Μιχαήλ Περάνθης : "Ο Κοσμοκαλόγερος"

Αγόρασα το βιβλίο Ο Κοσμοκαλόγερος δυο καλοκαίρια πριν, από το σπίτι του Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο.

Πρόκειται για τη μυθιστορηματική βιογραφία του Σκιαθίτη, γραμμένη από το Μιχαήλ Περάνθη το 1948. Παρόλο που είναι ένα πολύ παλιό βιβλίο, συνεχίζει να επανεκδίδεται μέχρι σήμερα και αυτό δείχνει το ενδιαφέρον και την απήχηση που έχει το βιβλίο ακόμα και τώρα.

Μέσα απ' τις σελίδες του ερχόμαστε σε επαφή με τη ζωή του κυρ - Αλέξανδρου, μια ζωή γεμάτη "πάθια και καημούς". Κι έναν χαρακτήρα τόσο ευαίσθητο και ντροπαλό μέχρι το τέλος.

Η ζωή και η προσωπικότητα του Παπαδιαμάντη έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και ο Περάνθης έχει κάνει πολύ καλή δουλειά πάνω σ' αυτό.

Η πίστη του Σκιαθίτη, η ισόβια αποχή του από τον έρωτα, τα οικονομικά του προβλήματα, ο εθισμός του στο αλκοόλ και η σεμνοτυφία του, ιδίως αυτή, συνθέτουν την προσωπικότητα και τη ζωή του και είναι τα κύρια σημεία πάνω στα οποία στήνεται η βιογραφία του.

Και ο τίτλος του βιβλίου πολύ - πολύ πετυχημένος.

Η ανάγνωση του ήταν για μένα κάτι διαφορετικό αλλά πολύ ευχάριστο
 
Last edited by a moderator:
Ηταν όλα αυτά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης; :ααργκ:

Ηξερα τα οικονομικά του προβληματα και την βαθια θρησκευτικη του πιστη που έβγαζε στο σύνολο σχεδόν των έργων του.

Παντως σαν βιογραφία πρέπει να έχει ενδιαφερον, αν και εμενα με λυπει αφανταστα να διαβαζω την εξελιξη μιας τετοιας μορφης που οπως δειχνει βασανιστηκε αρκετα. Μου θυμιζει κατι σαν : απο την μοιρα του, κανεις δεν ξεφευγει
 
αν και εμενα με λυπει αφανταστα να διαβαζω την εξελιξη μιας τετοιας μορφης που οπως δειχνει βασανιστηκε αρκετα. Μου θυμιζει κατι σαν : απο την μοιρα του, κανεις δεν ξεφευγει
Δεν ξέρω αν είναι μοίρα, τύχη, προσωπικές επιλογές ή ένας συνδυασμός όλων αυτών, αλλά εμένα καθόλου δε με θλίβουν τέτοια αναγνώσματα. Αντίθετα, μου προσφέρουν προβληματισμό και το σημαντικότερο, κάνουν τα δικά μου προβλήματα να φαίνονται αστεία.
 

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Πραγματι Χρυς, αρκετα ενδιαφερον το βιβλιο.

Θα ηθελες να μου πεις, η εξελιξη παει προς τον κατηφορο ή.. βρισκει δικαιωση;

Υ.Γ. οταν ειδα το νηματιο, νομιζα πως αναφεροσουν στον Ρασπουτιν. Αλλα αυτος αποκαλειται : διαβολοκαλογερος. Σορι λαθος :ωιμέ:
 
Last edited:
Τι δικαίωση θα σου άρεσε, Λορένα; Αυτή είναι βιογραφία όχι μυθιστόρημα. Και ο Παπαδιαμάντης στη ζωή του δικαιώθηκε όσο θα δικαιωθούμε όλοι μας :λυγμ:

Τουλάχιστον, πρόλαβε και είδε την αναγνώρισή του σαν συγγραφέας. Αλλά την ηρεμία της ψυχής του δεν τη βρήκε ποτέ. Και ήταν μέχρι το θάνατό του, εντελώς μα εντελώς μόνος.
 
. Αλλά την ηρεμία της ψυχής του δεν τη βρήκε ποτέ. Και ήταν μέχρι το θάνατό του, εντελώς μα εντελώς μόνος.
Δεν συμφωνώ με αυτήν την άποψη. Ο Παπαδιαμάντης ένιωθε μοναξιά λόγω της ζωής του στην Αθήνα, στην οποία δεν εύρισκε την ησυχία που είχε στο χωριό του, στην Σκιάθο. Ένιωθε μοναξιά διότι είχε πάψει να είναι πλέον "φυσικός άνθρωπος". Γι' αυτό και γύρισε πίσω στο νησί στο τέλος της ζωής του. Εσωτερικά ο Παπαδιαμάντης ήταν "ήρεμος" σε αντίθεση με την εξωτερική "ανησυχία" της πόλης.

