Ο William Butler Yeats (1865 - 1939) είναι ένας σπουδαίος Ιρλανδός ποιητής που τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1923. Το περίεργο όμως είναι ότι έγραψε τα πιο σημαντικά ίσως έργα του μετά την βράβευσή του. Η ιδιαιτερότητα του Yeats είναι ότι θέλησε να ενσωματώσει στην ποίησή του στοιχεία της κέλτικης μυθολογίας, έτσι που πολλές φορές τα ποιήματά του να επιδέχονται μεγάλη ανάλυση, αν θέλει κανείς να προχωρήσει πέρα από το προφανές νόημα.
Η ποιητική συλλογή του "70 Ερωτικά", που κυκλοφορεί από την Εστία, είναι μία δίγλωσση έκδοση, η οποία μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ. Έχει μια κατατοπιστικότατη εισαγωγή, ώστε να μπει κανείς εύκολα στο πνεύμα του ποιητή, η οποία ακολουθείται από μία επιλογή εβδομήντα ερωτικών ποιημάτων του Yeats. Είναι όλα τους εξαιρετικά, και οι περισσότερες μεταφράσεις πολύ αξιοπρεπείς. Αυτό που πιστεύω ότι αποδεικνύουν περίτρανα τα συγκεκριμένα ποιήματα είναι ότι η ερωτική ποίηση δεν είναι υποχρεωτικά και ρομαντική.
Αντιγράφω εδώ ένα μικρό του:
The fish
Although you hide in the ebb and flow
Of the pale tide when the moon has set,
The people of coming days will know
About the casting out of my net,
And how you have leaped times out of mind
Over the little silver cords,
And think that you were hard and unkind,
And blame you with many bitter words.
Το ψάρι
Μπορεί στην πλημμυρίδα και στην άμπωτη να κρύβεσαι
κάποιας χλωμής παλίρροιας, σαν η σελήνη έχει χαθεί,
όμως οι άνθρωποι στο μέλλον θα το μάθουν -
πώς έριχνα τα δίχτυα μου
και πώς εσύ αμέτρητες φορές πηδούσες
πάνω από τα μικρά, τ' αργυρά νήματα,
και ότι ήσουνα σκληρή και άκαρδη θα πουν,
και με πολλά λόγια, πικρά, για σένα θα μιλούν.
Last edited:
