Το πράγμα όπως συμβαίνει συνήθως έχει δύο όψεις.
Είναι προφανές ότι οι προσφορές των εφημερίδων για κάποια άτομα είναι αδιάφορες. Για κάποιους που είναι μιας κάποιας ηλικίας με κατασταλαγμένο αναγνωστικό γούστο που ξέρουν τι θέλουν να διαβάσουν και πού να το βρουν. Οπότε βλέποντας το Βήμα να δίνει βιβλία του Σαίξπηρ ή του Ντοστογιέφσκι αναρωτιούνται: "Μα πώς είναι δυνατόν αυτά τα βιβλία να μην υπάρχουν ήδη στην βιβλιοθήκη κάποιου που να θέλει να ονομάζεται βιβλιόφιλος". Ενδεχομένως να θεωρούν και το (αναμφισβήτητο γεγονός) ότι ένα σημαντικό μέρος των αγοραστών του βιβλίου-προσφοράς της εφημερίδας θα το αγοράσει, ίσως το ξεφυλλίσει, αλλά μετά θα το τοποθετήσει στην βιβλιοθήκη του και δεν θα το διαβάσει ποτέ, ευτελίζει το ίδιο βιβλίο. Μην γελιόμαστε το αντίτιμο που είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε για την απόκτηση ενός αγαθού, δείχνει και την εκτίμηση που έχουμε για το αγαθό αυτό. Τέλος, ποιος θα με θαυμάσει που έχω το Ο Χριστός ξανασταυρώνεται στην βιβλιοθήκη μου τώρα που το έδωσαν οι φυλλάδες και γέμισε ο τόπος;
Όμως υπάρχει και η άλλη άποψη: Υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι αναγνώστες που θα ήθελαν να πειραματιστούν με κάποιον συγγραφέα, τους αποτρέπει το κόστος όμως. Ο Καζαντζάκης που λέει ο Νικόλας παραπάνω είναι ένα καλό παράδειγμα (ή και ο Λουντέμης που είχε δοθεί παλιότερα από τα Νέα). Είναι πολύ γνωστός συγγραφέας, μπορεί να θεωρηθεί αμφιλεγόμενος αλλά γενικά χαίρει εκτίμησης (εκτός της εκκλησίας, αν και υπάρχουν και εκκλησιαστικά πρόσωπα που μιλούν καλά γι'αυτόν) όμως τα βιβλία του στην αγορά είναι αρκετά ακριβά. Πρόπερσι το Έθνος έδωσε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του σε τιμή κάτω του μισού τις τιμής βιβλιοπωλείου (σε χαμηλότερης ποιότητας έκδοσης -σαν χαρτί-βιβλιοδεσία- που όμως συνοδευόταν από ενδιαφέροντα εισαγωγικά κείμενα, τα οποία αν δεν κάνω λάθος δεν υπάρχουν στην έκδοση βιβλιοπωλείου). Άσχετα με την τύχη του βιβλίου μετά την αγορά της εφημερίδας (πολλά αντίτυπα θα μείνουν αδιάβαστα, πολλοί μη συνειδητοποιημένοι αναγνώστες του Καζαντζάκη απέκτησαν τα βιβλία γιατί είναι γνωστό όνομα αλλά θα τον απορρίψουν σαν συγγραφέα κτλ) η προσφορά αυτή έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς υποψήφιους αναγνώστες του Καζαντζάκη να έρθουν σε επαφή με το έργο του. Αναγνώστες που λόγω κόστους δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν τα βιβλία του, αναγνώστες που θα ήθελαν κάποια στιγμή να διαβάσουν Καζαντζάκη αλλά δεν ήταν πρώτη προτεραιότητά τους και θεώρησαν την προσφορά καλή ευκαιρία, αναγνώστες νέους που χτίζουν τώρα την αναγνωστική τους προσωπικότητα και οι προσφορές των εφημερίδων είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσουν κι άλλους συγγραφείς που δεν ήταν στην πρώτη θέση των προτιμήσεών τους.
