Μια μέρα μ'έναν συγγραφέα

Πάντως, θα ήθελα να συναντήσω τον Έκο.

Μια φίλη μου τον έχει δεί σε ένα συνέδριο σχετικά με την μετάφραση στην Μπολόνια!!!! Και όντως και εγώ θα ήθελα να τον συναντήσω...λατρεύω τα βιβλία του..έχουν τρομερή πλοκή..και θα ήθελα να είμαι μαζί του όταν κάνει την έρευνα του πρίν αρχίσει να γράφει!!! Πέρα από τον Εκο θα μου άρεσε να γνωρίσω και τον Ζιλμπερ Σινουέ... αγαπημένος συγγραφέας!!! Και από έλληνες τον Κ.Καρακάση επειδή, ενώ η Αθηνά του δεν γεννήθηκε όμορφη αυτός με την γραφή του κατάφερε να την κάνει πεντάμορφη!!!!
 
Από συγγραφείς, θα πέθαινα να συναντήσω τον Αρθουρ Κλαρκ, για το ιδιοφυές, επιστημονικό και επινοητικό πνεύμα του. Επίσης θα ήθελα να συναντήσω έναν μεγάλο επιστήμονα ή φιλόσοφο. Αινστάιν, Νεύτων, Δαρβίνος οι πρώτες μου επιλογές. Αλλά αυτό που θα ήθελα πολύ, θα ήταν να περιηγηθώ στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας των Ελληνιστικών χρόνων. Αν ήταν δυνατόν ένα ταξίδι στο χρόνο, εκεί θα κατευθυνόμουν (και στο μέλλον βεβαίως, βεβαίως).
 
Ποιόν να πρωτοδιαλέξεις; Σίγουρα θα ήθελα να γνωρίσω όλους τους αρχαίους Έλληνες... Από κει και πέρα θα διάλεγα τον Τόλκιν, τον Ντοστογιέφσκι, τον Ουάιλντ... Α! και τον Μπουσκάλια θα ήθελα να συναντήσω. Πρέπει να ήταν πολύ αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος.
 
Όσο διαβάζω Ντίκενς και μαθαίνω διάφορα για την ζωή του νομίζω πως είναι ένας απο τους συγγραφείς που θα ήθελα πολυ να γνωρίσω να πιούμε ένα τσαγάκι και να μιλήσουμε για το έργο του..:)
 
Πολύ ωραίο νημα...κι έψαχνα που να γραψω για μια συνεντευξη που πηρα για το ιστολόγιό μου από τον Αλέξη Σταμάτη.
Βέβαια, οι ερωτήσεις κινήθηκαν γύρω από τη διακόσμηση και το σπίτι, μια που αυτή είνια η θεματολογία του ιστολογίου, αλλά κάποιες πληροφορίες της πήρα και για τα μελλοντικά σχέδιά του.
Αν θέλετε, μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: http://decofairy.wordpress.com/2012/06/08/alexis_stamatis/

Τώρα βέβαια, αν με ρωτάτε με ποιον συγγραφέα θα ήθελα να περάσω μία μέρα,αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, αυτός θα ήταν ο Ν. Καζαντζάκης :)
 
Θα ήθελα να περάσω μια μέρα μα τον Νίκο Τσιφόρο στην Αθήνα του '50 ή του '60, να περπατήσω στην πόλη μαζί του κουβεντιάζοντας για ιστορία, μυθολογία και ταξίδια και μια μέρα με την Αγκάθα Κρίστι στο Σαν Μέρι Μιντ, το χωριό της μις Μαρπλ, θαυμάζοντας τον κήπο της και ίσως πίνοντας τσάι στο πρεσβυτέριο μετά από μια κουραστική μέρα στην φιλανθρωπική αγορά. :)
 
Ποιους να πρωτοπεί κανείς σ'αυτό το νήμα! Λοιπόν, θα ήθελα να κάνω μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη, μαζί με τον Κ. Π. Καβάφη, τον Ντ. Χριστιανόπουλο και τον T. S. Eliot. Θα ήθελα να δω πως φέρονται και να συζητούσαμε για θέματα γενικού ενδιαφέροντος.
 
...μια μέρα με την Αγκάθα Κρίστι στο Σαν Μέρι Μιντ, το χωριό της μις Μαρπλ, θαυμάζοντας τον κήπο της και ίσως πίνοντας τσάι στο πρεσβυτέριο μετά από μια κουραστική μέρα στην φιλανθρωπική αγορά. :)
Ναι, ναι, ναι!!! Μα πως μου ξέφυγε αυτό;;; (Ο αγαπητός μου Έκο έχει στοιχειώσει το μυαλό μου!)
 
Πολύ ωραίο νήμα :))
Ιδιαίτερα για μας που είμαστε καινούργια μέλη, τέτοια νήματα αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις που μάλλον δε θα τις βρίσκαμε ποτέ μέσα στον κυκεώνα των θεμάτων.

Ακόμα κι αν επρόκειτο να τον απομυθοποιήσω (που δεν το νομίζω) θα ήθελα να κουβέντιαζα με τον Όσκαρ Γουάιλντ. Τον θεωρώ απλώς ιδιοφυή, μακράν της εποχής του.

Επίσης θα ήθελα να περάσω μια ώρα (γιατί περισσότερο δε θα άντεχα) με τον Φίλιπ Ντικ. Όσοι έχουν εμπειρία της γραφής του θα με καταλάβουν.

Υπάρχουν όμως και 2 Έλληνες που θα ήθελα να γνωρίσω και κυρίως να μιλήσω μαζί τους. Για τον έναν ο στόχος είναι ίσως εφικτός, αν και ζει τον περισσότερο καιρό στο Λονδίνο : ο Ευγένιος Τριβιζάς. Δεν υπάρχει τέτοια φαντασία! Άνθρωπος σε άλλο μήκος κύματος!

Ο δεύτερος έχει εκλείψει προ πολλού, οπότε έχω χάσει την ευκαιρία:ωιμέ:. Είναι ο Νίκος Τσιφόρος. Έχω όλη σχεδόν τη βιβλιογραφία του και διαβάζοντας τον, πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι ανήκε και αυτός σε μια εποχή που δεν τον εκτίμησε όσο έπρεπε...
 
Τι ωραίο νήμα Ιαβέρη..

Στην ερώτηση που θέτεις, μία και μοναδική είναι -προφανώς- η απάντηση:
Ντοστογιέφσκυ...
(με αυτή την ορθογραφία ακριβώς!:μαναι:)

Αν και έχω έναν ακόμα στο μυαλό μου, εντός Ελλάδος, που θα ήθελα να πάω για ένα καφεδάκι....:ρ
 
Μικρή ήθελα πάρα πολύ να γνωρίσω από κοντά την αγαπημένη Ζωρζ Σαρή, να μου μιλήσει για τη ζωή της και να τη ρωτήσω που σταμάταγε η αλήθεια και που άρχιζε η μυθοπλασία στα βιβλία της: "Νινέτ", "Ε.Π.", "Όταν ο ήλιος", "Οι νικητές", "Ο χορός της ζωής", που ήταν εν μέρει αυτοβιογραφικά.
Επίσης θα ήθελα να γνωρίσω τον Ίρβιν Γιάλομ, απλώς και μόνο γιατί η συνομιλία μαζί του- από συνεντεύξεις που έχω δει- πρέπει να είναι απόλαυση. Με την ευκαιρία θα μάθαινα και δυο πραγματάκια παραπάνω για την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία!
Τέλος θα ήθελα να γνωρίσω την Τζόαν Ρόουλινγκ για να καταλάβω πως συνέλαβε έναν ολόκληρο κόσμο στο μυαλό της με ολοκληρωμένους χαρακτήρες και πλοκή πριν καν αρχίσει να τον αποτυπώνει στο χαρτί.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Ήθελα να γνωρίσω τον Stephen King από 14ων χρονών. Από τότε που για πρώτη φορά δοκίμασα να διαβάσω το πρώτο κεφάλαιο του δεύτερου τόμου των «Νυχτεριτών», με το σχισμένο εξώφυλλο, χωρίς να έχω προσέξει ότι είχα αρχίσει το βιβλίο από τη μέση. Ούτε που ήξερα ποιος είναι, όμως καταλάβαινα ότι έπιασα στα χέρια μου ένα σκοτεινό παραμύθι, κι αυτό με γοήτευε τόσο! Έκανα 8 μήνες να τελειώσω το «Αυτό» γιατί ήταν πολύ μεγάλο για ένα παιδί στην ηλικία μου, και παράλληλα διάβαζα τα συντομότερα βιβλία του. Όταν το τέλειωσα, όμως, καθόμουν σαν το χαζό και έκλαιγα που τέλειωσε. Στα 16 μου, έχοντας ήδη διαβάσει ένα σκασμό από τα βιβλία του, γνώρισα στη Μύκονο ένα αμερικανάκι, στην ηλικία μου και κάναμε… :)))) παρέα. Του πρότεινα να διαβάσει Καζαντζάκη, που μπορούσε να βρει μεταφρασμένο, κι εκείνος μου υποσχέθηκε να πάει να βρει τον Mr. King σε κάποια παρουσίαση βιβλίου του και να μου στείλει ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο. Το έδεσα κόμπο, όμως το δεν το έκανε ποτέ. Πιο μεγάλη στη Νάξο, έχοντας διαβάσει ό,τι υπήρχε στα ελληνικά, θυμάμαι διάβαζα βιβλία για τις ταινίες του, όπως το υπέροχο της Ann Lloyd, καθώς και κάποια βιβλία του King που ποτέ δεν κυκλοφόρησαν στα ελληνικά. Κάποια απ' αυτά non fiction («Dance Macabre») ή συλλογές διηγημάτων («Sceleton Crew», όπου η νουβέλα «the Mist» που κυκλοφόρησε ως ξεχωριστή έκδοση στα ελληνικά με τίτλο «Η Ομίχλη», αλλά και κάποια άλλα διηγήματα που θεώρησαν σωστό να κυκλοφορήσουν ξεχωριστά οι Έλληνες εκδότες). Λίγο μετά ήρθε το «Dark Tower», που με σημάδεψε λογοτεχνικά, τα ξένα φόρα στο ίντερνετ για τον αγαπημένο μου συγγραφέα (τα οποία ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω). Στα 31 μου, νιώθω ότι δεν τον έχω χορτάσει, αλλά και ότι γνωρίζω γελοιωδώς πολλά πράγματα για τον ίδιο και το έργο του. Θα μπορούσα να είχα εξειδικευτεί ρε παιδί μου σε κάτι πιο χρήσιμο. :χαχα: Αν τον συναντούσα, μάλλον δεν θα έλεγα τίποτα, θα κοκκίνιζα ολόκληρη, θα ζητούσα μια υπογραφή και θα έφευγα τρέχοντας! :πανικός:
 
Αχ,θα ηθελα πολυ πολυ να συναντουσα τον ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ συγγραφεα κ ναυτικο(Μαρτιν Ιντεν,Σιδερενια Πτερνα,Ασπροδοντης,Ο ΔΡΟΜΟΣ-για τους αστεγους)Εχει γραψει το πολυαγαπημενο μου ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟ που με ενα μαγικο τροπο συνδυαζει σοφια και αλμυρα,καθως ειναι ναυτικη περιπετεια με συναρπαστικη πλοκη,φιλοσοφικες προεκτασεις κ αρτια ψυχογραφηματα.

Επισης εγραψε το διηγημα Ο ΠΥΓΜΑΧΟΣ ,περιγραφοντας την ενταση ενος αγωνα πυγμαχιας,που τοτε μπορει να ηταν κ θανασιμοι,κανοντας ετσι μια εκκληση να σταματησει αυτο το βιαιο αθλημα π οδηγουσε σε αδικο θανατο τοσα νεα παλικαρια.
Μιαν αλλη φορα,ταξιδευοντας,περιπλανηθηκε στα βρωμικα σοκακια του ΛΟΝΔΙΝΟΥ,προκειμενου να γνωρισει το περιθωριο κ να καταγγειλει την κοινωνικη εξαθλιωση μεσα απο το βιβλιο του ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ(οπως κ στο Δρομο)!!!
Εξαισιοι κοινωνικοι προβληματισμοι,συνδιαλεγεται αμεσα με την εποχη του!!

Ο ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ ηταν κι ο ιδιος θαλασσινος κ χρυσοθηρας στην Αλασκα,ενω διαπνεοταν απο σοσιαλιστικες ιδεες.Θα ειχα τοσα να μαθω απο τα ταξιδια του ,τις περιπετειες του,τις αναζητησεις του στον αιωνα που ανετειλλε τοτε.Με συγκινουν οσο τιποτα οι κοινωνικα ευαισθητοποιημενοι ανθρωποι!Πιστευω θα ειχαμε παρα μα παρα πολλα να πουμε-ισως κ" να...κανουμε ",αφου ηταν κ ωραιος αντρας-χαχαχα!!!
 
Last edited:
Ίζι...να κανονίσουμε μαζί την συνάντηση με τον Κing...Να είναι δύο οι τρελές που θα φεύγαν σαν κυνηγημένες με αυτόγραφο :χαχαχα:
Σοβαρά, με εκείνον θα ήθελα συνάντηση και να τον ακούω ωωωωωωρες αλλά πραγματικά είμαι σίγουρη πως θα κόμπλαρα γιατί θα φοβόμουν μην με περάσει για τέρμα ηλίθια και βαρετή.
Αλλά και πάλι θα πήγαινα τρέχοντας να τον συναντήσω.:γιούπι:
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Νηρηίδα... μην ξεχνάς τη μεγαλύτερη φοβία του



:χαχαχα: :χαχαχα: :χαχαχα:
 
Εγώ θα ήθελα να περάσω μια μέρα με τον Τόμας Πίντσον. Θα αράζαμε σε μια παραλία της Καλιφόρνια, πίνοντας, καπνίζοντας και θα τα λέγαμε...
 
Top