Κοκκινάδια στα τετράδια

[Χρυσηίδα]

Ενα πράγμα που έμαθα σαν φοιτήτρια ήταν το εξής : οι σύγχρονες παιδαγωγικές μέθοδοι είναι πολύ κατά του διορθώματος με κόκκινο στα τετράδια. Το κόκκινο στυλό, επειδή ακριβώς είναι έντονο, ασχημίζει τη δουλειά του παιδιού και το αποκαρδιώνει. Η συμβουλή, λοιπόν, ήταν η εξής : Διορθώνουμε με όσο το δυνατόν πιο διακριτικό τρόπο.

Αυτό το εφαρμόζω χρόνια τώρα. Διορθώνω μόνο με μολύβι και το έχω συνηθίσει τόσο πολύ που μου είναι αδύνατον να χρησιμοποιήσω κάτι άλλο. Το κόκκινο το θεωρώ εντελώς κραυγαλέο.

Έλα, όμως, που οι μαθητές έχουν αντίθετη άποψη. Συχνά παραπονιούνται :

"Μα, πώς διορθώνετε έτσι;" "Να σας δώσω κόκκινο;" "Δεν τις βλέπω τις διορθώσεις σας" και άλλα παρόμοια.

Εγώ επιμένω, όπως επιμένω και σε άλλα πράγματα (πχ όχι στην ορθογραφία) αλλά επιμένω μόνη μου. Και είναι δύσκολο.

Το είχα συζητήσει και με μια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο και δεν της είχε κάνει καμιά εντύπωση. Το σχόλιό της ήταν ότι αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος που μας αφομιώνει το σύστημα.

 

[Γλωσσολάγνος]

Η δική μου άποψη, όσο κι αν φαίνεται αρχικά απλοϊκή, είναι: πράσινο. Χρώμα καθόλου κραυγαλέο και, αν το πάμε σημειολογικά, με θετικούς συνειρμούς: ας σκεφτούμε τον ρόλο του κόκκινου και του πράσινου στην κυκλοφορία των οχημάτων. Σταμάτημα = αποθάρρυνση, ξεκίνημα = ενθάρρυνση. Τί λέτε;

 

[Χρυσηίδα]

Επίσης, στην οικιακή οικονομία μαθαίναμε ότι το πράσινο είναι ένα χρώμα που ξεκουράζει το μάτι. Σίγουρα είναι μια λύση, το έχω σκεφτεί κι εγώ.

Αλλά επειδή είμαι και λίγο πεισματάρα, δεν το έχω υιοθετήσει ακόμα))

 

[Εσκιβέλ]

Το πράσινο καλό ακουγεται σε εμάς τις μαθήτριες, αν θέλετε συμβουλές εκ των έσω.. ;)

 

[Γλωσσολάγνος]

Θέλουμε, θέλουμε! Χαίρομαι που ακούγεται καλό

 

[Αντέρωτας]

Οντως και εγω πρασινο θα ελεγα

Τωρα, οταν ειπα σε μια δασκαλα μου οτι το κοκκινο ειναι πολυ εντονο και αποκαρδιωνει κλπ, θυμωσε και ειπε "εμας μας διορθωναν με κοκκινο και μας εδερναν με το παραμικρο και κανενα παιδακι δεν αποκαρδιωθηκε ουτε απεκτησε ψυχολογικα προβληματα, βγηκανε να μιλανε τωρα οι ψυχολογοι"

Βεβαια δεν μπορω να πω οτι η γενια της μας παρεδωσε ενα καλο κοσμο, αλλα οκ, εχει ένα πόιντ

 

[Χρυσηίδα]

βγηκανε να μιλανε τωρα οι ψυχολογοι[/I]"

Βεβαια δεν μπορω να πω οτι η γενια της μας παρεδωσε ενα καλο κοσμο, αλλα οκ, εχει ένα πόιντ

Μια λεπτομέρεια, η παιδαγωγική το λέει (μπορεί να είναι αδερφούλες, αλλά για να ακριβολογούμε)

Επίσης, αν και δε μπορώ να ξέρω ποιας γενιάς ήταν η δασκάλα που λες, εγώ τα διδάχτηκα αυτά το 1989- 1990. Πάνε είκοσι χρόνια τώρα ...... Και το "σύστημα" επιμένει!

