Οι λογοτεχνικοί μας... έρωτες

[Ίζι]

Έχετε "ερωτευτεί" ποτέ λογοτεχνικό χαρακτήρα; Είμαι σίγουρη ότι πολλές γυναίκες έχουν ονειρευτεί τον κ. Ντάρσι ή τον Ρότσεστερ ή τον Χήθκλιφ (έχουμε και σχετικό νήμα), όμως αναρωτιέμαι αν και οι άντρες "ερωτεύονται" ανύπαρκτες λογοτεχνικές ηρωίδες . Σας έχει συμβεί; Σ' εμένα αρκετές φορές, και συνήθως με κάτι αντισυμβατικούς, περίεργους και γκρινιάρηδες αντιήρωες. Όμως,ο πρώτος, ο μεγαλύτερος και αγιάτρευτος λογοτεχνικός μου έρωτας ενσαρκώνει, με πολύ οικείο τρόπο, το αρχέτυπο του ήρωα.

Πρόκειται για τον Μπιλ Ντένμπροου από το "Αυτό" του Κινγκ. Κανένας χαρακτήρας δεν μπόρεσε ποτέ να πάρει τη θέση του στην καρδιά μου. Παίζει ρόλο, βέβαια, ότι διάβασα το βιβλίο πολύ μικρή, κι έτσι μεγάλωσα έχοντας τον Μπιλ στο μυαλό μου ως τον τέλειο άντρα. Είναι όμορφος φυσικά, ακόμα κι όταν, σε μεγαλύτερη ηλικία, αρχίζει να χάνει τα μαλλιά του και να αποκτά κοιλίτσα. Είναι ήσυχος και λιγομίλητος, ιπποτικός, γενναίος, καλόκαρδος, δίκαιος, ηθικός, με ηγετικές ικανότητες, καλλιεργημένος και... επιτυχημένος συγγραφέας ιστοριών τρόμου. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο Κινγκ εμπνεύστηκε τον Μπιλ από τον εαυτό του. Ακόμα και το φυσικό του ελάττωμα (είναι βραδύγλωσσος) το έβρισκα πολύ χαριτωμένο.

Ακόμα και ο μικρός Τζόναθαν Μπράντις που τον ενσάρκωσε στην ταινία μου άρεσε, και λυπήθηκα αφάνταστα όταν έμαθα για την αυτοκτονία του.

(Την ιδέα για το νήμα μού έδωσε μια ανάρτηση της Βάσιας)

 

[Μαργαριτα]

Ίζι τώρα που διαβάζω το Αυτό κι εγώ βρίσκω τον Μπιλ πολύ ερωτεύσιμο Θα επανέλθω στο θέμα γιατί έχω πολλά να πω (Ντάρσυ) και τώρα πρέπει να φύγω

 

[Αριάδνη]

Τον Αρθρουρ Κλεννάμ από την μικρή Ντόρριτ του Ντίκενς! είναι αυτό που λέμε ένας άνδρας με εμπειρίες αλλά και με ανοιχτόκαρδο χαρακτήρα που έχει ταξιδέψει πολύ στην ζωή του και έχει περάσει πίκρες. Καταστρέφεται οικονομικά, τσαλακώνεται αλλά στέκεται και πάλι στα πόδια του, αξιόπιστος πάντα με τους φίλους του. Δεν θα μου κακόπεφτε και ο κύριος Νταρσυ) Ο ιδιος ηθοποιος εχει παίξει και τους δυο, τυχαίοκαι ο Εντμοντ από το παρκ, μια χαρά αλλά ο Νταρσυ έχει αυτή την ''γοητευτική περηφάνεια''που δεν περνά απαρατήρητη από μια γυναικα και δεν την έχουν οι άλλοι τρεις που έβαλαπου αγαπούν αυτόματα:χαχαχα:! Με τον Νταρσυ προσπαθείς και κει είναι το μυστηριο, τσαλακώνεσαι:κατάρα!:τρως τα μούτρα σου...οπότε αυτό σε κερδίζει αυτόματα!

