Μελοποιημένη ποίηση

Σαώρη

Σαώρη

Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
Καλησπέρα!
Είδα τις δημοσιεύσεις και νομίζω, χωρίς να είμαι 100% σίγουρη, ότι ξέφυγαν 2 άσημα, αλλά αξιόλογα μελοποιημένα ποιήματα από τις παραθέσεις σας. :ντροπή:

Απληστία
Στίχοι: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Μουσική: Κωνσταντίνος Μπουντούνης

Όλο και πιο πολλά γυρεύω,
όλο και πιο πολλά ζητώ,
με τίποτα πια δε χορταίνω,
μα πού θα πάει, Θεέ μου, αυτό.

Η θάλασσα είναι δικιά μου
κα έχω λυσσάξει για νερό,
με τίποτα δεν ξεδιψάω,
μα πού θα πάει, Θεέ μου, αυτό.

Ο έρωτας πια δε μου φτάνει
κι η απληστία είναι χτικιό,
το λάδι στη φωτιά δε σβήνει,
μα πού θα πάει , Θεέ μου, αυτό.
https://www.youtube.com/watch?v=NSDHT_dTyz4
____________________________
Ἑκάτης πάθη
Ποίηση : Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μελοποίηση : Xαρίλαος Τρουβάς

...Ἀπόψε πρόβαλε γυμνή, σὰ τέρας, ἡ Σελήνη
κι ἄβυσσος πόθου τὴ δονεῖ:
τὴν εἶδαν ὅλοι ἀπὸ νωρίς, τὶς πόρπες της νὰ λύνει,
σὰ νὰ διψοῦσεν ἡδονή...

Τί νά ῾δε ξάφνου ῾δῶ στὴ γῆ καὶ τόσο τὸ λυμπίστη
πού ῾χουν μὲ πάθος κρεμαστεῖ,
σὰ νά ῾θελαν νὰ λυτρωθοῦν, ἀπ᾿ τὴ παλιὰ τὴν πίστη
κι οἱ δυό της οἱ νεκροὶ μαστοί;

Παρθένα, στείρα καὶ βουβή, ὅμοια μὲ σαλαμάντρα,
στὰ βάθια βράδυα τ᾿ ἀττικά.
πῶς ἔτσι, ἀπόψε, φρένιασε νὰ σμίξει τρελὰ μ᾿ ἄντρα
καὶ φλογερὰ κι ἐκστατικά;

...Τί κι ἂν ἡ νύχτα γέρν᾿ ἀργά, μέσ᾿ τὰ πυκνὰ ἐρέβη
κι ἀλλόκοτα μεθοῦν οἱ ἀνθοί;
Στὴ δύση, ῾κείνη μοναχή, ποὺ κείτεται καὶ ρεύει,
ζητεῖ τοῦ κάκου νὰ εὐφρανθεῖ...
https://www.youtube.com/watch?v=UpZD9SS8h8Y
 
Δ

Διατσέντα

Λαίδη Βιβλιοδέτρα

Το Τροπάριο της Κασσιανής. Απόδοση στην καθομιλούμενη από τον Φώτη Κόντογλου.

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά
πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:
Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,
η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.

Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.

Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,
από το φόβο της κρύφτηκε.

Των αμαρτιών μου τα πλήθη
και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,
ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,
εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος.
 
Last edited by a moderator:
Α

Ασημενια

Η Σαντάκο Σασάκι ήταν δύο χρονών όταν έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και 9 χρόνια αργότερα προσβήθηκε από λευχαιμία.
Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, αν κάποιος κάνει μια ευχή και μετά φτιάξει 1.000 tsuru (ένα σχέδιο Οριγκάμι που στα ιαπωνικά σημαίνει γερανός), η ευχή του θα γίνει πραγματικότητα. Η μικρή ξεκίνησε να φτιάχνει γερανούς αλλά δεν τα κατάφερε, πέθανε στις 25 Οκτωβρίου του 1955. Έφτιαξε 644 γερανούς πριν η υγεία της επιδεινωθεί. Μετά το θάνατό της τα παιδιά της Χιροσίμα μάζεψαν χρήματα και το 1958 στήθηκε το άγαλμα της Σαντάκο που κρατάει στα χέρια της ένα γερανό, στη μνήμη των μικρών φίλων τους που χάθηκαν στέλνοντας ένα μήνυμα στον κόσμο για την πολυπόθητη ειρήνη.

Αυτό το άγαλμα είδε, λοιπόν, ο Ρασούλ Γκαμζάτοφ κι έγραψε το ποίημα Zhuravli (Γερανοί) για τους αμέτρητους νεκρούς στρατιώτες της Ρωσίας στους δυο απανωτούς παγκόσμιους πολέμους. Μελοποιήθηκε από τον Yan Frenkel το 1969.


Το 1977 σε μετάφραση του Ρίτσου το ποίημα του Γκαμζάτοφ, μελωδία του Frenkel. τραγουδήθηκε από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά

 
Last edited by a moderator:
Έλλη Μ

Έλλη Μ

Καλος κι ο Νταλαρας αλλα σαν τον Κουτρα δεν εχει.-

Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes
Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ’ το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής
Ο παπαγάλος σου `στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ’ το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς
Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το `πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;
Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά
Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές
 
ΚρίτωνΓ

ΚρίτωνΓ

Υπόγειο -ποίηση της Ρίτας Μπούμη Παππά (Σύρος 1905- Αθήνα 1984)
(https://el.wikipedia.org/wiki/Ρίτα_Μπούμη_-_Παπά)
Μελοποίηση Αφοί Κατσιμίχα - Ζεστά Ποτά (1985)

Mystery Tales Greece - Στο Υπόγειο της Ρίτας, του Χάρη και του Πάνου

Mystery Tales Greece (info@mysterytales.eu). - της Βάσιας Τζανακάρη. Τι είναι άραγε αυτό που ώθησε μια σπουδαία ποιήτρια που ζούσε στην Αθήνα να αποκαλέσει «εγγόνι της» ενά μωρό που γεννήθηκε το 1980 σε μια επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας και που μόνο σε φωτογραφία είχε δει; Υποθέτω το...
mysterytales.eu mysterytales.eu

Εδώ:

Στίχοι:
Τους ήλιους δεν εμέτρησες
που σε ζητήσαν τόσα χρόνια.
Πού 'σαι γυναίκα
με τα γαλάζια τσίνορα;
Σ' έκρυψε στο φουστάνι της
η μαραμένη κοπέλα
πέντε χειμώνες σ' έθαψαν
σε χιόνι λασπερό.
Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται
απ' τη νιότη σου
γι' αυτό νωρίς βραδιάζει
πριν χορτάσεις.
Το μεσημέρι καίει
στα ψηλά τα δώματα,
το κύμα του ξανθό
λούζει τους δρόμους.
Πεθαίνεις με τους ποιητές
κάθε ηλιοβασίλεμα.
Τα χέρια σου μυρίζουν
απ' τα μαλλιά τους.
Χτυπάει η καμπάνα
που δεν πιστεύεις πια.
Σε ξένη αυλή συνομιλείς
με το φεγγάρι.
Σου 'φερε ο Μυλόζ
φέτος την άνοιξη.
Την πείνα σου ποιος άλλος
μπορούσε να νοιαστεί;
Φουρτούνιασε τη γειτονιά
το φιλντισένιο αμάξι του.
Γίνου όμορφη, γίνου όμορφη,
στα περιβόλια θα σε δείξει.
Έχεις ένα χαμόγελο
από μαργαριτάρια,
ψαράδες Σικελοί
στο ταίριαξαν να το φοράς.
Ψάξε και βρες το
πριν σε κλείσει η νύχτα
σ' ένα υπόγειο βαθύτερο
από τούτο.
 
Έλλη Μ

Έλλη Μ


Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου

Αποδοση στιχων του Μπόρχες, απο τους Συνηθεις Υποπτους. Πολυ αγαπημενο.

Κανείς δεν είναι της γης το αλάτι
κι όμως όλοι μας μες στη ζωή
κρύβουμε αυτό το ανεκτίμητο κάτι
που είναι το αλάτι της για μια στιγμή
Δεν είναι ένοχοι όλοι οι δολοφόνοι
Ούτε αθώοι όλοι οι δικαστές
Μα θα ‘ταν όμορφο καθώς ξημερώνει
κι οι δύο τους να ανήκαν στο χθες
Τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
Μη την λατρέψεις τυφλά την αλήθεια
γιατί ο καθένας μας την έχει αρνηθεί
μέσα σε μια μέρα μονάχα
χίλιες φορές για να σωθεί
Κι αν θα σε βάλει σε πειρασμό το κορμί σου
συγχώρεσέ το κι άκου τι λέει
τι κρύβει το σώμα, τι κρύβει η ψυχή σου
αυτό μπορεί να μην το μάθεις ποτέ
Τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
Ούτε η εκδίκηση ούτε η συγγνώμη
βρήκανε μέσα μου κάποια γωνιά
Η λησμονιά είναι η μόνη συγγνώμη
και η μόνη εκδίκηση η λησμονιά
Ρίξε τα μαργαριτάρια στ’ αγρίμια
Δώσ’ την καρδιά σου εκεί στα σκυλιά
όσοι αγαπάνε τη ζωή ξοδεύονται
Δίνονται, δίνονται κι είναι αυτό που μετράει
Τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
Ευτυχισμένοι, τέλος, όσοι αγαπάνε
κι όσοι αγαπιόνται δεμένοι σφιχτά
ευτυχισμένοι κι όλοι όσοι μπόρεσαν
να ξεπεράσουνε αυτά τα δεσμά
Τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα

Εχει κεφι, μπριο, ζωντάνια κι ενθουσιαζμο για την τριτη ηλικία. :ρ

Στους γάμους του μέλλοντος, ειμαι η θεια_Εγώ_θα_κάτσω_με_τους_νέους.:))))
 
Νικόλας Δε Κιντ

Νικόλας Δε Κιντ

Μέρες Αργίας - Διάφανα Κρίνα

Μελοποιημένο σονέτα (Νο ΙΧ) του Διονύση Καψάλη από την συλλογή του "Μέρες Αργίας"


Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα' μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου·
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, που το κεντρί σου;
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου,
καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.​
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη,
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει​
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου·
δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.

Πάντα πίστευα πως μιλάει για αυτοκτονία...
 
Έλλη Μ

Έλλη Μ

Για λογους ασχετους, τον τελευταιο μήνα ακουω σε επαναληψη 5-10 κομμάτια, 4 εκ των οποιων ειναι του Καββαδία
Το FGL
Τους 7 νανους, [η ερμηνεια του Μικρουτσικου, όταν πρωτοήχησε στ΄αυτίά μου, καπου παλια παλια, ήταν σοκ].
Την Εσμεράλντα
Και το Guevara
Για το Guevara, πολλά δεν θελω να πω μιας και προκειται για βιωματικο κομματι -όσο με αφορά- και το κουβαλάω απο φοιτήτρια, αυτό και 2-3 άλλα. Ομως, ξαναδιαβάζοντας τα αλλα δυο και γνωριζοντας την ιστορία πισω απο την Εσμεράλντα αλλά και το πώς μαεστρικά παντρευει δυο, ίσως και τρεις, πυλώνες στο FGL ο Καββαδίας, εχω να σχολιασω ότι
Αφενός, προκειται για στιχους που σε κινουν συθέμελα με τα πολιτικά θεματα του per se, που, προσωπικά, ανεκαθεν με συγκινούσαν.
Αφετερου, νομιζω οτι πολλά απο τα ποιήματα του Καββαδία, απομονωνοντας στιχους, τους ταιριαζει κανείς εκει που θελει και τον βολευει. Δηλαδή, ό,τι ισχυει πάντα με την ελευθερη ερμηνεια.
Απο την άλλη, μπορεί να φταιει και ο Κούτρας. (ή, η κουτρα, γενικότερα)

Αυτό.
 
Καλικάντζαρος

Καλικάντζαρος

Δαγεροτύπης
Σου πήρα κινητό να μιλάμε όλη μέρα
Σου πήρα και του βλάχου τη σκαλιστή φλογέρα
Σου `φτιαξα ραχάτ λουκούμ ολάκερο ταψί
Σου πήρα τη φανέλα του Ανθιμου Καψή
Σ’ αγόραζα κιλότες και τα κομπινεζόνια
Το πλαστικό το χρήμα για όλα σου τα ψώνια
Ένα γλυκό τιγράκι από το μαχαραγιά
Μα έγινε γατάκι γιατί ξέβαψε η μπογιά
Σε πήγα Αυστραλία να δεις τα καγκουρώ
Σ’ αγόρασα στο Μέχικο την κάπα του Ζορό
Σου πήρα ΝΤΟΝΤΟΝ παγωτό σταφίδα με το ρούμι
Σε πήγα και στην Κύπρο και σε τάιζαν χαλούμι
Σου επάνδρωσα ενυδρείο με άγριους καρχαρίες
Ένα υδρομασάζ μικρό με μπαταρίες
Έναν μονόχειρα ληστή, να έχεις για παιχνίδι
Σαράντα φλιτζανάκια με το σήμα του Λουμίδη ...

Ημισκουμπρια.
 
You must log in or register to reply here.
Top