Οι συγγραφείς πιστεύουν;

Αν πιστευω; Ναι.Αν ειμαι θρησκος ανθρωπος; Οχι, δεν ακολουθω την θρησκεια.
Δεν με ενδιαφερει να πεισω καποιον αν ειναι ορθη η πιστη μου. Ουτε με ενδιαφερει αν καποιος συγραφφεας ειναι ή δεν ειναι θρησκος. Αν αυτο επηρεαζει σε μεγαλο βαθμο τα βιβλια του και τα χαλαει, τοτε απλα δεν θα τον διαβασω.Αλλιως ολα καλα.
 
δεν τα εβαλα ποτε με τον θεο σαν θεο αλλα με την εκκλησια αλλα αυτο ειναι επισης ενα μεγαλο θεμα και ασχετο με αυτο το νημα.ειμαι χριστιανη γιατι αυτο εμαθα να ειμαι κατα την γνωμη μου ειναι λαθος να μην μπορει ενας ανθρωπος απο μικρος να μαθαινει για ολες τις θρησκειες και να διαλεγει μονος του σε ηλικια που μπορει ποιο δρομο θελει να ακολουθησει.δεν με εννοχλει το τι πιστευει ο καθε συγγραφεας αν νιωσω πως με προσβαλει με τον τροπο που εκφραζεται απλα δεν δινω σημασια...
 

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Αν πιστευω; Ναι.Αν ειμαι θρησκος ανθρωπος; Οχι, δεν ακολουθω την θρησκεια.
Δεν με ενδιαφερει να πεισω καποιον αν ειναι ορθη η πιστη μου.

Το θεό τον νιώθεις δεν τον καταλαβαίνεις.

Όταν βλέπεις την τελειότητα των μαθηματικών, την μεγαλειότητα του σύμπαντος, τις πληροφορίες που μπορούν να σου δώσουν ακόμα και τα μικρότερα κομμάτια της ύλης, το τι μπορεί η τεχνολογία να προσφέρει στην ανθρωπότητα, όλα αυτό σε κάνουν να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι όλα αυτά. Όσον αφορά την δημιουργία, υποστηρίζω την άποψη του Δαρβίνου περί εξέλιξης, οι 7 ημέρες είναι απλά για να κατανοήσουμε την ταχύτητα της δημιουργίας.

Τα παραπανω αντιπροσωπευουν και μενα και ναι, πιστευω, αλλα ποτέ (ουτε καν και μικρή) δεν ακολουθησα πιστα τους κανονες της θρησκειας.

Ειχα παντα μια πιο ελευθερη προσεγγιση και ευθυνεται ο πατερας μου γι'αυτο, που δεν (νομιζω να) ηταν πιστος. Η μανα μου αντιθετα ηταν ευσεβης με την τυπικη εννοια (νηστειες, εκκλησια κτλ) και ακριβως αυτο το τυπικο, με τα χρονια με απομακρυνε.

Εχω μελετησει (απο τα χρονια του σχολειου ακομη) αλλες θρησκειες, στις παρεες μου ειχα φιλους που ειχαν διαφορετικη πιστη (η κολλητη μου ηταν παλαιοημερολογιτισα, και μια αλλη μαρτυρας του Ιεχωβα), εχω μελετησει τα φυλλαδια που μου ειχαν φερει, εχω κανει συζητησεις πανω στα πιστευω αλλων, και παντα με ενδιαφερον να κατανοησω την πιστη (και μη πιστη) τους.

Πριν 2-3 χρονια, μπηκα σε μια παρεα φιλων και ευσεβων χριστιανων. Ακριβως γιατι ηταν νεοι ανθρωποι με ενδιεφεραν περισσοτερο οι αποψεις τους. Παντα ελεγα πως αν καποιος με πεισει για τα πιστευω του, θα γινουν και δικα μου. Δυστυχως ακομη και εκει ειδα το τυπικο του θεματος. Ουσιαστικη πιστη δεν ειδα. Αυτο εδωσε και την χαρακτηριστικη (μαλλον) βολη.

Οποτε.. ξαναγυριζουμε στις αρχικες αποψεις, που τις διατυπωσαν αλλοι πιο πανω :)
 
βρε παιδιά, υπάρχει κανένας σας που να πει ευθαρσώς ότι είναι ΑΘΕΟΣ πχ σαν τον Φρόυντ? (δεν μπόρεσα να τα διαβάσω όλα αλλά πάνω κάτω αυτή την εντύπωση σχημάτισα). Σορυ αν έκανα λάθος, διορθώστε με.
Αγαπητή Λορένα αλήθεια θέλεις να κατανοηεις τη Μη Πίστη μου?
 
βρε παιδιά, υπάρχει κανένας σας που να πει ευθαρσώς ότι είναι ΑΘΕΟΣ πχ σαν τον Φρόυντ? (δεν μπόρεσα να τα διαβάσω όλα αλλά πάνω κάτω αυτή την εντύπωση σχημάτισα). Σορυ αν έκανα λάθος, διορθώστε με.
Αγαπητή Λορένα αλήθεια θέλεις να κατανοηεις τη Μη Πίστη μου?
Δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σου. Εγώ το λέω, είμαι άθεος, πού είναι το δύσκολο ή το παράξενο; Το θέμα είναι να πεις και λίγα λόγια για το γιατί.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
το θέμα τού νήματος, πάντως, είναι κατά πόσο οι συγγραφείς πιστεύουν και άσχετο ως προς δηλώσεις πίστεως ή αθεΐας από τα μέλη.
 
Ναι ρε συ Φάρε, αλλά το να πούμε αν πιστεύουν ή όχι οι συγγραφείς δεν είναι και τόσο γουστόζικο. Χόρια που είναι πολύ δύσκολο να το ξέρουμε. Εγώ πάντως συμφωνώ με αυτά που συνηθίζει να γράφει ο Ντοστογιέφσκη για όσους δεν πιστεύουν.
 
Δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σου. Εγώ το λέω, είμαι άθεος, πού είναι το δύσκολο ή το παράξενο; Το θέμα είναι να πεις και λίγα λόγια για το γιατί.
Είναι πολύ εύκολο για μένα να σου πω-και στη Λορένα - το πότε και το γιατί έγινα άθεη. Ημουν 18 χρονών, φοιτήτρια Χημείας και διάβασα ένα βιβλιό του Φρόυντ το "Τοτέμ και Ταμπού " που με συγκλόνησε και στη συνέχεια "Οι δυό Πηγές της Ηθικής και της Θρησκείας " και στη συνέχεια όλα όσα μπορούσα να βρώ. Μετά ήρθε η σειρά του Γιούνγκ του Αντλερ,Σαρτρ και σε συνδυασμό και με τις έρευνες του Χάιζεμπεργκ -που πάλι ήταν μόδα τότε -και μάλιστα μας τον έφεραν και στο αμφιθέατρο να μας μιλήσει- το θέμα έληξε για μένα. Διάλεξα.
 
Πλέον θα έλεγα πως πιστεύω απλά σε μια ανώτερη δύναμη χωρίς να πιστεύω σε κάποιον θεό συγκεκριμένα. Μου φαίνεται τόσο ξεπερασμένη η έννοια της θρησκείας και θεωρώ χάσιμο χρόνου και ενέργειας να ακολουθεί κάποιος ένα δόγμα. Μακάρι να ακολουθούσαμε όλοι μας το "ζουμί" των διδασκαλιών των διάφορων θρησκειών και να επικεντρωνόμαστε στο πως θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι..
Τώρα όσον αφορά στους συγγραφείς...Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση πως οι περισσότεροι δεν είναι θρήσκοι, με την στενή έννοια της λέξης τουλάχιστον.
 
ενα απο τα μεγαλυτερα σε εκταση νημα!μου βγηκε η πιστη μεχρι να το διαβασω!παντως το πως εκτροχιαστηκε το θεμα δεν περιγραφεται,αλλο ρωτησε ο Μοντι,αλλο απαντησαν οι υπολοιποι!
 
Δε μπορώ να φανταστώ άνθρωπο,δη συγγραφέα, που να μην τον απασχολεί το θέμα της θρησκείας!!!!Είναι κάτι τόσο καθολικό και σημαντικό, για την ύπαρξη, τη ζωή, το θάνατο,την κοινωνία,την αγάπη,τους νόμους, την οικονομία, γενικά την αντίληψή μας...Οτιδήποτε γύρω μας σχετίζεται με τη θεολογία και την πίστη σε κάτι που φέρεται να μας έχει δημιουργήσει, οπότε θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε μια συνειδητά επεξεργασμένη στάση στο θέμα αυτό!
Άλλο η πίστη σε ένα υπέρτατο ον ή πολλά, δεν έχει σημασία, και άλλο η προσήλωση σε μια (οργανωμένη) θρησκεία. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καιρός να απομακρυνθούμε τουλάχιστον από το δεύτερο.. Όσο για το πρώτο, διατηρώ ισχυρές επιφυλλάξεις μιας και είμαι πεπεισμένος πως το σύμπαν δεν έχει σκοπό. Αυτό ίσως θεωρηθεί κυνικό από μερικούς. Πιστέψτε με, δεν είναι... η μαγεία είναι εκεί έξω...

Όσο για τους συγγραφείς, το ζήτημα του θρησκεύεσθαι είναι κάτι που σαφώς τούς επηρεάζει τις συγγραφικές επιλογές τους. Μην πάμε μακριά, δείτε το θέμα της Anne Rice. Βέβαια έμαθα ότι επανήλθε δριμύτερη στις horror stories.
 
Last edited:
Μορφέα μου, με καλύπτεις απόλυτα.Να υποθέσω .ότι διάβασες τον Μονό -βιολόγος κι αυτός-που αποδεικνύει βήμα-βήμα στο "Τύχη και Αναγκαιότητα" ακριβώς την τύχη και αναγκαιότητα με την οποία πλάστηκε η ζωή. Οι επιστημονικές αντιρήσεις πάντως από τους "χριστιανούς" φιλόσοφους εναι πολλές και καταλήγουμε πάλι στο μισοί -μισοί.Να πούμε το "αγάλια -αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι"? Εδώ στη λέσχη δεν είναι όλοι συγγραφείς (το νήμα μην ξεχνάμαι μιλάει για συγγραφείς) ίσως θα πρέπει να ξεκινήσουμε άλλο που να αφορά τους λεσχίτες εν γένει... Η Λορένα που νομίζω είναι 100% δικιά μας -και ιστορία της μοιάζει εν πολλοίς με τη δικια μου-δεν είμαι σίγουρη αν γράφει κι όλας ώστε να την συγκαταλέξουμε σε τούτο το νήμα.Ο Αμοντιλιάδο επίσης είναι μαζί μας και είναι συγγραφέας. Ο Φαροφύλακας δεν ξέρω αν κι αυτός γράφει. Μου αρέσει η παράθεση από τον Μπόρχε
(λέει πολλά) Το θέμα έχει ενδιαφέρον, να το ψάξουμε?
 
Last edited:
Μορφέα μου, με καλύπτεις απόλυτα.Να υποθέσω .ότι διάβασες τον Μονό -βιολόγος κι αυτός-που αποδεικνύει βήμα-βήμα στο "Τύχη και Αναγκαιότητα" ακριβώς την τύχη και αναγκαιότητα με την οποία πλάστηκε η ζωή.
Πώς άραγε ανακάλυψες ότι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία είναι το "Le Hasard et la Νecessite";

Όντως έχει ενδιαφέρον το θέμα. είνια πάντως πολύ ενδιαφέρον το κατά πόσο άνθρωποι με κρίση και γνώση επηρεάζονται τόσο βαθειά από μια οργανωμένη θρησκεία.
 
Άλλο η πίστη σε ένα υπέρτατο ον ή πολλά, δεν έχει σημασία, και άλλο η προσήλωση σε μια (οργανωμένη) θρησκεία. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καιρός να απομακρυνθούμε τουλάχιστον από το δεύτερο.. Όσο για το πρώτο, διατηρώ ισχυρές επιφυλλάξεις μιας και είμαι πεπεισμένος πως το σύμπαν δεν έχει σκοπό. Αυτό ίσως θεωρηθεί κυνικό από μερικούς. Πιστέψτε με, δεν είναι... η μαγεία είναι εκεί έξω...

Όσο για τους συγγραφείς, το ζήτημα του θρησκεύεσθαι είναι κάτι που σαφώς τούς επηρεάζει τις συγγραφικές επιλογές τους. Μην πάμε μακριά, δείτε το θέμα της Anne Rice. Βέβαια έμαθα ότι επανήλθε δριμύτερη στις horror stories.
Μορφέα, σχετικά με τις συγγραφικές επιλογές της Αν Ράις, επίτρεψέ μου μία παρατήρηση. Η εμμονή της με τη γοτθική λογοτεχνία οφείλεται κυρίως στην απώλεια της κόρης της από λευχαιμία, σε ηλικία έξι ετών. Τέτοια τραγικά γεγονότα εμφανίζονται συχνά στα βιογραφικά συγγραφέων που επιλέγουν σκοτεινά θέματα.
 
Αγαπητή Φένια, όταν αναφερόμουν στην Anne Rice, εννοούσα τη στροφή που έπραξε η ίδια στο συγγραφικό της έργο μετά το θάνατο του πολυαγαπημένου της συζύγου. Τότε έγραφε βιβλία σαν το "Out of Egypt" και "The Road to Cana". Τότε το γύρισε στον καθολικισμό. Ευτυχώς κατάλαβε ότι ο καθπλικισμός όπως καθε τι οργανωμένο είναι πλάνη και εύκολη παρηγοριά.
 
Άλλο η πίστη σε ένα υπέρτατο ον ή πολλά, δεν έχει σημασία, και άλλο η προσήλωση σε μια (οργανωμένη) θρησκεία. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καιρός να απομακρυνθούμε τουλάχιστον από το δεύτερο.. Όσο για το πρώτο, διατηρώ ισχυρές επιφυλλάξεις μιας και είμαι πεπεισμένος πως το σύμπαν δεν έχει σκοπό. Αυτό ίσως θεωρηθεί κυνικό από μερικούς. Πιστέψτε με, δεν είναι... η μαγεία είναι εκεί έξω...
Μαγεία υπάρχει εκεί που μας αρέσει να υπάρχει. Μέσα, έξω, στα μικρά, στα μεγάλα, στο θεό, με ότι τη βρίσκει ο καθένας.
Κι εγώ αν το δω σοβαρά, νομίζω πως καταλήγω στο ότι δεν υπάρχει ένας γενικός σκοπός, αλλά νομίζω πως η δουλειά μας δεν είναι αυτή και ότι δεν ήμαστε φτιαγμένοι για τέτοιες αναζητήσεις. Έχουμε ένα περιβάλλον για μας, για να ζούμε και για να ασχολούμαστε και με το θεό μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις εκεί οπου δεν έχουν και τόσο μεγάλη σημασία οι απαντήσεις. :)
 
Δε διαφωνώ, Μιχαλιό, ο καθένας βρίσκει τη δική του Μαγεία. Απλώς ήθελα να κάνω ξεκάθαρο ότι η απόρριψη της ύπαρξης μιας οντότητας - δημιουργού δε συνιστά ισοπέδωση.
 
Έχω περάσει από την μεγάλη αμφισβήτηση κι εγώ της θρησκειας.Μετα από αυτά που είδα και έζησα έχω έρθει τόσο κοντά όσο ποτε,αλλα δεν είμαι θρησκόληπτος .Σέβομαι πολύ κάθε άποψη και πίστη του καθενος,σαν άνθρωπος έζησα πράγματα που με έκαναν να πιστέψω και πιστεύω πάρα πολύ δυνατά μέσα μου.Δεν είμαι της εκκλησιάς ατομο,δηλαδη ένα μεγάλο μέρος των παπάδων είναι λίγο τραγικοί κατ εμέ αλλά δεν είμαι αυτός που θα τους κρίνει γιατί δεν είμαι αναμαρτητος,αυτο που θέλω να πω είναι ότι οι όροι των παπάδων με βρίσκουν απέναντι και αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τον χριστιανισμό που είδα και έμαθα εγω,αυτοι διδάσκουν έναν θεό τιμωρό εγώ τον θεό τον ξέρω τον θεό της αγαπης.Θρησκεια με εκκλησία είναι δυο εντελώς διαφορετικά πραγματα.Ναι είμαι θρήσκος με τον τρόπο μου και με ισχυρές εμπειρίες.....
 
Βασίλη, δυστυχώς ο Χριστιανισμός μιλά για θεό τιμωρό. Στην Αποκάλυψη φαίνεται ξεκάθαρα πως ο "φέρων τη ρομφαία" δεν επανήλθε για να παίξει....
Ακόμη, το ότι οι "αμαρτωλοί" είναι καταδικασμένοι σε μια αιώνια καταδίκη, αυτό από μόνο του δεν υποδεικνύει τη φύση του χριστιανικού θεού που είναι, ξεκάθαρα, ένας θεός τιμωρός;
 
Μορφέα, Είναι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης! Αγάπη και Τιμωρία Πως το λέμε μοντέρνα "το μαστίγιο και το καρώτο ". Οσο για τον Μονό, ήμουν σίγουρη αλλά σεν νεώτερος ( κατα πολύ) φαντάστηκα ότι θα μου πεις κι άλλους που μου έχουν ξεφύγει...
 
Top