Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

Θυμάμαι όταν ήρθα στην Ελλάδα, πριν 20+ χρόνια, και είδα για πρώτη φορά το γνωστό υποβρύχιο, νόμιζα ότι ήταν πλαστελίνη και έλεγα "τι τρώνε αυτοί οι τρελοί ρε;" :χαχα:. Επίσης, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα όταν ήρθα ήταν να φάω ελιά κατευθείαν από το δέντρο. Κακή ιδέα. :όχισουλέω:
 
@Κριτων Βέβαια δοκίμασα αργότερα το υποβρύχιο, βανίλια ήταν αν θυμάμαι καλά, και δεν ενθουσιάστηκα,μαλλον μου έλειπε η ελιά που λες. :χαχα: Πάντως το πλασάρισμα αυτού του πράγματος ως γλυκό είναι μια από τις μεγαλύτερες απάτες στη ιστορία. Δώστε προφιτερόλ στον κόσμο ρεεε! :))))
 
Πάντως έπρεπε να δοκιμάσεις και το συνδυασμό υποβρύχιο με ελιά (από δέντρο).
Ή τον συνδυασμο υποβρύχιο με μπύρα και ενα (βυθιζόμενο) shot jack daniel's.
Καλά, δεν ειναι και πάρα πολύ γλυκο, αλλά ειναι υποβρύχιο. :))))
 
Προσωπικά μήτε να τα δω, μήτε να τα γευτώ, λαχταρώ ποτέ μου
Κι εγω συντασσομαι. Ειδικα το μαντολάτο, στο κεφάλι μου, εχει αποκτησει τον ορισμό του μπαγιατικου και δεν αντεχω την υφη που αποκτά η μασηση του συνδυσμου γκοφρέτας και αυτής της μαστιχωτης κρέμας.
Οπως δεν μου αρεσουν κι εκεινα τα γλυκά-χειροβομβίδες, που μοιαζουν με σιροπιασμενα ψωμακια, παραγεμισμενα με σαντιγυ κι ενα κερασάκι πάνω πάνω. Πώς τα λεν κιολας; σαβαρεν; σαβαγιαρ;
Ή οι τουλουμπες και τα τουλουμπάκια, :)))):)))):)))):)))) οι διπλες, οι λουκουμαδες κι οτιδηποτε εχει τηγανιστει πρώτα κι εχει σιροπιαστει μετα.
Και το αναποδο. :))))
 
Μα @Έλλη Μ αυτά τα γλυκά που αναφέρεις είναι όντως σα μπαγιάτικα, από φρέσκα ακόμα. Είναι αυτά τα γλυκά που μπορεί να τα κρατήσει άνετα το επαρχιακό ζαχαροπλαστείο στην προθήκη του για κάνα δυο χρόνια χωρίς καμία (οπτική τουλάχιστον) αλλοίωση, μέχρι καταναλώσεως. Το σιρόπι λειτουργεί όπως η μόνωση των ταρατσών ή το πισσόχαρτο - δεν το περνάει τίποτε. (άσε που υποπτεύομαι ότι και βακτήρια και έντομα θα το σνομπάρουν αυτό το γλυκό.
 
Μα τουλουμπες, ρε συ Κριτων;!;!;! Δηλαδή πώς τρως μια τουλούμπα χωρις να πνιγεσαι απο τα γελια που σου προκαλεί το άκουσμα του όνοματος του ή απλώς και μόνο η προσφώνησή του;!;!;! :)))):)))):)))):))))

Για μενα μιλάω, πάντα, οι υπολοιποι φάτε άφοβα ό,τι θελετε και σας αρέσει.

Το σιρόπι λειτουργεί όπως η μόνωση των ταρατσών ή το πισσόχαρτο - δεν το περνάει τίποτε.
Σιρόπι, αυτή η μάστιγα! (Ντόινγκ!)
 
την εμφάνιση που τη βάζεις;
Πουθενα, σου δινω τον λόγο μου.

Χαχαχαχαχα!!! Χαχαχα, γελάω δυνατά. Υπόπτευομαι οτι το θεμα που εθιξες, περι εμφανισης, θα ανακινησει κι αλλα εδώδιμα θαλασσινα.
Υποπτευομαι. :))))

Παντως, ετσι για τα στατιστικά, τα κοτλέ ρουχα ειναι ωραια. Αλλά εκεινα με τη λεπτη ρίγωση_δεν_ειναι_καν_λέξη.:ουχ:
 
Οπως δεν μου αρεσουν κι εκεινα τα γλυκά-χειροβομβίδες, που μοιαζουν με σιροπιασμενα ψωμακια, παραγεμισμενα με σαντιγυ κι ενα κερασάκι πάνω πάνω. Πώς τα λεν κιολας; σαβαρεν; σαβαγιαρ;
Μπαμπάδες τα λένε. Πολύ προσβλητικό για τους μπαμπάδες. Πάω να διαμαρτυρηθώ στις επιτροπές ισότητας. Δεν βγάλανε όνομα σε κάνα σιχαμένο γλυκό "μαμάδες".
 
