Τίτλος: Ο Κόκκορας
Δημιουργός: Αρκάς
Εκδόσεις: γράμματα
Έτος έκδοσης: 2002 (επίτομο)
Έτος πρώτης έκδοσης: 1981
ISBN: 960-329-355-5
Κόκκορας: Όλη μας η ζωή είναι μια μοναχική πορεία προς τον τάφο.
Γουρούνι: Άσε που στο δρόμο μπορεί να πεθάνεις.
Ο Κόκκορας είναι το πρώτο έργο του Αρκά που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1981 στο περιοδικό Βαβέλ και έπειτα στο περιοδικό Παραπέντε σε επτά ασπρόμαυρα τέυχη. Η πιο πρόσφατη έκδοση είναι το επίτομο που περιλαμβάνει όλες τις ιστορίες έγχρωμες.
Ο βασικός ήρωας είναι ένας κόκορας με έντονα ψυχολογικά και σεξουαλικά προβλήματα που τα αποδίδει ως επί των πλείστων στην δύσκολη παιδική του ηλικία. Ακόμα δύο βασικοί χαρακτήρες πλαισιώνουν τον πρωταγωνιστή σχηματίζοντας το καθιερώμενο τρίο που θα αποτελέσει τη βάση για όλες τις δημιουργίες του Αρκά. Αυτοί είναι το φιλήδονο γουρούνι και το κυνικό σκουλίκι. Φυσικά εφόσον όλη η ιστορία διαδραματίζεται στο κοτέτσι μιας αυλής κατά καιρούς κάνουν την εμφάνισή τους και άλλα ζώα όπως κότες , περιστέρια, νυχτερίδες, σκύλοι, βάτραχοι και σκαντζόχοιροι.Στο βασικό τρίο που αναφέρθηκε ο κόκκορας, το γουρούνι και το σκουλίκι είναι ένα αταίριαστο αλλά αλληλένδετο σύνολο. Από τη μία ο κόκορας είναι γεμάτος ανασφάλειες και αμφιβολίες για τις σεξουαλικές του επιδόσεις.Παραμελημένος από τις κότες καταφεύγει στην αυτο-ικανοποίηση και τις φαντασιώσεις. Ούτε εκεί όμως βρίσκει ησυχία! Από την άλλη το γουρούνι είναι έτοιμο να εκδόσει βιβλίο για τον κοτίσιο οργασμό και το σκουλίκι απλά περνάει το χρόνο του με το να σχολιάζει τους άλλους δύο. Αν κάποιος από αυτούς δεν υπήρχε η παραφωνία θα ήταν αισθητή. Ωστόσο συμπληρώνουν ιδανικά ο ένας τον άλλον εκφράζοντας τον ψυχισμό του δημιουργού.
Τι να πει κανείς για το χιούμορ του Αρκά όταν έχουν ειπωθεί τόσα και τόσα, όταν το ίδιο το έργο μιλάει από μόνο του...Μόνο τα βασικά υποθέτω. Θα επικεντρωθώ στον Κόκκορα διότι αυτός ήταν ο πρώτος "'έρωτας" και άλλωστε αυτόν αφορά η παρουσίαση. Το γέλιο λοιπόν προκύπτει συνήθως μέσα σε τέσσερα καρέ. Αιφνίδια λογοπαίγνια, εκκοφαντικές σιωπές, μετατοπίσεις του νοήματος και σαρκασμός έρχονται σε μετρημένες εύστοχες δόσεις. Η γεύση που αφήνει στο τέλος είναι ελαφρώς πικρή. Αντιλαμβάνεσαι ότι ο Κόκκορας κάπου έχει δίκιο, σε κανέναν δεν αξίζει να βιώνει αυτήν την έντονη σεξουαλική πείνα, είναι αδύνατον όμως να μην γελάσεις με τις γκάφες του όταν προσπαθεί να μάθει από το γουρούνι ερωτικές στάσεις.
Τον κόκορα για πρώτη φορά τον διάβασα μικρή, πολύ μικρή θα έλεγα, κάπου 11 χρονών. Ο θείος μου είχε όλα τα τεύχη κρυμμένα κάπου στη βιβλιοθήκη του κι εγώ κρυβόμουν για να τα διαβάσω.Ήταν ο απαγορευμένος καρπός, με σκανδάλιζε και με διασκέδαζε χωρίς να καταλαβαίνω όυτε τα μισά από τα υπονοούμενα. Μεγαλώνοντας εκτίμησα την τέχνη του. Τον θυμήθηκα ξανά στο πανεπιστήμιο στο μάθημα της ψυχολογίας για τον Φρόυντ. Σκέφτηκα γιατί όχι μια εργασία με βάση αυτόν και το προσπάθησα! Το αποτέλεσμα ήταν καλό γιατί κακά τα ψέματα το κόμιξ βρίθει από φρουδικές αναφορές.
Κλείνοντας το νόημα και των επτά τευχών πιστεύω ότι συμπυκνώνεται στο εξής:
Last edited by a moderator:
Επίσης μου άρεσε ένα στιγμιότυπο, που έφαγε χυλόπιτα ακόμα και απο τις κότες στη φαντασίωσή του, και κατέληξε να φαντασιώνεται τον εαυτό του μόνο του να αυτοϊκανοποιείται. Η απόλυτη μοναξιά και παρακμή!!! 
)
Είναι από τους αγαπημένους μου ο Αρκάς! Όσες φορές κι αν έχω διαβάσει μια ιστορία του, πάντα γελάω όταν ξαναπέφτω πάνω της. Αν και η σειρά με τον κόκκορα δεν είναι η πρώτη στις προτιμήσεις μου, παρόλα αυτά έχω διαβάσει τον συγκεκριμένο τόμο. 
