Δεν υποτίθεται, είναι το θηλυκό του κοττός.
Η ορθογραφία λογικά απλοποιήθηκε, των δύο «τ» εννοώ, που μπορεί να οφείλεται (-ττ-) σε εκφραστικό αναδιπλασιασμό.
Κι έτσι έχουμε την κότα, αλλά και τον κότσο των γυναικών.
Δύναται βεβαίως, να δώσουμε περισσότερο ενδιαφέρον στο νήμα -προσφέροντας χαρά και νόημα σε όσους θελήσουν κι αυτήν τη φορά να παίξουν το παιχνίδι- αν αναρωτηθούμε από που προέρχεται ο κόττος, κοκοττός, κοκοτός, κόκορας.
Από το κοτέω ή από το κοτάω/κοτώ;
Οργή/επιθετικότητα ή ρίσκο/τόλμη (όπου έχεις στανταράκι τα δύο σου «τ» στους κόττους, κύβους, ζάρια);
Έχουμε και το κοττίς, την κεφαλή, που επίσης μπορεί να είναι ο λόγος που πήρε το όνομα κόττος ο πετεινός, εξαιτίας του λοφίου του.
post scriptum: Όταν και διάβασα τον τίτλο του νήματος: «κότα», ένοιωσα σίγουρος πως το είχες επιτέλους γυρίσει από τη γραμματική στη φιλοσοφία, αναρωτώμενος αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα.