Πίτερ Τριμέιν (Peter Tremayne): "Η Κοιλάδα του Θανάτου"

[Αλανον]

Τίτλος: Η Κοιλάδα του Θανάτου
Πρωτότυπος τίτλος: Valley of the Shadow
Συγγραφέας: Πιτερ Τριμέιν (Peter Tremayne)
Γλώσσα: Αγγλικά
Μετάφραση: Ζάχου Ν.
Εκδόσεις: Θεμέλιο
Έτος έκδοσης: 2003
Διαστάσεις: 18x12
Αριθμός σελίδων: 448
ISBN: 9789603102953

• Αγορά από Ιανό

Αστυνομικό βιβλίο εποχής το οποίο αναφέρεται στην Ιρλανδία του μεσαίωνα.

Η αδελφή Φιντέλμα είναι dalaigh - κάτι ανάμεσα σε επιθεωρητή και δικηγόρο - και έχει λάβει μια αποστολή από τον αδελφό της βασιλιά του Κασελ να πάει να διαπραγματευτεί με τον παγανιστή φύλαρχο του Γκλεν γκαις τη δημιουργία μιας εκκλησίας και την απελευθέρωση της διδαχής του χριστιανισμού στην εν λόγω περιοχή.Η Φιντέλμα έχει μαζί της τον αδελφό Αντόλφο (Σάξωνας Μοναχός). όταν φτάνουν κοντά στην κοιλάδα του γκλεν γκαις βρίσκουν 33 νεκρούς άνδρες οι οποίοι είναι γυμνοί και διατεταγμένοι κατά την φοά των δεικτών του ρολογιού. Πρόκειται για μια παγανιστική τελετή (?) η οποία ξεκινά μια καταιγιστική περιπέτεια με πολύ μυστήριο...

Μικρά αστυνομικά βιβλιαράκια τα οποία μπορείτε να βρείτε σε πολύ καλή τιμή στα μεγάλα βιβλιοπωλεία του κέντρου της Αθήνας. Το συγκεκριμένο είναι το πρώτο από τα 5 που πήρα σε διάφορα παζάρια βιβλίου και πραγματικά αποτέλεσε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Πολύ καλά δομημένη υπόθεση χωρίς καμμία "τρύπα" και το ξεδίπλωμα ιδανικό. Εκπλήξεις και ανατροπές αρκετές και γενικά είναι στιγμές που δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Πριν λίγο τελείωσα το τρίτο βιβλίο της σειράς που έχει τον τίτλο Η καταδίωξη των μικρών διαδόχων (το βιβλίο που μας παρουσιάζει ο Αλανον είναι το 6ο της σειράς, συνολικά έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα τα 6 πρώτα ενώ η σειρά αριθμεί στα αγγλικά 24 τόμους). Ήταν ένα πολύ καλό αστυνομικό με αρκετές ανατροπές και ένα δυνατό τέλος (που ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να το υποψιαστεί από το προηγούμενο κεφάλαιο) και περιέχει αρκετά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για την Ιρλανδία του 7ου αιώνα μΧ (το βιβλίο που διάβασα διαδραματίζεται στα 665) με πείραξαν όμως κάποιοι αναχρονισμοί τους οποίους χρεώνω στο συγγραφέα (η αδελφή Φιντέλμα, μια Ιρλανδή ευγενής του 7ου αιώνα αναφέρεται συχνά "στο παζλ" και στα "κομμάτια του παζλ" που αποτελεί εφεύρεση του 18ου αιώνα, 1100 έτη αργότερα, ή αναφέρει έναν στοίχο του Βακχυλίδη, ενός αρχαίου Έλληνα λυρικού ποιητή, που ήταν εντελώς ξεχασμένος τον μεσαίωνα και που τον ξανανακαλύψαμε με την εύρεση ποιημάτων του στις αρχές του 20ου αιώνα), και το γεγονός ότι το βασίλειο της Νορθουβρίας αναφέρεται αρκετές φορές σαν Νορθούμπρια και αυτό το χρεώνω στην μετάφραση. Τελικά καλό σαν αστυνομικό, μέτριο σαν ιστορικό μυθιστόρημα

 

[Αλανον]

με ολη την καλη διαθεση θα ελεγα οτι εισαι λιγο υπερβολικος. o Peter Berresford Ellis ειναι ιστορικος και γενικα θεωρειται απο τους εξπερ της ιστοριας στην ιρλανδια. τωρα η αποδοση που κανει η μεταφραση ειναι ενα θεμα, αλλα δεν νομιζω οτι ευθυνεται ο συγγραφεας. τα 6 βιβλια που εχουν κυκλοφορησει απο τις εκδοσεις θεμελιο δεν ειναι τα 6 πρωτα αλλα μια επιλογη από τα 24 που εχουν κυκλοφορησει στο εξωτερικο.την καταδιωξη των μικρων διαδοχων την εχω διαβασει κι εγω και μου αρεσε

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Μπορεί να είμαι υπερβολικός αλλά μου χτυπάει άσκημα να βλέπω έναν μεσαιωνικό ήρωα να μιλάει μεταφορικά με λέξεις/αντικείμενα που δεν θα μπορούσαν να του είναι οικεία στην εποχή του. Ας πούμε το "Ο Τούθμωσης στάθηκε και κοίταξε την Μεγάλη Πυραμίδα που ήταν ψηλή σαν ουρανοξύστης" είναι μια εντελώς άστοχη παρομοίωση (γιατί ο Τούθμωσης προφανώς δεν ξέρει πώς είναι ο ουρανοξύστης, το παράδειγμα είναι δικό μου).

Πιθανά να είναι άστοχη μετάφραση και να κάνω λάθος που το καταλογίζω στο συγγραφέα, όμως επιμένω στον Βακχυλίδη πόσο γνωστός να ήταν στην Ιρλανδία του 665, ώστε η Φιντέλμα να παραθέτει απόσπασμά του χωρίς να εξηγεί ποιος είναι στον συνομιλητή της; (αντίστοιχα παραθέτει και πολλά ρητά από Σωκράτη και Ευριπίδη, τα οποία δεν με ξενίζουν ιδιαίτερα καθώς είναι και ήταν πασίγνωστοι. Ο Βακχυλίδης όμως επιζούσε μόνο σε κάτι σκόρπιες αναφορές και σκόρπιους στοίχους του σε κείμενα άλλων συγγραφέων της αρχαιότητας, ως την ανακάλυψη μερικών ποιημάτων του στις αρχές του 20ου αιώνα. Άρα αυτό που θέλω να πω είναι ότι ακόμα και αν ήταν γνωστός στην Φιντέλμα αυτή θα ήταν το μόνο άτομο στην Ιρλανδία της εποχής της που τον ήξερε).

Φυσικά αυτές είναι προσωπικές μου απόψεις και το γεγονός ότι μιλάμε για αυτές τις λεπτομέρειες δείχνει ότι το βιβλίο σε γενικές γραμμές είναι καλό (άλλωστε ο πολύς σκεπτικισμός χαλάει το παραμύθι).

Τέλος έχεις δίκιο τα 6 βιβλία που έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα είναι τα 1-3, 6, 8 και 9 της αγγλικής έκδοσης, συγνώμη για την παραπληροφόρηση

 

[Σπαράγγι]

Ο Peter Berresford Ellis, στους κύκλου των ιστορικών θεωρείται πάρα πολύ καταρτισμένος σε θέματα Κέλτικης ιστορίας. Τα ιστορικά του βιβλία περιέχουν πλήθος πληροφοριών, αλλά είναι κάπως τσαπατσούλης στο συνδυασμό αυτών των στοιχείων, ενώ το χάνει κάποιες φορές στην τεκμηρίωση, στην προσπάθεια του να αποδείξει πως "μετά τους Κέλτες το χάος".

Τώρα σε ο,τι αφορά τους αναχρονισμούς στο βιβλίο που διάβασε ο αγαπητός Κόρτο, πολύ αμφιβάλω ότι αυτοί οφείλονται στον συγγραφέα,αλλα μάλλον στον Έλληνα μεταφραστή πρέπει να χρεωθούν. Ειδικά, όταν έχει διαπραχθεί ένα ακόμα μεταφραστικό έγκλημα στην ελληνική απόδοση του τίτλου του βιβλίου. Ο πρωτότυπος τίτλος Suffer little children αποδόθηκε με το απερίγραπτο "Η καταδίωξη των μικρών διαδόχων". Ο αρχικός τίτλος είναι παρμένος απο τη μετάφραση στα αγγλικά του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου και στα ελληνικά αποδίδεται με το ωραιότατο " Άφετε τα παιδία..." που είπε ο Χριστός στους μαθητές του. Αντι αυτού προτιμήθηκε "Η καταδίωξη των μικρών διαδόχων" που πέρα από το είναι παντελώς ανυπόστατο μεταφραστικά, αποτελεί και τεράστιο spoiler για την υπόθεση του βιβλίου.

ΥΓ: πάντως συνιστώ ανεπιφύλακτα ολα τα βιβλία με πρωταγωνίστρια την Αδελφή Φιντέλμα και ειδικά στις κυρίες της λέσχης.Αν κάποιος δεν έχει πρόβλημα να διαβάζει στα αγγλικά, μπορει να τα βρεί μεταχειρισμένα σε εξευτελιστική τιμή. Πέρα από ενδιαφέροντα ως αστυνομικά, περιέχουν και πολλές πληροφορίες για την κοινωνία της Ιρλανδίας και για το πόσο ψηλά ήταν η θέση της γυναίκας και για το πόσο προοδευτικούς-ακόμα και για σήμερα- νόμους είχε για την προστασία και τη ζωή της γυναίκας. Όλα αυτά βέβαια πριν η Εκκλησία της Ιρλανδίας ασπασθεί το καθολικό δόγμα.

 

[Πολυξενη]

Η αδερφή Φιντέλμα βρίσκεται από καιρό ανάμεσα στους αγαπημένους μου ντετέκτιβ. Έχω διαβάσει 4 από το Θεμέλιο και το 5ο θα είναι αυτό που μας παρουσίασες Αλανον. Οι ιστορίες μου άρεσαν και μάλλον ήμουν τόσο κολλημένη στην υπόθεση που οι αναχρονισμοί πέρασαν απαρατήρητοι.