Φυσικά συμφωνώ και με τον Ιαβέρη. Συχνά οι προσφορές των εφημερίδων είναι "προσφορές". Άθλιο, κακοτυπωμένο χαρτί, βιβλία τόσο εύθραυστα που να είναι μιας (το πολύ) χρήσης και με κόστος αγοράς όχι ιδιαίτερα χαμηλότερο από αυτό του βιβλιοπωλείου. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά σε βιβλία κλασσικής λογοτεχνίας οπότε κρίνω ότι πριν αποφασίσουμε ότι η Χ προσφορά της Α εφημερίδας είναι όντως προσφορά καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά για το πραγματικό κόστος του βιβλίου στα βιβλιοπωλεία. Ένα άλλο πρόβλημα του "κυνηγιού" των προσφορών εφημερίδας είναι το ότι προμηθεύεσαι βιβλία με ρυθμό ταχύτερο από αυτόν της ανάγνωσής σου. Γεμίζεις τα ράφια σου με αδιάβαστα βιβλία τα οποία "θα ήθελες να διαβάσεις κάποια στιγμή" αντί για τα βιβλία που "θέλεις να διαβάσεις τώρα". Ακόμα τελικά το κόστος για να αποκτήσεις 3-4 βιβλία "για να διαβάσεις κάποτε ίσως" ισοδυναμεί με το κόστος αγοράς ενός "βιβλίου για να διαβάσω αμέσως". Φυσικά αυτό δεν είναι μόνο φαινόμενο των βιβλίων από εφημερίδα. Προσωπικά και στα παζάρια βιβλίου ή όταν ανεβαίνω Αθήνα και κάνω ντου στα γνωστά κεντρικά βιβλιοπωλεία με βρίσκω με αρκετά βιβλία που "Ενδιαφέρον μου φαίνεται κι αυτό και η τιμή του είναι σχεδόν τζάμπα" που τελικά ίσως διαβάσω μετά από 5-6 χρόνια (κάποια όμως από αυτά που απέκτησα έτσι με ενθουσίασαν)... Προσωπικά πια αγοράζω εφημερίδα όταν πραγματικά νοιώθω ότι θέλω το βιβλίο της προσφοράς, και όταν κρίνω ότι η τιμή είναι πραγματικά συμφέρουσα.
Είναι προφανές ότι οι προσφορές των εφημερίδων για κάποια άτομα είναι αδιάφορες. Για κάποιους που είναι μιας κάποιας ηλικίας με κατασταλαγμένο αναγνωστικό γούστο που ξέρουν τι θέλουν να διαβάσουν και πού να το βρουν. Οπότε βλέποντας το Βήμα να δίνει βιβλία του Σαίξπηρ ή του Ντοστογιέφσκι αναρωτιούνται: "Μα πώς είναι δυνατόν αυτά τα βιβλία να μην υπάρχουν ήδη στην βιβλιοθήκη κάποιου που να θέλει να ονομάζεται βιβλιόφιλος". Ενδεχομένως να θεωρούν και το (αναμφισβήτητο γεγονός) ότι ένα σημαντικό μέρος των αγοραστών του βιβλίου-προσφοράς της εφημερίδας θα το αγοράσει, ίσως το ξεφυλλίσει, αλλά μετά θα το τοποθετήσει στην βιβλιοθήκη του και δεν θα το διαβάσει ποτέ, ευτελίζει το ίδιο βιβλίο. Μην γελιόμαστε το αντίτιμο που είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε για την απόκτηση ενός αγαθού, δείχνει και την εκτίμηση που έχουμε για το αγαθό αυτό. Τέλος, ποιος θα με θαυμάσει που έχω το Ο Χριστός ξανασταυρώνεται στην βιβλιοθήκη μου τώρα που το έδωσαν οι φυλλάδες και γέμισε ο τόπος;
