Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[ΚρίτωνΓ]

Α! και εγώ που νόμιζα ότι ήτο κάτι ιδιωτικό! Ούτε ο αποδέκτης του το βλέπει, τελικά.

 

[Αντίβαρο]

Αυτή η μάστιγα με το χάρτινο καλαμάκι
Δλδ κάπου έλεος...

 

[ΚρίτωνΓ]

Η μάστιγα με το πλαστικό ήταν πολύ χειρότερη. Υπάρχουν και άλλα υλικά (προσωπικά χρησιμοποιώ ένα καταπληκτικό μεταλλικό που πήρα από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης - πάει παρέα με ψηκτρούλα και θήκη και είναι ελάχιστα δευτερόλεπτα να το πλύνεις μετά από τον καφέ σου).

 

[Έλλη Μ]

Δεν λειτουργεί ο σύνδεσμος!!

Α! και εγώ που νόμιζα ότι ήτο κάτι ιδιωτικό! Ούτε ο αποδέκτης του το βλέπει, τελικά.

Γμτ, δεν παιζει.
Οπως και να χει, "Μην εμπιστεύεσαι ποτέ μια γυναίκα που λέει την πραγματική της ηλικία. Είναι ικανή για όλα"

ρωτα τον Νικόλα, ενας συμμαθητης του το λεγε.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Α! και εγώ που νόμιζα ότι ήτο κάτι ιδιωτικό! Ούτε ο αποδέκτης του το βλέπει, τελικά.

Βρε Κρίτων, η γενιά της Έλλης δεν έχει επαφή με την τεχνολογία. Δείξε κατανόηση.

 

[Έλλη Μ]

Μου αρεσει πολύ που ο Νικόλας τα λέει όλα έξω απο τα δόντια (όσα του εχουν απομεινει, δηλαδή)
@Νικόλας Δε Κιντ το θεμα ειναι μεγαλωνοντας να που ομορφαινω .
Για την τεχνολογία, καλα τα λες, αλλα I'll get by
(with a little help from my friends)

 

[ΚρίτωνΓ]

Μου αρεσει πολύ που ο Νικόλας τα λέει όλα έξω απο τα δόντια (όσα του εχουν απομεινει, δηλαδή)

Υπονοείς ότι ως kid αλλάζει δόντια;
Μου αρέσει ως λίγο μεγαλύτερός σας ηλικιακά, να βλέπω να "τσακώνεστε" για τα γηρατειά σας.

 

[Έλλη Μ]

Υπονοείς ότι ως kid αλλάζει δόντια;
Μου αρέσει ως λίγο μεγαλύτερός σας ηλικιακά, να βλέπω να "τσακώνεστε" για τα γηρατειά σας.

Χαχαχαχα, δόντια και δέρμα.
Και τελος πάντων, αυτος το ξεκινησε! (πολύ ωριμη αντιδραση)

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Και τελος πάντων, αυτος το ξεκινησε! (πολύ ωριμη αντιδραση)

Καθρεφτάκι!!

 

[Φαροφύλακας]

Δεν μου αρέσει, όταν με ρωτάν αν μου άρεσε το φαγητό ή αν "όλα καλά;", σε εστιατόρια, ενώσω... τρώω. Το θεωρώ αγένεια.

Καταρχήν, ενώ το κάνουν δήθεν από ενδιαφέρον, και φαντάζομαι κατά τις οδηγίες του καταστήματος, στην πραγματικότητα περιμένουν να γνέψεις σύντομα πως ναι, όλα καλά.

Έπειτα, είναι δυνατόν να τρώω, να μασάω, και να μου απευθύνεις τον λόγο; Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να τελειώσω με το μάσημα, να καταπιώ, για να σου μιλήσω. Πόσο μάλλον που πολλές φορές στο ρωτάν ενώ βρίσκονται σε κίνηση, πίεζοντάς σε να απαντήσεις άμεσα, ενώ δεν μπορείς γιατί εκείνη την στιγμή τρως.

Δεν μου αρέσει ούτε να μιλάω με γεμάτο το στόμα, ούτε να σπεύδω την μάσηση για να απαντήσω σε κάποιον.

( Θυμάμαι πως μία φορά που με ρωτήσαν εάν ήταν καλό το φαγητό, σε σωστό χρόνο, μπόρεσα να εξηγήσω με σχετική άνεση τους λόγους για τους οποίους δεν ήταν. )

 

[Αντέρωτας]

Γι αυτο υπαρχει σχετικη γαλλικη χειρονομία

 

[ΚρίτωνΓ]

Υπάρχουν και άλλες λύσεις:
1. Περιμένεις χωρίς να τρως μέχρι να σε ρωτήσουν . Μετά τρως
2. Τρως και μιλάς αναλύοντας και φτύνοντάς τους (στην κυριολεξία) την απάντηση στα μούτρα - απαντάς σητν αγένια με αγένια.
3. Το παίρνεις πακέτο
4. Έχεις μαζί σο υκάποιον που δεν τρώει για να απαντήσει (πως λέμε έχεις μαζί σου κάποιον που δεν πίνει για να οδηγήσει).
5. Τρως σπίτι (ακα το παίρνει πακέτο ή μαγειρεύεις σπίτι τις συνταγές της θείας @Έλλη Μ ς και τρως).
6. Απλά μουγκρίζεις

 

[Φαροφύλακας]

Από αυτά, διαλέγω το 4. Θα έχω μαζί τον κονσιλιέρη μου. Τον Tom Hagen, κατά προτίμηση.

