Οι ήρωες των βιβλίων, το υποσυνείδητο και εμείς!

Μου ήρθε η ιδέα απο το θρεντ " Θα το γράφατε"; και ναι έχετε πιστέψει ποτέ ότι υποσυνείδητα, διαβάζοντας ένα βιβλίο να έχετε ταυτιστεί τόσοοο με τον ήρωα που να ενεργείτε όπως αυτός στο τέλος; Να αντιγράφετε την συμπεριφορά του, την ζωή, τα σχέδια του βιβλιοήρωα για το μέλλον:))))τώρα που το γράφω μου ακούγετε παλαβό και μένα να κινείσαι και να προσδοκάς ότι και ο ήρωας ή η ηρωίδα του αγαπημένου σου βιβλίου αλλά ποιος ( σε μας τις γυναίκες ) μας έκανε πλύση για τον κύριο Ντάρσυ:))))ε, ποιός;;;:τρέλα: ξέρετε:μουάχαχα: Και μετά αφού τελειώσει ένα βιβλίο, πόσο αφήνουμε τον ήρωα πίσω μας; ή τον κουβαλάμε για μέρες μέσα μας; και ναι όταν ένα βιβλίο μας διδάσκει την βία, το σεξ μήπως μας επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό που ούτε οι ίδιοι δεν αντιλαμβανόμαστε καν!
Υποσυνείδητα όλα μας επηρεάζουν και όπως δεν θα θέλαμε να τρώμε σκουπίδια , δεν θα θέλαμε και πνευματικά να τρεφόμαστε με ότι να 'ναι, έτσι δεν είναι; Εδώ πάμε στο καλό και κακό βιβλίο τώρα αλλά και αυτό είναι θέμα προς συζήτηση! Mήπως δεν μας κατακλύζουν τα ίδια συναισθήματα με τους αγαπημένους μας ήρωες, θυμός για αυτά που ζουν, κατάθλιψη, πίκρα! Το έχουμε όλοι ζήσει και μετά δύσκολα έρχεσαι στην δική σου ζωή χωρίς κάτι να πάρεις από όλα αυτά. Για μένα ναι ξεπατικώνουμε συμπεριφορές το θέλουμε ή όχι είναι μέσα μας ο μιμιτισμός! Δεν λειτουργεί μόνο στα παιδιά αλλα και σε μας το ίδιο.
 
Last edited:
Πιστεύω οτι ναι μεν επηρεαζόμαστε απο αυτά που διαβάζουμε αλλα σε υποσυνείδητο επίπεδο που σημαίνει οτι δεν αντιγράφουμε αυτά που διαβάζουμε αλλα συμβαίνει μέσα μας μια διεργασία οπου απορρίπτουμε ή αποδεχόμαστε πράγματα. Απο εκεί και πέρα βγαίνουν μάλλον κεκαλυμμένα προς τα έξω, ή αποτελούν μέρος ενος ευρύτερου κράματος συμπεριφορών κοντινής στην ιδιοσυγκρασία μας. Αλλα δεν νομίζω οτι πρόκειται για τυφλό μιμητισμό, για μένα είναι μάλλον μια πιο πολύπλοκη διαδιακασία.
 
Στιλλ προσυπογραφω όσα λες! Ετσι είναι! Κεκαλυμμένα θα βγουν προς τα έξω και οχι φανερα!
 
Φυσικά μπορεί να συμβαίνει και το εξής,να ανακαλύπτουμε πράγματα που δεν ξέραμε για τον εαυτό μας ή φοβόμαστε να αποδεχτούμε. Αλλα σε γενικές γραμμές θεωρώ οτι μας ελκύουν αναγνώσματα που με κάποιον τρόπο μας ''μιλάνε''.
 
Μας ελκυουν τα βιβλία που μιλάνε στην καρδιά μας αλλά και αυτά που μας επιβάλλει και το σύχρονο μαρκετινγκ και η διαφημιση κάποιες φορές!
 
