Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος αρνήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2011

[Αντέρωτας]

Εγω παντως ευελπιστω να ξεπερασουμε το παρον σταδιο, κατα το οποιο ο 'αυθεντικος', ο 'αναρχικος', ο 'διανοουμενος', ο 'διάφανος', ο 'αντικομφορμιστής' καταφευγει στον αρνητισμο, στην προσβολή, στην αγενεια, στο βρισιδι, στο σοκ, και γενικά στο Κακο για να δειξει τη θεση του.

Αυτη ειναι η ευκολη συνταγη των εκαστοτε "επαναστατων" για να μας ανοιξουν τα ματια. Το δύσκολο είναι να το καταφέρουν καταφευγοντας στο Καλο.

Οκ ο Χριστιανοπουλος ειναι αθυροστομος διαννοουμενος και μας σοκαρε. Οκ, το εχουμε ξαναδει, παμε παρακατω επιτελους.

 

[Χρυσηίδα]

Εγω παντως ευελπιστω να ξεπερασουμε το παρον σταδιο, κατα το οποιο ο 'αυθεντικος', ο 'αναρχικος', ο 'διανοουμενος', ο 'διάφανος', ο 'αντικομφορμιστής' καταφευγει στον αρνητισμο, στην προσβολή, στην αγενεια, στο βρισιδι, στο σοκ, και γενικά στο Κακο για να δειξει τη θεση του.

Αυτη ειναι η ευκολη συνταγη των εκαστοτε "επαναστατων" για να μας ανοιξουν τα ματια. Το δύσκολο είναι να το καταφέρουν καταφευγοντας στο Καλο.

Οκ ο Χριστιανοπουλος ειναι αθυροστομος διαννοουμενος και μας σοκαρε. Οκ, το εχουμε ξαναδει, παμε παρακατω επιτελους.

Πολλά - πολλά "λάικ"!

(Έχω συζητήσει για τη στάση του Χριστιανόπουλου από δω κι από κει, μέχρι που κατάλαβα πως το μόνο που κάνω είναι ακριβώς αυτό που ο ίδιος επεδίωξε)

 

[Φαροφύλακας]

Δεν βλέπω ειδήσεις μήτε και πολλή τηλεόραση κι έτσι δεν παρακολούθησα καθόλου το θέμα ώστε να διαμορφώσω άποψη.. Κάπου τον είδα, μονάχα, να λέει πως "ειμαι ιδιόρρυθμος, τί να κάνουμε;" κι αυτό είναι κάτι το οποίο μπορώ να κατανοήσω.

Από εκεί και πέρα πιστεύω πως όταν μια τέτοια επιτροπή αποφασίσει για μια υποψηφιότητα ή μια βράβευση ο ενδιαφερόμενος ειδοποιείται από νωρίς. Έτσι, έχει την ευκαιρία να πει "παιδιά, βγάλτε με από το ταμπλό γιατί και να μου τύχει δεν θα το πάρω, δεν τα γουστάρω όλα αυτά και το θέμα θα βγει κάπως άσχημα". Εάν πράγματι έγινε έτσι, αναρωτιέμαι γιατί δεν το έκανε αυτό εγκαίρως και περίμενε πρώτα να βραβευτεί; Δεν το βρίσκω απίθανο, λοιπόν, να θέλησε να δημιουργήσει όλον αυτόν τον φαρμπαλά, όπως λέει κι η Χρυσηίδα.

Επίσης, συμμερίζομαι κι εγώ την τοποθέτηση τού Αντέρωτα εδώ πιο πάνω. Λάικ κι από εμένα.

Από εκεί και πέρα, ομολογώ την αμαρτία μου, δεν έχω διαβάσει τίποτα από τον Χριστιανόπουλο και δεν ξέρω καν αν θα πάρει ποτέ σειρά στην ήδη μεγάλη λίστα μου με τα βιβλία που σκοπεύω να διαβάσω. Στον δικό μου κόσμο δεν υπάρχει κι έτσι η βράβευσή του καθώς κι η άρνησή του δεν με πολυαφορούν.

 

[Ρεγινόρα]

Από εκεί και πέρα, ομολογώ την αμαρτία μου, δεν έχω διαβάσει τίποτα από τον Χριστιανόπουλο και δεν ξέρω καν αν θα πάρει ποτέ σειρά στην ήδη μεγάλη λίστα μου με τα βιβλία που σκοπεύω να διαβάσω. Στον δικό μου κόσμο δεν υπάρχει κι έτσι η βράβευσή του καθώς κι η άρνησή του δεν με πολυαφορούν.

Ούτε εγώ έχω διαβάσει έργα του Χριστιανόπουλου. Αλλά την συγκεκριμένη ενέργεια δεν την κρίνω με βάση την προσωπική του άρνηση, αλλά σαν στάση των ανθρώπων του πνεύματος γενικότερα. Γιατί δεν είναι, φαντάζομαι, ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που θα το κάνει. Η κριτική η δική μου έγκειται στο σύνολο τέτοιων συμπεριφορών, που ο Χριστιανόπουλος εδώ, δίνει απλά την αφορμή για συζήτηση. Οπότε με αφορά και η δική του στάση, και οποιουδήποτε άλλου το επιχειρήσει ξανά.

Πέρα από όλα αυτά, συμφωνώ και γω με τον Αντέρωτα, ότι ήδη έγινε μεγάλο θέμα.

 

[Μιχαλιος]

Εγω παντως ευελπιστω να ξεπερασουμε το παρον σταδιο, κατα το οποιο ο 'αυθεντικος', ο 'αναρχικος', ο 'διανοουμενος', ο 'διάφανος', ο 'αντικομφορμιστής' καταφευγει στον αρνητισμο, στην προσβολή, στην αγενεια, στο βρισιδι, στο σοκ, και γενικά στο Κακο για να δειξει τη θεση του.

Αυτη ειναι η ευκολη συνταγη των εκαστοτε "επαναστατων" για να μας ανοιξουν τα ματια. Το δύσκολο είναι να το καταφέρουν καταφευγοντας στο Καλο.

Οκ ο Χριστιανοπουλος ειναι αθυροστομος διαννοουμενος και μας σοκαρε. Οκ, το εχουμε ξαναδει, παμε παρακατω επιτελους.

Πολλά - πολλά "λάικ"!

(Έχω συζητήσει για τη στάση του Χριστιανόπουλου από δω κι από κει, μέχρι που κατάλαβα πως το μόνο που κάνω είναι ακριβώς αυτό που ο ίδιος επεδίωξε)

Όμως κι εμείς πάμε στο κακό με τη σειρά μας μιας και προτιμάμε να επιλέξουμε ότι το έκανε εσκεμμένα για να ασχοληθούμε από κάτι άλλο, γιατί μπορούμε να βρούμε χίλιους δυο λόγους άμα θέλουμε, αλλά εμείς προτιμάμε αυτόν. Όσο για το ότι ίσως θα έπρεπε να σταθούμε στο έργο του και όχι στο ότι δε πήρε ένα βραβείο ούτε λόγος.

 

[Φαροφύλακας]

ο ανθρωπος ειναι σαφης "δεν σκεφτηκαν να με ρωτησουν αν το δεχομαι".......αν αυτο αληθευει,ειναι απολυτα συνεπης με την θεση του κατα των λογοτεχνικων βραβειων

αν πράγματι δεν τον ενημέρωσαν, πάντως, τότε έχει κάθε δίκιο ο άνθρωπος.. από εκεί και πέρα, μου φαίνεται παράξενο να μην τον ενημέρωσαν από πριν.. Όμως αυτά όλα είναι εικασίες και δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα..

Τώρα, όσον αφορά το έργο του.... μου είναι άγνωστο.. Αν θέλει κάποιος ας προτείνει κάποιο καλό του βιβλίο να το έχουμε στα υπόψη...

 

[Οπερα]

Τώρα, όσον αφορά το έργο του.... μου είναι άγνωστο.. Αν θέλει κάποιος ας προτείνει κάποιο καλό του βιβλίο να το έχουμε στα υπόψη...

αντιγραφω απο το νημα 'Αυτοβιογραφίες" #10

" Θεσσαλονίκην, ου μ' εθέσπισεν : Αυτοβιογραφικά κείμενα "
Ντίνος Χριστιανόπουλος
εικονογράφηση Νίκος Β. Νικολαΐδης.
2η έκδ. - Θεσσαλονίκη : Ιανός, 2008.
248σ.
1η έκδοση: 1999.

πολυ ενδιαφερον βιβλιο και για τη ζωη του Χριστιανοπουλου(ιδιαιτερα το πρωτο μισο της) και για την πολη της Θεσσαλονικης

 

[Χρυσηίδα]

Όμως κι εμείς πάμε στο κακό με τη σειρά μας μιας και προτιμάμε να επιλέξουμε ότι το έκανε εσκεμμένα για να ασχοληθούμε από κάτι άλλο, γιατί μπορούμε να βρούμε χίλιους δυο λόγους άμα θέλουμε, αλλά εμείς προτιμάμε αυτόν. Όσο για το ότι ίσως θα έπρεπε να σταθούμε στο έργο του και όχι στο ότι δε πήρε ένα βραβείο ούτε λόγος.

Μιχαλιό, δεν είναι έτσι. Προσωπικά, είμαι εκ πεποιθήσεως υπέρ της θετικής κριτικής και κατά της αρνητικής. Υπάρχουν ένα κάρο βιβλία που διάβασα και που διαρκώς πέφτουν στα χέρια μου, τα οποία με απογοητεύουν και θα είχα να σχολιάσω πάρα πολλά αρνητικά πάνω σ' αυτά. Δεν το έχω κάνει σχεδόν ποτέ (λέω "σχεδόν" γιατί έχω κάνει μια αρνητική παρουσίαση της Λαγνείας της Γέλινεκ, αλλά εκεί επρόκειτο για ένα αρρωστημένο κείμενο). Πάντα επιλέγω να παρουσιάσω βιβλία που μου άρεσαν, εκθειάζοντας τα καλά τους και συνήθως αποσιωπώ αυτά που δε μου άρεσαν, γιατί αφενός σέβομαι τον κόπο του δημιουργού, αλλά κυρίως γιατί σέβομαι αυτούς που μπορεί να τους άρεσε το βιβλίο.

Τα λέω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να δεχτώ, για τον εαυτό μου τουλάχιστον, ότι επιλέγω το "κακό". Πιστεύω ότι δεν το κάνω, απλώς ερμηνεύω τα γεγονότα σύμφωνα με τη λογική που διαθέτω.

 

[Ελένιον]

το "Εναντίον" , κείμενό του Ντ. Χριστιανόπουλου, του 1977. Από παραπομπή της Π. Τσαπανίδου.

Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι.
Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας.
Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων. Σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και τη δίψα μας για λεφτά· ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.
Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων. Προτιμώ να πεθάνω στην ψάθα, παρά να αρμέγω το υπουργείο -κι ας με άρμεξε το κράτος μια ολόκληρη ζωή. Γιατί να με ταΐζει το Δημόσιο επειδή έγραψα μερικά ποιήματα; Και γιατί να αφήσω το Κράτος να χωθεί ακόμη περισσότερο στη ζωή μου;
Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Ποτέ μου δεν πάτησα σε υπουργείο και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει.
Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους. Όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες -όλες το ίδιο σκατό.
Είμαι εναντίον των κλικών. Προωθούν τους δικούς τους· τους άλλους, όλους τους θάβουν. Όποιοι δεν τους παραδέχονται, καρατομούνται. Κυριαρχούν οι γλύφτηδες και οι τζουτζέδες. Δεν έχω καμμιά αμφιβολία πως το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια.
Είμαι εναντίον των κουλτουριάρηδων. Όλα τ’ αμφισβήτησαν, εκτός από τις τρίχες τους. Τους έχω μάθει για καλά. χαλνούν τον κόσμο με την κριτική τους. Όλους τους βγάζουν σκάρτους και πουλημένους. Και μόλις πάρουν το πτυχίο, αμέσως διορίζονται στα υπουργεία· από παντού βυζαίνουν και ο ιδεαλισμός τους ξεφουσκώνει μέσ’ στα βολέματα του κατεστημένου.
Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.
Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο· φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετάμε το τσιγάρο μας στον δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα;…

 

[Σόφκι]

Το λεει ξεκαθαρα θαρρω στην Τσαπανιδου πως δεν τον ειχαν ενημερωσει.......Προφανως αν ηταν ψεμματα καποιος θα εβγαινε να το πει...

 

[Ελένιον]

Δεν ξέρω γιατί κόλλησα σε αυτή τη συζήτηση για τον Χριστιανόπουλο. Δεν είναι δα κι ο αγαπημένος μου ποιητής. Και πράγματι, η άρνηση ενός βραβείου δεν είναι και το κοσμοϊστορικό συμβάν.
Διάβασα το "Εναντίον". Δεν προσυπογράφω 100% το κείμενο αυτό. Δεν θα τραβούσα ποτέ τόσο το σκοινί, είμαι μόνο μια Ελενίτσα. Αλλά το "Εναντίον" μου θύμισε πολλές από τις συζητήσεις που γίνονται για την κρίση σήμερα στην Ελλάδα και το μερίδιο της ευθύνης καθενός. Γι' αυτό κόλλησα.

Πώς όμως από τη μια αποκηρύσσεις ένα κρατικό βραβείο και το χρηματικό του έπαθλο αποστρεφόμενος το κράτος και τους συμβολισμούς του και από την άλλη έχεις υπάρξει υπάλληλος δημοτικής βιβλιοθήκης, εμφανίζεσαι επανειλημμένα στην κρατική τηλεόραση ή λίγο καιρό πριν δέχεσαι να γίνεις επίτιμος διδάκτορας ενός ελληνικού πανεπιστημίου, το οποίο είναι ένα κρατικό ίδρυμα;[/I]

Μα για ποιό λόγο δέχτηκε να πάει στις εκπομπές αυτές αφού ήταν εξαρχής αρνητικός;;;

1. Πέρσι επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό: τον επέλεξαν, τον ενημέρωσαν, αρνήθηκε και βρήκαν άλλο. Δεν ακούστηκε καν. Φέτος απλά δεν τον ενημέρωσαν.
2. Έχει αρνηθεί την σύνταξη που δίνουν στους λογοτέχνες (σοβαρό χρηματικό έπαθλο απέρριψε και τώρα με το βραβείο). Από εκεί και πέρα, η σχέση εργοδότη - εργαζόμενου, προσφοράς έργου κι αμοιβής, είναι ξεκάθαρη κι οριοθετημένη, μέχρι ακόμα και για την πορνεία, πόσο μάλλον για τον κρατικό βιβλιοθηκάριο. Όχι πάντως για τον ...κρατικό ποιητή.
3. Για την τηλεόραση: αν κάποιος λέει για σένα ότι νομίζει ή ότι να'ναι (για δημοσιογράφους μιλάμε), μπορείς να επιλέξεις να τον αγνοήσεις ή να αντιπαρατεθείς μαζί του. Και δεν είναι μόνο αυτά που λέμε σαφή, αλλά κι αυτά που αρνούμαστε να πούμε.
4. Έχει απαντήσει ο ίδιος «Σ’ αυτούς τους διαδρόμους βρισκόμουν φοιτητής πριν από 60 χρόνια και τώρα... Τουλάχιστον είμαι σίγουρος ότι όλοι αυτοί που με πρότειναν με αγαπούν και με εκτιμούν. Να κάτσω εγώ να κάνω τον κάργα, να τους κογιονάρω;»

 

[Λευτέρης Λ]

...δεν ξέρω πώς σας φάνηκε , αλλά το κείμενο του Χριστιανόπουλου που παρέθεσε η Ελένιον αποτελεί μνημείο αρνητισμού, συγκαλυμμένου κομπασμού και αντιφάσεων. Μοιάζει με το μανιφέστο ενός απόκληρου που κραυγάζει μέσα απο την πυρά. Ο λόγος ενός πνευματικού ανθρώπου δεν πρέπει να εξαντλείται σε αφορισμούς, αναθέματα και καταγγελίες.

 

[Αμοντιλιάδο]

Το κείμενο αυτό του Χριστιανόπουλου, για μένα, κατακρημνίζει κάθε πράξη του ποιητή: το εντάσσω σε εκείνη τη θλιβερή κατηγορία των πομπωδών δηλώσεων, των εντυπωσιακίστικων, που νόημα κανένα δεν έχουν. Μα, για όνομα:

"Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε"

Όχι, δεν θα πάρω.

Η ματαιοδοξία, καλώς ή κακώς, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής του κάθε δημιουργού. Όποιος μου πει το αντίθετο, απλώς δεν τον πιστεύω.

Σκέφτομαι όμως τώρα: το ότι αρνήθηκε να το παραλάβει, πόση σημασία έχει; Και αυτός και εμείς ξέρουμε ότι του το έδωσαν, άρα η αναγνώριση συντελέστηκε ήδη. Μήπως δεν έχει και τόσο νόημα, τελικά;

 

[Αλίκη]

παντως εμενα λογικα μου φαινονται αυτα που λεει σε αυτο το "Εναντιον", και ειδικα αυτο το "Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου", ετσι δεν ειναι πραγματικα; ολες οι βραβευσεις και οι πρωτιες μπορει να εξυψωνουν καποιους αλλα ποσους αλλους καταρρακωνουν...

 

[Αμοντιλιάδο]

παντως εμενα λογικα μου φαινονται αυτα που λεει σε αυτο το "Εναντιον", και ειδικα αυτο το "Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου", ετσι δεν ειναι πραγματικα; ολες οι βραβευσεις και οι πρωτιες μπορει να εξυψωνουν καποιους αλλα ποσους αλλους καταρρακωνουν...

Ας τους καταρρακώσουν, δεν θα πάθουν και τίποτα. Υπάρχουν οι άξιοι και οι λιγότερο άξιοι. Έτσι είναι και η ζωή. Σημαίνει αυτό ότι αν κάποιος πετύχει πρέπει να νιώθει άσχημα επειδή απέτυχε κάποιος άλλος; Φυσικά, όλα αυτά δεδομένου ότι δεν πατάμε στο πτώμα του άλλου για να τα καταφέρουμε, αλλά κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο.

 

[Ελένιον]

και δυστυχώς συνεχίζω

Εγω παντως ευελπιστω να ξεπερασουμε το παρον σταδιο, κατα το οποιο ο 'αυθεντικος', ο 'αναρχικος', ο 'διανοουμενος', ο 'διάφανος', ο 'αντικομφορμιστής' καταφευγει στον αρνητισμο, στην προσβολή, στην αγενεια, στο βρισιδι, στο σοκ, και γενικά στο Κακο για να δειξει τη θεση του.
Αυτη ειναι η ευκολη συνταγη των εκαστοτε "επαναστατων" για να μας ανοιξουν τα ματια. Το δύσκολο είναι να το καταφέρουν καταφευγοντας στο Καλο.
Οκ ο Χριστιανοπουλος ειναι αθυροστομος διαννοουμενος και μας σοκαρε. Οκ, το εχουμε ξαναδει, παμε παρακατω επιτελους.

Σκέψου σε παρακαλώ τι βλέπεις στην ελληνική τηλεόραση ή μάλλον στην ελληνική πραγματικότητα γενικά. Ο Χριστιανόπουλος σε σοκάρει; Εμένα με ανησυχεί που δεν μας σοκάρει πια όλο αυτό που συνήθως βλέπουμε. Δεν λέω για σένα, λέω γενικά πόσα πράγματα έχουμε συνηθίσει, τα έχουμε τελικά αποδεχτεί.
Πόση φτήνια, αναξιοκρατία, υποκρισία, μηδαμινότητα, όχι απλώς ασυνέπεια αλλά ατιμία.
Τα φιλανθρωπικά έργα των μεγάλων φοροφυγάδων, καλυμμένων από υπάλληλους πολιτικούς και καλλιτέχνες, ταλέντα μεγάλα στις δημόσιες σχέσεις, στηριγμένους από εξαγορασμένους δημοσιογράφους που πείθουν αγοραίους ψηφοφόρους και απαίδευτο κοινό.
Που σχεδόν κανείς δεν κάνει αυτό για το οποίο φαινομενικά πληρώνεται.
Περιμένοντας να μας καλύψει ένα κράτος,που μοιάζει να μην έχει ανακαλύψει καν την ύπαρξή μας.
Θεωρείς πράγματι τον Χριστιανόπουλο ουσιαστικό μέρος του προβλήματος; Το Καλό και το Ιδεώδες αντιμάχεται, προσβάλει και βλάπτει;
Εγώ πάλι τον βλέπω σαν μέρος της λύσης.
Σε μία ιδανική κοινωνία θα ήταν περιττός κι ακριβώς όπως τον χαρακτηρίζεις, Αντέρωτα και θα συμφωνούσα φαντάζομαι μαζί σου.
Αλλά, τώρα όπως έχουν τα πράγματα κι όπως λέγεται και η εκπομπή με μία από τις επίμαχες κουβέντες, βλέπω την Πόπη Τσαπανίδου μία δημοσιογράφο (και μάλλον από τις αξιοπρεπέστερες) ...να τρίβεται στην γκλίτσα του τσοπάνη και φυσικά να τις τρώει. Και να μη διαμαρτύρεται, γιατί δεν βρίσκει αντίλογο. Από αμηχανία και ίσως επαγγελματική έξη συνεχίζει αναπαράγοντας αυτά που όλοι έχουμε συνηθίσει να λέμε και να ακούμε. Για να τον δικαιώσει και να τον ευχαριστήσει το ίδιο απόγευμα στην ηλεκτρονική της σελίδα!
Νομίζω το μόνο σοκ είναι ότι σπάει τη σύμβαση και λέει ξερά τη (δυσάρεστη) γνώμη του κι αυτό είναι μία όαση στην μη ιδανική πραγματικότητα μας (γαμώ το κέρατο της - συγνώμη).
Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν πιο ευπρεπείς και λιγότερο δεικτικοί τρόποι αντίδρασης. Μπορεί να είναι και πιο αποτελεσματικοί. Αλλά οι εκπρόσωποι τους είναι ακόμα λιγότεροι κι από τους Χριστιανόπουλους και προφανώς, όλοι μαζί δεν είναι αρκετοί (αν κρίνω από τα χαΐρια μας)

Εδώ παραθέτουν και κάποια έργα του για το Φαροφύλακα κι όποιον άλλο ενδιαφέρεται.

 

[Ελένιον]

beyond my control

Ας τους καταρρακώσουν, δεν θα πάθουν και τίποτα. Υπάρχουν οι άξιοι και οι λιγότερο άξιοι. Έτσι είναι και η ζωή. Σημαίνει αυτό ότι αν κάποιος πετύχει πρέπει να νιώθει άσχημα επειδή απέτυχε κάποιος άλλος; Φυσικά, όλα αυτά δεδομένου ότι δεν πατάμε στο πτώμα του άλλου για να τα καταφέρουμε, αλλά κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο.

Πέρα από την σχετικά ασήμαντη υπόθεση του Χριστιανόπουλου, ο οποίος δεν αμφιβάλλω ότι λίγο-πολύ απόλαυσε τη βράβευση που απέρριψε, νομίζω ότι αυτή η συζήτηση είναι σημαντική.
Πως λειτουργούν ανταγωνισμός και δημιουργικότητα;
Υπάρχουν αδιάβλητοι διαγωνισμοί, αντικειμενικοί κριτές; Τα βραβεία καταξιώνουν τους καλλιτέχνες ή μήπως αντίστροφα; Εδώ δεν υπάρχει η κότα έκανε το αβγό ή το αυγό την κότα. Είναι ξεκάθαρο. Η δημιουργία υπάρχει έτσι κι αλλιώς, τα βραβεία όχι.
Παράδειγμα δικό σου:

Ρε παιδιά,πλάκα μου κάνετε;;Ο Καζαντζάκης τι έχει να ζηλέψει από όλους τους μεγάλους ξένους κλασικούς;;!Όσοι τον ξέρουν έξω τον συγκρίνουν με τον Τολστόι και μάλιστα είχα διαβάσει ένα άρθρο που έλεγε ότι αν λεγόταν Καζαντάκωφ ή Καζαντζόφσκι θα μίλαγε όλος ο κόσμος για αυτόν!Μην πω και για το Νόμπελ που έχασε δυο φορές από τον ανηλεή πόλεμο της συντηρητικής Ελλάδας,που πρότεινε έναν άγνωστο Βουγιουκλάκη(!!!) συνεχώς, ενώ οι Νορβηγοί του προσέφεραν υπηκοότητα για να τον προτείνουν!!!!!Ο δε Καμί είχε πει πως άξιζε το Νόμπελ ο Καζαντζάκης 100 φορές περισσότερο από αυτόν!!!

Λέω μόνο ότι είναι καλό να βραβευτείς γιατί δημιουργείς, αλλά όχι να δημιουργείς ώστε να βραβευτείς. Ούτε να πάψεις να δημιουργείς, γιατί δεν βραβεύτηκες.
Δηλαδή εύχομαι όσοι έχουν το ταλέντο να προσφέρουν έργο, να έχουν και την ψυχική δύναμη να το φέρουν εις πέρας, πέρα από τις εξωτερικές αντιδράσεις.
Και: ο Ρίλκε έλεγε "γράφω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς"
Ο "Οδυσσέας" του Τζόις, θεωρούμενος σήμερα μνημείο της λογοτεχνίας, δεν έβρισκε επί νομίζω 20 χρόνια εκδότη.
"Το βλέμμα του Οδυσσέα" του Αγγελόπουλου στις Κάννες το 1995, χάνει τον Χρυσό Φοίνικα από το Underground του Kusturica. Ο Αγγελόπουλος παραλαμβάνει "μόνο" το 1/2 Βραβείο FIPRESCI, δηλώνοντας: «αν αυτό έχετε να μου δώσετε, τότε δεν έχω κάτι άλλο να πω».
Κλείνω (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!) με ανέκδοτο: τι έκανε ο Van Gogh όταν ευρισκόμενος πλέον εις τον παράδεισο άκουσε πόσο πωλούνται τώρα οι πίνακες του στη γη; Έκοψε και το άλλο αυτί.

 

[Φαροφύλακας]

Εμένα το κείμενο (που παρέθεσε εδώ το Ελένιον) μού φαίνεται καί τίμιο καί αρκετά λογικό. Είναι τού γούστου μου δίχως αυτό να σημαίνει πως συμμερίζομαι όλες τις απόψεις που εκφράζονται σε αυτό.

 

[Μιχαλιος]

Τα λέω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να δεχτώ, για τον εαυτό μου τουλάχιστον, ότι επιλέγω το "κακό".

Χρυσηίδα δε μίλησα για τη γενική σου στάση αλλά για το σχόλιο στην παρένθεση. Κατάλαβα ότι εννοούσες ότι ο Χριστιανόπουλος επεδίωξε να τον συζητάμε από εδώ κι από κει και γι αυτό έκανα το σχόλιο. Αν κατάλαβα λάθος τότε μάλλον εγώ επέλεξα το "κακό" και σου ζητώ συγνώμη.

Πιστεύω ότι δεν το κάνω, απλώς ερμηνεύω τα γεγονότα σύμφωνα με τη λογική που διαθέτω.

Κι εγώ το ίδιο κάνω αλλά δεν μπορώ να καταλήξω στο γιατί δεν δέχτηκε ένα βραβείο. Αν σκεφτόμαστε καλοπροαίρετα θα δεχτούμε ότι ο λόγος είναι αυτός που είπε ο ίδιος.

 

[Αντέρωτας]

παντως εμενα λογικα μου φαινονται αυτα που λεει σε αυτο το "Εναντιον", και ειδικα αυτο το "Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου", ετσι δεν ειναι πραγματικα; ολες οι βραβευσεις και οι πρωτιες μπορει να εξυψωνουν καποιους αλλα ποσους αλλους καταρρακωνουν...

Δεν εννοει ακριβως αυτο (και εμενα με μπερδεψε). Δεν λεει για οταν βραβευεσαι αλλα οταν βραβευεις.

Απο τη στιγμη που καποιος δικαιουται να κρινει και να βραβευσει αυτονοητα παιρνει μια ανωτερη θεση, δηλ. του δινεται εξουσια να διακρινει καλυτερο και χειροτερο. Απο τι στιγμη που βρισκεσαι στη θεση του κρινομενου, αυτονοητα γινεσαι αντικειμενο στην κριση καποιου 'ανωτερου' ασχετως αν βραβευτεις ή οχι

Με λιγα λογια ο Χρ. θεωρει οτι κανενας δεν εχει δικαιωμα να κρινει, να διακρινει και να βραβευει κανεναν. Αποδοχη του βραβειου σημαινει αυτοματα ταπεινοτητα και αναγνωρηση της 'ανωτεροτητας' του κριτη.