Νήμα για εφήμερα μηνύματα (που όμως θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας)
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
@Φαροφύλακας γραφομηχανή - πληκτρολόγιο. Αν το σκεφτείς, ούτε η επιλογή σου ήταν άκυρη, ούτε η ιδέα των γονιών σου να σου πάρουν γραφομηχανή.
Όσον αφορά στη Σαρλιζ και τον γιο-κόρη νομίζω ότι κάνει μια επαγγελματική επιλογή ο μικρός/η και υποστηρίζει σωστά η μάνα. Έχει πολυ΄περισσότερες πιθανότητες να διακριθεί να ακουστεί και να ανήκει στο σταρ σύστεμ εις το μέλλον. Ένας απλός μαύρος άντρας έχει πολύ μικρότερες (και ας ήταν η μητέρα του κάποια παλιά καλλονή διάσημη).
@Διχασμένη το σωστό είναι "μου αρέσουν τα τεράστια καλόβολα σκυλιά πο υμπορούν να φάνε κτηνίατρο και αφεντικό άμα τα ζορίσουν".
Όσον αφορά στη Σαρλιζ και τον γιο-κόρη νομίζω ότι κάνει μια επαγγελματική επιλογή ο μικρός/η και υποστηρίζει σωστά η μάνα. Έχει πολυ΄περισσότερες πιθανότητες να διακριθεί να ακουστεί και να ανήκει στο σταρ σύστεμ εις το μέλλον. Ένας απλός μαύρος άντρας έχει πολύ μικρότερες (και ας ήταν η μητέρα του κάποια παλιά καλλονή διάσημη).
@Διχασμένη το σωστό είναι "μου αρέσουν τα τεράστια καλόβολα σκυλιά πο υμπορούν να φάνε κτηνίατρο και αφεντικό άμα τα ζορίσουν".
Μέσα από τη δουλειά μου βλέπω πάρα πολλές (ταινίες-έργα για) περιπτώσεις παιδιών που νιώθουν διαφορετικά από το βιολογικό τους φύλο. Αν και εξακολουθώ να μην το κατανοώ εγώ η ίδια ως άτομο - αυτό που λέει ο Φαροφύλακας, πώς μπορεί ένα παιδί ακόμα κι από μια τρυφερή ηλικία να ξέρει τι του γίνεται, οφείλω να ομολογήσω ότι κάποια παιδιά ΟΝΤΩΣ ξέρουν, όπως η Τζόρτζι Στόουν από το λινκ που παραθέτω (ίσως βρείτε ενδιαφέρον το ντοκιμαντέρ γι' αυτήν που θα βγει σύντομα στο Νέτφλιξ). Δεν μου αρέσει η πλύση εγκεφάλου που γίνεται πλέον στα παιδιά για να τα οδηγεί σε προβληματισμούς που δε θα είχαν στη φυσιολογική ροή της ζωής τους (με αποτέλεσμα να τα μπερδεύει περισσότερο παρά να τα βοηθά να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους), αλλά αδυνατώ να μην αναγνωρίσω ότι κάποια παιδιά φτάνουν μόνα τους σ' αυτούς τους προβληματισμούς και ξέρουν με σαφήνεια την απάντηση για τον εαυτό τους.
Μάλλον μας αρέσει γιατί δεν είναι προβλέψιμος κωδικός.
Δηλ ATH ---Athina, HER---Heraklion
Λογικά θα έπρεπε να είναι THES. Έλα όμως που δεν είναι!
Συμφωνώ με την @Καστάλια μέχρι κεραίας, (το οποίο ειναι γενικότερα μια παράξενη έκφραση.)
Είμαι βέβαιος πως υπάρχουν κάποιες, μάλλον πολύ πολύ λίγες περιπτώσεις, ως προς το γενικότερο κύμα που φούσκωσε, όπου πράγματι, κάποιο παιδί νιώθει ξεκάθαρα πως ανήκει στο άλλο φύλο. Το οποίο επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να θεωρεί φυσιολογικό ή παθογενές.
Η επιφύλαξη είναι ως προς αυτούς που βοηθούν να καθιερωθεί σαν γενικότερη φυσιολογική πραγματικότητα. Κι όχι για άλλον λόγο, αλλά γιατί θα κάνει τους ανθρώπους, πιστεύω, πιο δυστυχισμένους.
Πρώτον, διότι ήταν κάτι που απλά είπα, ως παρόρμηση, δίχως να το εννοώ πραγματικά.
Δεύτερον, διότι αληθινά δεν την χρειαζόμουν.
Τρίτον, διότι έπειτα ένιωθα μια ευθύνη να μάθω να γράφω με τυφλό σύστημα κι επίσης, να αξιοποιήσω αυτήν την αγορά, πράγμα που δεν γνώριζα πώς. Εκ του μη όντος έφτασα να νιώθω ελαφρώς ενοχικά.
Άλλη σχετική περίπτωση ήταν η εξής. Ύστερα από δύο μαθήματα κιθάρας με τον καλύτερο δάσκαλο της πόλης, είπα στην μητέρα μου πως δεν θέλω να μάθω κιθάρα, και αυτή απλά... με σταμάτησε.
Έχασα έτσι μια μοναδική ευκαιρία να μάθω καλή κιθάρα από νωρίς.
Τα παιδιά λένε εύκολα πράγματα. Αν κάποιος πει "θέλω να γίνω αστροναύτης" δεν ξεκινάς έναν οικογενειακό σχεδιασμό με άξονα το πώς θα καταλήξει στην ESA το παιδί.
Ομοίως, αν κάποιο αγοράκι πει π.χ. "θέλω να είμαι κοριτσάκι", το καλύτερο είναι να το πεις "εντάξει, χαλάρωσε. Αγοράκι είσαι." Θα το βοηθήσει να ταυτιστεί με το φύλο του, να αυτοπροσδιοριστεί μέσα από αυτό και να ζήσει μια ζωή δίχως αχρείαστες έξτρα δυσκολίες.
Τώρα, αν παρακολουθείς το παιδί, και μέσα στα χρόνια βλέπεις πως πράγματι, υπάρχει μια εμμονική ταύτιση με το αντίθετο φύλο, εκεί θα πρέπει να ξεκινήσεις να ψάχνεις επαγγελματική συμβουλή για το τι μπορείς να κάνεις που να είναι καλύτερο για το παιδί, συμπεριλαμβανομένων όλων των διαθέσιμων επιλογών.
Το θέλω γραφομηχανή γιατί είδα μία, θέλω να είμαι κορίτσι γιατί τυχαίνει να έχει περισσότερα κοριτσάκια η πολυκατοικία μας, και θέλω να σταματήσω την κιθάρα γιατί σήμερα βαριέμαι, δεν είναι λόγος να κινηθούμε προς ενέργειες.
Είμαι βέβαιος πως υπάρχουν κάποιες, μάλλον πολύ πολύ λίγες περιπτώσεις, ως προς το γενικότερο κύμα που φούσκωσε, όπου πράγματι, κάποιο παιδί νιώθει ξεκάθαρα πως ανήκει στο άλλο φύλο. Το οποίο επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να θεωρεί φυσιολογικό ή παθογενές.
Η επιφύλαξη είναι ως προς αυτούς που βοηθούν να καθιερωθεί σαν γενικότερη φυσιολογική πραγματικότητα. Κι όχι για άλλον λόγο, αλλά γιατί θα κάνει τους ανθρώπους, πιστεύω, πιο δυστυχισμένους.
Η δική μου εκτίμηση είναι πως ήταν πραγματικά άκυρη.
Πρώτον, διότι ήταν κάτι που απλά είπα, ως παρόρμηση, δίχως να το εννοώ πραγματικά.
Δεύτερον, διότι αληθινά δεν την χρειαζόμουν.
Τρίτον, διότι έπειτα ένιωθα μια ευθύνη να μάθω να γράφω με τυφλό σύστημα κι επίσης, να αξιοποιήσω αυτήν την αγορά, πράγμα που δεν γνώριζα πώς. Εκ του μη όντος έφτασα να νιώθω ελαφρώς ενοχικά.
Άλλη σχετική περίπτωση ήταν η εξής. Ύστερα από δύο μαθήματα κιθάρας με τον καλύτερο δάσκαλο της πόλης, είπα στην μητέρα μου πως δεν θέλω να μάθω κιθάρα, και αυτή απλά... με σταμάτησε.
Έχασα έτσι μια μοναδική ευκαιρία να μάθω καλή κιθάρα από νωρίς.
Τα παιδιά λένε εύκολα πράγματα. Αν κάποιος πει "θέλω να γίνω αστροναύτης" δεν ξεκινάς έναν οικογενειακό σχεδιασμό με άξονα το πώς θα καταλήξει στην ESA το παιδί.
