Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Μου αρεσει που εν οψει Γιουροβιζιον, οποτε η τηλεοραση δειχνει την Αμαντα ή προβαλει το τραγουδι της ελληνικης συμμετοχης, δειχνει πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, να λεει την ιδια, μα ΙΔΙΑ φραση, σε σημειο να πιστευω οτι ολο το τραγουδι ειναι η ιδια μουσικη φραση επαναλαμβανομενη (δεν το εχω ακουσει ολοκληρο)
Μου αρεσει αρκετα, το τραγουδι της Κυπρου.
Μου αρεσει αρκετα, το τραγουδι της Κυπρου.
Φέτος η Γιουροβίζιον πραγματικά δεν βλέπεται. Έκατσα τις προάλλες και άκουσα λίγο από όλα τα κομμάτια, ούτε ένα δεν μου άρεσε. Ενώ περσυ χώρες όπως η Ιταλία, η Γαλλία και Φινλανδία έκαναν παπάδες, φέτος είναι πιάσε τη μία χώρα και χτύπα την άλλη. Άσε που θ κερδίσει η Ουκρανία έτσι κι αλλιώς , άρα δεν υπάρχει ούτε το σασπένς του ποιος θα νικήσει. Όχι πως καίγομαι, αλλά κουβέντα να γίνεται. 
Εδώ και δεκαετίες δεν βλέπεται.
Δηλ. εδώ, στην Ευρώπη, την κοιτίδα του Δυτικού Πολιτισμού, που γέννησε και γέννησε τέχνη, και ποπ τέχνη, ένας τέτοιος θεσμός, με τόση προβολή, και τόσα φράγκα, αυτά τα τζούφια χαζοτραγουδάκια έχει να προσφέρει, κάθε χρονιά;
(Να πω την αμαρτία μου, δεν άκουσα ούτε ένα από τα φετινά και πια γενικά, χάνω επεισόδια. Ευτυχώς.)
Δηλ. εδώ, στην Ευρώπη, την κοιτίδα του Δυτικού Πολιτισμού, που γέννησε και γέννησε τέχνη, και ποπ τέχνη, ένας τέτοιος θεσμός, με τόση προβολή, και τόσα φράγκα, αυτά τα τζούφια χαζοτραγουδάκια έχει να προσφέρει, κάθε χρονιά;
(Να πω την αμαρτία μου, δεν άκουσα ούτε ένα από τα φετινά και πια γενικά, χάνω επεισόδια. Ευτυχώς.)
Δεν μου αρέσει η αδικία, όπως σε όλους, αλλά ταραζομαι, λες και σε προηγούμενη ζωή ήμουν ο Ντρέιφους. Τις προάλλες πρόλαβα να δω μισό ντοκιμαντέρ σχετικά με τον Alstory Simon, ο οποίος καταδικαστηκε για κάτι που δεν έκανε, και σπαραξα. Υπάρχει ειδική θέση στην κόλαση για όσους χειραγωγουν μάρτυρες και μαγειρεύουν διάφορα, για να πιάσουν όποιον να ναι, ώστε να κλείσει η υπόθεση και να έχουν πολλές "νίκες" στην καριέρα τους. Καλύτερα να μην πιαστεί ποτέ ο ένοχος ενός εγκλήματος, παρά να μπει φυλακή ένας αθώος.
@Τσίου δεν φανταζεσαι πόσο μα πόσο συμφωνω με αυτα που λες.
Οπως λεει και ενα αποφθεγμα "Η αθωωση ενος ενόχου είναι δικαστική πλάνη, η καταδικη ενος αθώου είναι έγκλημα"
Μου αρέσουν πολύ τα ξύλα κοπής. Όχι μόνο γιατί μπορείς να ψιλοκοψεις νόστιμα συστατικά ενός φαγητού, μου αρέσει να σερβίρω φαγητό πάνω (ομελέτες ψάρια κρέας, όχι φακές και τέτοια 
) συμπληρώνει κάτι που λείπει στην εικόνα του φαγητού.
Δεν μου αρέσουν τα κυριλέ πιάτα προίκας. Βασικά, όσο βρίσκονται στο πατάρι δεν με ενοχλούν και πολύ. Κάποια στιγμή όμως, αποφασίζεται χωρίς να το έχεις καταλάβει, και εκτός από τα πιάτα, εμφανίζεται και ένα μεγάλο έπιπλο να τα υποδεχτεί δίπλα στις όμορφες βιβλιοθήκες σου.
) συμπληρώνει κάτι που λείπει στην εικόνα του φαγητού. Δεν μου αρέσουν τα κυριλέ πιάτα προίκας. Βασικά, όσο βρίσκονται στο πατάρι δεν με ενοχλούν και πολύ. Κάποια στιγμή όμως, αποφασίζεται χωρίς να το έχεις καταλάβει, και εκτός από τα πιάτα, εμφανίζεται και ένα μεγάλο έπιπλο να τα υποδεχτεί δίπλα στις όμορφες βιβλιοθήκες σου.
Τα βιβλία ρε φίλε @Ειφφελ δεν κάνουν μπούγιο στους ομηρικούς συζυγικούς καβγάδες. Ούτε σπάνε, ούτε θόρυβο κάνουν, ούτε αφήνουν θεαματικά κομμάτια. Και στους τραυματισμούς υστερούν (άντε να σκίσεις κάνα φρύδι). Πιατικά χρειάζεσαι. (και φυσικά έπιπλο να τα φυλάξει - που να τα επιστρατεύεις τα πυρομαχικά από το πατάρι). Όλα έχουν μελετηθεί.
