Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[Τσίου]

Ωχ Παναΐα μ’ Σουμελά, τι ήθελα και μίλησα! Που να πω κιόλας πως όσα είπε ο Φαροφύλακας με βρίσκουν σύμφωνη *ένα λεπτό να φορέσω κράνος* ειδικά για τις γυναίκες οδηγούς στην αριστερή λωρίδα (και γενικά σε όλες τις λωρίδες<-- δική μου άποψη) έχει απόλυτο δίκιο. Ωπ, περίμενε, μόλις το είπα ))

Πληροφοριακά, έχω πρόβλημα και στα δύο γόνατα. Όταν ήμουν μικρότερη (και στον όγκο) έκανα διάφορες μαγκιές με αποτέλεσμα ο ορθοπεδικός να μου απαγορεύσει οτιδήποτε είναι καταστροφικό για τα γόνατά μου (τρέξιμο, ποδηλασία και άλλα). Είμαι όμως τόσο νευρική που δεν μπορώ να κάτσω στην δεξιά πλευρά. Για κανέναν λόγο. Ούτε όταν κατεβαίνω στο κέντρο για τουρισμό. Και ρε παιδιά, σαν την αμαρτία, όποτε παίρνω μετρό 2-3 άτομα θα γιολάρουν στην αριστερή πλευρά των κυλιόμενων. Αν βιάζομαι θα πω το "συγγνώμη" μου έτοιμη για καυγά, και με έναν ελιγμό θα τους προσπεράσω. Αν έχει πάρει φωτιά *γκουχ* αν έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια μου και δεν έχω χρόνο ούτε για φευγαλέα μανούρα, στην Α’ φάση θα ανέβω δύο-δύο τα σκαλιά από τις κανονικές, και ασθμαίνοντας θα φτάσω στην Β’, και κάποιες φορές τελευταία, φάση σχεδόν πρώτη στις κυλιόμενες. Ε, μετά τα γνωστά. Ο Φαροφύλακας, ο Νικόλας και η Έλλη πετάνε κομφετί, εγώ αγκαλιάζω την προπονητική μου ομάδα, ανεβαίνω στο βάθρο, περιμένω την Στιλλ να ανέβει σιγά-σιγά από τις κυλιόμενες για να μου δώσει την σαμπάνια, καταβρέχω το κοινό μου, μου φωνάζει ο Φαροφύλακας να γυρίσω στα δεξιά για να βγω φωτογραφία με το κύπελλο, εγώ γυρνάω στα αριστερά, μου φωνάζει στο άλλο δεξιά, κτλ.

 

[Έλλη Μ]

μου φωνάζει ο Φαροφύλακας να γυρίσω στα δεξιά για να βγω φωτογραφία με το κύπελλο, εγώ γυρνάω στα αριστερά, μου φωνάζει στο άλλο δεξιά, κτλ.

Ρέ παιδί, πραγματκά

Οσο για τους οδηγούς, δε θελω να εκφραστώ. Αλλά! να σημειώσω οτι, χθες, παρολίγον ατύχημα, γιατι στο δίπλα όχημα ο* οδηγός έβαζε ατριξ! Α Τ Ρ Ι Ξ !!!!

ακόυνα ματάτα!

*καταλάβατε.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

να μου απαγορεύσει οτιδήποτε είναι καταστροφικό για τα γόνατά μου (τρέξιμο, ποδηλασία και άλλα).

Τι θα τραβάς κι εσύ;;;

 

[Τσίου]

να σημειώσω οτι, χθες, παρολίγον ατύχημα, γιατι στο δίπλα όχημα ο* οδηγός έβαζε ατριξ! Α Τ Ρ Ι Ξ !!!!

αντε και εις ανώτερα. Την επόμενη φορά να κάνει αποτρίχωση στο μουστάκι. Μα είναι δυνατόν;

Υ.Γ Ένας τρόπος για να μη σας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με όσα γράφω, είναι να μη με παιρνετε στα σοβαρά (αναφέρομαι στην άποψή μου για τις γυναίκες οδηγούς). Άλλος ένας τρόπος είναι να το βουλώνω που και που

Τι θα τραβάς κι εσύ;;;

:χαχαχα: Όταν σου λέω πως ζω ένα δράμα, δεν με πιστεύεις!

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Εγώ έχω παρατηρήσει κάτι άλλο με τις γυναίκες οδηγούς... Όταν τους δίνεις προτεραιότητα 9/10 φορές δεν σου γνέφουν "ευχαριστώ"... Κάτι το οποίο δεν μ' αρέσει!!

Επίσης για μένα, μάστιγα είναι οι ντελιβεράδες με τα μηχανάκια τους... Δεν σέβονται προτεραιότητες, φανάρια, πεζούς, πεζοδρόμους, ΚΟΚ...
Κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή...

Δεν μου αρέσει επίσης που ορισμένοι στις πολυκατοικίες νομίζουν πως ζουν μόνοι τους... (άσχετο αλλά δεν μ' αρέσει)

 

[Βάγγυ]

Νικόλα η τελευταία σου φράση είναι η πιο σχετική όσο αφορά το νημα.

 

[Σπαράγγι]

Μου αρέσει: να διαβάζω κάθε βράδυ 2 σελίδες Ιούλιο Βερν στον οκτώ μηνών γιο μου, η μυρωδιά της γυναίκας μου στα ρούχα μου και τα πράγματα μου, η κοκκινομάλλα Ολλανδέζα που άνοιξε το βιβλιο-ζαχαροπλαστείο απέναντι από το σπίτι μου ( οι όμορφες βιβλιόφιλες ζαχαροπλάστριες είναι η απτή απόδειξη οτι υπάρχει Θεός και οτι τα πάντα εν σοφία εποίησε), να περπατάω ανάμεσα στις καρυδιές στο κτήμα μου ατενίζοντας τον Κίσσαβο κι έχοντας τις 4 γάτες μου στο κατόπι, το βυσσινί χρώμα, το Αλκαζαρ, η Wende Snijders, οι λαχανοντολμάδες και τα Καρέλια Χρυση Κασετίνα (αφιλτρα)

Δε μου αρέσουν: οι μεγάλες παρέες, τα σπίτια χωρίς βιβλία αλλα με φωτογραφίες γάμου, οι καφετέριες νυφοπάζαρα , οι κατα το ήθος μικροαστοί, τα οικογενειακά τριώροφα, τα Hyundai, η λέξη "μπατζανάκης" και το κοκκινιστό μοσχάρι.

 

[Φαροφύλακας]

Τσίου, σε απολαμβάνω! ))

τα σπίτια χωρίς βιβλία αλλα με φωτογραφίες γάμου

Μου αρέσει πολύ να σφυρίζω. Προσέχω να μην γίνομαι ενοχλητικός, βέβαια. Όταν όμως περπατάω ή είμαι μόνος, ή κάνω κάποια χειρονακτική δουλειά, σχεδόν πάντα σφυρίζω. Υπάρχουν χίλιες δυο σταθερές κι αλλοπρόσαλλες επιλογές στο τί σφυρίζω, μέσα στις δεακετίες. Από την 5η του Μάλερ και κάποιο Βρανδιβουργιανό του Μπαχ μέχρι το "θα κάνω ντου βρε πονηρή" και τον "μανέ καληνυχτιάς".

Όταν ακούω ένα τραγούδι με σφύριγμα (π.χ.) μου αρέσει πολύ να σφυρίζω ακριβώς πάνω στο σφύριγμα και να νιώθω τον παλμό που δίνει ο συντονισμός.

 

[Στιλλ ιλλ]

ανεβαίνω στο βάθρο, περιμένω την Στιλλ να ανέβει σιγά-σιγά από τις κυλιόμενες για να μου δώσει την σαμπάνια

Τς. Ντροπή. Αμα βιάζεσαι να πιείς σαμπάνια μπορώ να στην πετάξω απο τις σκάλες (αμα βρεί κεφάλι θα έχει γίνει επίτηδες)

 

[Έλλη Μ]

Ωχ λαθος.:χεχ:

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

το βυσσινί χρώμα, το Αλκαζαρ,

Spoiler

[video=youtube;ene0hSYM3YU]https://www.youtube.com/watch?v=ene0hSYM3YU[/video]

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους... Συνήθως δεν λένε ποτέ ό,τι πραγματικά πιστεύουν...

 

[Έλλη Μ]

Οι ανθρωποι "όπου γερνει η βαρκα".
Νικολα, σε νιωθω. Αυτη η ταξη δε μου παει.

 

[Παράδοξος]

Σε άλλη περίπτωση Νικόλα ( καφές, τσιγάρα, ή κανά λευκόκρασο ) θα ξεκινούσα μαζί σου πιστεύω μια συζήτηση σχετικά μ' αυτούς τους ανθρώπους και πόσο επιζήμιοι μπορούν να γίνουν σε όλους τους χώρους ( δουλειά, παρέες, φίλοι ζευγαριού κ.α. ). Αισθητικά και εμένα δε μου αρέσουν, προσωπικά όσους έχω γνωρίσει θα προτιμήσω βαρύτερο ρήμα: τους αποστρέφομαι.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Οι ανθρωποι "όπου γερνει η βαρκα".