Τώρα σύμφωνα με το "αρχή παιδεύσεως και σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις" πρέπει να προσδιορίσουμε τί σημαίνει η έννοια "δικαίωση" προκειμένου να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα.
 
Δεν ξέρω από πού αντλείς τις πληροφορίες σου και αν κάποιος άλλος βιογράφος του Παπαδιαμάντη τον περιγράφει έτσι όπως μας λες. Ο Περάνθης, του οποίο τη βιογραφία διάβασα εγώ, στήνει το προφίλ κάποιου που κάθε άλλο παρά ήρεμος ήταν.

Τα θέματα που τον βασάνιζαν από την αρχή ως το τέλος της ζωής του τα αναφέρω λίγο - πολύ και παραπάνω : η αγαμία του, ο χαρακτήρας του, η δεινή του οικονομική κατάσταση, που στην αρχή τον έκαναν να ντρέπεται τον πατέρα του και αργότερα να μην μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι ποτέ του δεν κατάφερε να βοηθήσει τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Όσο για τη δικαίωση, το θέτεις πολύ σωστά, Φιλόσοφε. Προσωπικά, αναφερόμουν στη στοιχειώδη ανάγκη του καθενός μας, να καταφέρει κάποια στιγμή να μην είναι μόνος, αλλά να έχει δίπλα του κάποιον που να μπορεί να μοιραστεί δυο σκέψεις του. Κι ο Παπαδιαμάντης, θα είχε τόσα πολλά να μοιραστεί ...
 
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «4 Μαρτίου 1851 - 3 Ιανουαρίου 1911»

Εκατό χρόνια μετά την αποδημία του...
Θα μπορούσαμε να πούμε άραγε ότι ο Παπαδιαμάντης ανήκει στους καταραμένους ποιητές και στους μάρτυρες συγγραφείς?
Νομίζω ότι λίγο να μελετήσουμε την αντίληψη που τον αντιμετωπίζει η επίσημη Εκκλησία και μια στοιχειώδη ανάλυση κάνουμε στο πλούσιο έργο του,δεν μπορεί να αμφιβάλει κανείς.Η καθιαγιασμένη και επιβεβλημένη μορφή του Αγίου, η τάση για μονομερή μελέτη των έργων του - χριστιανικά έθιμα και η αντίληψη της χριστιανικής ηθικής, χωρίς καμία αναφορά στις ηθογραφικές και ψυχολογικές πλευρές - άφθονες! - του έργου του, έχουν επιφέρει πολλές παρερμηνείες στα γραφόμενα του αλλά και στην ζωή του.Για άλλα μιλάει ο Παπαδιαμάντης...την κοινωνική αλλοτρίωση,τον κοινωνικό συντηρισμό,τον φόβο της ψυχής και του πνεύματος αλλά και τον αγώνα του καθημερινού,απλού,αγωνιζόμενου ανθρώπου της ελληνικής επαρχίας και της πόλης.Πάρτε για παράδειγμα την "Φόνισσα" του,που αποτελεί ένα σημαντικό έργο με ψυχολογικές προεκτάσεις και κοινωνική κριτική που συγκλονίζουν μέχρι σήμερα...
Καταραμένος λοιπόν και ο Παπαδιαμάντης με την έννοια ότι "ατύχησε" στο παρελθόν εις διπλούν και ως άνθρωπος και ως συγγραφέας.
Ευτυχώς που υπάρχουν φιλότιμοι συγγραφείς που επιμελώς αναδεικνύουν, χρόνια τώρα, τον πραγματικό Παπαδιαμάντη - τα έργα του,τις μεταφράσεις του, βλέπε τον "Αόρατο Άνθρωπο" του Γουέλς,την ίδια του την μαρτυρική ζωή.
Αιωνία η μνήμη του.
 
Εύμορφε, δεν έχω ιδέα για τον τρόπο που αντιμετώπισε ή αντιμετωπίζει η εκκλησία τον Παπαδιαμάντη. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Παπαδιαμάντης είναι πλήρως δικαιωμένος στις συνειδήσεις όλων μας. Όποια μελέτη του έργου του έχω ανοίξει, πέρα και πάνω απ' όλα στέκεται πάντα στην δεινή του ψυχογραφική ικανότητα. Ειδικά στη Φόνισσα.

Απ΄την άλλη, αν παραγνωρίζαμε τις υπόλοιπες πλευρές του έργου του (έθιμα, χριστιανικά ήθη κλπ) θα ήταν μεγάλη παράλειψη, νομίζω, γιατί ο περισσότερος όγκος του έργου του είναι και ηθογραφικός.
 
Υπάρχει και εκπομπή στην δημοσια τηλεόραση, σημερα κατα τις 10, λέγεται το ''σκοτεινό τρυζόνι'' και διαπραγματευεται αυτη ακριβως την ζωη του Παπαδιαμάντη! οσοι πιστοί..
 
Top