Καλικάντζαρος
Δαγεροτύπης
Αγορινα αν ξυπνας το πρωι και βλεπεις το ηλιοβασιλεμα... πρεπει να εχεις πιει κατι πολυ καλο το βραδυ!!
το ηλιοβασιλεμα ειναι το απογευμα..το πρωι βλεπεις ανατολη! 
Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Μ' αρέσει η μυρωδιά του φρεσκοξυσμένου μολυβιού, κι όταν το χαρτί που γράφω είναι καλής ποιότητας διότι πατινάρει όμορφα η μύτη του στυλό.
Μ' αρέσουν τα πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και οι παλιές καλές κιτς γιρλάντες.
Μ' αρέσουν πολύ οι candid φωτογραφίες.
Μ' αρέσει η οπτική επαφή όταν συζητάω.
Μ' αρέσει να βυθίζω τα δάχτυλά μου σε τσιμέντο, γύψο, άμμο ή άλλα κονιορτοποιημένα υλικά (Με τον ελληνικό καφέ πάντα παίζω λίγο με το κουτάλι πριν πάρω κουταλιά). Στιλλ, δέχεσαι να με αναλάβεις ή είναι αντιδεοντολογικό λόγω "συγγένειας"; Εγώ τους πληρώνω τους θεραπευτές μου, να ξέρεις.
Μ' αρέσει να ακούω γέλια από άγνωστους κι ας μην ξέρω γιατί γελούν.
Μ' αρέσουν οι παρωδίες, τα ειρωνικά σχόλια ακόμη και όταν εγώ είμαι ο δέκτης, φτάνει να μην είναι κακοπροαίρετα. Ή ας είναι αλλά τουλάχιστον να είναι τόσο πετυχημένα ώστε να με κάνουν να γελάσω με τον εαυτό μου.
Μ' αρέσει ο δυνατός αέρας, αρκεί να μην έχει άμμο κοντά.
Μ' αρέσει να περπατάω (αν με αφήσεις μπορεί να τσουλήσω μέχρι το φυλάκιο της Κακαβιάς), και να χορεύω ασταμάτητα (αξέχαστες οι στιγμές που συνειδητοποιείς πως έχει φύγει ο d.j και έχεις μείνει εσύ, η παρέα σου και οι bartenders.)
Μ' αρέσει να τρώω μόνη μου, ήρεμη και αμίλητη. Δεν ευχαριστιέμαι φαί όταν έχω παρέα στο σπίτι ή όταν είμαι έξω και στα αυτιά μου ζουζουνίζει το ψιλοκούβεντο. Σκέτη ιεροσυλία.
Μ' αρέσουν οι αντροπαρέες διότι 9 στις 10 περιπτώσεις είναι και drama-free, 'nuff said.
Μ' αρέσει να πλένω πιάτα (Γερμανία, σου'ρχομαι!)
Μ' αρέσει να είναι βράδυ, κι εγώ να χαζεύω από το λεωφορείο φωτισμένους εσωτερικούς χώρους διαμερισμάτων.
Μ' αρέσει να ξενυχτάω και να κουβεντιάζω με τον εαυτό μου. Φωναχτά. (Στιλλ, Στιλλ είσαι δω; )
Δεν μ' αρέσει να βλέπω τα ίδια μούτρα κάθε μέρα. Βαριέμαι εύκολα τους ανθρώπους ή μάλλον βαριέμαι να ακούω τα προβλήματά τους (ο Θεός να τα κάνει).
Δεν μ' αρέσει το Πάσχα και η ζέστη.
Δεν μ' αρέσουν οι Ελληνάρες που σκάνε στην παραλία και αφήνουν να πάρει το κύμα φτυαράκια και άλλα παιχνιδάκια, ή αφήνουν πίσω τους αποτσίγαρα και άλλα σκουπίδια. Είμαι ικανή να παίξω ξύλο. Δεν μ' αρέσει που οι ίδιοι άνθρωποι μπαίνουν σφήνα την ώρα που ανοίγουν οι πόρτες του μετρό ή του λεωφορείου και δεν μπορούμε εμείς οι "νορμάλ" να κατέβουμε. Δεν μ' αρέσει που πάλι οι ίδιοι άνθρωποι κάθονται στις κυλιόμενες σκάλες στην αριστερή πλευρά σαν να μη συμβαίνει τίποτα. (Μπρρρ ξεγοφιασμένο στραβάδι, τα αγαλματάκια ακούνητα κάθονται στα δεξιά).
Δεν μ' αρέσουν τα ασανσέρ, προτιμώ πάντα τις σκάλες, και…
Η συνέχεια στην βιογραφία μου)
Μ' αρέσουν τα πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και οι παλιές καλές κιτς γιρλάντες.
Μ' αρέσουν πολύ οι candid φωτογραφίες.
Μ' αρέσει η οπτική επαφή όταν συζητάω.
Μ' αρέσει να βυθίζω τα δάχτυλά μου σε τσιμέντο, γύψο, άμμο ή άλλα κονιορτοποιημένα υλικά (Με τον ελληνικό καφέ πάντα παίζω λίγο με το κουτάλι πριν πάρω κουταλιά). Στιλλ, δέχεσαι να με αναλάβεις ή είναι αντιδεοντολογικό λόγω "συγγένειας"; Εγώ τους πληρώνω τους θεραπευτές μου, να ξέρεις.
Μ' αρέσει να ακούω γέλια από άγνωστους κι ας μην ξέρω γιατί γελούν.
Μ' αρέσουν οι παρωδίες, τα ειρωνικά σχόλια ακόμη και όταν εγώ είμαι ο δέκτης, φτάνει να μην είναι κακοπροαίρετα. Ή ας είναι αλλά τουλάχιστον να είναι τόσο πετυχημένα ώστε να με κάνουν να γελάσω με τον εαυτό μου.
Μ' αρέσει ο δυνατός αέρας, αρκεί να μην έχει άμμο κοντά.
Μ' αρέσει να περπατάω (αν με αφήσεις μπορεί να τσουλήσω μέχρι το φυλάκιο της Κακαβιάς), και να χορεύω ασταμάτητα (αξέχαστες οι στιγμές που συνειδητοποιείς πως έχει φύγει ο d.j και έχεις μείνει εσύ, η παρέα σου και οι bartenders.)
Μ' αρέσει να τρώω μόνη μου, ήρεμη και αμίλητη. Δεν ευχαριστιέμαι φαί όταν έχω παρέα στο σπίτι ή όταν είμαι έξω και στα αυτιά μου ζουζουνίζει το ψιλοκούβεντο. Σκέτη ιεροσυλία.
Μ' αρέσουν οι αντροπαρέες διότι 9 στις 10 περιπτώσεις είναι και drama-free, 'nuff said.
Μ' αρέσει να πλένω πιάτα (Γερμανία, σου'ρχομαι!)
Μ' αρέσει να είναι βράδυ, κι εγώ να χαζεύω από το λεωφορείο φωτισμένους εσωτερικούς χώρους διαμερισμάτων.
Μ' αρέσει να ξενυχτάω και να κουβεντιάζω με τον εαυτό μου. Φωναχτά. (Στιλλ, Στιλλ είσαι δω; )
Δεν μ' αρέσει να βλέπω τα ίδια μούτρα κάθε μέρα. Βαριέμαι εύκολα τους ανθρώπους ή μάλλον βαριέμαι να ακούω τα προβλήματά τους (ο Θεός να τα κάνει).
Δεν μ' αρέσει το Πάσχα και η ζέστη.
Δεν μ' αρέσουν οι Ελληνάρες που σκάνε στην παραλία και αφήνουν να πάρει το κύμα φτυαράκια και άλλα παιχνιδάκια, ή αφήνουν πίσω τους αποτσίγαρα και άλλα σκουπίδια. Είμαι ικανή να παίξω ξύλο. Δεν μ' αρέσει που οι ίδιοι άνθρωποι μπαίνουν σφήνα την ώρα που ανοίγουν οι πόρτες του μετρό ή του λεωφορείου και δεν μπορούμε εμείς οι "νορμάλ" να κατέβουμε. Δεν μ' αρέσει που πάλι οι ίδιοι άνθρωποι κάθονται στις κυλιόμενες σκάλες στην αριστερή πλευρά σαν να μη συμβαίνει τίποτα. (Μπρρρ ξεγοφιασμένο στραβάδι, τα αγαλματάκια ακούνητα κάθονται στα δεξιά).
Δεν μ' αρέσουν τα ασανσέρ, προτιμώ πάντα τις σκάλες, και…
Η συνέχεια στην βιογραφία μου
)
Ένα δίκιο το 'χει ο άγιος πατέρας...Αγορινα αν ξυπνας το πρωι και βλεπεις το ηλιοβασιλεμα... πρεπει να εχεις πιει κατι πολυ καλο το βραδυ!!
το ηλιοβασιλεμα ειναι το απογευμα..το πρωι βλεπεις ανατολη!
OK γράψε λάθος
Καλικάντζαρος
Δαγεροτύπης
Παραγραφεται!
..θα μας πεις απο που το παιρνεις τουλαχιστον; ))
))
Εγκινε
Ντεν περνι κατι απλα ντεν κσερι καλοσ ελλενικοσ
Κακά τα ψέματα είναι λίγο τρομαχτικό, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου
Άντε καλέ, εκτός ότι δεν κατάλαβα το λαθάκι ενώ διάβασα προσεχτικά τι έγραψες, εγώ ακόμη μπερδεύω το δεξιά με το αριστερά. Κοίτα στα δεξιά σου, μου λένε κι εγώ κοιτάω από την άλλη.
Το βραβείο για τον πιο ζαβό εδω μέσα από που το παραλαμβάνω;
Αδάμαντος 4, Λυκαβηττός.
Κι εγώ εκνευριζόμουν πολύ μ' αυτό, μέχρι που κάποιος μου επεσήμανε ότι ο συγκεκριμένος κανόνας είναι παράλογος. Πράγματι, αν το σκεφτείς οι κυλιόμενες είναι εκεί για να εξυπηρετούν όσους δυσκολεύονται να ανέβουν/κατέβουν τις κανονικές σκάλες. Αν κάποιος θέλει να περπατήσει μπορεί να χρησιμοποιήσει τις σκάλες, γιατί να αναγκάσει αυτούς που δεν μπορούν, να στέκονται στη μισή μόνο πλευρά των κυλιόμενων; Και κυλιόμενες και περπάτημα; Δεν έχει νόημα. Κανονικά θα έπρεπε και οι δύο πλευρές των κυλιόμενων να χρησιμοποιούνται όπως η δεξιά, κι οι άλλοι ας πάνε να περπατήσουν δίπλα. Βέβαια απ' τη στιγμή που υπάρχει ο κανόνας, τον σέβομαι, όμως τελικά δεν τον θεωρώ και πολύ σωστό.
Μου αρέσει αυτό το νήμα και η θετική ενέργεια που βγάζουν τα «μου αρέσει» όλων! Κάποια τα έχουμε κοινά, φυσικά.
Μου αρέσουν οι εικόνες που δημιουργεί το Φθινόπωρο (πού’ν’το;!). Τα μεμονωμένα αντικείμενα έντονου χρώματος είναι σαν μία παιχνιδιάρικη, καλαίσθητη έκρηξη ζεστασιάς, ενέργειας, ζωής στο γκριζωπό φόντο. Με διασκεδαστικό τρόπο, σε αναγκάζει να παρατηρήσεις κάποιες λεπτομέρειες και να τις εκτιμήσεις (σε αντίθεση με τον χαμό, με το κακόγουστο όργιο χρωμάτων του καλοκαιριού. Βρίσκω το καλοκαίρι... κιτς).
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν τη θέληση να μάθουν, οι άνθρωποι που αγαπούν να μαθαίνουν νέα πράγματα ανεξάρτητα από την ηλικία τους ή την κοινωνική τους θέση.
Δεν μου αρέσουν οι στενόμυαλοι, ξερόλες, που αρνούνται πεισματικά κάθε νέα γνώση...
Μου αρέσει, όταν πονάω, να έχω το χέρι αγαπημένου μου ανθρώπου πάνω στο σημείο που πονάω.
Μου αρέσουν οι εικόνες που δημιουργεί το Φθινόπωρο (πού’ν’το;!). Τα μεμονωμένα αντικείμενα έντονου χρώματος είναι σαν μία παιχνιδιάρικη, καλαίσθητη έκρηξη ζεστασιάς, ενέργειας, ζωής στο γκριζωπό φόντο. Με διασκεδαστικό τρόπο, σε αναγκάζει να παρατηρήσεις κάποιες λεπτομέρειες και να τις εκτιμήσεις (σε αντίθεση με τον χαμό, με το κακόγουστο όργιο χρωμάτων του καλοκαιριού. Βρίσκω το καλοκαίρι... κιτς).
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν τη θέληση να μάθουν, οι άνθρωποι που αγαπούν να μαθαίνουν νέα πράγματα ανεξάρτητα από την ηλικία τους ή την κοινωνική τους θέση.
Δεν μου αρέσουν οι στενόμυαλοι, ξερόλες, που αρνούνται πεισματικά κάθε νέα γνώση...
Μου αρέσει, όταν πονάω, να έχω το χέρι αγαπημένου μου ανθρώπου πάνω στο σημείο που πονάω.
Nα διευκρινίσω ότι το χέρι είναι συνδεδεμένο με το υπόλοιπο σώμα κι όχι «μόνο του»... 
Σαν θανατοποινίτης δλδ;;;
Στο παράλογο το ρίχνεις του Ιονέσκο, χθες αγόραζες καρτούλες της Ουνέσκο. Έλεος, τι άλλο θα ακούσω η γυναίκα. Πρώτον όποιος δεν μπορεί να ανέβει και να κατέβει σκάλες στο μετρό, υπάρχει το ασανσέρ, λέμε τώρα, έτσι;. Δεύτερον με την ίδια λογική και το άλσος είναι μόνο για παππούδια με αυξημένο σακχαρο. Δεν έχεις ακούσει στο εξωτερικό που λένε on your left, on your left? Τι θα του πεις του χριστιανού που θέλει να σπριντάρει; Πήγαινε τρέξε στο ΟΑΚΑ, εδώ στο άλσος το πάμε σαλιγκαράτο;
Σαν θανατοποινίτης δλδ;;;
Ακριβώς! Και κοίτα περίεργο πράγμα, όλοι περιμένουν να μου πουν τα νέα τους την ώρα που θα πάω να φάω. Με αποτέλεσμα να κουνάω το κεφάλι μπουκωμένη, και να καταπίνω όπως όπως για να δώσω απάντηση (αυτό που το πας! θέλουν και απάντηση, δεν τους φτάνει που ακούω). Βάστα ρε άνθρωπε του Θεού, κάτσε να φάω μια μπουκιά να ευχαριστηθώ και μετά βγάλε έκτακτο δελτίο ειδήσεων.
Last edited:
Αυτά που σημείωσα με bold μου βγάζουν μια επιθετικότητα. Μπορεί να είναι και ιδέα μου (γραπτός λόγος γαρ). Όπως και να 'χει δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας για τις κυλιόμενες του μετρό, έτσι δεν είναι;
Απόψεις ανταλλάσσουμε. Λοιπόν, τα ασανσέρ δεν είναι καθόλου πρακτικό να χρησιμοποιούνται από μεγάλο αριθμό ανθρώπων, λόγω της μικρής χωρητικότητάς τους και των μεγάλων χρόνων αναμονής. Καλύτερα να τα αφήνουμε για επιβάτες με αναπηρίες ή μεγάλα φορτία, που δεν μπορούν να σταθούν στις κυλιόμενες. Εμένα μου φαίνεται πιο λογικό οι κυλιόμενες να χρησιμοποιούνται από ανθρώπους που στέκονται. Για τα άλση δεν γνωρίζω, όμως στους στίβους ναι, υπάρχει λογική στο δεξιά-αριστερά, με τις εσωτερικές διαδρομές να χρησιμοποιούνται απ' όσους τρέχουν και τις εξωτερικές απ' όσους περπατούν (ασχέτως που πολλοί δεν σέβονται αυτόν τον κανόνα). Όμως, πραγματικά, δεν βλέπω τι σχέση έχει αυτό με τη χρήση των κυλιόμενων. Δες κι εδώ.
Last edited:
