Ααα?
Φανταστείτε δηλαδή να συζητά στο τηλέφωνο τα γκομενικά της.
Φιλενάδα: Άστον, άστον.
Άστον: Ναι, πες.
Φιλενάδα: Άστον σου πα, άστον.
Άστον: Ε μα με έσκασες, πες.
Φιλενάδα: Μα σου είπα ήδη Άστον, άστον.
Άστον: $#@#$@$
Τέσπα. Βιβλία έχω να διαβάσω χρόνια, αλλά τουλάχιστον τα βλέπω όταν γίνονται ταινίες.
Οπότε έχω μια άποψη για τα ονόματα.
Και θα σας πω τα χειρότερα.
Φιλική προειδοποίηση: Μην διαβάσετε παρακάτω
αν ...σκανδαλίζεστε εύκολα.
(Τρίγκεργουορνινγκ που λεμε στα ελληνικα του γιουτουμπ)
Είπαμε μην διαβάσεις παρακάτω. Αλλά εσύ εκεί.
Καλά να πάθεις.
Απαράδεκτα ονοματισμένοι (αντι)ήρωες στην κλασσική λογοτεχνία
χ) Στηβενσον, "το νησί των θησαυρών". Όλοι φυσικά έχουμε δει την ταινία για να μας πάρει ο ύπνος.
Ο πειρατής λοιπόν λέγεται "Μακρυγιάννης Αργύρης", Long-John Silver.
Πουν'το κακό θα πεί κανείς; Να το κακό.
Εν έτει 2017, το Long-John Silver παραπέμπει σε καλλιτεχνικό ψευδώνυμο γκέη πορνοστάρ.
Δεν φταίει φυσικά ο Στήβενσον για το banalite' de l'homosexualite' που βιώνουμε αυτούς τους καιρούς. Αλλά και αυτός,
είχε τόσα επικόηχα ονόματα με γενειάδες να διαλέξει.
χ) Beowulf, ποιητού ανωνύμου
Σε αυτό το έπος, το οποίο δεν διάβασα ομολογώ αλλά στην ταινία η Αντζελίνα Τζολί χαρίζει την γδυτή μορφοφυσιολογία της στην κάμερα ώστε να την απεικονίσουν σε τριδιάστατα μικυμάου ως τέρας, η περί ης ο λόγος δαιμόνισσα καλείται "Μάνα του Γκρέντελ".
Σοβαρά τώρα;
Η μάνα του Γκρέντελ;
Είναι όνομα αυτό για τέρας; Φανταστείτε συζήτηση.
"Prima: Μα καλά ποιός τους σκότωσε όλους;
Secunda: H μάνα του Γκρέντελ.
Tertia: Ε την κακίστρω, ε την καρκάλω,
που να της κόψει η μαρένγκα, να της πάρει ο αέρας τα ασπρόρουχα..."
χ) Μέλβιλ, "Μόμπυ-Ντικ"
Τώρα είναι όνομα αυτό για φάλαινα; :χμχμ:
Πέρα από την κακήχηση των φθόγκων.
Φανταστείτε πόσα ελεεινά πεοστρεφή αστεία θα είχαν κάνει μεταξύ τους οι μούτσοι καθώς κρέμονται πάνω στους παπαφίγκους.
Αν είχαν πιεί και δυο τζινάκια παραπάνω, ακόμα και η πασίγνωστη κορύφωση του πλοτ μπορούσε να ειχε λάβει κάποιο πολύ πιο ανδροανατομικό τουήστ,
η οποία -όπως όλα τα κακά αστεία- θα σας χάλαγε όλες τις μετέπειτα θύμισες της ανάγνωσης του έπους.
χ) Ντίκενς, "Όλιβερ Τουίστ".
Ας πούμε για ένα λεπτό πως ανήκουμε στον υπόκοσμο της Βικτωριανής εποχής,
μας ανήκει μια συμμορία κλεφτάκων τους οποίους κακοποιούμε έτσι για το #γιολο,
αντιπαθούμε τα άντερά μας και τα ζωντανά μας και γενικότερα δεν παίρνουμε δώρο τα
χριστούγεννα.
Και μας λένε "Μπιλλ Σάηκς".
Μπιλλ. Σάηκς.
Λες και πουλάμε μεταχειρισμένα καγκουράμαξα με αεροτομές και νέον στο σασσί
σε κάποιο προάστιο του ντάλλας.
Τέσπα φτάνει, κατά τα αλλα πολύ συμπαθές ανάγνωσμα
Αν κρίνω από την ταινία.
χ) Ναμπόκοβ, "Λολίτα".
Τελικά τι είναι χειρότερο, να είσαι παιδεραστής ή να σε λενε Χιούμπερτ Χιούμπερτ;
Δηλαδή να μην ξέρεις αν σε αποκαλούν με το μικρό ή επισήμως....
Δεν ξέρω. Αυτό εμένα θα με είχε καταρρακώσει πλήρως. :λυγμ:
...Καταλαβαίνω τουλάχιστον γιατί κυνήγαγε τις μικρές. Οι μεγαλύτερες θα τον είχαν κάνει φέτες με τις λεπτές προσβολές τους.
χ) Τόλκιεν, "Σιλμαρίλλιον".
Κάπου στη wikipedia είδα ότι ο Toλκιεν είχε φτιάξει λέει μια δικη του γλώσσα, τα Ξωτικίστικα, και ήταν και διάφοροι που την είχαν δεί Βιγκο Μορτγκενσεν (*παρότι πιο κοντά στο ...χόμπιτ) και μάθαιναν λέει να μιλούν, και να γράφουν φυσικά, σε αυτή την τεχνητή γλώσσα...
Δε λέω, ωραίο, σου δίνει και κάτι να κάνεις τις κυριακές που δεν έχει μπάλα.
Αλλά τώρα, το να αφοσιωθείς στο να μιλάς μια γλώσσα με λεξιλόγιο δέκα φράσεις ψιλομεσαιωνικές, δεν είναι και εγγύηση για το πως βλέπεις το μέλλον.
Δηλαδή, πως λένε στα Ξωτικίστικα, "μητσάρα το τηλεκοντρό δεν έχει μπαταρίες να'ουμ, πάνε στα λιντλ, φέρε μου και παγωτό".
Δηλαδή έλεος. Άντε τα άλλα να τα χωνέψει αυτή η γλώσσα, μα
το παγωτό από τα λιντλ δε χωνεύεται με τίποτε. Χώρια που δεν είναι νομικά "παγωτό" μα πήγμα. Τεσπα. Τι ήθελα να πω; Α ναι.
Ο τίτλος δηλαδή είναι Σιλ-μαρ-ίλλ-ιον, ενώ ο κακός λέγεται απλά "Σάουρον".
Μιάμιση συλλαβή για κοτζάμ Εωσφόρο...
Δηλαδή, δεν έκατσε να πολυασχοληθεί με το πως θα βαφτίσει τους κακούς το παλικάρι ο Τολκιεν (μιλάω για τον καιρό που το έγραφε φασίστες της ηλικίας).
Αντικλιμακτικό. Πρέπει να του έφαγε όλο το χρόνο η σύσταση του συντακτικού των Ξωτικίσιων. Εγώ που έχω πάρει το ECDL μπορώ να σας βεβαιώσω ότι οι γλώσσες των κομπγιούτερ έχουν δυσκολο συντακτικό, και αυτό γιατί χτιζονται πάνω στις λέξεις και όχι στην απόδοση νοήματος όπως οι φυσικές γλώσσες. Κάπως έτσι πρέπει να έγινε και με τα Ξωτικίσια.
Κάτσε να δω αν το έχει η γοογλε στο τρανσλεητ.
Όχι ρε φίλε, το 'χει.
Κάτσε να του βάλω τη φράση...
Χμ, γηράσκω αεί διδασκόμενος. Τελικά
είναι πολύ απλό να πείς τη φράση στα Ξωτικίστικα. Πετάς όλα τα "ο" μαζί.
Κοιτα τι ευχέρεια στη διατύπωση έχουν... Και εγώ που τα απαξίωνα, από τότε που βγήκε εκείνη η πρώτη ταινία που ήταν ο νεντ σταρκ και τον σκότωναν κάτι τζιχαντιστές.
Τέλος πάντων. Φτάνουν οι κακίες. Άμα ξέρετε κάνα καλό βιβλίο πείτε να δω αν το έχει στο gamatotv.
Καληνύχτες.