Προσωπικά, μεγάλωσα (και) με μαντολάτα, χαλβαδοπιτες, και λουκούμια. Στα ταξίδια, η αγαπημένη μου στιγμή στο πλοίο ήταν όταν έμπαιναν οι πλανόδιοι πωλητές με τις άσπρες καλαθουνες γεμάτες από Συριανα γλυκά ❤ σαν τις ακρίδες πέφταμε. Είμαι πολύ του γλυκού, ή μάλλον είμαι εθισμένη στη ζάχαρη, και το κατάλαβα όταν χρειάστηκε να περασω πολλές ώρες στο σπίτι φιλης που το μόνο γλυκό στο σπίτι της είναι η ζάχαρη στο βάζο. Νόμιζα ότι οι δικές μου διατροφικές συνήθειες είναι "κοινές" αλλά μετά κουμπωσαν και οι αναμνήσεις όσων έρχονταν στο παιδικό μου δωματιο, έβλεπαν μια τσαντα κρεμασμένη στην καρέκλα, γεμάτη γλυκά, και με ρωτούσαν: για σένα είναι αυτά;
Τωρα έχω φάει κόλλημα με τα γλυκά του κουταλιού. Σε 2 μέρες τελειώνω ένα βαζάκι κεράσι ή πορτοκαλι (νεράντζι δεν βρίσκω:γρμβ:). "Μου αρέσει" που δεν αγοράζω τα βαζάκια 5-5. Καθόλου πρακτικό.
 
Δεν μου αρέσει καθολου οι άνθρωποι να μου προβάλλουν τις ανασφάλειές τους ως δικές μου, όπως δεν μου αρεσει να αισθανονται την ευθυνη να με υπερασπιστούν εκει που δεν χρειάζομαι υπερασπιση, κι ας τσακώνομαι ή αδικούμαι, κατα την κρίση τους.
Δεν μου αρέσει καθολου η κενολογία. Νιωθω ότι όταν κάτι λέγεται, οφείλει να ειναι έτσι, γιατι κάποιος άλλος με θράσος, μεγαλύτερο του δικου μου, ίσως ζητησει αποδειξεις. Δηλαδή, facta, non verba.
Δεν εκτιμω ιδιαιτερα την διεκπεραίωση, κυρίως όταν νιωθω ότι κάπου εχω καταβάλει κόπο. Αλλά αυτό ειναι ενα θεμα δικο μου.
Με ενοχλούν τα γρήγορα κι ευκολα συμπεράσματα, τύπου εφοσον ειναι μερα, άρα έχει και ήλιο. Γενικά με ενοχλει η απλοϊκότητα στη σκέψη.
Ζοριζομαι πολύ όταν κάποιος ασκει ευκολη και κακόβουλη κριτική σε ανθρώπους που αγαπάω πολύ. Η ψυχραιμη προσεγγιση και ρητορική πάντα θα με βρει συμφωνη, εφόσον εινια valid και solid η επιχειρηματιλογία, όμως η ειρωνεία και το υφος με μπλοκάρει και απλώς κωφευω. I was drawn that way.
 
Αρκει να μην πάμε στο Χαλάνδρι :)))), γιατι:
Δεν μου αρεσει καθολου ο σταρχιδισμός που δειχνουν κάποιοι ζωοκάτοχοι. Δηλαδή, θες να πας για ποτάκι και να παρεις μαζί τον ογκώδη σκύλο σου. Εσύ κι τα άλλα δυο σάπιενς της τετραμελούς παρέας σου. Πολύ ωραία. Φροντισε να το παρκάρεις σε σημείο που να μην ενοχλει και να μη χρειάζεται να αλλάζουν θεση οι αλλοι από το διπλανό τραπεζι, επειδη νιωθουν τη μουσούδα του σκύλου σου στη μέση τους, το τρίχωμά του στα ρούχα τους και κάθε που κουνιεται κάπως η καρέκλα τους, να ακουν και το γρύλισμά τους. Εγω ακομη, που δεν εχω σκυλί αλλά παιδί, φροντίζω να το φιμώνω, όταν χρειάζεται.
Δεν μου αρέσει καθόλου η αισθητική του άσχημου ή όποια μόδα το κάνει τάση.
Μου αρέσει να λέω αυτό που σκέφτομαι κι ακόμη περισσότερο να λέω αυτό που σκέφτομαι, παρόλο που ξερω ότι αυτό που σκέφτομαι, δεν λέγεται.
Μου αρέσει και δεν μου αρέσει ταυτόχρονα, όταν αυτό που δεν λέω, έχει μοναδικό κριτήριο να μην στενοχωρήσει αυτόν που θα το ακούσει. Από τη μια είναι καθυσηχαστικό να έχεις την εγνοια των άλλων, από την άλλη κάπως περιορίζει.
Μου αρέσει όταν κάποιες μέρες νιωθω πιο από κάποιες άλλες. Αλλα τα «πιο» με θετικό πρόσημο: Πιο κεφάτη, πιο έξυπνη, πιο καλή κλπ.
Μου αρέσει να πειραζω πολύ αυτούς που συμπαθω κι αγαπώ πολύ. Με κάθε τρόπο.
 
@Έλλη Μ ναι σε ολα. Το Χαλανδρι δεν καταλαβα γιατι εβαλες στο στοχαστρο. Εκει ειδικα κινουνται οι διποδοι με τους αφιμωτους τετραποδους; Καφε Αναφη, ελα αν θες.
 
Top