Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

Θέλω να το διαβάσω και γώ, γιατι μεχρι στιγμής βιβλίο δικό του δεν έχω διαβάσει παρόλο που έχω μελετήσει τις θεωρίες του. Σε κάποια φάση διάβασα έναν οδηγό γραμμένο απο τον ίδιο για το πως να κάνεις ερασιτεχνικά ψυχανάλυση. Πολύ επιφανειακό, χωρίς να καταπιάνεται με βάθος ωστόσο τότε που το διάβασα που είχε φανεί ενδιαφέρον. Λογικό άλμα λέγεται αυτό που απο τα καστράκια πήγε στην εμμονή. Πιάσε Φρόυντ για να καταλάβεις την ποιοτική διαφορά σκέψης. Πλέον δε θυμάμαι τα όνειρα μου, κάποτε ήταν ιδιαιτερά απτά, ολοζώντανα.
 
Λογικό άλμα ε; άκου τώρα. Εχω βάλει στο μάτι την "Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής" του Freud.
Να τα γράφεις την ώρα που ξυπνάς!
 
Κοίταξε απο τη στιγμή που συμφωνείς με τον τρόπο θεώρησης του Freud οτι και να διαβάσεις δικό του μέσα θα σαι. Βέβαια για να μην τα ρίχνουμε όλα στον Jung, το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για παρερμηνεία της προσέγγισης του ή απλά να γράψανε έναν οδηγό βασιζόμενοι μπακάλικα στον τρόπο του.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Ο Φρόιντ έχει επηρεάσει όσο λίγοι άνθρωποι τον τρόπο σκέψης μου. Δεν δίνει απάντηση στα πάντα και σίγουρα υπάρχουν πολλά σημεία να αμφισβητήσει και να συζητήσει κανείς. Όμως υπάρχει σίγουρα κάτι μεγάλο και πραγματικό μέσα στην θεώρηση της ψυχανάλυσης και συχνά είναι και ξεκάθαρο.
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Μου αρέσει το πρωί, πριν πάω στην δουλειά , όταν πίνω τον καφέ μου και σερφάρω μηχανικά στο ίντερνετ, που ανεβαίνει ο γάτος μου πάνω μου και ξαπλώνει στο χέρι που πιάνει το ποντίκι: ακολουθούν χαδάκια και γουργουρητά.

Δεν μου αρέσει το πρωί να ξυπνάω με ξυπνητήρι [και κάτι που διάβασα πρόσφατα: ο λόγος που δεν σπάω το ξυπνητήρι είναι γιατί είναι το κινητό μου :))))]
 
Εντάξει, παιδιά, ο κύβος ερρίφθη. Από το 2017 θα πέσω με τα μούτρα στον Freud.
Πεταλούδα, αυτό το μηχανικό σερφάρισμα μου αρέσει να το κάνω κι εγώ. Βέβαια το κάνω σαν ζόμπι, αλλά δεν πειράζει, πειράζει μόνο αυτούς που λαμβάνουν ακατανόητα σχόλια & μηνύματά μου :))))
 
Ο Φρόιντ έχει επηρεάσει όσο λίγοι άνθρωποι τον τρόπο σκέψης μου. Δεν δίνει απάντηση στα πάντα και σίγουρα υπάρχουν πολλά σημεία να αμφισβητήσει και να συζητήσει κανείς. Όμως υπάρχει σίγουρα κάτι μεγάλο και πραγματικό μέσα στην θεώρηση της ψυχανάλυσης και συχνά είναι και ξεκάθαρο.
Συμφωνώ σε όλα όσα λες και παρατηρώντας τους γύρω μου και τον εαυτό μου βρίσκω οτι ο τρόπος που βλέπει ο Φρόυντ τα πράγματα κρύβει πολλές αλήθειες, πειστικές για μένα τουλάχιστον που εξηγούν λογικά αυτά που αισθάνομαι και βλέπω.

Τσίου για αυτές τις σουρεάλ στιγμές σου ζούμε.
 
Μ' αρέσει να πηγαίνω βόλτα με το ποδήλατο τον χειμώνα πολύ νωρίς το πρωί ή το βράδυ και να μου χτυπάει ο κρύος αέρας το πρόσωπο. Το έκανα κατά κόρον στην παραλία της Θεσσαλονίκης όταν σπούδαζα και μου έχει λείψει αφάνταστα.

Μ' αρέσει να χουζουρεύω το πρωί.

Μ' αρέσει που είμαι τόσο μη ψυχαναγκαστική ώστε δεν με ενοχλεί καθόλου που δεν επικρατεί σχεδόν ποτέ τάξη στο δωμάτιό μου. Αν είναι αλήθεια, βέβαια, αυτό που λένε ότι η εικόνα του προσωπικού χώρου ενός ανθρώπου λέει πολλά για τον χαρακτήρα του, τότε ασ΄τα....

Μ' αρέσει να τα χώνω σε αυτούς που το αξίζουν. Με γεμίζει με μια, σχεδόν, οργασμική αίσθηση.

Μ' αρέσει να ταξιδεύω στο εξωτερικό και κυρίως να νιώθω αυτήν την αίσθηση ελευθερίας όταν φτάνω στο αεροδρόμιο ξέροντας ότι σε λίγη ώρα θα πετάξω.

Μ' αρέσει να διαλέγω δώρα για τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Μ' αρέσει ο ανανάς και ο καπνιστός σολωμός.

Δεν μ' αρέσει να νιώθω ότι τελματώνω και δεν εξελίσσομαι σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Δεν μ' αρέσουν τα φίσκα ΜΜΜ αλλά κυρίως το ότι 9 φορές στις 10, αναγκάζομαι να αλλάξω γραμμή και από τον ηλεκτρικό να μπαίνω στο μετρό.

Δεν μ' αρέσουν οι παρτάκηδες, οι ξερόλες, οι άνθρωποι που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και αυτοί που δεν έχουν τα κότσια να πουν την άποψή τους.


Νομίζω πως καί νόημα έχει (πας πιο γρήγορα)
Συμφωνώ, είναι ο μόνος τρόπος για να πας πραγματικά πολύ γρήγορα και να μην κουραστείς πολύ. Εμένα, άλλο είναι το 'πρόβλημά' μου στο μετρό/ηλεκτρικό σε αυτή τη πόλη και το είχα ξαναγράψει παλιότερα. Να στέκεται ο κόσμος σε μια ουρά 10 μέτρων πίσω από τις κυλιόμενες σκάλες - παρόλο που με αυτόν τον τρόπο καθυστερεί και το ξέρει - και οι κανονικές σκάλες δίπλα να μένουν σχεδόν άδειες. Δεν πρόκειται να το συνηθίσω ποτέ μα ποτέ. Τόσο πολύ βαριέται ο κόσμος να κουνηθεί? Ακόμα και τα νεότερα άτομα? Τουλάχιστον λυπηρό.
 
Δεν μου αρέσει το πρωί να ξυπνάω με ξυπνητήρι
Εγώ το βάζω να χτυπάει τουλάχιστον 3/4 πριν την ώρα που πρέπει να σηκωθώ, για να ακούω τον ήχο του.
Για τον ίδιο λόγο, άλλο ήχο, αρκετά συχνά δεν απαντώ και το αφήνω να κουδουνίζει.
Μ' αρέσει ο ανανάς και ο καπνιστός σολωμός.
Κι εμένα, πολύ, όχι όμως μαζί. :))))
 
Last edited:
@Ελλη, εντάξει ειπαμε δεν είμαι και τόσο...:χαχα: Γενικά, δεν έχω την τάση να κάνω περίεργες αναμίξεις γλυκών-αλμυρών.

Αν δεν μπορείτε να ξυπνήσετε το πρωί, μία είναι η λύση. Βάλτε το ξυπνητήρι σε κατσαρόλα. Το έκανε ο πατέρας μου όταν ήταν φοιτητής. Δεν σας εγγυώμαι ότι θα είναι νορμαλ τα νεύρα σας μετά (οχι δεν υπονοώ κάτι για τον πατέρα μου, μια χαρά είναι ο άνθρωπος) αλλά τουλάχιστον θα ξυπνάτε θέλετε δεν θέλετε.
 
