Περίεργες συνήθειες στην ανάγνωση βιβλίων

[Σόφκι]

Τι ακριβώς εννοώ....Στα περισσότερα βιβλία που έχω διαβάσει, μόλις τα παίρνω στα χέρια μου διαβάζω την τελευταία παράγραφο και μετά συνεχίζω απ'την αρχή..Δεν έχω ιδέα πως καθιερώθηκε αυτή η συνηθεια...Ισως φοβάμαι πως θα αυτοκαταστραφεί το βιβλίο, θα πεθάνω ή θα με απαγάγουν εξωγήινοι και δεν θα μάθω τι γίνεται στο τέλος.....
Εχει κάποιος άλλος περίεργες συνήθειες ή τελικά είμαι μόνο εγώ;

 

[Μήτις]

Εγώ γράφω στη δεύτερη σελίδα το ονοματεπώνυμό μου, και την ημερομηνία που ξεκινώ να το διαβάζω!

 

[Σόφκι]

Στην κενή σελίδα εννοείς ή στην δεύτερη σελίδα από εκεί που έχει αρχίσει η ιστορία;;;;

 

[Γλωσσολάγνος]

Στην κενή σελίδα εννοείς ή στην δεύτερη σελίδα από εκεί που έχει αρχίσει η ιστορία;;;;

Αν είναι όντως αυτό (που δεν θα το σκεφτόμουν με τίποτα), τότε παραείναι περίεργη συνήθεια!!

Πάντως Σόφκι, αυτό που κάνεις το συνηθίζει σίγουρα κι ένα ακόμα μέλος τής Λέσχης, αλλά δεν θυμάμαι ποιό. Εγώ προσωπικά το θεωρώ εγκληματικό, διότι μου χαλάει όλη την αίσθηση προσμονής για το τέλος, χώρια που θέλω να σέβομαι τη σκηνοθεσία τού συγγραφέα. Ποτέ δεν μου αρέσει να ξέρω πολλά για κάποιο λογοτέχνημα που θα διαβάσω ή για κάποια ταινία που θα δω.

Μία δική μου παράξενη συνήθεια, που όμως ξέρω ότι την έχουν και πολλοί άλλοι, είναι να ανοίγω ένα νέο βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα, να το φέρνω πολύ κοντά στο πρόσωπό μου και να το μυρίζω. Όχι ότι θα αλλάξει η γνώμη μου για κάποιο βιβλίο αν μυρίζει δυσάρεστα - απλώς είναι σαν ένα μέρος τής όλης τελετουργίας (από την πρώτη ματιά μέχρι το τέλος τής ανάγνωσης). Φυσικά αυτό δεν το κάνω σε παμπάλαια, κιτρινισμένα και σκοροφαγωμένα βιβλία...

 

[Σόφκι]

Ααα και εγώ τα μυρίζω!!!!!!Να σου πω...Και στις ταινιες πάντως πριν τις βάλω να παίξουν πετάγομαι σε δύο τρεις άσχετες σκηνές για μερικά δευτερόλεπτα και μετά από την αρχή...Τελικά έχω σοβαρό πρόβλημα.....

 

[Λορένα]

Αφου το διαβασω ολο, αρχιζω να ελεγχω την παραμικρη λεπτομερεια. Το εξωφυλλο, το δεσιμο, τις σημειωσεις του συγγραφεα, ποια εκδοση ειναι, την αφιερωση και οτι αλλο ειναι γραμμενο. Καθε τι "παραξενο" που θα πεσει στην αντιληψη μου και που ειναι ορατο με προσεχτικη ματια το θεωρω μεγαλη ανακαλυψη.

 

[Μήτις]

Εννοώ στη δεύτερη σελίδα από την αρχή, συνήθως είναι ή λευκή ή αναγράφει τον τίτλο του βιβλίου.

 

[Ρεγινόρα]

Εγώ προσωπικά δεν έχω καμία παράξενη συνήθεια. Εκτός αν θεωρείται παράξενο το ότι διαβάζω κάθε αράδα που είναι γραμμένη από τη αρχή, και εννοώ στο εξώφυλλο, εσώφυλλο, εκεί όπου παρατίθενται τα ονόματα των μεταφραστών, η έκδοση, οι αφιερώσεις κτλ.. Τα παίρνω όλα με τη σειρά, χωρίς να παραλείψω ούτε τόνο...

Αυτή που έχει όντως περίεργη συνήθεια, είναι η μητέρα μου, η οποία (σε περιοδικά μόνο) ξεφυλλίζει ΠΑΝΤΑ από το τέλος προς την αρχή! Αφού δει το εξώφυλλο, πάει στην τελευταία σελίδα και πηγαίνει προς τα πίσω! Ήμαρτον...

 

[Αντέρωτας]

Διαβάζω κυρίως ξαπλωμένος, καθιστός με δυσκολεύει.

Επίσης παραξενιά μου είναι όταν διαβάζω λογοτεχνία, να κρατάω σημειώσεις στον υπολογιστη :Ρ

 

[Φένια]

χαχα, Κικ, πρέπει να γνωρίσω τη μαμά σου! Κι εγώ έτσι διαβάζω τα περιοδικά, δεν ξέρω για ποιό λόγο. Υποθέτω ότι τα απαξιώνω υποσυνείδητα, πχ δεν το κάνω με το ΤΙΜΕ, μόνο με γυναικεία περιοδικά (αλλά και με τα διάφορα ποικίλης ύλης που προσφέρουν οι εφημερίδες).
Οσον αφορά τα βιβλία, διαφυλάττω το μυστικό του τέλους "ως κόρην οφθαλμώνος" που λέει κι ο Μποστ. Ομολογώ όμως ότι, κάποιες φορές, ανοίγω μία τυχαία σελίδα και διαβάζω κανα- δυο παραγράφους, για να πάρω τζούρα εξέλιξης πλοκής (ναι, είμαι ανυπόμονη).

 

[Σόφκι]

Πάντως κάνω όλα όσα θέσατε ως παραξενιές.......Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη!!!!

 

[Φαροφύλακας]

Συχνά, την στιγμή που διαβάζω την αριστερή σελίδα ξεφυλλίζω με το δεξί χέρι τις επόμενες σελίδες και ενώ συνεχίζω να διαβάζω, παράλληλα κοιτάζω κι εκεί ώστε να δω πόσες σελίδες έχω ακόμα για να τελειώσω το κεφάλαιο.

 

[Αμοντιλιάδο]

Συχνά, την στιγμή που διαβάζω την αριστερή σελίδα ξεφυλλίζω με το δεξί χέρι τις επόμενες σελίδες και ενώ συνεχίζω να διαβάζω, παράλληλα κοιτάζω κι εκεί ώστε να δω πόσες σελίδες έχω ακόμα για να τελειώσω το κεφάλαιο.

Πλάκα κάνεις...Το κάνω κι εγώ αυτό.Πολύ χαίρομαι!

Εγώ, επίσης, διαβάζω διακοπτόμενα: 5 σελίδες τώρα, διάλειμμα λίγα λεπτά, άλλες 10 μετά, και πάει λέγοντας.

 

[Ειφφελ]

Αυτή που έχει όντως περίεργη συνήθεια, είναι η μητέρα μου, η οποία (σε περιοδικά μόνο) ξεφυλλίζει ΠΑΝΤΑ από το τέλος προς την αρχή! Αφού δει το εξώφυλλο, πάει στην τελευταία σελίδα και πηγαίνει προς τα πίσω! Ήμαρτον...

χαχα, Ρεγ, πρέπει να γνωρίσω τη μαμά σου! Κι εγώ έτσι διαβάζω τα περιοδικά, δεν ξέρω για ποιό λόγο. Υποθέτω ότι τα απαξιώνω υποσυνείδητα, πχ δεν το κάνω με το ΤΙΜΕ, μόνο με γυναικεία περιοδικά (αλλά και με τα διάφορα ποικίλης ύλης που προσφέρουν οι εφημερίδες).

Και εγώ το κάνω αυτό με όλα τα περιοδικα. Δεν είχα αναρωτηθεί ποτέ γιατι. Αλλά δεν μπορώ ρε παιδι μου να τα διαβάσω κανονικά με τπτ, μου τη σπάει. Δεν είναι οτι απαξιώ τα περιοδικά πάντως γιατι διαβάζω παντα περιοδικα που με ενδιαφέρουν.

 

[Σόφκι]

Επιπλεον...επειη σχεδον παντα διαβ'αζω απο κεφάλαιο σε κεφάλαιο για να μην κάθομαι να ψάχνω την παράγραφο κτλ...όταν είναι βράδυ και θέλω να κοιμηθώ κάθομαι και μετράω πόσες σελίδες έχει το επόμενο κεφάλαιο..υπολογίζω το επίπεδο της νύστας και αν με παίρνει συνεχίζω!!!!! και αυτο που κάνεις εσύ φάρε το κάνω!!

 

[Άρης]

Το μόνο κόλλημα που έχω είναι όταν πέρνω ένα καινούριο βιβλίο, αμμέσως τσακίζω τα εξώφυλλα (μπρός και πίσω) με έναν χάρακα έτσι ώστε να μην χαλάσει το βιβλίο όταν το ανοίγω.
Αυτό επίσης που λέει ο Φάρος, που κοιτάζει πόσες σελίδες μένουν για το κεφάλαιο το κάνω και εγώ. Μου φαίνεται αρκετά λογικό.
Φένια και Έιφφελ εσείς που διαβάζετε τα περιοδικά ανάποδα να σας κάνω μια ερώτηση ( και μη γελάσετε ): Το περιοδικό το πιάνετε από κάτω με το δεξί χέρι, και το ξεφυλλίζετε με το αριστερό; Ή το αντίθετο; Γιατι αν γίνεται το πρώτο είναι ίσως φυσιολογικό. Και εγώ το παθαίνω μερικές φορές μέχρι να συνειδητοποιήσω τί κάνω. Γιατί από συνήθεια πιάνω το περιοδικό με το δεξί και δε με βολέυει να το ξεφυλλίσω από την αρχή ( ξεφυλλίζεται πιο έυκολα από το τέλος ).

 

[Ιαβερης]

εγω παλι,παιδια εχω αλλο φετιχ κατα την αναγνωση των βιβλιων.ενω ας πουμε τα 4/5 του βιβλιου κυλουν ομαλα,δε ξερω τι με πιανει μετα,αλλα οσο πλησιαζει το τελος με πιανει μια νευρικοτητα,λεω ποτε θα τελειωσει και εχω προσεξει οτι χωρις να το θελω αρχιζω και κουναω τα ποδια πολυ νευρικα και νιωθω οτι δε μπορω να κατσω σ'ενα μερος ησυχος.και δεν γινεται μονο οταν διαβαζω λογοτεχνια,και στο σχολειο ακομη οταν μελετουσα ή οταν εγραφα εκθεση (εκει να δειτε νευρικοτητα προς το τελος!) παλι το ιδιο συνεβαινε.επισης εχω κι ολες τις αλλες παρεξενιες που αναφερατε,μυριζω το χαρτι,βλεπω ποσες σελιδες μενουν μεχρι το τελος του κεφαλαιου και περισσοτερο μ'αρεσει αυτο που κανει κι η Λορενα.μολις τελιωσω το βιβλιο του κανω μια εξωνυχιστικη ερευνα,απο σημειωσεις μεχρι και ποια εκδοση ειναι,ποια χιλιαδα κλπ.

 

[Πεταλούδα]

Το πιο περίεργο που κάνω, είναι όταν διαβάζω κάποιο βιβλίο που μου αρέσει πολύ, σχεδόν δεν το αφήνω μέχρι να το τελειώσω και το οποίο τέλος έρχεται πολύ γρήγορα. Δηλαδή αν έχω προγραμματίσει να κάνω κάτι σε λίγη ώρα, κοιτάω πως θα μπορέσω να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να διαβάσω καμιά σελίδα παραπάνω. Και σε αυτή την περίπτωση, κοιτάω πόσες σελίδες θέλω για να ολοκληρώσω ένα κεφάλαιο.

Αυτό με τα περιοδικά, το κάνω και εγώ μερικές φορές. Έχω παρατηρήσει ότι μου βγαίνει συνήθως, όταν πέφτουν στα χέρια μου κάποια γυναικεία περιοδικά, δεν ξέρω γιατί. Ίσως, επειδή είναι τόσο φορτωμένα από την αρχή με πολλές ολοσέλιδες διαφημίσεις και ανυπομονώ να τελειώσουν για να δω το.. έργο Οπότε το τέλος, σε αυτή την περίπτωση, μου φαντάζει μια καλή αρχή. Ακόμα το κάνω, αν είναι κάποιο περιοδικό που το έχω ξαναδεί. Σε αυτή την περίπτωση, όταν το ξεκινάω από πίσω, είναι λες και με αυτόν τον τρόπο δω κάτι που μου είχε διαφύγει ή σαν να έχω την ψευδαίσθηση ότι το πιάνω για πρώτη φορά.
Από όποια μεριά όμως και αν το ξεκινήσω, πάντα το ξεφυλλίζω με το δεξί χέρι.

 

[Φαροφύλακας]

Πίστευα πως ήταν μικροπαραξενιά που κρυφοκοιτώ, ενόσω διαβάζω, για το τέλος τού κεφαλαίου αλλά βλέπω πως είναι τελικά κάτι που κάνουμε όλοι.


Για το διάβασμα των περιοδικών από το τέλος: έχω παρατηρήσει πως όταν κάνουμε κάτι που απαιτεί διαφορετικές εργασίες από τα δύο χέρια, το επιδέξιο χέρι (το δεξί για τους περισσότερους) επωμίζεται όχι την πιο βαριά εργασία, όπως ίσως περίμενε κανείς, αλλά αυτήν που απαιτεί περισσότερη επιδεξιότητα. Όταν πυροβολείς με ένα όπλο, για παράδειγμα, ο δεξιόχειρας έχει το αριστερό να σηκώνει το βάρος τού όπλου και το δεξί απλά να πιέζει την σκανδάλη. Πιστεύω πως αυτός είναι κι ο λόγος που πολύς κόσμος διαβάζει τα περιοδικά απο το τέλος προς την αρχή. Βολεύει το αριστερό χέρι να κάνει την "βαριά" δουλειά να σηκώνει το περιοδικό ενώ το δεξί την επιδέξια να ξεφυλλίζει τις σελίδες. Αυτό θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί εάν αποδεικνυόταν πως το ποσοστό των αριστερόχειρων που διαβάζουν τα περιοδικά ανάποδα είναι σημαντικά μικρότερο από αυτό των δεξιόχειρων.

Αυτό δεν γίνεται στα βιβλία, βέβαια, γιατί εκεί δεν μας το επιτρέπει η δομή τού βιβλίου που απαιτεί γραμμική ανάγνωση από την αρχή ως το τέλος, σε αντίθεση με τα σκόρπια άρθρα τού περιοδικού. Επίσης, ας θυμηθούμε πως υπάρχουν άλλοι λαοί που τυπώνουν τα δικά τους βιβλία με τον ανάποδο, για εμάς, τρόπο (Άραβες, Ιάπωνες αν κρίνω από τα μάνγκα κτλ.)

 

[Σόφκι]

Εχω και άλλη παραξενιά...Δηλαδή δεν ξέρω αν λογίζεται ως παραξενιά..Αλλά μου αρέσει να διαβάζω τις αφιερώσεις στα βιβλία και να σκέφτομαι τι ωραία που νιώθει κάποιος που του έχουν κάνει μια τέτοια αφιέρωση..Ας πούμε μπορεί να πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο 50 χρόνων..μπορεί ν μην ξέρω το εν λόγω πρόσωπο προσωπικά αλλά σίγουρα έχει μνημονευτεί...Αμα γράψει κανείς σας βιβλίο να μου κάνει αφιέρωση να χαίρομαι... Γιατί δεν λέει να κάνω εγώ στον εαυτό μου αν γράψω ποτέ!!!