Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Χμ, κοίτα. Άσχημη δε θα την έλεγα σε καμία περίπτωση. Αλλά ούτε και ουαο. Το inception ηταν μεν μπερδεμένο αλλά με λίγο συζήτηση από εδώ κι από εκεί την ώρα που το έβλεπες, κάτι έκανες. Το ΤΕΝΕΤ, από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να ρωτάω το πώς και το γιατί κι απλά την έβλεπα χωρίς να ζητάω πολλά πολλά. Αυτό βέβαια, δε μ' αρέσει στις ταινίες, θέλω να με κάνουν να συζητώ. Άσε που κι από ερμηνεία, πιο πολύ με τράβηξε ο πατινσον, παρά ο πρωταγωνιστής. Δεν ξέρω, με διχασε. Θα έλεγα ότι θα ηταν καλύτερα να τη δω σπίτι και να πάταω καμία παύση πού και πού, παρά στο σινεμά.
Αυτο είναι αλήθεια. Πριν μερικά χρόνια νόμιζα πως όσοι έπιναν τον καφέ τους σκέτο, και δεν ήταν διαβητικοί, ήταν ψυχοπαθείς (είπε το άτομο που αν δεν είναι παγωμένη η θάλασσα δεν βουτάει). Ένα πρωί, όμως, το τεμπελικο αγγελάκι στον ώμο μου χασμουρηθηκε και ειπε: Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε κάθε μέρα; άνοιξε συρτάρι, βγαλε κουτάλι, άνοιξε βάζο, βάλε κουτάλι, βγάλε κουτάλι, κλείσε βάζο, ρίξε ζάχαρη κι ανακατεψε;κι έναν κόκκο ζάχαρης να ρίξεις μεσα, πέρα από την πλάκα, ο καφές δεν πίνεται.
Από τότε, χωρίς πλάκα, δεν μπορώ να πιω γλυκό καφέ. Μια μέρα ήπια από λάθος ποτήρι και δεν πέρασα καλά. Χτυπάει δυσβάσταχτα άσχημα.
Μου θύμησες του Ψαθά το Η τσάντα και το τσαντάκι: "ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσαντάκι, βγάζει τα λεφτά.." Το κάνω εικόνα και μπορώ να το πω σαν γλωσσοδέτη :p
Last edited by a moderator:
Άρα είναι ακριβώς όπως το φαντάζομαι.
σμολ τοκ
Πηγαίνω στο Δημαρχείο μόλις ανοίξανε, για να πάρω ένα πιστοποιητικό. Γνωρίζω τους περισσότερους εκεί. Η υπάλληλος που χρειάζομαι δεν είναι στην θέση της, οπότε βγαίνω έξω στην πόρτα και περιμένω. Μια άλλη υπάλληλος καπνίζει και είναι άνθρωπος σμολ τοκ κολτσίδα. Είμαι στα 5 μέτρα. Καλημέρα είπαμε πριν, όταν έμπαινα. — Τί λέει, τί κάνεις; — Μια χαρά! με ευγενέστατο χαμόγελο και έπειτα στρέφω και κοιτάζω προς τον δρόμο, που είναι διαμετρικά αντίθετα από αυτήν. Όμως γιατί να ερμηνεύσουμε σωστά την ξεκάθαρη αυτή γλώσσα του σώματος; — Τι τάξη θα πάει ο γιος σου; — (στρέφω) Ορίστε; — Τι τάξη θα πάει ο γιος σου; Της λέω την τάξη με ένα χαμόγελο, και μου ξεκινάει το γνωστό εδάφιο με το πώς μεγαλώνουνε κτλ. Φυσικά, αμέσως έσπευσα να φύγω, χαμογελώντας, για να ψάξω την υπάλληλο.
Πηγαίνω στο Δημαρχείο μόλις ανοίξανε, για να πάρω ένα πιστοποιητικό. Γνωρίζω τους περισσότερους εκεί. Η υπάλληλος που χρειάζομαι δεν είναι στην θέση της, οπότε βγαίνω έξω στην πόρτα και περιμένω. Μια άλλη υπάλληλος καπνίζει και είναι άνθρωπος σμολ τοκ κολτσίδα. Είμαι στα 5 μέτρα. Καλημέρα είπαμε πριν, όταν έμπαινα. — Τί λέει, τί κάνεις; — Μια χαρά! με ευγενέστατο χαμόγελο και έπειτα στρέφω και κοιτάζω προς τον δρόμο, που είναι διαμετρικά αντίθετα από αυτήν. Όμως γιατί να ερμηνεύσουμε σωστά την ξεκάθαρη αυτή γλώσσα του σώματος; — Τι τάξη θα πάει ο γιος σου; — (στρέφω) Ορίστε; — Τι τάξη θα πάει ο γιος σου; Της λέω την τάξη με ένα χαμόγελο, και μου ξεκινάει το γνωστό εδάφιο με το πώς μεγαλώνουνε κτλ. Φυσικά, αμέσως έσπευσα να φύγω, χαμογελώντας, για να ψάξω την υπάλληλο.
Εγώ παλιά τρελλαινόμουν για πεινιρλί. Εδώ και χρόνια δεν αγγίζω ζυμάρια, ειδικά έτοιμα και δεν τρώω καθόλου γλυκά και ζάχαρη. Και το ωραίο είναι ότι δεν μου λείπουν καθόλου!
Ε, λόγοι υγείας... Έχω ευερέθιστο έντερο και με πειράζουν όλα αυτά. Στην αρχή ήταν δύσκολο, αλλά μετά συνηθίζεις. Κι έπειτα, για τις γλυκές γεύσεις έχεις φρούτα, φρέσκα και ξηρά, και μέλι. Από ζύμες, μόνο ψωμί τρώω και μάλιστα συνήθως ζέας. Και, να μην πω και ψέμματα, έφτιαχνε και πίτσα καμμιά φορά η μαμά αλλά τώρα το κόψαμε γιατί είδαμε ότι με πειράζει.
Ε, λόγοι υγείας... Έχω ευερέθιστο έντερο και με πειράζουν όλα αυτά. Στην αρχή ήταν δύσκολο, αλλά μετά συνηθίζεις. Κι έπειτα, για τις γλυκές γεύσεις έχεις φρούτα, φρέσκα και ξηρά, και μέλι. Από ζύμες, μόνο ψωμί τρώω και μάλιστα συνήθως ζέας. Και, να μην πω και ψέμματα, έφτιαχνε και πίτσα καμμιά φορά η μαμά αλλά τώρα το κόψαμε γιατί είδαμε ότι με πειράζει.
Αυτο είναι σούπερ δύναμη για μένα
Δεν μου αρέσει που κοιταω το κινητό για να δω τι ώρα είναι, αλλά τελικά δεν κοιτάω ή δεν συγκρατώ τι ώρα είναι, και το καταλαβαίνω αφού έχω βάλει το κινητό στην τσέπη, οπότε πρέπει να ξανακοιτάξω τι ώρα είναι, αλλά πάλι δεν θυμάμαι τι ώρα διάβασα στην οθόνη του κινητου, και το καταλαβαίνω αφού το έχω ξανατσεπωσει. Μετά την 3η προσπάθεια κοιτάω προσεκτικα και συγκρατώ τι ώρα είναι. Πρέπει να ξεθάψω το Casio ρολόι μου, που είναι και τρελή ειτίλα
Αν ήμουν Ινδιάνα θα με ονόμαζαν Μπερδεμένη Τυρόπιτα!Εννοώ αυτές:
Ούτε πιτογυρα,ούτε σοκολάτες,ούτε πίτσες,ούτε burgers. Μόνο τυρόπιτες!
Κι όχι αυτά τα ιεροσυλα που κάνουν και βάζουν μέσα ζάχαρη και κανέλα, οχι! Απλή, αλμυρή γνήσια, τυρόπιτα!
Δεν μου αρέσουν τα βιβλία που εκβιάζουν από τον αναγνώστη την λύπη και το δάκρυ για την πρωταγωνίστρια τους.
Αυτά του στυλ: Σε-μια-μερα-εχασε-τη-μάνα-της-τη-γιαγιά-της-το-σπίτι-της-την-παρθενιά-της-τον-πατερα-της-το-γατί-της-έκαψε-το-παστίτσιο-κι-έσπασε-το-μοναδικό-ποτήρι-της-και-κλαίει-τώρα-κλάψε-κι-εσύ-γιατί-δεν-κλαις;-α!-έτσι-είσαι-τώρα-θα-της-πεθάνει-και-ο-μοναδικός-της-αδερφός-η-καλυτερη-της-φίλη-θα-πάει-φυλακή-θα-σπάσει-το-πόδι-της-και-δεν-θα-μπορεί-να-ταίσει-τα-ζώα-οπότε-θα-της-πεθάνουν-και-οι-κότες-της-πάλι-δεν-κλαίς;-τώρα-όμως-που-θα-της-κάνουν-μάγια-να-μην-μπορεί-να-της-πετύχει-η-σταυροβελονιά-για-να-τελειώσει-την-προίκα-της;-ε!-τι-λες;-θα-κλάψεις-τώρα;- - - - - - - -
Επίσης δεν μου αρέσουν οι μέρες που με πιάνει η greenια μου
Πες δηλ κανα βιβλιο που είναι ετσι..