Last edited:
Αυτό πια με τα κυριλε πιάτα... Θυμαμαι παιδί την πιο περίοπτη θέση του σαλονιου καταλάμβανε το σύνθετο με τις βιτρινες που ειχε μέσα το σερβιτσιο "το καλό" με τα κρυσταλλινα ποτηρια, σαλατιερες και ενα σωρο λογης γυαλικά. Το οποιο "καλό" σερβιτσιο ερχονταν Χριστουγεννα, γιορτες, γενεθλια κ.λ. που καναμε γιορτινα τραπεζια αλλά δεν έβγαινε και ποτέ. Αναθεμα και αν εφαγα ποτέ σε αυτά τα πιατα. Μαλλον η μανα μου περιμενε μηπως μας επισκεφθει κανας βασιλιας για να τα βγαλει.
Ασε που ηταν ο μονιμος φοβος μας όποτε παίζαμε με τον αδελφο μου με την μπάλα στο σαλόνι. Ακομα ηχουν στα αυτιά μου οι κραυγες τις μανας μου καθε φορα που η μπαλα πηγαινε προς τα εκεί. Αν τυχαινε η μπαλα και επεφτε πάνω και ακουγαμε τα γυαλικα να κουδουνιζουν, τοτε παγωναμε, κοκαλωναμε και με κομμενη την ανασα περιμεναμε να δουμε αν σπασει κατι. Οταν σταματαγε το κουδουνισμα και δεν ειχε γινει ζημια ακουγες τους αναστεναγμους ανακουφισης.
Μου αρεσει που ειδικοι ιντερνετ, πληροφορικης και κυβερνοασφαλειας που βγαινουν καθε τοσο στην τηλεοραση (Σφακιανακης, Κελλυ Ιωαννου, Νικος Βασιλακος κλπ) ως δια μαγειας εχουν γνωση και αποψη επι παντος επιστητου, ιντερνετ, πληροφορικης, σοσιαλ μιντια, εγκληματολογιας, κοινωνιολογιας, παιδειας, διαπαιδαγωγησης, ψυχολογιας, παιζει και επιδημιολογιας.
Οταν μεγαλωσω θελω να γινω ειδικος κυβερνοασφαλειας
Οταν μεγαλωσω θελω να γινω ειδικος κυβερνοασφαλειας
Δεν άκουσες καλά @Αντέρωτας , δεν είπαν "κυβερνοασφάλεια", "κυβερνοασάφεια" είπαν, γι αυτό είναι ειδικοί σε όλα
Για τον Σφακιανάκη μόνο, επειδή τον γνωρίζω και έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν, είναι απόστρατος της ΕΛΑΣ με βαθμό υποστράτηγου και υπήρξε προϊστάμενος της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Από ΗΥ ξέρει. Κι από καλό φαγητό.
Για τα υπόλοιπα θα συμφωνήσω...
Μου αρέσει πάρα πολύ ο στίχος, με ανατριχιαζει βασικά, από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη κι ακόμη περισσότερο, ενα τοσο δυσβατο ποιημα, το πόσο ευστοχα συνόψισε ο Παπακωνσταντινου.
Μου αρέσει που, καθημερινά, όσο από τα ακουστικά ακούγεται αυτό, το δεξί μου χερι κουνάει τα δάχτυλα σε σειρά 2-1, 3-1, 4-1, 5-4.
Μου αρέσει η αντίστροφη μέτρηση, προς έναν στόχο. Μοιαζει με το waiting room, χωρις το αγωνιώδες waiting
Mου αρέσουν ποοολυ οι CAS.
Μου αρεσουν οι επαναξιολογησεις κι οι επαναπροσδιορισμοί.
Μου αρέσει -όσο ελάχιστοι στοχαστες- ο Εκο κι ο Στάινερ.
Μου αρεσει που οι φίλοι μου ειναι διακριτικοι, ταυτοχρονα αυστηροι, ταυτοχρονα δικαιοι και ταυτόχρονα focused στο να κάνω focus, όταν παρεκκλινω και μπερδευομαι.
Μου αρέσει που, καθημερινά, όσο από τα ακουστικά ακούγεται αυτό, το δεξί μου χερι κουνάει τα δάχτυλα σε σειρά 2-1, 3-1, 4-1, 5-4.
Μου αρέσει η αντίστροφη μέτρηση, προς έναν στόχο. Μοιαζει με το waiting room, χωρις το αγωνιώδες waiting
Mου αρέσουν ποοολυ οι CAS.
Μου αρεσουν οι επαναξιολογησεις κι οι επαναπροσδιορισμοί.
Μου αρέσει -όσο ελάχιστοι στοχαστες- ο Εκο κι ο Στάινερ.
Μου αρεσει που οι φίλοι μου ειναι διακριτικοι, ταυτοχρονα αυστηροι, ταυτοχρονα δικαιοι και ταυτόχρονα focused στο να κάνω focus, όταν παρεκκλινω και μπερδευομαι.
Νομίζω ότι στα 20 χρόνια που έχει προσδόκιμο ζωής ένα καλοζωισμένο γατί, έχει πιθανότητα να το αφομοιώσει.
Εντάξει, δεν θα έχει κάποιο πιο εύκολο χαϊδευτικό; π.χ. Kapapalinalahilahiokapuaʻ