Να διαβάσω το "Έγκλημα και τιμωρία" ;

[ΝίκηΚρκλ]

Γειά σας,
πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "Έγκλημα και τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι. Είχα ξεκινήσει να το διαβάζω πριν πολύ καιρό αλλά μου φάνηκε κάπως βαρύ και το άφησα. Μιας και τελείωσα με την τριτη λυκείου και έχω ένα καλοκαίρι μπροστά μου σκέφτηκα μήπως να του ξαναδώσω μια ευκαιρία. Ποια είναι η άποψη σας; Αξιζει; Η αληθεια είναι πως οι Ρώσοι συγγραφείς δεν είναι οι αγαπημενοι μου, αν και νομίζω πως έχω επηρεαστεί κάπως από την Άννα Καρενινα που δεν κατάφερα ποτέ να τελειώσω, αν και η ταινία ήταν πολύ ωραία. Λοιπόν, τι λετε;

 

[Φαροφύλακας]

Όχι απλά αξίζει. Έχεις στα χέρια σου από την καλύτερη λογοτεχνία που γράφτηκε ποτέ.

Νομίζω πως ένα σημαντικό πρόβλημα με την ρωσική λογοτεχνία είναι τα ρωσικά ονόματα. Δώσε εκεί λίγη προσοχή να καταλάβεις πώς δουλεύει το σύστημα, πάρε κι ένα τετραδιάκι και γράφε ονόματα και ποιος είναι ποιος (για αρχή) και θα ανταμειφτείς.

Διάβασε το βιβλίο που κρατάς, το "Έγκλημα και Τιμωρία" βυθίσου στην ιστορία και συνάμα απόλαυσε τον περίτεχνο τρόπο με τον οποίο σμιλεύει ο Ντοστογιέφσκη τους χαρακτήρες και την ψυχολογία τους!



Μια σύντομη οδηγία σχετικά με τα ρωσικά ονόματα: Κάποιος μπορεί να αναφέρεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους μέσα στην ιστορία κι αυτό είναι που μπορεί να μπερδέψει τον άμαθο Έλληνα αναγνώστη. Οπότε ένα παράδειγμα. Μια ηρωίδα λέγεται, ας πούμε: Σοφία Σεμιόνοβνα Μαρμελάντοφ . Εδώ Σοφία είναι το μικρό της, Μαρμελάντοφ το επώνυμό της, και το μεσαίο όνομα σημαίνει πως τον πατέρα της τον λένε Σεμιών (δηλ. σαν να λέμε "του Συμεών")

Τώρα, κάποιοι θα την καλούν με όλο αυτό το μακρύ όνομα, κάποιοι μόνο με τα δύο πρώτα (π.χ. "Να η Σοφία Σεμιόνοβνα!"), κάποιοι μόνο με το επώνυμο, και οι φίλοι της με το χαϊδευτικό της το οποίο για την Σοφία είναι Σόνια. Κάποιοι μάλιστα θα βάλουν υποκορισμό στο Σόνια και θα την φωνάζουν Σόνετσκα.

Οπότε το ένα αυτό άτομο μπορεί να το συναντήσεις ως:

• Σοφία Σεμιόνοβνα Μαρμελάντοφ
• Σοφία Σεμιόνοβνα
• Μαρμελάντοφ
• Σόνια
• Σόνετσκα

Και αυτό με όλους τους ήρωες! Οπότε γεμίζει ο τόπος ονόματα για ούτως ή άλλως πολυπρόσωπες ιστορίες.

Είναι σημαντικό να μάθει κανείς τα χαϊδευτικά για τα διάφορα ονόματα (Ντήμκα για Ντμήτρη, Αλιόσα για Αλεξάντερ, Μάσα για Μαρία κτλ.)



δες το με χιούμορ ;)

[video=youtube;98llc7GvWbA]https://www.youtube.com/watch?v=98llc7GvWbA[/video]

 

[Κουακέρος]

Δε νομίζω να σου πει κανείς «όχι» εδώ μέσα!

Προσπάθησέ το,κάνε αυτό που λέει ο Φαροφύλακας με τα ονόματα και το αποτέλεσμα θα σε ανταμείψει.

 

[Αντέρωτας]

Παροτι δεν το εχω διαβασει και γενικως δεν εχω διαβασει πολλα "κλασσικα αριστουργηματα", θα πω οτι οσον αφορα τετοια βιβλια, η απαντηση ειναι παντα ναι.

Απο την αλλη τιποτα δε γινεται με το ζορι. Αν δεις οτι δεν σε τραβαει ενα βιβλιο, δεν σε υποχρεωνει κανενας να το διαβασεις.

