Νικολάι Γκόγκολ : "Το ημερολόγιο ενός τρελού"

[Χόλντεν]

Τίτλος: Το ημερολόγιο ενός τρελού
Συγγραφέας: Νικολάι Γκόγκολ
Μετάφραση(απο τα Ρώσικα): Ι. Ζαρειφόπουλος
Εκδόσεις: ΚΟΡΟΝΤZΗ
Έτος έκδοσης: 2007
Αριθμός σελίδων: 59

• Αγορά από GreekBooks.gr (εκδ. Δαμιανός-Δωδώνη)
• Αγορά από Ιανό (εκδ. Δαμιανός-Δωδώνη)
• Αγορά "Το Ημερολόγιο ενός Τρελού και Άλλες Νουβέλες" από GreekBooks.gr

Ίσως ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του Ρώσου συγγραφέα, « Το ημερολόγιο ενός τρελού» είναι ένα σύντομο πολύ μικρό διήγημα 50 σελίδων που όμως κατάφερε να αποτελέσει σταθμό στο έργο του Γκόγκολ και κατά την άποψη μου να σηματοδοτήσει (πιθανόν μαζί με κάποια έργα του Πόε) τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστούν οι μετέπειτα λογοτεχνικές γενιές συγγραφέων τους εσωτερικούς μονολόγους των ψυχικά διαταραγμένων ανθρώπων.

Το μυαλό ενός διαταραγμένου ψυχικά ανθρώπου προκαλεί πλέον το ενδιαφέρον εκατοντάδων συγγραφέων ανά τον κόσμο ενώ υπάρχουν πολλά βιβλία τα οποία έχουν στηρίξει τον κορμό της υπόθεσης τους σε αυτό. Το να καταφέρει όμως ένας συγγραφέας να σε βάλει μέσα στο μυαλό ενός τρελού χωρίς να σε κουράσει είναι εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα ειδικά όταν το κάνει μέσα σε πενήντα σελίδες. Δεν είναι λίγες οι φορές που βιβλία που έχουν ασχοληθεί με αυτό το θέμα εκτός από κουραστικά στο τέλος κατάντησαν και γραφικά. Αυτό συμβαίνει γιατί το ότι είναι κάποιος τρελός δεν σημαίνει ότι θα λέει ή θα κάνει όλη την ώρα οτιδήποτε του έρθει, υπάρχει και στον δικό του νου μια συνοχή απλά πολύ διαφορετική από των υπολοίπων.

Ο Γκόγκολ θα κατορθώσει να τηρήσει αυτή την ισορροπία και να μας βάλει με αποστασιοποίηση μέσα στο μυαλό του Αυξέντιου Ιβάνοβιτς Ποπρίσσιν ο οποίος είναι ένας δημόσιος υπάλληλος μέσα σε μία πληκτική και βαρετή Πετρούπολη. Με την μορφή ημερολογίου θα μας αποκαλύψει κάποιες σκέψεις του για τον προϊστάμενο του και την κόρη του με την οποία είναι ερωτευμένος αλλά και για τις δομές της τότε κοινωνίας. Ο Γκόγκολ παρόλο που από την αρχή (ακόμη και από τον τίτλο) μας ενημερώνει ότι πρόκειται για τρελό, εντούτοις θα παίξει αρκετές φορές με την σουρεαλιστική πραγματικότητα κάνοντας τα όρια μεταξύ λογικής και τρέλας δυσδιάκριτα.

Το βιβλίο έχει γνωρίσει και θεατρική επιτυχία αφού έχει διασκευαστεί πολλές φορές σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα έχουν παιχτεί αρκετές παραστάσεις. Είχα την τύχη να δω την παράσταση που είχε σκηνοθετήσει ο Γιώργος Κιμούλης και πρωταγωνιστούσε ο Στάθης Ψάλτης. Επρόκειτο για συγκλονιστική παράσταση στην οποία απεδείχθη ότι το ταλέντο ενός ηθοποιού είναι άσχετο με τις επιλογές του. Το ίδιο καλός ήταν και ο Κώστας Καρράς.

 

[Χρυσηίδα]

Το βιβλίο το διάβασα πριν τρία χρόνια περίπου και με είχε συγκλονίσει. Διαβάζεται μονορούφι και είναι πραγματικά ένα μικρό διαμαντάκι της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Το μόνο που έχω να προσθέσω στην παρουσίασή σου, Χόλντεν, είναι ότι το Ημερολόγιο Ενός Τρελού, παρόλο που δεν είναι θεατρικό, αλλά διήγημα, χαρακτηρίζεται από μια έντονη θεατρικότητα. Για την ακρίβεια, όταν το διάβαζα, φανταζόμουν τους περισσότερους μονολόγους του ήρωα - και ειδικότερα τους τελευταίους - σαν θεατρικούς μονολόγους, παιγμένους δηλαδή στη σκηνή. Σίγουρα, αυτό είναι ένα τα πολλά πλεονεκτήματα του βιβλίου.

 

[Μανταλενα]

ειναι η πρωτη μου επαφη με τον γκογκολ,το διαβασα κυριολεκτικα με τη μια. χολντεν πολυ καλη παρουσιαση κ παλι.συμφωνω απολυτα χρυς οτι εχει θεατρικα στοιχεια. στην αρχη πηγε το μυαλο μου οτι μιλαει μεταφορικα για το ημερολογιο ενος ''τρελου''.
απο τις αναγραφομενες ημερομηνιες (δεν αναφερω περισσοτερα για να μην αποκαλυψω στοιχεια), μεχρι τους υποτιθεμενους διαλογους μου αφησε την εντυπωση ενος πολυ προσεγμενου κειμενου που με φορτισε χωρις να με κουρασει. ο αυξεντιος ποπριτσιν κερδισε σιγουρα τη συμπαθεια μου

 

[Σκιπίων]

Το συγκεκριμένο έργο μόλις το τελείωσα έκατσα να κοιτάω για κάποια λεπτά το ταβάνι και να κάνω τις πιο αλλοπρόσαλες σκέψεις.Πολύ περίεργο διήγημα,που σίγουρα σε βάζει σε έναν διαφορετικό τελείως τρόπο σκέψης και που σε μερικά σημεία δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις,να σκεφτείς σοβαρά,να αμφισβητήσεις,να συμπάσχεις.

Ίσως να τα διάβαζα και δεύτερη φορά καθώς πιστεύω ότι όλο και κάτι καινούριο,αν και πολύ δυσεύρετο,μπορείς να αποκομίσεις από την ανάγνωσή του.
Κριτική της κοινωνίας μέσω ενός ημερολογίου ενός τρελού που μέσα από απλές καθημερινές πράξεις ίσως να κρύβεται κάτι πολύ σοφό.Σίγουρα ένα μοναδικό βιβλίο!

 

[Αντίβαρο]

Πόσο ωραίο διήγημα. Αυτές οι διακυμάνσεις και οι κλίμακες τρέλας που κορυφώνονται στη τελευταία "σκηνή", με είχαν αφήσει άφωνη. Στο ίδιο βιβλιαράκι είχε άλλο ένα διήγημα από τον Garshin Vsevolod, εξίσου ωραίο με τις περιγραφές του λίγο πιο δραματικές.

 

[Στιλλ ιλλ]

Πολύ δυνατό, άμεσο και ειλικρινές σε σημείο ανατριχίλας... Κάτι αντίστοιχο είχα νιώσει και όταν διάβαζα το Μικρό χρονικό τρέλας του Κορτώ... Το βρίσκω τρομερά θαρραλέο και αφοπλιστικό να 'ξεγυμνώνεται' κάποιος έτσι...