Πω πω...βιβλιάρα φαίνεται πάντως!!
Μίλησε τώρα ο τετράπαχος που κάποτε, στην παλιά ζωή του αμάρτανε με τη ζάχαρηκι εγώ έχω κόψει όσο μπορώ τη ζάχαρη τους τελευταίους 2 μήνες, τουλάχιστον όσο έχει να κάνει με σοκολάτες, αναψυκτικά και τα σχετικά, αλλά τον καφέ χωρίς αυτήν δεν μπορώ να τον πιω. Αν δεν κολλάνε τα χείλη μου από τη ζάχαρη είναι σαν να μην έχω πιει καφέ.
@Ιαβέρη, αυτό μου ακούγεται όπως η φράση "Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες".
Πράγματι, όμως! Μια φορά που είχα πάει ταξίδι με τα παιδιά μου, ζήτησαν να τα κεράσω Σταρμπακς. Αν και από προσωπική αρχή δεν τους γουστάρω, εκείνη την ώρα για λόγους άσχετους υποχώρησα. Κάπως κατέληξα με μια σιροπιαστή αηδία που με αναγούλιασε, ενώ ούτε καν τα παιδιά δεν μπόρεσαν να τα τελειώσουν τα δικά τους (κι ας ένιωθαν άσχημα που με έβαλαν να ξοδέψω μια περιουσία). Αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού - τουλάχιστον τα Σταρμπακς είναι πλέον νεκρά για μας οικογενειακώς.Για όσους πίνουμε τον καφέ μας σκέτο μια ζωή, κι έναν κόκκο ζάχαρης να ρίξεις μεσα, πέρα από την πλάκα, ο καφές δεν πίνεται.
@Φαροφύλακας για να με ρωτάς σημαίνει πως δεν έχει πέσει στα χέρια σου βιβλίο τύπου Χρυσούλας! Σε θεωρώ τυχερό αναγνώστη!
Μίλησε τώρα ο τετράπαχος που κάποτε, στην παλιά ζωή του αμάρτανε με τη ζάχαρη
@Ιαβέρη, αυτό μου ακούγεται όπως η φράση "Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες".
Δεν έχεις δει κοκκαλιάρη άνθρωπο με κοιλιά, γι'αυτο μιλάς έτσι. Σαν αποτυχημένη διαφήμιση της Unicef είμαι.
))
Θέλει κυρίως κίνηση και διατροφή (κι όχι κοιλιακούς, όπως θα σου πουν πολλοί). Αξίζει τον κόπο πραγματικά. 
Παιδιά, για όλους αξίζει μια προσπάθεια για καλύτερη ποιοτικά ζωή καί στο σώμα. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια το θέμα των παραπάνω κιλών έγινε ταμπού στην δύση και μέχρι που άρχισε να πλασάρεται σαν οκ αλλά θα πρέπει να μπορούμε να το συζητήσουμε, όπως όλα σε μια δημοκρατία, κι αληθινά το πιστεύω πως αξίζει να προσπαθούμε και για ένα καλύτερο σώμα.
Λίγο διάβασμα πάνω στην διατροφή, για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός, λίγη περισσότερη κίνηση, και ήπια γυμναστική, όπου είναι ο καθένας να το πάει λίγο πιο πέρα. Αξίζει, πραγματικά.
Όπως προσέχουμε το μυαλό εδώ οι κάτοικοι της λέσχης, γιατί να μην κάνουμε κάτι, έστω λίγο, και για το σώμα. Είναι οι δύο όψεις αυτού που είμαστε.
Λίγο διάβασμα πάνω στην διατροφή, για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός, λίγη περισσότερη κίνηση, και ήπια γυμναστική, όπου είναι ο καθένας να το πάει λίγο πιο πέρα. Αξίζει, πραγματικά.
Όπως προσέχουμε το μυαλό εδώ οι κάτοικοι της λέσχης, γιατί να μην κάνουμε κάτι, έστω λίγο, και για το σώμα. Είναι οι δύο όψεις αυτού που είμαστε.