Ομοίως, αν κάποιο αγοράκι πει π.χ. "θέλω να είμαι κοριτσάκι", το καλύτερο είναι να το πεις "εντάξει, χαλάρωσε. Αγοράκι είσαι." Θα το βοηθήσει να ταυτιστεί με το φύλο του, να αυτοπροσδιοριστεί μέσα από αυτό και να ζήσει μια ζωή δίχως αχρείαστες έξτρα δυσκολίες.
Τώρα, αν παρακολουθείς το παιδί, και μέσα στα χρόνια βλέπεις πως πράγματι, υπάρχει μια εμμονική ταύτιση με το αντίθετο φύλο, εκεί θα πρέπει να ξεκινήσεις να ψάχνεις επαγγελματική συμβουλή για το τι μπορείς να κάνεις που να είναι καλύτερο για το παιδί, συμπεριλαμβανομένων όλων των διαθέσιμων επιλογών.
Το θέλω γραφομηχανή γιατί είδα μία, θέλω να είμαι κορίτσι γιατί τυχαίνει να έχει περισσότερα κοριτσάκια η πολυκατοικία μας, και θέλω να σταματήσω την κιθάρα γιατί σήμερα βαριέμαι, δεν είναι λόγος να κινηθούμε προς ενέργειες.
Last edited:
Εμένα πάλι ο πατέρας μου, όταν του είχα πει ότι ήθελα να σταματήσω (κάπου στη 2α Γυμνασίου) την κλασική κιθάρα με ώθησε προς την ηλεκτρική.
Έτσι, δεν έχασα το ενδιαφέρον για τη μουσική και παράλληλα τελείωσα και τις σπουδές στην κλασική!!
Έλα, @Καστάλια σήμερα την ώρα που περπατούσα έτυχε να δω έναν ποδηλάτη, και τι ποδηλάτη, μέσα στη φούρκα. Είχε παρκάρει ένας το αυτοκίνητο του πάνω ακριβώς στον ποδηλατόδρομο (μα για όνομα). Κατεβαίνει ο τύπος βρίζοντας, πλησιάζει το αυτοκίνητο και σηκώνει τους υαλοκαθαριστηρες. Μου 'ρθε να φωνάξω, έτσι μπραβο! αλλά με τόσα νεύρα που είχε, το πιο πιθανό ήταν να μου πει: αντε χάσου, μωρή, και συ. Καταλαβαίνω το βάσανο "δεν έχω που να παρκάρω" (μια μέρα κάναμε 45 λεπτά για να βρούμε θέση. Πάγωσαν τα σουβλάκια, ήταν για πέταμα) αλλά το "παρκάρω όπου βρω"
Εγώ πάντως τη σχέση ποδηλατόδρομου ποδήλατη, τη συσχετίζω με τη σχέση πεζού πεζόδρομου. Στην αναπτυσσόμενη εξωτική πόλη του Ηρακλείου, της οποίας το κέντρο γεμίζει πεζόδρομους, ως δια μαγείας γεμίζουν πεζούς εκεί που δεν υπήρχαν καθόλου πεζοί. Το ίδιο πράγμα θα γίνει και με τα ποδήλατα. Η βασική διαφορά είναι ότι ακόμα και ένας μικρός πεζόδρομος προσφέρεται για περπάτημα και είναι λειτουργικός για ψώνια καφέ κτλ. Εδώ μια μικρή πλατεία ή ένα πάρκο τα καταφέρνει. Αντίθετα, ένας λειτουργικός ποδηλατόδρομος πρέπει να είναι πολύ μεγάλος, ενωμένος και να καλύβει μεγάλο μέρος της πόλης. Δυστυχώς, η τακτική είναι, όσο πιο πολλά αμάξια στην πόλη, τόσο πιο πολλοί δρόμοι ενώ θα έπρεπε να δημιουργούνται εναλλακτικοί τρόποι μετακινησης.
@Έλλη Μ , προσεκτικά επιλεγμένα νησιά. Μία ζωή έχουμε, δεν έχουμε δέκα να τις σπαταλάμε σε mediocre μέρη.
(Καλά, άμα είναι να σου φεύγουν ακτοπλοϊκά, ποσά που θα ξόδευες για αποστολή στους πόλους - τουλάχιστον να μην το κλαις για το μέρος που πας). Ακολουθεί (καλώς εχόντων των πραγμάτων) Νίσυρος - και αυτό είναι ένα νησί που θέλω εδώ και χρόνια να πάω.
(Καλά, άμα είναι να σου φεύγουν ακτοπλοϊκά, ποσά που θα ξόδευες για αποστολή στους πόλους - τουλάχιστον να μην το κλαις για το μέρος που πας). Ακολουθεί (καλώς εχόντων των πραγμάτων) Νίσυρος - και αυτό είναι ένα νησί που θέλω εδώ και χρόνια να πάω.
Το εχω καταλαβει.
Εντομεταξύ μετά από αποχή στα σοσιαλ μύδια που θα έλεγε και ο φάρος... είπα να ανοίξω ινστα
Μετά το αρχικό πολιτισμικό σοκ, σκαλωσα σε κάτι που είδα σε τουλάχιστον δύο τρία προφίλ
Ο αυτοπροσδιορισμός she/her
Μετά από αναζήτηση στο γοογλε ας πούμε ότι κατάλαβα γιατί υποδηλώνεται, αλλά δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ που το βρίσκω άτοπο ή αν φταίει ο πανταχού παρών κυνισμός μου
Μετά το αρχικό πολιτισμικό σοκ, σκαλωσα σε κάτι που είδα σε τουλάχιστον δύο τρία προφίλ
Ο αυτοπροσδιορισμός she/her
Μετά από αναζήτηση στο γοογλε ας πούμε ότι κατάλαβα γιατί υποδηλώνεται, αλλά δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ που το βρίσκω άτοπο ή αν φταίει ο πανταχού παρών κυνισμός μου
Μηπώς θελεις εσυ, τελικά, να τα φτιάσουμε; Ως she/her αυτοπροσδιορίζομαι.
Χθες, ειχα μια πολύ παραπλήσια κουβέντα και επειδή τα πάντα όλα, αργά η γρήγορα, καταλήγουν στα παιδιά (μας), για μενα ειναι αυτονόητο πρωτιστα, αλλα ταυτόχρονα ελπιδοφόρο και παρήγορο, ότι ομοφωνήσαμε (πώς;!) πώς έγνοια μας ειναι να ειναι ευτυχισμένα κι ας αυτοπροσδιορίζονται κι ώς καρότα. Δεν με νοιαζει καθολου τι μπορεί να ακουσω στο μέλλον. Μονο αυτό με απασχολεί.-
Ουτε εγώ ξέρω και συντάσσομαι απόλυτα με την τελευταία σου πρόταση, συλλαβή προς συλλαβή.
Χθες, ειχα μια πολύ παραπλήσια κουβέντα και επειδή τα πάντα όλα, αργά η γρήγορα, καταλήγουν στα παιδιά (μας), για μενα ειναι αυτονόητο πρωτιστα, αλλα ταυτόχρονα ελπιδοφόρο και παρήγορο, ότι ομοφωνήσαμε (πώς;!) πώς έγνοια μας ειναι να ειναι ευτυχισμένα κι ας αυτοπροσδιορίζονται κι ώς καρότα. Δεν με νοιαζει καθολου τι μπορεί να ακουσω στο μέλλον. Μονο αυτό με απασχολεί.-
Παιδια ξερει κανεις κανα free απλό προγραμματακι για ταξινομηση/αρχειοθετηση βιβλίων;
@Χρυσόστομος εδώ κάτι μου είχε απαντήσει κάποια στιγμή η Σελεφά και έγινε μια μικρή κουβέντα, μπορεί να βρεις κάτι ενδιαφέρον.
Ευχαριστω @Πεταλούδα , Και την @Σελεφά για τις προτασεις της. Δοκιμασα το Librarika αλλα δεν με βολεψε. Βασικα το προβλημα ειναι αυτο που ανεφερε και η Σελεφα. Δεν αναγνωριζει το isbn και πρεπει να κανεις χειροκινητα τις καταχωρησεις. Αυτο σημαινει παρα πολυ χρόνο για να φτιαξεις την βιβλιοθηκη σου. Θα δοκιμασω και τα αλλα, το Libib και το LibraryThing.
@Δομάζ τι σου ειναι οι οθονες των κινητών, ακολουθει πραγματικος, πολυ προσφατος διάλογος, με αφορμη τη δικη μου οθονη:
-Αυτός ειναι ο άντρας σου;
-Αυτός ειναι ο Καμύ.
-Δηλαδη, δεν ειναι ο άντρας σου;
-Οχι, ο Καμυ δεν ειναι ο αντρας μου.