη απ' το πρωτότυπος, αλλά προσωπικά θα επιμείνω στο κοινότοπος, γνωρίζοντας και την καθιερωμένη φράση κοινός τόπος (απ' όπου προέρχεται).

Αριστοτέλη, αν και μπορώ να σε καταλάβω, τάσσομαι με την άποψη του Φάρου. Η μουσική παίζει καθοριστικό ρόλο για να δεχτούμε το κοινότοπο και το κιτς - κι όχι απλώς να το δεχτούμε, αλλά και να μερακλώνουμε μ' αυτό. Ανήκω πάντως σ' αυτούς που εκτιμούν ιδιαίτερα μία ευρηματική ομοιοκαταληξία, αρκεί να έρχεται φυσικά. Από τραγουδοποιούς, θεωρώ ότι ο Τζίμης Πανούσης κι ο Γιάννης Μηλιώκας έχουν γράψει εξαιρετικά πετυχημένες και πρωτότυπες ρίμες. Όσο για τα μάτια-κομμάτια και το λάθος-πάθος, στην πυρά κι από μένα (ευχαρίστως θα την άναβα).

 

[Πιούζυ]

Μου φαίνεται ότι μάλλον θα διαφωνίσω με όλους. Και βέβαια υπάρχουν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο λέξεις πολυχρησιμοποιούμενες και συνηθισμένες όπως οι παραπάνω που αναφέρθηκαν. Αν η γλώσσα μας έχει π.χ. 50000 λέξεις (μην πιαστείτε από το νούμερο), δε νομίζω ότι καθημερινα χρησιμοποιούμε πάνω από 500. Και από αυτές έστω ότι οι 80 είναι σε πολύ συχνή χρήση. Ο στιχουργός όταν θέλει να πει κάτι, όσο βλακεία ή εξυπνο και να είναι, είναι πιο εύκολο να βάλει κάποιες από τις 80 που ξέρει ο περισσότερος κόσμος. Από κει και πέρα είναι στο χέρι του και στην ευρυματικότητά του να δημιουργήσει, να παράγει ή να αντιγράψει. Και φυσικά, ανάλογα με το αποτέλεσμα, υπάρχει και το αντίστοιχο κοινό στο οποίο απευθύνεται ή η αντίστοιχη περίσταση.

Αναφέρω από τα παραδείγματα

Πού να ‘ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου
Και λείπει όλη νύχτα απ’ το κρεβάτι μου;
Ο στίχος μπορεί να είναι μια μάπα και μισή (ούτε δύο δηλαδή), όμως το έχω χορέψει πάρα πολλές φορές και μου δημιουργεί την ίδια διάθεση κάθε φορά. Άρα μάλλον είναι επιτυχημένος.

Γιατί να κλαίνε τα μαύρα σου μάτια
μάτια παλάτια του πόθου κομμάτια
Χιλιοπαιγμένος στίχος που θα παιχτεί ακόμα 1.000.000.000 φορές τουλάχιστον. Και πάντα τα μάτια θα είναι παλάτια και θα γίνονται κομμάτια στο άκουσμά του.

Ρίτα-Ριτάκι κανέναν δε φοβάσαι
Ρίτα-Ριτάκι τίποτα δε θυμάσαι
Υπάρχει κανείς που δεν έχει σιγοτραγουδήσει τους παραπάνω στίχους;

Για να μην αναφέρω και ένα κάρο τραγούδια με συνδυασμούς πάω-αγαπάω, αγαπώ-απατώ, μιλάω-γελάω κοκ. Αυτά όμως δεν είναι λόγοι για να αφορίσουμε τις λέξεις ή το συνδυασμό αυτών. Κάπου αλλού πρέπει να στραφούμε και όχι στις λέξεις.

Συμφωνώ απόλυτα. Καί με την ενσταση καί με την παραδοχή της ευρείας χρήσης. Ξέρω ότι η πλειοψηφία λέει κοινότυπος ίσως επηρεασμένη απ' το πρωτότυπος, αλλά προσωπικά θα επιμείνω στο κοινότοπος, γνωρίζοντας και την καθιερωμένη φράση κοινός τόπος (απ' όπου προέρχεται).

Συμφωνω με τους προλαλησαντες και με τα οσα λεει ο Γλωσσολαγνος σχετικα με τον Πανουση και το Μηλιωκα (απλα μπερδευτηκα με τις παραθεσεις και δεν ενσωματωσα ολο το κειμενο!)

Επιπλεον θα ηθελα να πω κι εγω οτι δεν εχω καταλαβει το νοημα του νηματιου και την επιθυμια σας να "ριξετε στην πυρα" καποιες ριμες που εχουν χρησιμοποιηθει ευρεως.. Δεχομαι την επιθυμια σας να ακουσετε επιτελους και κατι πρωτοτυπο και οχι συνεχεια τα ιδια και τα ιδια, αλλα γιατι τοσος καημος με αυτες τις ριμες..;!

 

[Γαλή]

Δεχομαι την επιθυμια σας να ακουσετε επιτελους και κατι πρωτοτυπο και οχι συνεχεια τα ιδια και τα ιδια, αλλα γιατι τοσος καημος με αυτες τις ριμες..;!