 

[Έλλη Μ]

Και γω συντάσσομαι με τα προηγούμενα Ναι. Προσωπικά, τη δυσκολία που περιγράφει ο Φαροφύλακας στην ανάρτησή του, αναφορικά με τα ονόματα και το πώς να κρατα κανεις μια σειρά χωρίς να χανεται με τις διαφορετικές προσφωνήσεις του ίδιου προσώπου, δεν την αντιμετώπισα ιδιαιτερα στη ρωσικη λογοτεχνία, όσο στη λογοτεχνία του Μάρκεζ.

Κατα τη γνώμη μου, η (όποια) δυσκολία της ρωσικης λογοτεχνίας [η οποία λογοτεχνία ειναι μεγαλοφυής] εγκειται στο ότι πρόκειται για έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Δηλαδή, ειναι η παγκόσμια λογοτεχνία και η ρωσική λογοτεχνία. Η παγκόσμια έχει πολλά είδη, πολλά ρευματα, μιας και την αναλύουμε σε βάθος χρόνου και σε πλήθος ειδών, όμως εχω την αισθηση οτι η (κλασικη) ρωσικη λογοτεχνία ειναι ένα αυτόνομο, ενιαιο και παρόλ' αυτα οικουμενικό είδος. Ο αναγνωστης μάλλον παντα θα σκοντάφτει σε δυσκολίες, όσο καλή κι αν ειναι μια μετάφραση. Απο τη μία, ειναι η δυσκολία της γλώσσας που φαινεται να κυμαίνεται απο το τοπικο/λαϊκό έως το εκλεπτυσμένα λογοτεχνικό. Απο την άλλη, η έντονη θρησκευτικότητα που διαπνέει πολλούς ρώσους συγγραφείς αλλα φυσικά και ολόκληρο το εθνος, διαχρονικά. Οσοι εχουν διαβάσει ρωσικη λογοτεχνία, πρεπει να έχουν εισπραξει την "ιερότητα" της μαμάς Ρωσίας και της ρωσικής γης, με ένα μεσσιανικού τύπου όραμα (μπουρδουκλώθηκα κι εγώ.) Και τέλος, η ρωσική λογοτεχνία ειναι εγγενώς πολιτική. Ας μην ξεχναμε οτι στην πλειονότητά τους τα ρώσικα έργα δημοσιεύονταν (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) υπο την απειλη λογοκρισίας (τσαρική, θρησκευτικη, σταλινικη).

Αυτά.

 

[Χρυσόστομος]

Εγω παντως την ειχα αυτην την δυσκολια με τα ρωσικα ονοματα. Εβλεπα το ιδιο προσωπο με διαφορετικο ονομα και ψαχνομουν μεχρι να καταλαβω οτι μιλαει για το ιδιο ατομο. Αν ειχα διαβασει προηγουμενως την αναρτηση του Φαρου σιγουρα θα ηταν καλυτερα τα πραγματα.
Κατα τα αλλα συμφωνω κι εγω με τους προλαλησαντες.

 

[Διας]

Ορίστε, είμαι ένας από αυτούς που δεν τους ενθουσίασε και σε μερικά σημεία το βαρέθηκα κιόλας. Από την άλλη, τους αδερφούς τους διάβασα απνευστί και για μένα είναι το καλύτερο του. Οπότε μην απογοητευτείς αν δεις ότι δεν "τραβάει".

 

[Στιλλ ιλλ]

Παρολο που είναι απο τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς, την πρώτη φορά που το έπιασα δεν το ολοκλήρωσα. Διάβασα πρώτα τις Λευκές Νύχτες που τις βρήκα απόλυτα συναρπαστικές και επειτα πήρα με χρονολογική σειρά τα έργα του. Και έτσι έφτασα και στο Έγκλημα και Τιμωρία που το βρήκα κορυφαίο και αξεπέραστο, αλλα αυτό δεν σημαίνει οτι ''πρέπει'' να το διαβάσεις. Πλέον μου έχουν μείνει οι Καραμαζώφ και οι νουβέλες του. Ξεκίνα με κάτι άλλο δικό του, μπορεί και να σου ταιριάζει ως συγγραφέας μπορεί και όχι.

 

[Φωτόδεντρο]

Προφανώς και "πρέπει" να το διαβάσεις, στη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου μάλιστα.

 

[Πολύζος]

Με κλειστά τα μάτια....

 

[Αφθονία]

Αρκετοί άνθρωποι το κατατάσσουν στα "απαραίτητα αναγνώσματα", αν και αυτό είναι πιθανότατα υποκειμενικό