 

[Αντέρωτας]

Μου αρεσει που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ εδεησε να τελειωσει το ρημαδο-σουρβαιβορ

 

[Έλλη Μ]

Εγω πιστευα πως θα το πανε και δευτερη σεζον, τυπου σηριαλ, αγριες μελισσες κλπ.

 

[ΜιΛάμπρος]

Δεν μ'αρέσει (καθόλου!) που έχει καθυστέρηση η πτήση

 

[Φαροφύλακας]

Μου αρεσει που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ εδεησε να τελειωσει το ρημαδο-σουρβαιβορ

Έλα στην ευλογία του να μην έχεις τηλεόραση.

 

[Τσίου]

Δεν μου αρέσουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων, γενικά (ναι, τους βάζω σε κατηγορίες), μια από αυτές είναι οι "Δεν μιλώ/επικοινωνώ (πρωτίστως με τον εγκέφαλο μου), απλώς βάζω λέξεις στην σειρά". Δυσκολεύουν πολύ την ζωούλα μου.
Πχ: Μην αγχώνεσαι, Τσίου, δεν είναι τίποτα. Κι εγώ στις αρχές καθυστερούσα.
***2 ώρες μετά την εφήμερη παρηγοριά***
Τσίου, αργείς.
Δεν μπήκα καν στον κόπο να σκεφτώ: Αυτή δεν ήταν πουου... I took it in stride.
Δεν μου αρέσει που στη δουλειά φαγωνονται μεταξύ τους οι συνάδελφοι μου, για λάθη άλλων (των από πάνω). Δηλαδή, αν σου φταίει η τάδε που κόλλησε κοβιντ και σου φορτώθηκε η δουλειά της, και όχι ο καημένος επιχειρηματίας που θα έπρεπε να κάνει τουλάχιστον άλλες 5 προσλήψεις (αλλά έχει μια βίλα να χτίσει και δεν μπορεί). Ε, δεν ξερω τι να πω. Να ένας λόγος που τα παράσιτα θα έπρεπε να παίρνουν Όσκαρ κάθε χρόνο, τιμητικά.
Δεν μου αρέσουν κάποιοι ιδιοκτήτες ζώων, που δυστυχώς, αυτόματα, τους βλέπεις στη σκύλοβολτα και σκέφτεσαι: φιλόζωος δεν θα αναφέρω καν την κυράτσα που βαρουσε τον σκύλο της για 200 μέτρα (βήμα και σφαλιάρα) και κατέβασα τζάμι αυτοκινήτου, και μετά στο ανέβασμα ένιωσα την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη από τον Τσίου που με είδε έτσι (ας ερχόταν στα δικαστήρια κι αυτός, όταν είχα πάει σε υπόθεση κακοποίησης, να έπαιρνε μια γεύση). Θα πω για τον άρχοντα με το Λαμπραντόρ, που είχα σακουλευτει ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά καθόμουν εκεί και τον άκουγα με υπομονή, όσο στο κεφάλι μου τραγουδούσε η Μοσχολιου άνθρωποι μονάχοι. Σε κάποια φάση του λέω, έχω κι εγώ Λαμπραντόρ. Λαμπραντόρ με πιτμπουλ.
ΠΙΤΜΠΟΥΛ; μου κάνει. Αλητείες... (γκριμάτσα αηδίας)
Το πιτμπουλ; Ρωτάω, γιατί λέω δεν μπορεί να κατάλαβα καλά. Έχουμε 2022, ακόμη θα μιλάμε για ΕπΙκιΝδΥνεΣ (ή αλητικες) ρΑτΣεΣ;
Ναι, μου λέει και, ως συνήθως, εγνεψα καταφατικά. Οκ, Kyle. Πάλι καλά που μου το είπες, γιατί εδώ να, σου είχα προσκλησουλα για μια κυνομαχια που ετοιμάζω. Εντωμεταξύ, δεν έχω γνωρίσει πιτμπουλ που να μην είναι χαζοχαρούμενο. Ενα, συγκεκριμένα, μου έφερνε κάθε φορά όλη του την προίκα στα πόδια μου, για να διαλέξω παιχνίδι να παίξουμε. Ε, τώρα αν τα κακοποιείς, και έχει συνδέσει χέρι με μπουνιά, και πόδι με κλωτσιά, χαίρω πολύ, χαιροπουλος.

 

[Έλλη Μ]

Δεν μ'αρέσει (καθόλου!) που έχει καθυστέρηση η πτήση

Σε παρακαλω, μην γινεσαι προκλητικος.

(Τουλαχιστον, πεταξες; )

 

[ΜιΛάμπρος]

Σε παρακαλω, μην γινεσαι προκλητικος.

(Τουλαχιστον, πεταξες; )

Πρόκληση;
Ναι.