Δεν είναι απαραίτητα κακό το οτι κάτι διαφημίζεται και προβάλλεται. Απο εκει και πέρα αν όντως σου αρέσει κάτι δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι τύψεις επειδή είναι εμπορικό. Εγώ αυτό το παρατηρώ πιο πολύ στα κλασσικά αναγνώσματα και οχι τοσο στα πολυδιαφημισμένα. Για παράδειγμα πως γίνεται να μην σου αρέσει ο Ντοστογιέφσκι ή ο Ντίκενς. Τότε αυτόματα πολλοί αναγνώστες αισθάνονται μειονεκτικά ή χωρίς κύρος επειδή δεν τους αρέσουν σημαντικά έργα. Εγώ είμαι της άποψης ο καθένας ας διαβάζει οτι θέλει και οτι τον ελκύει χωρίς να αγχώνεται για το τι θα πρέπει να διαβάσει.
 
Μα σε αυτή την αρχή βασίζεται κι η ερμηνεία των συγγραφικών έργων, όχι γιατί ο συγγραφέας σκεφτόταν σώνει και καλά εκείνη τη στιγμή κάτι, αλλά για το συνονθύλευμα γνώσεων, εμπειριών που ρέουν από μέσα του ακόμα και σε κάθε τόνο.

Καθημερινά χαμογελάω όποτε έχω σκεφτεί σαν ποιόν άραγε λειτούργησα εδώ ή έκεί.
 
Μου άρεσε τόσο το κορίτσι του τρένου που είδα την ταινία δις και αγόρασα και το βιβλίο αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνω τον λόγο μιας και δεν πίνω καθόλου και δεν υπήρξα παντρεμένη-χωρισμένη, ούτε το θεωρώ το καλύτερο βιβλίο που διάβασα ποτέ...και όμως αγάπησα την ηρωίδα! Το ίδιο έπαθα και με το φως ανάμεσα σε δύο ωκεανούς , το λάτρεψα!
 
Ενίοτε μας ελκύουν αναγνώσματα που μπορεί να μην υπάρχει προφανής σύνδεση αλλα επειδή είναι κάτι διαφορετικό και ίσως και συναρπαστικό στα δικά μας μάτια. Σαν να κοιτάς μέσα απο την κλειδαρότρυπα την ζωή κάποιου άλλου οπότε δεν είναι κάτι παράξενο. :)
 
Στιλλ αδιάκριτη ερώτηση έχεις όμως ασχοληθεί με την ψυχολογία; τα εξηγείς πολύ όμορφα όλα. Οσο για το παντοδύναμο μαρκετινγκ στιλλ μου θα?επιμέινω αν θέλει σε φτιάχνει, αν θέλει σε χαλάει όπως συμβαίνει και στο θέατρο πολλά ταλέντα μένουν ...στο ράφι γιατί δεν είχαν κάποιον να τα προωθήσει!
 
Δεν αντιγραφουμε εμεις τους ηρωες αλλά οι ήρωες αντιγραφουν την ζωή. (πσσσςς.. τι ειπα ο ανθρωπος..):))
 
Καλά χρυσόστομε έγραψες αν τα καταφέρω την ρήση σου θα την κάνω υπογραφή! Οι ήρωες των βιβλίων ειναι υπερβολικοί γί 'αυτό τους αγαπάμε αν θέλαμε να βλέπαμε μόνο την ζωή μας δεν θα διαβάζαμε τίποτα! Πχ.ναι υπάρχουν αλκοολικές, μοναχικές γυναίκες αλλά πόσες παίρνουν ενα τρένο την μέρα για να παρακολουθήσουν την ζωή ενός ζευγαριου ;; ε , αυτο μας εξιτάρει , αυτό που δεν κάνουν οι απλοί θνητοί
 
Στιλλ αδιάκριτη ερώτηση έχεις όμως ασχοληθεί με την ψυχολογία; τα εξηγείς πολύ όμορφα όλα. Οσο για το παντοδύναμο μαρκετινγκ στιλλ μου θα?επιμέινω αν θέλει σε φτιάχνει, αν θέλει σε χαλάει όπως συμβαίνει και στο θέατρο πολλά ταλέντα μένουν ...στο ράφι γιατί δεν είχαν κάποιον να τα προωθήσει!