Χαμαιλέοντες που έρπουν ανάμεσα μας...

Αισθητικά και εμένα δε μου αρέσουν, προσωπικά όσους έχω γνωρίσει θα προτιμήσω βαρύτερο ρήμα: τους αποστρέφομαι.

Μαζί σου.... Μέχρι να τους πάρουμε πρέφα όμως...

 

[Παράδοξος]

Ναι μέχρι τότε είναι το πρόβλημα

 

[Χήθκλιφ]

Μου αρέσει το λυκόφως και το λυκαυγές... θα ήθελα να ζω μόνιμα σε αυτή την μυστηριακή μπλεδίζουσα μείξη σκοταδιού και φωτός... μου αρέσει και η νύχτα, μια άλλη ζωή ξυπνάει τότε μέσα μου πιο ζωντανή και την απολαμβάνω μένοντας άυπνη ενώ γυρω μου τα πάντα έχουν βυθιστεί στην προσωρινή ανυπαρξία του ύπνου... γευόμενη την απατηλή μα καθησυχαστική ψευδαίσθηση πως ειμαι μόνη σε αυτον τον πλανητη... μου αρεσει η μοναξια... η παρέα του εαυτού μου περιβεβλημένου από τα αγαπημένα μου αντικείμενα στην μαγική ατμόσφαιρα του σπιτιού μου...

Μου αρέσουν οι πόλεις και τα αστικά τοπία ιδίως όταν συνοδεύονται από υδάτινες πινελιές... μου αρέσει η ομιχλώδης μουντάδα των χειμερινών ημερών, να περπατάω χαμένη στις σκέψεις μου στην παραλία με το βλέμμα στο γκριζόλευκο γυαλιστερό νερό που ενώνεται με τον γκριζολευκο θαμπό ουρανό...

Δεν μου αρέσουν συνήθως οι οικογένειες, τα παιδιά και τα ζώα και αποφεύγω όσο είναι δυνατό την όποια επαφή. Μου αρέσουν οι παθιασμένοι μποέμ άνθρωποι που περιβάλλονται από Τέχνη και απέχουν από συμβατικότητες...
Μου αρέσουν και τα αιθέρια πλάσματα.....

 

[Τσίου]

Μου αρέσει να γράφω ό,τι όνειρο είδα. Ξεκίνησα να το κάνω το 2002 σε ένα τετράδιο. Σταμάτησα να γράφω για κάμποσα χρόνια και τώρα που ξανάρχισα και ξαναδιάβασα τι είχα γράψει... όλα ήταν τόσο ζωντανά λες και αυτά τα όνειρα τα είδα σήμερα

 

[Φαροφύλακας]

Κι εγώ έχω όνειρα γραμμένα, Τσίου. Κάποτε μου έδιναν μια αίσθηση καφκικής λογοτεχνίας. Από όταν διάβασα την "Ερμηνεία των Ονείρων" του Φρόιντ κι άρχισα να την εφαρμόζω σε όνειρα δικά μου και άλλων, τα όνειρα απέκτησαν μια ακόμα πιο μαγική διάσταση.

 

[Τσίου]

Κάποτε μου έδιναν μια αίσθηση καφκικής λογοτεχνίας.

Αυτό ακριβώς! ^ Ακόμη και τα όνειρα που δεν ήταν εφιάλτες, αλλά κάργα σουρεάλ, είχαν κάτι περίεργο, κάτι ανατριχιαστικό.
Λες να διαβάσω κι εγώ Φρόιντ; είχα αγοράσει έναν ονειροκρίτη με ερμηνείες του Jung και με είχε απογοητεύσει.
Με το που το βλέπει η καθηγήτρια που μου έκανε ιδιαίτερα το αρπάζει. Μη καλέ της λέω, θα σε καραφλιάσει. Τίποτα εκείνη. Τι είδες; την ρωτάω. Να φτιάχνω καστράκια στην άμμο μου λέει. Δεν θυμάμαι την ακριβή ερμηνεία, αλλά τελικά τα καστράκια στην άμμο είναι φαλλικά σύμβολα, και πως η καθηγήτριά μου έχει... εμμονή με τον πατέρα της
Υ.Γ Δεν προσπαθώ να ισοπεδώσω τον Γιουνγκ αλλά μου φάνηκαν λίγο περίεργες (εως και αβάσιμες) οι ερμηνείες του.