και φυσικά ο ''εκλεκτος'', Ριτσαρντ Σαιφερ, δεν έχω διαβασει τα βιβλία αλλά...

 

[Χήθκλιφ]

Ο πρώτος λογοτεχνικός έρωτας μου (νομίζω ο πρώτος μεγάλος γενικά ερωτάς μου) ήταν ο Ερίκ, ή αλλιώς "Το Φάντασμα της Όπερας" του Γκαστόν Λερού. Έχω ήδη γράψει σε άλλο νήμα πόσο τρομαχτικά πολύ με επηρέασε αυτό το βιβλίο.

Για μένα ο δύσμοιρος Ερίκ ήταν ο πιο ξεχωριστός και χαρισματικός άνθρωπος, ικανός εξίσου για τις πιο υψηλές ανιδιοτελείς πράξεις αλλά και για τα πιο ειδεχθή εγκλήματα. Το μυαλό του ένας ευφυής επικίνδυνος λαβύρινθος, αλλά η ψυχή του μία άβυσσος μοναξιάς. Την ένιωσα αυτή την απόκοσμη μοναξιά του και μαγεύτηκα. Ήταν γεννημένος για την ομορφιά, γνώρισε όμως μόνο την απέχθεια και το μίσος εξ' αιτίας της φρικτής όψης του.

Το σκοτεινό, υπόγειο βασίλειο του με συνάρπαζε και στη θέση της Κριστίν, θα τον ακολουθούσα εκεί δίχως δισταγμό.

Δεύτερος (σε χρονολογική μόνο σειρά καθότι ήρθε αργότερα) και τελευταίος ο Χήθκλιφ. Τι να πω που να' ναι αντάξιο... Έχω ήδη πει πολλά, δεν θα τον 'φθείρω' περισσότερο.

 

[Φαροφύλακας]

Μου θυμίζετε κάτι τέτοια μεμέδια που κυκλοφορούν:

(βασικά, έψαχνα ένα άλλο που λέει "I don't care if he's a fictional character, I saw him first!" )


Προσωπικά, πάντως, δεν θυμάμαι ποτέ να ερωτεύτηκα φανταστική γυναίκα. Οι πραγματικές έχουν πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα.

 

[Χήθκλιφ]

(Εγώ σίγουρα προτιμώ μακράν τους φανταστικούς χαρακτήρες...)

 

[Πολύνιους]

Είμαι τρελά ερωτευμένη με τον Κέις από το "Νευρομάντη" του Γκίμπσον. Δεν θυμάμαι αν τον περιγράφει εξωτερικά, πάντως μου έχει μείνει η εικόνα ότι είναι ψηλός μελαχρινός και αδύνατος, αλλά όχι με το τέλειο σώμα πλάτες κ.λπ. Αντιήρωας μάλλον, ναρκομανής που, όταν του βγάζουν την εξάρτηση από 'μέσα του, λέει "εγώ την ήθελα αυτή την εξάρτηση", πανέξυπνος, φυσικά, ξέρει να χακάρει όπως κανένας άλλος, πάντα με γοήτευαν τέτοιοι τύποι (οκ είμαι ένα τυπικό χαζοκόριτσο) )) Στην ίδια φάση, μου άρεσε πολύ και ο Τζο Τσιπ από το "Ούμπικ" του Φίλιπ Κ. Ντικ... Με γοητεύουν πολύ, επίσης, οι ήρωες του Καμύ και στον "Ξένο" και στην "Πτώση".
Πιστεύω πως αν είχα διαβάσει τον "Φύλακα στη Σίκαλη" εκεί κοντά στην εφηβεία, θα είχα ερωτευτεί τον Χόλντεν...
Θα επανέλθω!

 

[Αλίκη]

Από πού ν' αρχίσω! Φυσικά και ερωτεύτηκα Ντάρσυ και στην Όστεν και στην Μπρίτζετ Τζόουνς. Ερωτεύτηκα επίσης Φρεντ και Τζορτζ από Χάρι Πότερ, τον Αλεξάντερ της Τατιάνας, τον Πίτα της Κάτνις, τον Θόρντον της Μάργκαρετ (North & South), τον Έρικ της Σούκι (True Blood), τον Ενζολοράς από τους Άθλιους, τον Βάρδο απο το Χόμπιτ... Γενικά ερωτεύομαι εύκολα.. λογοτεχνικούς ήρωες!!! ;)

 

[Αριάδνη]

Τασος Νούσιας και νησί και πολλές ερωτεύτηκαν τον πρόεδρο!! εμένα πάλι μου άρεσε ο Κυρίτσης, ενας Νταρσυ με μουστάκιπαρα ηταν ντροπαλός μπροστά την γυναικα που αγαπούσε, οπότε...

 

[Χρυσηίδα]

Δεν μπορώ να πω ότι έχω ερωτευτεί λογοτεχνικό ήρωα. Ένα πατατράκ το είχε πάθει μικρή, πολύ μικρή, με τον κύριο Ρότσεστερ της Τζέην Έϋρ. Αλλά και πάλι, ήταν ολόκληρη η ιστορία που με είχε καταγοητεύσει, όχι ο ήρωας καθεαυτός.

 

[Ίζι]

Ήταν γεννημένος για την ομορφιά, γνώρισε όμως μόνο την απέχθεια και το μίσος εξ' αιτίας της φρικτής όψης του.

Να σου πω, αν ο Ερίκ έχει αυτήν εδώ τη "φρικτή" όψη, τον ακολουθώ κι εγώ ανετότατα στο γκόθικ βασίλειό του

Αλήθεια, πώς σου φαίνεται το μιούζικαλ; Εγώ το λάτρευα από μικρή (με τις φωνές των Κρόφορντ και Μπράιτμαν), και θα ήθελα πολύ να το δω στο Λονδίνο. Με την ταινία δεν ενθουσιάστηκα. Έχω την εντύπωση κιόλας ότι ο ήρωας στο βιβλίο περιγράφεται ως πολύ πιο αποκρουστικός, όχι ως γοητευτικότατος με μισή μάσκα

 

[Χήθκλιφ]

Ο Ερίκ δεν είχε καμία σχέση με τον παραπάνω πρωταγωνιστή της ταινίας Ίζι. Ήταν πραγματικά φρικτός οπτικά, στο βιβλίο περιγράφεται να μοιάζει με νεκροκεφαλή, δίχως μύτη και με μάτια σαν κάρβουνο. Θυμάμαι την σκηνή που εκείνος παραληρεί πικρόχολα προτρέποντας την τρομοκρατημένη Κριστίν που μόλις του έβγαλε με δόλιο τρόπο τη μάσκα, να δοκιμάσει να βγάλει και την μόνιμη μάσκα που είναι δυστυχώς το πρόσωπο του... ματώνει στην φρενιτιώδη προσπάθεια του να αφαιρέσει αυτό που δεν υπάρχει.

Έχω γράψει και στο νήμα για τις όχι τόσο αγαπημένες μεταφορές βιβλίων πόσο με ενοχλούν οι προδοτικές 'άψυχες' μεταφορές του βιβλίου. Το μιούζικαλ μου αρέσει πολύ, το ομότιτλο κομμάτι με αναστατώνει, αλλά αφότου είδα την κινηματογραφική μεταφορά του, κάπως χάθηκε η μαγεία του για μένα.

 

[Χανκ Μουντυ]

Δεν ξερω αν ηταν ερωτας (μαλλον οχι), αλλα πολυ πηγαινα τη Λισμπετ Σαλαντερ, απο την τριλογια Μιλενιουμ του Στιγκ Λαρσον!

 

[Αστράρχης]

Αλήθεια, πώς σου φαίνεται το μιούζικαλ; Εγώ το λάτρευα από μικρή (με τις φωνές των Κρόφορντ και Μπράιτμαν), και θα ήθελα πολύ να το δω στο Λονδίνο.:

Είμαι από τους τυχερούς που το έχουν δει στο Λονδίνο και είναι όντως μαγευτικό. Από τα αγαπημένα μου μιούζικαλ και τη μουσική του τη σιγομουρμουρίζω συχνά και την έχω και ringtone στο κινητό μου (και ας ανατριχιάζουν οι αμύητοι) και στην εκτέλεση με τη Σάρα Μπράιτμαν πάνω στη φωνή της οποίας το έγραψε ο Ουέμπερ.

 

[Πάστα Φλόρα]

Μέχρι σήμερα ο μεγαλύτερος λογοτεχνικός μου ήρωας είναι ο Ντάφκος (Τριαντάφυλλος) από το βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη "με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους" .
'Ενας, κατά τα φαινόμενα, απλοικός χαρακτήρας αλλά βαθιά και αληθινά συναισθηματικός και σοφός!

 

[Μαργαριτα]

Εδώ και μερικά χρόνια παραμένω το ίδιο ερωτευμένη με τον κύριο Ντάρσυ της Τζέιν Όστεν .Απο την πρώτη στιγμή που τον "συνάντησα" έπαθα κεραυνοβόλο.Είναι ο μεγαλύτερος λογοτεχνικός μου έρωτας.

Έρωτα με την πρώτη ματιά έπαθα και με τον Ρότζεστερ της Μπροντέ.Την Τζέιν Έυρ την γνώρισα μέσα απο ένα απόσπασμα στο μάθημα των Αγγλικών και απλά μαγεύτηκα .Τοσο απλά , με ένα τόσο μικρό απόσπασμα μαγεύτηκα με την Τζέιν και τον περίεργο ξένο που συνάντησε όταν πήγε να ταχυδρομήσει ένα γράμμα.

Με τον κύριο Θόρτον της Γκάσκελ.....Ντάξει..........

Τον Λάντον από το A walk to remember του Σπαρκς, όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο ή έχει δει την ταινία σίγουρα μπορεί να καταλάβει γιατί..

Δεν μπορώ να μη παραδεχτώ πως όσο διάβαζα Χάρι Πότερ μου άρεσε πολύ ο Ρον ..Και τώρα δηλαδη ακόμα μ αρέσει

Τον Πίτα από τους Αγώνες Πείνας ίσως σε κάποιες φάσεις και τον Γκέιλ...

(όλο και κάποιον θα έχω ξεχάσει ..)

Γενικά ερωτεύομαι εύκολα.. λογοτεχνικούς ήρωες!!! ;)

Κι εγώ μια απο τα ίδια !!!Αλλά εντάξει μιλάμε για τελείως διαφορετικό έρωτα απο τον πραγματικό εννοείται , για να μη παρεξηγηθούμε

 

[Αριάδνη]

Και εγω μέσα για κύριο Θόρντον

 

[Αλίκη]

Αλλά εντάξει μιλάμε για τελείως διαφορετικό έρωτα απο τον πραγματικό εννοείται , για να μη παρεξηγηθούμε

χαχα εγώ δεν σκέφτηκα ότι χρειαζόταν επεξήγηση γι' αυτό

 

[Αριάδνη]

Αγγελίδης από Μαρή, νομίζω ο πιο ερωτεύσιμος, ανδρικός χαρακτήρας του συγγραφέαστο ''ο δολοφόνος φορούσε σμόκιν''! ο νεαρός , γοητευτικός 28χρονος οπερατέρ του κινηματογράφου που ψάχνει τον μυστηριώδη δολοφόνο του μοντέλου στην υψηλή κοινωνία παρα τις επιπτώσεις...τολμηρός και γοητευτικόςαλλά και σταθερός στις ερωτικές σχεσεις του.

 

[Ματσαμπλόκος]

Εντάξει, όχι και τόσο σταθερός στις ερωτικές σχέσεις του ο Αγγελίδης... ;)