Παιχνίδια τρόμου

[Φαροφύλακας]

Γενικά αποφεύγω να παίζω παιχνίδια στο πισί γιατί κολλάς και σου τρώνε πολύν χρόνο. Στις πραγματικά πολύ σπάνιες φορές που θα πω να παίξω κάτι, μέσα στα χρόνια, παίζω κάποια παλιά αγάπη, από mame (αυτά που παίζαμε στα ηλεκτρονικά το '80) μέχρι κάποια έκδοση του civilization (3 4 ή 5).

Ένα από τα παιχνίδια που απόλαυσα κάποτε (το 1993) ήταν το The Legacy και το ξανάπαιξα πριν μερικά χρόνια. Βασισμένο στην λογοτεχνία του Λαβκραφτ κατάφερνε να μου μεταδώσει κάτι φοβικό.

Και σήμερα ξάφνου με έπιασε μια επιθυμία να δοκιμάσω να δω τί άλλο υπάρχει από παιχνίδια... τρόμου.

Το θέμα είναι πως το πισί μου δεν είναι και η αιχμή της τεχνολογίας αλλά πιστεύω πως ένα-δυο πραγματάκια μπορεί να τα τρέξει. Άλλωστε, όπως καταλαβαίνετε, ένας άνθρωπος που ακόμα μπορεί να παίξει και να εκτιμήσει ένα παιχνίδι του 1993 μάλλον δεν έχει τις υψηλές απαιτήσεις ενός "gamer".

Σημαντικά για μένα είναι η ιστορία και η ατμόσφαιρα. Και λόγω The Legacy θα μου άρεσε να έχει κάτι από Άσυλα και Λάβκραφτ.

Με μια πρώτη ματιά βρήκα και θα εγκαταστήσω τα:

• Outlast
• Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth (να τος ο Λαβκραφτάκος ;) )
• Alan Wake

Όποιος θέλει ας μοιραστεί τις εμπειρίες του.

 

[Χρηστος Π]

Το Outlast είναι ότι πιο τρομακτικό έχω παίξει από άποψη έντασης. Δεν σε αφήνει να ησυχάσεις καθόλου και το ότι είσαι άοπλος την κάνει ακόμα πιο δυνατή την εμπειρία. Το Alan Wake δεν είναι τόσο τρομακτικό αλλά είναι πολύ καλό. Το κύριο στοιχείο του είναι ότι θυμίζει πολύ ταινία. Επίσης δανείζεται στοιχεία από Twilight Zone και Twin Peaks.

Ενα επίσης πολύ τρομακτικό παιχνίδι με έντονο το Λαβκραφτιανό στοιχείο είναι το Amnesia. Σε επίπεδο τρόμου, το κατατάσσω εύκολα δίπλα στο Outlast.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Και εγώ είμαι φαν του mame32 αλλά από παιχνίδια PC δεν είμαι και πολύ σχετικός...

Μπορώ να σου προτείνω όμως ένα ωραίο παιχνιδάκι που είχα παίξει πριν κάμποσα χρόνια και έχει την ατμόσφαιρα που περίπου περιγράφεις!!!

Fahrenheit

Για ρίξε μια ματιά λοιπόν!!!

 

[Χρηστος Π]

Ω, ναι! Το Fahrenheit καταπληκτικό! Αν και δεν είναι τρόμου. Εχει όμως κινηματογραφικό στυλ και πολύ ωραία ιστορία!

 

[Ινσμούθιος]

Φαροφύλακα, αν σ'αρέσουν τα adventure, παίξε τα αγαπημένα μου The Darkness Within που είναι φουλ Λαβκράφτιο, και το πολύ καλό Dracula 3: The Path of the Dragon..

 

[Φαροφύλακας]

Ευχαριστώ για τις προτάσεις, θα μπουν στα υπόψη.

Για την ώρα εγκατέστησα κι έπαιξα λίγο το Outlast και μοιάζει να είναι ό,τι ήθελα αν και δεν ξέρω αν τελικά θα συνεχίσω γιατί (μπορεί να σας φανεί χαζό) με ζαλίζει αυτός ο τύπος παιχνιδιού όπου τα βλέπεις όλα μέσα από τα μάτια του ήρωα και γυρνάς γύρω-γύρω κτλ.

Κατά τ' άλλα είναι τέλειο. Είσαι ένας δημοσιογράφος κι έχεις λάβει μια επιστολή από κάποιον που εργάστηκε για λίγο σε ένα Άσυλο ο οποίος σπάει την σιωπή του και σου λέει πως εκεί συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Οπότε οδηγείς μέσα στην νύχτα και βρίσκεσαι μπροστά στην πύλη του Ασύλου κι από εκεί παίρνεις σαν παίκτης τον έλεγχο.

Τί να πω; αφού θα καταφέρεις να τρυπώσεις μέσα (εγώ ανέβηκα μια σκαλωσιά και μπήκα από ένα παράθυρο) ήδη ξεκινά ένα άγχος γιατί όλα είναι άνω-κάτω και είναι προφανές πως κάτι πάει πολύ στραβά εκεί. Ματωμένες πατημασιές, ρηγμένα έπιπλα κτλ. Κάποια στιγμή πέφτει το φως και μπορείς να ανοίξεις την κάμερα που έχεις και να την βάλεις σε νυχτερινή προβολή και να κοιτάζεις από μέσα, πράγμα που επιτείνει την αγχωτική ατμόσφαιρα. Το πολύ ωραίο είναι οι προσεγμένοι ήχοι. Στα ιδιαίτερα αγχωτικά σημεία ακούς την γρήγορη ανάσα σου όπως θα γινόταν στην πραγματικότητα.

Λίγο με χαλάει που δεν μπορώ να αποθηκεύσω όποτε θέλω κι αποθηκεύει αυτός όποτε θεωρήσει πως έγινε κάποια πρόοδος, που στην πραγματικότητα καλύτερα έτσι γιατί δεν διασπάται η ροή.


Παρότι δεν παίζω παιχνίδια πιστεύω πως παιχνίδια αυτού του τύπου είναι σαν μια εξέλιξη της λογοτεχνίας, αφηγήσεις στις οποίες βυθίζεσαι όμως με την ιδιαιτερότητα να είναι διαδραστικές και να συμμετέχεις ο ίδιος μέσα στην ιστορία.

 

[Αντέρωτας]

Πραγματι καποια παιχνιδια ειναι πολυ αξιολογα σε σεναριακο και αφηγηματικο επιπεδο

Στα γιαπωνεζικα υπαρχουν τα λεγομενα visual novels που ειναι παιχνιδια κατα τα αλλα πολυ ευκολου επιπεδου και το μεγαλυτερο μερος τους ειναι περιηγηση και cutscenes ή διαλογοι. Εχω παιξει μονο το Snatcher αλλα με ειχε ενθουσιασει.

Στο θεμα του τρομου, δεν ειναι της ειδικοτητας μου αλλα εχω δει τα:
Shadow of the Comet
Alone in the Dark 1, 2, 3
Dark Seed 1, 2
Prisoner of Ice
Uninvited
Phantasmagoria 1, 2
Gabriel Knight 1, 2, 3 (του τελευταιου ειχα κανει παρουσιαση το novelization)

(ειναι παλια, εποχης Legacy)

 

[Υπεράνθρωπος]

Resident Evil

και Silent Hills, απλά ότι καλύτερο

 

[Φαροφύλακας]

@Αντέρωτα, ειδικά το uninvited μου φαίνεται πως το παίζαν κάτι φίλοι μου στην Amiga

@Υπεράνθρωπε, το Silent Hill ξεκίνησα να το βλέπω σε ταινία και ξενέρωσα πολύ και νομίζω πως δύσκολα θα το δοκίμαζα πια και σε παιχνίδι (που αν δεν είχα δει την ταινία παίζει κ να μου άρεσε).

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Για την ώρα εγκατέστησα κι έπαιξα λίγο το Outlast και μοιάζει να είναι ό,τι ήθελα αν και δεν ξέρω αν τελικά θα συνεχίσω γιατί (μπορεί να σας φανεί χαζό) με ζαλίζει αυτός ο τύπος παιχνιδιού όπου τα βλέπεις όλα μέσα από τα μάτια του ήρωα και γυρνάς γύρω-γύρω κτλ.

Κι εμένα αυτό πάντα με κούραζε...

@Υπεράνθρωπε, το Silent Hill ξεκίνησα να το βλέπω σε ταινία και ξενέρωσα πολύ και νομίζω πως δύσκολα θα το δοκίμαζα πια και σε παιχνίδι (που αν δεν είχα δει την ταινία παίζει κ να μου άρεσε).

Πρόσεχε την Ίζι!!!! :χαχαχα:

Παρεμπιπτόντως το καλύτερο Silent Hill είναι αυτό που είχε κυκλοφορήσει για PS1 το 1998 νομίζω... Γραφικά ψιλοχάλια αλλά στόρι και ατμόσφαιρα εκπληκτικά!!!

 

[Υπεράνθρωπος]

Φάρε μη συγκρίνεις το Silent Hill με την ταινία, καμία σχέση. Είναι παιχνιδάρα, φοβερά ατμοσφαιρικό, γ@μάτο gameplay, με αρκετούς γρίφους και τρελό σενάριο. Δώστου τουλάχιστον μια ευκαιρία.

Spoiler

Ούτε να τα πουλούσα ο άτιμος

 

[Φαροφύλακας]

Το Outlast, παρότι ειναι ακριβώς ό,τι ήθελα, με ψιλοζάλισε και μαζί έφυγε κι όλη η όρεξή μου για άλλο παιχνίδι. Οπότε νομίζω πως κάπου εδώ τελειώνει κι ο ενθουσιασμός μου, ξαφνικά κι απότομα.

 

[Αντέρωτας]

με το μαλακο Φαρε, καηκες

 

[Φαροφύλακας]

Καλά, μην φανταστείς. Μια ώρα να 'παιξα..

 

[Γρίλος]

Αφήνω εδώ αυτό, για να σχολιάσω αργότερα το "DarkWood" ένα survival horror παιχνίδι με πολύ ωραία εφέ.

 

[Νιλς]

@Γρίλος εννοείς παιχνίδι ή το εσκέυπ ρουμ;

 

[Γρίλος]

Είναι παιχνίδι για υπολογιστή @Νιλς.

 

[Νιλς]

Υποθέτω ότι το εσκευπ-ρουμ σε αυτό θα βασίστηκε. Ευχαριστώ πάντως @Γρίλος !

 

[Φαροφύλακας]

Για δες, το είχα ξεχάσει αυτό το νήμα. Εδώ και μερικούς μήνες ξανάβαλα παιχνίδι στην ζωή μου, και ύστερα από πολλά χρόνια αποχής. Είναι το Dead by Daylight στο PlayStation 4. Πρόκειται για ένα ασύμμετρο παιχνίδι, με άλλους παίκτες. Υπάρχει ένας δολοφόνος (killer) και τέσσερις επιζήσαντες (survivors), εξού και "ασύμμετρο". Όλοι πραγματικοί παίκτες, oline. Ο χώρος είναι περιορισμένος και οι επιζήσαντες πρέπει να επισκευάσουν πέντε γεννήτριες που είναι διασκορπισμένες εδώ κι εκεί ώστε να ενεργοποιηθούν οι δύο πύλες, έπειτα να ανοίξουν κάποια από αυτές και να ξεφύγουν. Στο μεταξύ ο δολοφόνος τους ψάχνει, κι όταν τους εντοπίζει τους κρεμάει σε τεράστιους γάντζους (όπως στον Δολοφόνο με το Ηλεκτρικό Πριόνι) από όπου μπορεί και να διαφύγουν μια-δυο φορές, με την βοήθεια των συν-επιζήσαντων.

Το παιχνίδι είναι καταπληκτικά φτιαγμένο. Οι λεπτομέρειες, οι ήχοι, οι οποίοι παίζουν μεγάλο ρόλο, τα πάντα. Η μεγάλη του επιτυχία βασίζεται στο ότι οι επιζήσαντες (που πολύ συχνά δεν... επιζούν ) κρύβονται μέσα στον τρόμο μην ανακαλυφθούν ενώ τα περισσότερα πράγματα που πρέπει να κάνουν, όπως η επιδιόρθωση μιας γεννήτριας, είναι στατικά, χρονοβόρα και θορυβώδη.

Αριστούργημα.

Γνωστοί δολοφόνοι του κινηματογραφικού πάνθεου, όπως ο Φρέντη Κρούγκερ, ο Μάγιερς από την Νύχτα με τις Μάσκες ή κι η Δαιμογοργόνα του Stranger Things, και μαζί κι οι αντίστοιχοι survivors, όπως η Νάνσυ κι ο Στιβ. Και ομοίως κι οι πίστες είναι παρμένες από τις αντίστοιχες ιστορίες. Κάθε φορά ελαφρώς διαφορετικές, ώστε να μην μπορείς να αποστηθίσεις κάτι, κι όμως ίδιες στο κλίμα και σκαλισμένες αριστοτεχνικά.

Παίζω σχεδόν αποκλειστικά τον επιζήσαντα. Εδώ λίγο παιχνίδι, αν θελήσει να πάρει κανείς μιαν ιδέα.
(Μέχρι το 1:45 είναι μέσα από τα μάτια του επιζήσαντα, από εκεί και πέρα μέσα από τα μάτια του δολοφόνου.)

 

[Αντίβαρο]

@Φαροφύλακας νομίζω το είχες προτείνει στη συνάντηση. Είχα δει μερικά game plays. Το concept, μου θύμισε λίγο το Παρασκευή και 13ης.