Να αρχίσω από την Τζευν Ευρ της Μπροντέ που όμως την λατρέψαμε αυτην την ασχημούλα και μεις και δυο ανδρες, ο ενας ο κύριος Ροτσεστερ και ο άλλος ο πολύ όμορφος εφημέριος που ηθελε να την παρει μαζί του στις ινδίες! Την λάτρεψε και η λογοτεχνια η παγκόσμια και μάθαμε πως η καλή ψυχη και το κουράγιο είναι ότι πιο ωραιο διαθέτει ο άνθρωπος/
Η ηρωιδα της αννας μαριας σελιγκο στο ''ημουν ένα ασχημο κορίτσι'' το ειχα λιωσει το βιβλίο στην εφηβεία οπου το ασχημοπαπο αγαπα έναν ωραιο και διάσημο ηθοποιο που ΄χει τις ομορφότερες ερωμένες και κεινη δουλευει για να αφησει τις πενιχρες της οικονομίες στους αισθητικούς, ώστε να κερδισει την αστατη καρδια του ηθοποιου. Κάτι καταφέρνει αλλά δεν κρατά για πολύ! όμως στο τελος κερδιζει χωρις να γινεται ο κύκνος που θα'θελε!
Η Πολυαγαπημενη Πολυαννα, δεν είναι ωραια και καλλονη τουλάχιστον με την κλασσικη εννοια αλλά κερδιζει την συμπάθεια όλων και η ιδια κάπου το λεει ''είμαι ευχαριστημένη που δεν γεννήθηκα καλλονή'' εχει παντα ένα εσωτερικό φως και αυτό είναι που την κάνει χαριτωμενη στα μάτια των αλλων...και φυσικα το ύπεροχο χαμογελο της...
Η σαρρα στην μικρη πριγκηπισσα δεν ειναι καθολου ωραιο κοριτσακι και μαλλον η ιδια το ξερει, θα θελε να ναι ομορφη παρα πλουσια. Ειναι ομως πονοψυχη και δοτικη.
Η φρανσις νοουλαν στο "" ενα δεντρο μεγαλωνει στο μπρουκλιν"" παλι πολυ μετρια σε εμφανιση και αδυνατη που ομως θελει να την δουνε οι αλλοι ομορφη οπως ειναι η μητερα της. Στο τελος του βιβλιου περιπου στα 17 της δεν καλυτερευει και πολυ! Ουτε ο ιδιος ο αδελφος της δεν την βρισκει ομορφη.
Η τζο απο τις μικρες κυριες,αγοροκοριτσο ψηλη με ακανονιστα ποδια και ατιμελητη παντα.
Περηφάνεια και προκατάληψη: Ο Κυριος Νταρσι βρισκει την Λίζυ απλά υποφερτη όμως τον κερδιζει τελικά το ταμπεραμέντο της και το θαρρος της γνωμης της. Και μας εμαθε πως δεν χρειαζεται πια να χεις μυθική ομορφια για να αγαπηθείς σφοδρα.
άλλες θυμόμαστε;
Α αλλη μια η μπελλα του λυκοφως δεν ειναι ασχημη δεν ειναι και καλλονη μια απλη κοπελα 1,63 υψος εχει αλλα ομως αυτο δεν λεει τιποτα καθως γινεται το μηλον της εριδος για τζεικ και εντουαρντ!
Καλα σημερα όλες οι λογοτεχνικες ηρωιδες μοιαζουν τουλάχιστον με την Ορνέλα Μούτι, την Μπάρμπαρα Μπουσε και την Σαρλιζ Θερον μαζι και λίγα λέω, ε, λεω και γω να κανω ένα θέμα με τις άλλες που δεν γεννήθηκαν τόσο τυχερες, όμως αυτό δεν τις σταμάτησε από το να αγαπηθούν από χιλιάδες αναγνωστες!
Η ηρωιδα της αννας μαριας σελιγκο στο ''ημουν ένα ασχημο κορίτσι'' το ειχα λιωσει το βιβλίο στην εφηβεία οπου το ασχημοπαπο αγαπα έναν ωραιο και διάσημο ηθοποιο που ΄χει τις ομορφότερες ερωμένες και κεινη δουλευει για να αφησει τις πενιχρες της οικονομίες στους αισθητικούς, ώστε να κερδισει την αστατη καρδια του ηθοποιου. Κάτι καταφέρνει αλλά δεν κρατά για πολύ! όμως στο τελος κερδιζει χωρις να γινεται ο κύκνος που θα'θελε!
Η Πολυαγαπημενη Πολυαννα, δεν είναι ωραια και καλλονη τουλάχιστον με την κλασσικη εννοια αλλά κερδιζει την συμπάθεια όλων και η ιδια κάπου το λεει ''είμαι ευχαριστημένη που δεν γεννήθηκα καλλονή'' εχει παντα ένα εσωτερικό φως και αυτό είναι που την κάνει χαριτωμενη στα μάτια των αλλων...και φυσικα το ύπεροχο χαμογελο της...
Η σαρρα στην μικρη πριγκηπισσα δεν ειναι καθολου ωραιο κοριτσακι και μαλλον η ιδια το ξερει, θα θελε να ναι ομορφη παρα πλουσια. Ειναι ομως πονοψυχη και δοτικη.
Η φρανσις νοουλαν στο "" ενα δεντρο μεγαλωνει στο μπρουκλιν"" παλι πολυ μετρια σε εμφανιση και αδυνατη που ομως θελει να την δουνε οι αλλοι ομορφη οπως ειναι η μητερα της. Στο τελος του βιβλιου περιπου στα 17 της δεν καλυτερευει και πολυ! Ουτε ο ιδιος ο αδελφος της δεν την βρισκει ομορφη.
Η τζο απο τις μικρες κυριες,αγοροκοριτσο ψηλη με ακανονιστα ποδια και ατιμελητη παντα.
Περηφάνεια και προκατάληψη: Ο Κυριος Νταρσι βρισκει την Λίζυ απλά υποφερτη όμως τον κερδιζει τελικά το ταμπεραμέντο της και το θαρρος της γνωμης της. Και μας εμαθε πως δεν χρειαζεται πια να χεις μυθική ομορφια για να αγαπηθείς σφοδρα.
άλλες θυμόμαστε;
Α αλλη μια η μπελλα του λυκοφως δεν ειναι ασχημη δεν ειναι και καλλονη μια απλη κοπελα 1,63 υψος εχει αλλα ομως αυτο δεν λεει τιποτα καθως γινεται το μηλον της εριδος για τζεικ και εντουαρντ!
Καλα σημερα όλες οι λογοτεχνικες ηρωιδες μοιαζουν τουλάχιστον με την Ορνέλα Μούτι, την Μπάρμπαρα Μπουσε και την Σαρλιζ Θερον μαζι και λίγα λέω, ε, λεω και γω να κανω ένα θέμα με τις άλλες που δεν γεννήθηκαν τόσο τυχερες, όμως αυτό δεν τις σταμάτησε από το να αγαπηθούν από χιλιάδες αναγνωστες!
Last edited: