Μουσικές και τραγούδια εμπνευσμένα από την λογοτεχνία

[Πεταλούδα]

Ο συνθέτης Graham Collier, έχει γράψει τζαζ μουσική η οποία είναι εμπνευσμένη από το "Κάτω από το ηφαίστειο" του Λόουρυ Μάλκολμ. Οι λέξεις που συνοδεύουν το έργο είναι αποσπάσματα από το βιβλίο. Εδώ πληροφορίες για το άλμπουμ The Day of the Dead και εδώ ένα ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο περιλαμβάνονται και λινκ με το έργο του.

Ένα απόσπασμα:

Επίσης, σε μια πιο ελεύθερη απόδοση του νήματος, να αναφέρω τους δίσκους που έβγαλε ο συγγραφέας Τζακ Κέρουακ με ποίηση που έγραφε και απήγγειλε, με συντονισμένη την προφορική απόδοσή του με την μουσική που τον συνόδευε.

Κι εδώ ο συγγραφέας διαβάζει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Στον Δρόμο με συνοδεία πιάνου:

 

[Τρύφωνας]

Βιβλίο 1984, του George Orwell
Καλλιτέχνης David Bowie
Τα τραγούδια που έχουν γραφτεί εμπνευσμένα από το βιβλίο είναι
We Are The Dead, 1984 , και το Big Brother.
Ειναι στον δίσκο ''Diamond Dogs''

 

[Τρύφωνας]

Βιβλίο : For whom the bell tolls ( Για ποιον χτυπά η καμπάνα )
Του Ernest Hemingway
Το συγκρότημα , που επηρεάστηκε από το συγκεκριμένο βιβλίο είναι οι Metallica
με το τραγούδι For whom the bell tolls που βρίσκετε , στον δίσκο Ride the lightning.

 

[Ασάρα]

Μου αρέσει να ακούω τραγούδια εμπνευσμένα ή βασισμένα σε τραγούδια από βιβλία, όπως το Vicious Cabaret από το V for Vendetta

τα κάλαντα του Λαβκραφτ

αλλά και τα τραγούδια του Miracle of Sound για τους χαρακτήρες του Game of Thrones

 

[Έλλη Μ]

Επίσης, σε μια πιο ελεύθερη απόδοση του νήματος, να αναφέρω τους δίσκους που έβγαλε ο συγγραφέας Τζακ Κέρουακ με ποίηση που έγραφε και απήγγειλε, με συντονισμένη την προφορική απόδοσή του με την μουσική που τον συνόδευε.

Πεταλουδιτσα, επεσα πανω σε αυτη σου την αναρτηση και (σε ακομη πιο ελευθερη αποδοση του νηματος) μου ανεσυρε μια καταπιεσμενη μνημη: Να ακουω απο ενα 45αρι, θαρρω, αυτο και να μου σηκωνεται η τρριχα- κυριολεκτικα- απο αποστροφη θα ελεγα, μιας και κοντα σε αυτο το κομματι, τοτε, ειχα παρεβρεθει σε ενα tribute-εκθεση για τον Μπαροουζ (πρεπει να ηταν στο παλιο ΛαΜαμουνια), μια εξισου τραυματικη εμπειρια, οπου ενα installation που ειχαν και στο οποιο πειραματιζοσουν με μια λαμπα και κατι ακουστικα (δεν ηταν κινκυ, βρε!!), μου δημιουργησαν εφιαλτες για αρκςτα βραδια.

Κι ετσι, εξηγειται γιατι δεν διαβασα ποτε ξανα Μπαροουζ ή μπητ λογοτεχνια γενικα. (Ισως να εξηγουνται και καποια αλλα πραγματα, αλλα θα τα αφησω για τον θεραπευτη μου).
Κι ολα αυτα, μου ηρθαν στον νου μολις τωρα. Φοβερο.

 

[ΚρίτωνΓ]

Να ακουω απο ενα 45αρι, θαρρω, αυτο και να μου σηκωνεται η τρριχα- κυριολεκτικα- απο αποστροφη

Καημένη @Έλλη Μ - συμπάσχω. Αυτό είναι εφάμιλλη εμπειρία φρίκης με το να σου κολλήσουν 45αρι στο μέτωπο (πιστόλι όμως, όχι δισκάκι. Μου έχει συμβεί).

μια εξισου τραυματικη εμπειρια, οπου ενα installation που ειχαν και στο οποιο πειραματιζοσουν με μια λαμπα και κατι ακουστικα (δεν ηταν κινκυ, βρε!!), μου δημιουργησαν εφιαλτες για αρκςτα βραδια.

