Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

Το κακο ειναι οτι το ενα μωρο θα λεγεται Kapapalinalahilahiokapuaʻakiahalamaikalaniokapupukeaikalāmalie
Κανεις δεν εχει απορία για τα ονοματα των υπολοίπων;:χμ:

:σαςευχαριστώ:

Νομίζω ότι στα 20 χρόνια που έχει προσδόκιμο ζωής ένα καλοζωισμένο γατί, έχει πιθανότητα να το αφομοιώσει.
Εικοσι χρονια την ιδια γατα;;!;!;!
Εδω, σε εικοσι χρονια βαριεσαι την
οικία σου, Κριτονιον.
Τι νομιζες οτι θα εγραφα;! :θρρρ:
 
Κανεις δεν εχει απορία για τα ονοματα των υπολοίπων;:χμ:
Φυσικά και δεν έχουμε απορία. Ένα τέτοιο πετυχημένο όνομα σε γατιά θα βγαίνει οπωσδήποτε απλά ως σίκουελ του ιδιίου για όλα τα γατιά
Kapapalinalahilahiokapuaʻakiahalamaikalaniokapupukeaikalāmalie_1
Kapapalinalahilahiokapuaʻakiahalamaikalaniokapupukeaikalāmalie_2
Kapapalinalahilahiokapuaʻakiahalamaikalaniokapupukeaikalāmalie_3

Εικοσι χρονια την ιδια γατα;;!;!;!
Εδω, σε εικοσι χρονια βαριεσαι την
οικία σου, Κριτονιον.
Τι νομιζες οτι θα εγραφα;! :θρρρ:
:μουάχαχα:Ξέρεις τι μου θύμησες. Το ανέκδοτο "μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι" (ακολουθεί)

ΔΑΣΚΑΛΑ: - Παιδιά, αν κάθονται 5 πουλάκια σε ένα δέντρο και περάσει ένας κυνηγός και σκοτώσει τα 3, πόσα θα μείνουν;
ΕΛΕΝΙΤΣΑ: - Θα μείνουν μόνο 2.
ΔΑΣΚΑΛΑ: - Μπράβο Ελενίτσα, πολύ σωστά.
ΤΟΤΟΣ: - Εγώ κυρία, λέει ο Τοτός (τσαντισμένος που δεν τον άφησε η δασκάλα να απαντήσει και που πήρε μπράβο η Ελενίτσα που τον σνομπάρει) νομίζω πως δεν θα μείνει κανένα πουλάκι στο δέντρο, αφού τα άλλα δύο θα τρομάξουν και θα φύγουν.
ΔΑΣΚΑΛΑ: - Τοτό, εδώ κάνουμε απλή αριθμητική, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.

Ο Τοτός μένει λίγη ώρα σκεφτικός, και μετά προσβεβλημένος σηκώνει το χέρι του και λέει στην δασκάλα:
ΤΟΤΟΣ: - Κυρία, να σας κάνω μία ερώτηση;
ΔΑΣΚΑΛΑ: - Και βέβαια Τοτό.
ΤΟΤΟΣ: - Κάθονται 3 γυναίκες σε ένα πάρκο και τρώνε παγωτό χωνάκι. Η πρώτη το γλύφει, η δεύτερη το δαγκώνει και η τρίτη το χώνει βαθιά στο στόμα της. Ποια από όλες είναι παντρεμένη;
ΔΑΣΚΑΛΑ: - Χμμμ, αυτή που το χώνει όλο στο στομα της;
ΤΟΤΟΣ: - Λάθος, αυτή που φοράει βέρα, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε...
 
Φυσικά και δεν έχουμε απορία. Ένα τέτοιο πετυχημένο όνομα σε γατιά θα βγαίνει οπωσδήποτε απλά ως σίκουελ του ιδιίου για όλα τα γατιά
Kapapalinalahilahiokapuaʻakiahalamaikalaniokapupukeaikalāmalie_1
Kapapalinalahilahiokapuaʻakiahalamaikalaniokapupukeaikalāmalie_2
Kapapalinalahilahiokapuaʻakiahalamaikalaniokapupukeaikalāmalie_3
Δεν την περιμενα αυτή την απάντηση! :))))
Και, βασικά, πώς δεν το σκέφτηκα;!
Ντουζ points (εχω κάνει άαααλματα προόδου στα γαλλικά)


Ξέρεις τι μου θύμησες. Το ανέκδοτο "μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι" (ακολουθεί)
Ξερεις τι μου θυμησες τώρα. Το αγαπημενο μου ανεκδοτο, με τη σαντιγυ, το παντεσπάνι και τις γαριδες
(το σκεφτομαι και γελάω μετα 20 χρόνια ακόμη), αλλα οταν τους το ειχα γραψει εδώ, οι περισσότεροι ανατριχιασαν. Λογω δροσεροτητας, κατάλαβες, :ουχ:
 
Μα οι αγαπημένες μου τροφες ειναι τα θαλασσινα τρόφιμα
(εκτος απο το χταπόδι):όχισουλέω:

(Τροφές, τρόφιμα, λίγο βλαμμενη δεν ειναι η παραπάνω πρόταση;}
 
Πες μου ότι το χταπόδι δεν το τρως για συναισθηματικούς λόγους - και θα είσαι στην καρδιά μου (όχι ότι αυτό έχει απαραίτητα κάποια αξία για εσένα).
 
Λοιπόν, κοιταξε να δεις Κριτόνιον. (Υφος)
Το χταπόδι ειναι ενα ειδος για το οποιο εχω μιαν απεραντη λαχταρα να βλεπω ντοκιμαντερζ και να μαθαινω πράγματα, για τους λογους που εσυ φανταζομαι ξερεις καλυτερα.
Δεν το τρώω γιατι ειχα παθει δηλητηριαση παλια παλια. :ντροπή:
 
@Βάγγυ αν το δω, στην κατάσταση που είμαι, θα δώσω δουλειά στους γραφίστες του Ευαγγελάτου.
Εντωμεταξύ:
Αν τυχαινε η μπαλα και επεφτε πάνω και ακουγαμε τα γυαλικα να κουδουνιζουν, τοτε παγωναμε, κοκαλωναμε και με κομμενη την ανασα περιμεναμε να δουμε αν σπασει κατι. Οταν σταματαγε το κουδουνισμα και δεν ειχε γινει ζημια ακουγες τους αναστεναγμους ανακουφισης.
πόσο έντονη εικόνα.
Καιαιαι είμαι επισήμως γιαγιά. Έχω τέτοιο σύνθετο. Μικρό αλλά το έχω. Με ποτήρια, όμως, τα καλά. Για ουίσκι και κρασί. Το γεγονός ότι είμαι σαν το meme με τον Γιάγκο Δράκο (μπροστά από στρωμένο αλλά άδειο, από επισκέπτες, τραπέζι) είναι άσχετο :))))
 
@Τσίου Ναι, καλό μου, άστο για αργότερα. Πάνε στην ασφάλεια του Seinfield -που τώρα που το προχωράω καταλαβαίνω όσα μου έλεγες για τον Τζόρτζ :φιρουλί:.
 
Κι εγώ αργά το συνειδητοποίησα ☺
Δεν μου αρέσει το πρωινό ξύπνημα. Δεν μου αρεσει να δουλεύω 8 ώρες. Βασικά, δεν μου αρέσει να δουλεύω καθόλου. Αυτά τα άγχη για κοινωνικό στάτους, αυτοβελτίωση και 'πέτρα που κυλάει δεν χορταριαζει', δεν με αγγίζουν. Άλλωστε, τι έχει το χορτάρι; μια χαρά είναι. Φυσικό στρωματακι.
Μου αρέσει το μαντολάτο.
 
Μαντολάτο, υποβρύχιο, λουκουμάκι, βύσσινο. Ανυπόφορα (γλυκά) γι' αυτούς που τα είχαν κατ' αποκλειστικότητα στην παιδική τους ηλικία. Και σε όποια ανοικονόμητη επίσκεψη βρισκόντουσαν, ήταν υποχρεωμένοι από το σαβουάρ βιβρ και υπό το άγρυπνο βλέμμα των γονιών-κριτών να τα φάνε για να μην προσβάλουν. Διότι τι δικαιολογία να έλεγαν τότε; Έχω φάει πολλά; Κάνω δίαιτα; Δεν τρώω γλυκά; (αυτό θα ήταν ξεκαρδιστική δικαιολογία).
Γι όλους αυτούς που το πιο εξωτικό γλυκό ήταν η πάστα σεράνο - εξωτικό, του τύπου να το συναντήσουν σε σε κάνα ταξίδι ή grant event.

Οι γενιές που μεγαλώσαν μέσα σε κάθε μορφής ευρωπαϊκό και εξωτικό γλυκό και παγωτό, κολυμπώντας σε αυτά (στην αφθονία τους αναφέρομαι, όχι κατ' ανάγκη στα πόσα έφαγαν) μπορεί και να τα δουν τα λουκουμο-μαντολάτα με ένα ρο(κ)μαντικό μάτι (βλ. @Ροκμαντικ).
Προσωπικά μήτε να τα δω, μήτε να τα γευτώ, λαχταρώ ποτέ μου (άντε εξαίρεση ένα παστέλι).
 
Last edited:
@ΚρίτωνΓ δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο... Και φαντασου πόσο στερημενοι απο γλυκα ειμασταν που καποιες φορές περιμεναμε με λαχταρα το υποβρυχιο. Σημερα αν πας να δωσεις υποβρυχιο σε ενα παιδί θα στο φέρει στο κεφάλι. :)))) Και ευτυχως δηλαδη (οχι που θα στο φερει στο κεφαλι) που υπάρχει αφθονία. Με μέτρο βεβαια πάντα.
 
Top