Λίτσα Ψαραύτη: "Το Αυγό της Έχιδνας"

[Χίμαιρα]

Πολλά, μα πάρα πολλά είναι τα βιβλία της Νεοελληνικής Παιδικής-Νεανικής Λογοτεχνίας, και σίγουρα η Λίτσα Ψαραύτη δε χρειάζεται συστάσεις.

"Ο Στέφανος είναι 18 χρονών, γεμάτος όνειρα για το μέλλον και ενθουσιασμό για τη ζωή. Κανείς όμως δεν τον έχει προειδοποιήσει για τις κακοτοπιές που μπορεί να συναντήσει, κανείς δεν του έχει πει ότι ακόμα και ο έρωτας, η ομορφότερη εμπειρία της νιότης, μπορεί να είναι επικίνδυνος, αν δεν ξέρεις να προφυλαχτείς από τον κίνδυνο της εποχής μας - το AIDS"

Είναι γλαφυρό, συγκινητικό, απλό, εύκολο στο διάβασμα. Πάντα διαβάζω τα βιβλία των παιδιών μου πριν τους τα παραδώσω, και αυτό το πήρα στις κόρες μου όταν η μεγάλη μου ήταν ακόμα 11 ετών (κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε!)
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουμε όλοι.

 

[Αριάδνη]

Οντως, ωραιο βιβλιο απο τις εκδοσεις Πατακη- το ειχα διαβασει αρκετα μικρη σε εποχη που δνε ηξερα καν σε τι αναφερεται το βιβλιο, αλλα και που εμαθα δεν με σοκαρε καθολου, δινεται τοσο γλυκα η ιστορια απο την Ψαραυτη - δυστυχως οι γονεις μου δνε μου ειχαν κανει λογο ποτε για αυτους τους κινδυνους, γιατι; ενας Θεος ξερει-ενα αλλο στο ιδιο στυλ, με το ιδιο θεμα ''η γευση πικραμιγδάλου'', με μια κοπέλα αυτη τη φορά που αντιμετωπίζει τον εφιαλτη αυτης της ασθενειας!

τα δινει ολα τοσα ωραια δοσμενα η συγγραφεας, ακομα και την πρωτη εμπειρια του Στεφανου αλλα και την εμπειρη γυναικα που παει να επισκεφτει για να τον κανει άνδρα...και τελικα την κοπανα ο ιδιος πιν γινει οτιδηποτε!

 

[Φαντινα]

Ηταν καταπληκτικο και τολμηρο για την εποχη που βγηκε...Ειχε μια γλωσσα ανεπιτηδευτη ,μπορουσε να αγγιξει καθε εφηβο και να προβληματισει.Και το γευση ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΟΥ θυμαμαι μου ειχε αφησει παρομοια αισθηση.Αυτα τα βιβλια σου θυμιζουν οτι το ΑΙDS μας αφορα ολους.