 

[Φαροφύλακας]

Τωρα, οταν ειπα σε μια δασκαλα μου οτι το κοκκινο ειναι πολυ εντονο και αποκαρδιωνει κλπ, θυμωσε και ειπε "εμας μας διορθωναν με κοκκινο και μας εδερναν με το παραμικρο και κανενα παιδακι δεν αποκαρδιωθηκε ουτε απεκτησε ψυχολογικα προβληματα, βγηκανε να μιλανε τωρα οι ψυχολογοι"

και πώς μπορεί να το ισχυριστεί αυτό, μήπως έκανε τάχα καμιά έρευνα;

Έχω γνωρίσει άνθρωπο που ψεύδιζε και είχε πρόβλημα προσανατολισμού και ισχυριζόταν πως μετά από έρευνα που έκανε κατέληξε πως αυτό οφειλόταν στο ότι στο σχολείο τον καταπίεζαν να γράφει με το δεξί ενώ αυτός ήταν αριστερόχειρας, πράγμα που έφερε τα δύο ημισφαίρια τού εγκεφάλου σε σύγκρουση.

Οπότε ας μείνουν οι παλιοί δάσκαλοι πίσω στις δικές τους παλιές εποχές με όλα τα καλά τους και τα πολλά στραβά τους κι ας προχωρήσουν οι νέοι δάσκαλοι μπροστά, καλύτεροι και με μεγαλύτερη προσοχή απέναντι στον ευαίσθητο ψυχισμό ενός παιδιού.

 

[Αντέρωτας]

Προφανως μιλαει για τον εαυτο της και τους συνομιλικους της που "εγιναν ανθρωποι", δηλ. μια χαρα οικογενειαρχες και επαγγελματιες παρα τη "δυσκολη" παιδικη ηλικια

Η ιδια λογικη με το "εμεις που τρωγαμε ξυλο τι παθαμε;"

 

[Χρυσηίδα]

"εμεις που τρωγαμε ξυλο τι παθαμε;"

Να αρχίσω να απαριθμώ;

 

[Αντέρωτας]

Ναι παρακαλω

 

[Πιτσουνάκι]

Η δική μου άποψη, όσο κι αν φαίνεται αρχικά απλοϊκή, είναι: πράσινο. Χρώμα καθόλου κραυγαλέο και, αν το πάμε σημειολογικά, με θετικούς συνειρμούς: ας σκεφτούμε τον ρόλο του κόκκινου και του πράσινου στην κυκλοφορία των οχημάτων. Σταμάτημα = αποθάρρυνση, ξεκίνημα = ενθάρρυνση. Τί λέτε;

Ακριβώς αυτό. Χρησιμοποιώ πράσινο στη δουλειά μου, σε έγγραφα για δική μου χρήση, επειδή το κόκκινο "παρατραβάει" την προσοχή μου.

Αλλά επειδή είμαι και λίγο πεισματάρα, δεν το έχω υιοθετήσει ακόμα))

Ελπίζω 3 χρόνια μετά να το υιοθέτησες Μ'ένα γρήγορο σκανάρισμα, που συνήθως κάνουν τα παιδάκια στις διορθώσεις τους, το μολυβάκι ίσως δεν το προσέχουν.

Έχω γνωρίσει άνθρωπο που ψεύδιζε και είχε πρόβλημα προσανατολισμού και ισχυριζόταν πως μετά από έρευνα που έκανε κατέληξε πως αυτό οφειλόταν στο ότι στο σχολείο τον καταπίεζαν να γράφει με το δεξί ενώ αυτός ήταν αριστερόχειρας, πράγμα που έφερε τα δύο ημισφαίρια τού εγκεφάλου σε σύγκρουση.

Ισχύει αυτό. Είχα μια φίλη που απέκτησε πιο σοβαρά προβλήματα (λόγου, κινητικά, κοινωνικοποίησης) από τέτοια καταπίεση.


Δεν μπορώ να έχω άποψη γιατί δεν έκανα σχεδόν καθόλου λάθη (στο δημοτικό-μετέπειτα δεν έγραφα καν )) ). Για μένα σαν παιδί, το μόνο που δε θα μου δημιουργούσε ψυχολογικό τραύμα θα ήταν να μου πει πολύ τρυφερά η δασκάλα μου "Γλυκιά μου, αυτή η λεξούλα θέλει η όχι οι." Υποθέτω πως για να αποφύγω το τραύμα φρόντιζα να μην κάνω λάθος.
Η καλύτερη μέθοδος που συνάντησα, ήταν τα αυτοκόλλητα που κολλούσε μια δασκάλα στα τετράδια. Όσο λιγότερα λάθη, τόσο περισσότερα ή μεγαλύτερα αυτοκόλλητα. Δεν ξέρω ακριβώς την κλίμακα, πάντως οι μαθητές της περίμεναν πώς και πώς να δουν πώς τα πήγαν.

 

[Εμιλυ]

Πάντως κι εγώ σαν αριστερόχειρας που καταπιέστηκε να γράφει με το δεξί και έγινα και καλλιγράφος, δεν έπαθα τίποτα απολύτως.
Όχι μόνο δεν έπαθα τίποτα απολύτως αλλά έγινα και αμφίχειρας και με μεγάλη ικανότητα στα χειρωνακτικά - επεμβατικά.
Μάλιστα θεωρώ ότι αυτή η "καταπίεση" με εξέλιξε και με βοήθησε. Το να μάθεις και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου σου να λειτουργούν δεν είναι κατ΄ανάγκη κακό. Άλλο αν μερικοί δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Ίσως η ιστορία έχει να δείξει ότι σε συνθήκες πίεσης κάποιοι που δύνανται ανθούν.

 

[Χρυσηίδα]

Ελπίζω 3 χρόνια μετά να το υιοθέτησες Μ'ένα γρήγορο σκανάρισμα, που συνήθως κάνουν τα παιδάκια στις διορθώσεις τους, το μολυβάκι ίσως δεν το προσέχουν.

Το πράσινο δε μου αρέσει καθόλου. Χρησιμοποιώ μπλε στυλό στα παιδιά που γράφουν με μολύβι και μπλε μαρκαδοράκι σ' αυτά που γράφουν με στυλό. Πάντως από το μολύβι ξεκόλλησα (αν και δεν το έχω καταργήσει ακόμα εντελώς).

 

[Πιτσουνάκι]

Έμιλυ καταπιεσμένου δεξιόχειρα είναι αυτά τα γράμματα στην κάρτα μου;;;;;

Κάποιοι από όσους δεν μπορούν να τα καταφέρουν, δεν αντέχουν την πίεση. Και πιστεύω πως είναι εκείνοι που δεν έχουν περιθώρια να ξεσπάσουν πουθενά, όπως το άτομο που αναφέρω, το οποίο ζούσε σ'ένα περιβάλλον όπου δεν υπήρχε ελευθερία για οποιαδήποτε έκφραση. Αν πρέπει να μιλήσω για μένα ναι, είμαι πια πεπεισμένη πως θα ανθούσα με λίγη καταπίεση. Θα έκλαιγα, θα θύμωνα και μετά θα το έκανα.

Ροζουλί στα κοριτσάκια. Με γκλίτερ!

 

[Αμοντιλιάδο]

Και ενα μπλεδακι ωραιο θα ηταν

 

[Μορφέας]

Εμένα πάντως η δασκάλα μας, μας είχε ρωτήσει τον καθένα τι χρώμα ήθελε το κάθε παιδί να χρησιμοποιεί στο τετράδιο του.. Βέβαια αυτό φαντάζομαι ότι χρειάζεται πολύ υπομονή από τη δασκάλα ώστε να αλλάζει συνέχεια στυλό στο κάθε τετράδιο.. Αλλά απο ότι φαίνεται της άρεσε, το έβλεπε σαν παιχνίδι μάλλον..!

 

[Μήτις]

Και ενα μπλεδακι ωραιο θα ηταν

κι εγώ αυτό κάνω, διαλέγω μπλε άλλης απόχρωσης, το κόκκινο το μισούσα από μαθήτρια.

 

[Αντέρωτας]

Μικρος σε καποια φαση ηθελα να μαθω να γραφω και με το αριστερο, μου φανηκε χρησιμο και "κουλ" να μπορεις να γραφεις και με τα δυο

 

[Αντάρης]

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, το κόκκινο δε θα έπρεπε να είναι πρόβλημα. Δε θα μου την έδινε τόσο πολύ αν οι διορθώσεις δεν ήταν θρασύτατες και ξεδιάντροπες, μεγάλα Χ που διαγράφανε τα λάθη, ερωτηματικά που πιάναν μισή σελίδα, λέξεις άναρχα γραμμένες με γραφικό χαρακτήρα τόσο διαφορετικό και υπεροπτικό σε σχέση με το δικό μου. Ήταν σαν να διόρθωναν και να υποτιμούσαν ταυτόχρονα. Με όποιο χρώμα και να γινόταν, φαντάζομαι θα κατέληγε να με πειράζει. Ψυχικά τραύματα