Δε θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα!

 

[Χρυσηίδα]

Επιπλεον θα ηθελα να πω κι εγω οτι δεν εχω καταλαβει το νοημα του νηματιου και την επιθυμια σας να "ριξετε στην πυρα" καποιες ριμες που εχουν χρησιμοποιηθει ευρεως.. Δεχομαι την επιθυμια σας να ακουσετε επιτελους και κατι πρωτοτυπο και οχι συνεχεια τα ιδια και τα ιδια, αλλα γιατι τοσος καημος με αυτες τις ριμες..;!

Σχόλιο 1ο :

Μπορείς απόψε να βγεις μ’ όλες τις τσούλες της γης
Βγες μπροστά, δυνατά, για νέους έρωτες
Να βρεις κορίτσια σωστά για να χαρεί κι η μαμά
Στην πυρά, στην πυρά με τις ξενέρωτες


Σχόλιο 2ο :

Καλές μου Πιούζυ και Γαλή,

για μένα όσο νόημα έχει να ψάχνουμε να βρούμε την προέλευση του "φαρσί" ή να μαλλιοτραβιόμαστε για το "αφορά το" ή "στο", άλλο τόσο έχει κι αυτό. Αυτό, τουλάχιστον, είναι και διασκεδαστικότερο.

Μα ανοξείδωτο πυρέξ ..... Δεν το έχω ξεπεράσει, ακόμα :λυγμ:

 

[Μιχαλιος]

Όπα όπα, όπα όπα
σ’ αγαπώ κι ας μη σου το πα
Φαντάζομαι το στιχουργό να κάθετε και να γράφει το ένα όπα μετά το άλλο…

 

[Γαλή]

Μα ανοξείδωτο πυρέξ ..... Δεν το έχω ξεπεράσει, ακόμα

Ο υπερρεαλισμός ζει! :χαχαχα:

 

[Φαροφύλακας]

Μιχαλιό, μ' έκανες και γέλασα

αστεία-αστεία, Χρυσηιδάκι, και το έρωτες-ξενέρωτες ενδιαφέρουσα ρίμα.

Γαλή, δυστυχώς δεν γίνεται να ρίξουμε τις κοινότυπες ρίμες στην πυρά εν έτει 2009. προσωπικά σκεφτόμουν κάτι σε νομοσχέδιο ή προεδρικό διάταγμα που να τις απαγορεύει.

 

[Χρυσηίδα]

Καααααααλή είναι!

 

[Φένια]

Ωραίο θέμα! Ως μανιώδης ερασιτέχνης στιχουργός, προσπαθώ να αποφεύγω τις μισητές, πολυχρησιμοποιημένες ρίμες. Μερικές φορές είναι αναγκαίες, για να βγει το ποιηματάκι. Οσο για ορισμένα ευρηματικά λαικά άσματα, περιλαμβάνουν κάποιες κορυφαίες- όπως.

Θα γίνω Γκαγκάρι(ν)
να πάω στο φεγγάρι.

Πότε Βούδας, πότε Κούδας..

Τι γυρεύεις μεσ' την Κίνα, Τσάκι Τσαν
που οι γροθιές σου εκατομμύρια τσάκισαν

Αλλη η δουλειά του ναύτη
κι άλλη του καντηλανάφτη

Οσο για τον Παίδαρο και το Μέγαρο- είναι κορυφαίο και συνεχίζει ως εξής
κι άμα θελήσω μουσική
τον πάω στο κρεββάτι
εγώ κι ο παίδαρος μαζί
θα πούμε την ενάτη!

Υποκλίνομαι!!

 

[Φαροφύλακας]

πρέπει να αλλάξει ο τίτλος τού νήματος διότι καταλήξαμε να παραθέτουμε σούπερ ευρηματικές ρίμες...

Αλήθεια, το θυμάστε αυτό από την δεκαετία τού '80;
Στο κόσμο των καμπόσων
Νικάει ο Τσαρλς Μπρόνσον
Ο Ράμπο κι ο Μαντ Μαξ
Νικάνε εναλλάξ

ή κάπως έτσι... ( τίνος ήταν; )

 

[Αμοντιλιάδο]

Δεν ξέρω, αλλά αυτό με το Γκαγκάριν είναι απλώς ανυπέρβλητο!

 

[Αμοντιλιάδο]

Μια άσχετη παρατήρηση: νομίζω πως σωστό είναι το "κοινότοπος" κι όχι το "κοινότυπος" ( μια εσφαλμένη μορφή, πιθανώς κατά το "πρωτότυπος").

 

[Φαροφύλακας]

σαν εσφαλμένο τύπο το αναφέρει ο Μπαμπινιώτης αλλά το κοινότυπος είναι ο πιο... κοινός τύπος (με διπλάσιες ανευρέσεις στο google, για παράδειγμα) και βέβαια και πολύ λογικό σημασιολογικά, χώρια που έχει και την αναλογία προς το πρωτότυπος.

( λεξικά, για άλλη μια φορά, φάτε την σκόνη της γλώσσας )

 

[Ιάλεμος]

Δεν ξέρω για σας αλλά...

Πίσω από τις λέξεις
βρίσκεται ο Αλέξης ( Τσίπρας ; )