Εάν ήταν το κίνκυ που λες, μπορεί να ήταν μια χαρά.

 

[Έλλη Μ]

(πιστόλι όμως, όχι δισκάκι. Μου έχει συμβεί).

Ουτε καν εφαμιλλη. Σε μια κλιμακα σοβαρότητας, καποια θεματα ειναι σοβαρότερα απο άλλα (με αναγωγή στους Smiths)

Εάν ήταν το κίνκυ που λες, μπορεί να ήταν μια χαρά.

το "μπορει" ειναι περιττο.

 

[Πεταλούδα]

@Έλλη Μ, σε νιώθω, όχι για την μπιτ λογοτεχνία ειδικά, σε άλλο είδος που ξεφεύγει από το παρόν νήμα για να αναφερθώ.
Από το λίγο που είχα περιηγηθεί στο μπιτ κίνημα, εγώ είχα παρακολουθήσει τζαζ βραδιές με απαγγελίες, θυμάμαι μία στο Poems n' crimes, που δυστυχώς έκλεισε.
Αν ποτέ επιστρέψουμε στην κανονικότητα, ελπίζουμε να ζήσουμε και άλλες (μη τραυματικές όμως) λογοτεχνικές εμπειρίες!

 

[Μπιατριξ Κιντο]

Δυστυχως εγω ειμαι ακομα 23, δε ξερω απο αυτα

 

[ΚρίτωνΓ]

Δυστυχως εγω ειμαι ακομα 23, δε ξερω απο αυτα

από 45άρια ή από Μπιτ λογοτεχνία εννοείς; Τα 45 άρια είναι κάτι μικρά δισκάκια - αυτά που είχαν και τα τζουκ μποξ. Τι; Δεν ξέρεις ούτε τα Τζουκ μποξ;

 

[Έλλη Μ]

από 45άρια ή από Μπιτ λογοτεχνία εννοείς; Τα 45 άρια είναι κάτι μικρά δισκάκια - αυτά που είχαν και τα τζουκ μποξ. Τι; Δεν ξέρεις ούτε τα Τζουκ μποξ;

Αντι να ρωτάς το "δυστυχώς", ποια πρόταση εκ των δυο κυρίων προσδιορίζει, τσίμπησες με τα ουσιαστικά.

 

[ΚρίτωνΓ]

Το δυστυχώς προσδιορίζει την πρώτη πρόταση. Αφού δεν έχει κόμμα. Αυτό είναι το εύκολο. Όχι;
Δυστυχώς είναι 23!

 

[Έλλη Μ]

Σοβαρορωτάς;;
Εγω θα εβαζα κομμα, μετα το επιρρημα. Ετσι ξερω, ετσι πορευομαι.
Απο κει και πέρα, οι προτασεις ειναι κυριες, σωστά; η συνταξη παρατακτική, άρα το να πούμε οτι προσδιορίζει την πρώτη, λόγω εγγυτητας, μοιάζει σωστό, ειναι όμως λογικό; Να, κοιτα:
"Δυστυχώς, εγώ ειμαι ακόμα 23". Με το χερι στην καρδιά, δεν θες να ριξεις μπουφλα σε αυτόν που το ξεστομίζει; (Μπιατριξ, δεν αναφερομαι σε σενα)
"Δυστυχώς, δεν ξερω απ' αυτά". Ααα, τωρα μάλιστα, now we are getting somewhere (2:03)

 

[Βασίλισσα]

 

[Ασάρα]

Μια από τις τυχαίες ανακαλύψεις των ημερών ήταν το παρακάτω τραγούδι των Social Waste, αφιερωμένο στον Κόρτο Μαλτέζε

 

[Εστελλ]

Εμπνευσμένο από το ομώνυμο βιβλίο. Πολύ γνωστό κομμάτι καθώς παρότι δεν ήταν τα τραγούδια της μέσα στα ακούσματα μου το συγκεκριμένο μόλις το άκουσα το αναγνώρισα. Πριν μια 10ετια δεν μου άρεσε, τώρα αρχίζω να την θαυμάζω. Η ερμηνεία της έχει κάτι το ιδιαίτερο που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Δεν ξερω αν η μουσική της ειναι ποπ ή οχι δεν εχω ιδέα απο μελωδία/σύνθεση κλπ. Ανακάλυψα και ένα άλλο τραγούδι της εμπνευσμένο από βιβλίο αλλά θα το αναρτήσω αφού διαβάσω το βιβλίο.