Ας πούμε οτι διδάσκομαι και μαθήματα ψυχολογίας τα οποία με κερδίσανε σε αντίθεση με το καθ'αυτό αντικείμενο( την φιλολογία δηλαδή) οπότε θα μπώ σε τμήμα ψυχολογίας καθαρό οταν τελειώσω. Εμένα ενίοτε μου φαίνεται οτι αλλιώς τα έχω στο μυαλό μου και αλλιώς βγαίνουν προς τα έξω αλλα αφού γίνομαι αντιληπτή έχει καλώς. Υποτίθεται βέβαια οτι οσο παντοδύναμο κι αν είναι το μάρκετινγκ, ο επίδοξος συγγραφέας εν προκειμένω θα πρέπει να προσαρμόζεται και λίγο στις επιταγές του καιρού και να μην περιμένει ουρανοκατέβατη την βοήθεια σε φάση ''θα με εκτιμήσουν το νιώθω''. Οχι οτι δεν είναι σκληρό ή αναταγωνιστικό το σύστημα αλλα το οτι θα επιλέξεις να διαβάσεις είναι δικό σου θέμα δε στο επιβάλλει κανείς. Αλλα το σχόλιο μου ήταν κυρίως για το οτι ταυτίζουμε το εμπορικό με το πρόχειρο ή την χαμηλή λογοτεχνική αξία. Και απλά είπα οτι πρέπει να απενοχοποιηθούμε και να διαβάζουμε οτι μας κάνει κέφι. Την αξία την καθορίζουμε εμείς οι αναγνώστες και επίσης δεν έχει νόημα για μένα να κάνουμε συγκρίσεις για να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη... την αξία.

Πες τα Χρυσόστομε !! Η λογοτεχνία είναι προβολή και αποτύπωση της ζωής στο χαρτί
 
Στιλλ, φαίνεται πως ασχολείσαι με ψυχολογία από πολλές παραθέσεις σου που έχω διαβάσει, έχει μια όμορφη σειρά η σκέψη σου , δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω:)πιστεύω πως υπάρχουν πολλά νεα παιδιά με πολύ ωραία γραφή αλλά ίσως να μην δημοσιεύσουν ποτέ κάτι
 
Σ'ευχαριστώ Αριάδνη για τα καλά σου λόγια. :) Συνήθως τα έχω μέσα στο κεφάλι μου πιο μπερδεμένα και οταν κάθομαι να γράψω προσπαθώ να έχουν μια υποτυπώδη λογική αλληλουχία. Ναί σίγουρα ισχύει αυτό που λές αλλα πριν κατηγορήσουμε το σύστημα ας έχει κάνει την μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια το ίδιο το άτομο και ύστερα βλέπουμε. Άλλλωστε εκείνο πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία. Ας πούμε ο Σάλιντζερ έστελνε ιστορίες επι ιστοριών για κάμποσα χρόνια στον New Yorker και συνεχώς τις απορρίπτανε μεχρι να εκδώσει τον Φύλακα, που και πάλι η αποδοχή δεν ήταν ομόφωνη. Θέλω να ποώ η απόρριψη που έφαγε δεν τον απέπλισε αλλα τον πείσμωσε
 
Still μου θυμίζεις την ταινία μπέτυ μπλου και αφου ασχολείσαι με την ψυχολογια δες την χωρίς δεύτερη σκέψη, θα καταλάβεις γιατί στο λέω αν την δεις...και μιας και μιλάμε για επηρεασμο των χαρακτήρων, αρρωστησα που είδα την συγκεκριμενη ταινια τεσπα ο νεαρος ηταν φιλοδοξος συγγραφεας και τον απερριπταν ολοι οι εκδοτικοι οικοι τον προσβαλλαν ασχημα αλλα αυτος γίνεται στο τέλος συγγραφέας ομως...
 
εγω πιστευω πως επιρεαζομαστε σε πολυ μεγαλο βαθμο απο τις εμπειριες των ηρωων των βιβλιων που διαβαζουμε.
Ταυτιζομαστε μαζι τους, μαθαινουμε απο τα λαθη τους, παιρνουμε στοιχεια απο τον χαρακτηρα τους και μας κανουν να επαναπροσδιοριζουμε τη σταση μας απεναντι στους ανθρωπους και στη ζωη.
 
Last edited:
Top