Όμως υπάρχει και η άλλη άποψη: Υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι αναγνώστες που θα ήθελαν να πειραματιστούν με κάποιον συγγραφέα, τους αποτρέπει το κόστος όμως. Ο Καζαντζάκης που λέει ο Νικόλας παραπάνω είναι ένα καλό παράδειγμα (ή και ο Λουντέμης που είχε δοθεί παλιότερα από τα Νέα). Είναι πολύ γνωστός συγγραφέας, μπορεί να θεωρηθεί αμφιλεγόμενος αλλά γενικά χαίρει εκτίμησης (εκτός της εκκλησίας, αν και υπάρχουν και εκκλησιαστικά πρόσωπα που μιλούν καλά γι'αυτόν) όμως τα βιβλία του στην αγορά είναι αρκετά ακριβά. Πρόπερσι το Έθνος έδωσε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του σε τιμή κάτω του μισού τις τιμής βιβλιοπωλείου (σε χαμηλότερης ποιότητας έκδοσης -σαν χαρτί-βιβλιοδεσία- που όμως συνοδευόταν από ενδιαφέροντα εισαγωγικά κείμενα, τα οποία αν δεν κάνω λάθος δεν υπάρχουν στην έκδοση βιβλιοπωλείου). Άσχετα με την τύχη του βιβλίου μετά την αγορά της εφημερίδας (πολλά αντίτυπα θα μείνουν αδιάβαστα, πολλοί μη συνειδητοποιημένοι αναγνώστες του Καζαντζάκη απέκτησαν τα βιβλία γιατί είναι γνωστό όνομα αλλά θα τον απορρίψουν σαν συγγραφέα κτλ) η προσφορά αυτή έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς υποψήφιους αναγνώστες του Καζαντζάκη να έρθουν σε επαφή με το έργο του. Αναγνώστες που λόγω κόστους δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν τα βιβλία του, αναγνώστες που θα ήθελαν κάποια στιγμή να διαβάσουν Καζαντζάκη αλλά δεν ήταν πρώτη προτεραιότητά τους και θεώρησαν την προσφορά καλή ευκαιρία, αναγνώστες νέους που χτίζουν τώρα την αναγνωστική τους προσωπικότητα και οι προσφορές των εφημερίδων είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσουν κι άλλους συγγραφείς που δεν ήταν στην πρώτη θέση των προτιμήσεών τους.
Φυσικά συμφωνώ και με τον Ιαβέρη. Συχνά οι προσφορές των εφημερίδων είναι "προσφορές". Άθλιο, κακοτυπωμένο χαρτί, βιβλία τόσο εύθραυστα που να είναι μιας (το πολύ) χρήσης και με κόστος αγοράς όχι ιδιαίτερα χαμηλότερο από αυτό του βιβλιοπωλείου. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά σε βιβλία κλασσικής λογοτεχνίας οπότε κρίνω ότι πριν αποφασίσουμε ότι η Χ προσφορά της Α εφημερίδας είναι όντως προσφορά καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά για το πραγματικό κόστος του βιβλίου στα βιβλιοπωλεία. Ένα άλλο πρόβλημα του "κυνηγιού" των προσφορών εφημερίδας είναι το ότι προμηθεύεσαι βιβλία με ρυθμό ταχύτερο από αυτόν της ανάγνωσής σου. Γεμίζεις τα ράφια σου με αδιάβαστα βιβλία τα οποία "θα ήθελες να διαβάσεις κάποια στιγμή" αντί για τα βιβλία που "θέλεις να διαβάσεις τώρα". Ακόμα τελικά το κόστος για να αποκτήσεις 3-4 βιβλία "για να διαβάσεις κάποτε ίσως" ισοδυναμεί με το κόστος αγοράς ενός "βιβλίου για να διαβάσω αμέσως". Φυσικά αυτό δεν είναι μόνο φαινόμενο των βιβλίων από εφημερίδα. Προσωπικά και στα παζάρια βιβλίου ή όταν ανεβαίνω Αθήνα και κάνω ντου στα γνωστά κεντρικά βιβλιοπωλεία με βρίσκω με αρκετά βιβλία που "Ενδιαφέρον μου φαίνεται κι αυτό και η τιμή του είναι σχεδόν τζάμπα" που τελικά ίσως διαβάσω μετά από 5-6 χρόνια (κάποια όμως από αυτά που απέκτησα έτσι με ενθουσίασαν)... Προσωπικά πια αγοράζω εφημερίδα όταν πραγματικά νοιώθω ότι θέλω το βιβλίο της προσφοράς, και όταν κρίνω ότι η τιμή είναι πραγματικά συμφέρουσα.
Last edited:
:χαχα