Ευχήθηκα χθες σε έναν αγαπημένο, πολύ αγαπημένο Γεώργο, με τον οποίο έχουμε να τα πούμε εκ του σύνεγγυς χρόνια, παρόλαυτα διατηρούμε μια (πιστεύω) ειλικρινή φιλία, που δεν χρειάζεται πολλά-πολλά για να συντηρηθεί. Θυμήθηκε το φοιτητικό μου διαμέρισμα στη συμπρωτεύουσα και τη βιβλιοθήκη που διατηρούσα εκεί, [
σε μια εποχή όπου είχα τσακίσει τα παλαιοβιβλιοπωλεία στο μπιτ-μπαζάρ κι όταν ξεκίνησα να εργάζομαι για να υποστηρίξω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές (=να παω κόντρα στον πατέρα μου), άρχισα να εθίζομαι στην πρωτοπορία στην παραλία], ενώ παρατήρησε ότι παρατηρεί τη δραστηριότητά μου στο site της πολιτείας (εκεί που βάζουν οι χρήστες τα βιβλία που προτείνουν).
Απάντησα ότι γίνεται αψευδής μάρτυρας της κατρακύλας και με εγκωμίασε χαρακτηρίζοντάς με ασφαλές κριτήριο βιβλιοκρισίας.
Εκολακεύθην σφόδρα, ομολογώ. Δεν παύω όμως να κατρακυλώ.
Αυτό.