Όταν έπεσε στα χέρια μου η «Ερμηνεία των Ονείρων» του Φρόυντ, πριν πολλάαα πολλά χρόνια, άρχισα κι εγώ να καταγράφω τα όνειρά μου με το που ξυπνούσα κάθε πρωί. Νομίζω ότι είναι μια ανατροφοδοτούμενη διαδικασία. Έγραφα το λιγότερο 2-3 σελίδες σχολικού τετραδίου κάθε φορά (πω, πω! χρόνο που είχα άλλοτε!). Αυτό κράτησε πάνω κάτω ένα χρόνο. Σε αυτό το διάστημα διάβασα και αρκετά από τα υπόλοιπα γνωστά και σημαντικά του έργα. Όταν σταμάτησα να διαβάζω Φρόυντ, σταμάτησα να καταγράφω τα όνειρα και στο τέλος σταμάτησα και να θυμάμαι τα όνειρα της κάθε νύχτας. Έκτοτε κοιμάμαι σαν πουλάκι και σαν βόιδι εν ταυτώ. Δεν ξυπνάω ακόμα κι αν χοροπηδούν γύρω μου και όταν ξυπνήσω μόνο...εεε...χμμ...«τσίου, τσίου» δεν κάνω! Καλή μου Τσίου, nothing personal!
Εκείνη την περίοδο διάβασα και την απολαυστική αυτοβιογραφία του Γιουνγκ. Στα αγγλικά τότε, όμως νομίζω ότι εδώ και κάποια χρόνια έχει εκδοθεί και στα ελληνικά. Ανάμεσα στα πολλά και ωραία που έχει αυτό το βιβλίο, θυμάμαι μια διασκεδαστική ιστορία, η οποία λέει περίπου τα εξής. Οι σωροί των νεκρών ενός ατυχήματος (μάλλον αεροπορικού) είχαν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση επειδή το ατύχημα είχε συμβεί σε χιονισμένη περιοχή. Ο Γιουνγκ ενδιαφέρθηκε να μάθει περισσότερα, ως γιατρός που ήταν, για τη συντήρηση των σωμάτων στις συνθήκες που βρέθηκαν. Μάλιστα ανακοίνωσε το επιστημονικό του ενδιαφέρον στον Φρόυντ, ο οποίος το δέχθηκε μάλλον αδιάφορα. Όσο συνεχιζόταν η ενασχόληση του Γιουνγκ με αυτή την υπόθεση, τόσο διακρινόταν μια δυσφορία από την πλευρά του Φρόυντ, του τύπου «μα τι σ΄ έπιασε επιτέλους και ασχολείσαι τόσο πολύ με αυτά τα πτώματα»; Ο προβληματισμένος Γιουνγκ για τη στάση του δασκάλου και φίλου του απέναντί του, έμεινε τελικά εμβρόντητος όταν ο Φρόυντ του είπε απερίφραστα αυτό που τον βασάνιζε: «έχεις επιθυμίες θανάτου εναντίον μου»! Τότε σκέφτηκε, όπως ο ίδιος γράφει, τι πλήγμα θα ήταν για την ψυχανάλυση εάν γινόταν ευρύτερα γνωστό ότι ο άνθρωπος που έγραφε τόσα και τόσα πράγματα για τη θεραπεία των νευρώσεων, ήταν ο ίδιος νευρωτικός!
 
Εγώ πάντως ξέρω οτι δεν έκρυψε ποτέ το γεγονός οτι είχε τους δικούς του δαίμονες(όπως όλοι μας νομίζω) και τους δικές του νευρώσεις και οτι πάσχισε να τις λύσει(διατυπώνοντας τις αρχές των θεωριών του) αφου παρατηρούσε οχι μονο τους ασθενείς του αλλα και τον εαυτό του. Θα ήταν αφελές να πιστεύει κάποιος οτι ο Φρόυντ τα είχε όλα λυμένα τα προβληματά του ή οτι δεν είχε ψυχολογικά (κατα το κοινώς λεγόμενο :χαχα:).
 
Δε μου αρέσει να δίνω δίκιο στο Nietzsche και πρέπει γιατί με τη σκέψη και τη γνώση δεν υπάρχει χαρά κι ας είναι τόσο δελεαστικές
 

Καλικάντζαρος

Δαγεροτύπης
Καλημερα!
Εχει να κανει με κατι που μου αρεσει αλλα θα σεβαστω οτι καποιους μπορει να τους φερει σε δυσκολη θεση.
Προσωπικα σε αυτο το θεμα εχω αποβαλει καθε ντροπη.
Ακομα και τωρα καποια κρυα πρωινα και ενω βρισκομαι ακομα κουκουλομενος κατω απο τα ζεστα σκεπασματα , πριν σηκωθω θελω η μερα μου να ξεκιναει καπως ετσι.
 
Top