Τίτλος: Ο Ηγεμόνας
Πρωτότυπος τίτλος: Il principe
Συγγραφέας: Νικολό Μακιαβέλι (Niccolo Machiavelli)
Μετάφραση: Ζώζη Ζωγραφίδου - Καραχάλιου
Επιμελητής: Γιώργος Ζωγραφίδης
Εκδότης: Ελευθεροτυπία
Έτος Έκδοσης: 2010
Έτος πρώτης έκδοσης: 1513 (Ιταλικά)
[ISBN : 978-960-9487-06-1
- Αγορά από GreekBooks.gr (εκδ. Εκάτη)
- Αγορά από GreekBooks.gr (εκδ. Καζαντζάκη)
- Αγορά από GreekBooks.gr (εκδ. Δαμιανός)
- Αγορά από GreekBooks.gr (εκδ. Μίνωας)
Ο «Ηγεμόνας» επηρέασε την πολιτική σκέψη πολλών προσωπικοτήτων και άσκησε σημαντική επίδραση στις εκάστοτε πολιτικές εξελίξεις. Επίσης, συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ας μου επιτραπεί να παρουσιάσω και ορισμένες επιπλέον ιστορικές πληροφορίες, άρρηκτα συνδεδεμένες με το έργο, προκειμένου να καταλάβουν κι άλλοι υπό ποιες συνθήκες γράφτηκε η πολιτική αυτή πραγματεία :
Την εποχή εκείνη, η Ιταλία ήταν διαιρεμένη σε ανταγωνιζόμενες πόλεις – κράτη, μεταξύ των οποίων και η Ρώμη υπό τον Πάπα (το γνωστό «Παπικό Κράτος») και αντιμετώπιζε τις ασταμάτητες επεμβάσεις των ισχυρών της Ευρώπης. Ο Μακιαβέλι με το έργο του αυτό ήθελε να παρουσιάσει έναν ηγεμόνα στον ιταλικό λαό, τόσο ικανό, αλλά σκληρό και αμείλικτο που να κρατάει γερά τα ηνία της διακυβέρνησης, προκειμένου να ενοποιήσει την Ιταλία και να την καθιερώσει ως ενιαίο κράτος. Ο ίδιος ο Μακιαβέλι, αναλαμβάνοντας σημαντικές διπλωματικές αποστολές, συναντήθηκε με ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες της εποχής του, ανάμεσά τους ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ και ο βασιλιάς της Γαλλίας. Επηρεάστηκε σημαντικά από την προσωπικότητα του Καίσαρα Βοργία, γιό του Πάπα και έναν εκ των ηγετών της παπικής πολιτείας. Ο Μακιαβέλι πίστευε ότι με έναν κυβερνήτη σαν τον Καίσαρα Βοργία οι συμπατριώτες του θα μπορούσαν να ενώσουν την Ιταλία (κάτι που αποτελούσε και όνειρο ζωής γι’ αυτόν).
Ο Καίσαρας Βοργίας πέθανε νέος, αλλά ο Μακιαβέλι χρησιμοποιεί την προσωπικότητά του Καίσαρα ως πρότυπο ηγεμόνος, προκειμένου να συμβουλέψει τον νέο ηγέτη της Φλωρεντίας σχετικά με την διοίκηση του κράτους. Παραθέτει κι άλλα παραδείγματα, όπως αυτά των : Μέγα Αλέξανδρου, Ιούλιου Καίσαρα, Αννίβα, Περτίναξ, Φραγκίσκου Σφόρτσα κ.α.. Σκοπός είναι, μέσω της μελέτης της Ιστορίας, να μάθει ο ηγεμόνας ποιες πράξεις των διάσημων ανδρών να μιμείται και ποιες να αποφεύγει, προκειμένου να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Παραθέτω μάλιστα την φράση που λέει χαρακτηριστικά και ο ίδιος : «[…] ο ηγεμόνας πρέπει να διαβάζει την ιστορία και σ’ αυτήν να μελετά τις πράξεις των εξαίρετων ανδρών […].» (“Ο Ηγεμών”, Κεφάλαιο XIV.)
Το έργο χωρίζεται σε 26 κεφάλαια και πραγματεύεται θέματα, όπως :
- Ποια είναι τα είδη των ηγεμονιών και με ποιους τρόπους κατακτώνται.
- Περί γενναιοδωρίας και φειδούς, καθώς και περί σκληρότητος και ευσπλαχνίας.
- Περί εκείνων οι οποίοι ανέβηκαν στην ηγεμονία με εγκλήματα.
- Ποια είναι τα είδη των στρατευμάτων.
- Με ποιόν τρόπο πρέπει οι ηγεμόνες να τηρούν τις υποσχέσεις τους.
- Τι αρμόζει σ’ έναν ηγεμόνα ώστε να χαίρει εκτιμήσεως.
- Με ποιόν τρόπο πρέπει να αποφεύγονται οι κόλακες.
- Πόση είναι η δύναμη της τύχης στα ανθρώπινα και με ποιόν τρόπο μπορεί κανείς να της αντιταχθεί.
Πάντως, ένα από τα στοιχεία που κεντρίζει το ενδιαφέρον από την μελέτη της συγκεκριμένης πραγματείας είναι ότι το γεγονός ότι ο σωστός ηγεμόνας, κατά τον συγγραφέα, πρέπει να προσαρμόζεται πολύ γρήγορα στις μεταβολές και να διαπραγματεύεται το «φαίνεσθαι» με το «είναι».
Προσωπικά, πιστεύω ότι είναι μια εξαίρετη πραγματεία στο σύνολό της, με πλήθος αποφθεγμάτων, καθώς και ιστορικών στοιχείων τα οποία είναι άκρως ενδιαφέροντα, ειδικά για όποιον είναι λάτρης της ιστορίας. Η μελέτη του παρελθόντος έχει ιδιαίτερη αξία για τον Μακιαβέλι και γι’ αυτόν τον λόγο παραθέτει πολλά ιστορικά παραδείγματα. Επιπροσθέτως, ο Μακιαβέλι εναντιώνεται στην σύνδεση πολιτικής και θρησκείας και απορρίπτει την παθητική αποδοχή των πραγμάτων.
Ας μου επιτραπεί να αναφέρω ότι λογικό είναι το βιβλίο αυτό ως πολιτική πραγματεία να προκαλέσει αντιφατικά συναισθήματα στον εκάστοτε αναγνώστη (σε μερικούς ίσως και έντονη δυσαρέσκεια), ειδικά όσον αφορά ορισμένα σημεία. Αυτό βέβαια δεν είναι και απόλυτο κι εξαρτάται από την κρίση του καθενός.
Η συγκεκριμένη έκδοση περιέχει Ανθολόγιο κειμένων για τον Ηγεμόνα, σημειώσεις και πίνακες ιστορικών προσώπων. Το βιβλίο είχε εκδοθεί υπό αυτήν την μορφή παλαιότερα από τις Εκδόσεις Βάνιας το 1990 και επανεκδόθηκε από την Ελευθεροτυπία το 2010.
Καλή ανάγνωση σε όσους τολμήσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά μου (να διαβάσουν Μακιαβέλι καλοκαιριάτικα, εννοώ! ).
Last edited by a moderator: