Ποιά λογοτεχνία ΔΕΝ προτιμάμε;

μιά χαρά τα εκατό χρόνια μοναξιάς, πάντως θα συμμερισθώ την άποψη όσων θα τα ήθελαν λίγες περισσότερες χαρές, κι όχι μόνο μιά. Κι εμένα δέν με ενθουσίασαν - αντίθετα με τον ''έρωτα στα χρόνια της χολέρας'', σε κομμάτια του οποίου ανατρέχω συχνά.
 
Το θέμα είναι πόσο σου ταιριάζει ένα βιβλίο και πόσο μπορείς να το καταλάβεις πάντα....:ανέκφραστος:

Επίσης όσοι έγραψαν παραπάνω την γνώμη τους διάβασαν μόλις τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, οπότε δεν νομίζω πως έχουν καν ολοκληρωμένη άποψη για το έργο...
 
Κι εμένα μου άρεσαν πολύ τα 100 χρόνια μοναξιάς (το θεωρώ από τα αγαπημένα μου βιβλία). Φυσικά, ευτυχώς ο κάθε αναγνώστης έχει το δικό του γούστο.
 
Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου ο συνδυασμός ρεαλιστικών και φανταστικών στοιχείων. Όσο προχωρούσα, τόσο με απωθούσε.

Αν είχα πρόβλημα με άλλα στοιχεία, απλώς θα πηδούσα σελίδες.
 

Σαώρη

Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
Αν κάτι δεν το δοκιμάσεις, δεν θα μάθεις ποτέ, ότι δεν σου αρέσει. Και δεν μπορείς να κρίνεις από τις ταινίες. Το βιβλίο απεικονίζει μέσα από τις περιγραφές, διαφορετικά, πολλά πράγματα.
 
΄Συμφωνώ απόλυτα με την Σαώρη!:σύμφωνοι:

Η λογοτεχνία ΕΦ καλύπτει ένα ευρύ φάσμα σκέψεων και προβληματισμών και είναι αδίκο να την απορρίπτει κανείς μόνο και μόνο επειδή δεν του άρεσε μια ταινία (η οποία μπορεί και να μην ήταν καλή...):)
 
Με την ευκαιρία, Νικόλα, έχεις να προτείνεις δυο-τρεις τίτλους σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει ποτέ ΕΦ;

Όσο για την γενικευμένη πρόταση «Αν κάτι δεν το δοκιμάσεις, δεν θα μάθεις ποτέ, ότι δεν σου αρέσει» της φίλης Σαώρη, διαφωνώ. Η όποια φαντασία και αυτεπίγνωση διαθέτουμε μας απαλλάσσουν από περιττές και δυσάρεστες εμπειρίες. Ωστόσο εδώ πρόκειται για κάτι διαφορετικό.

Σχετικά με τις ταινίες, έχω δει το «Σολάρις» και το «Στάλκερ» του Ταρκόφσκι και μου άρεσαν. Η δεύτερη, μάλιστα, περισσότερο. Δεν γνωρίζω τίποτα για τα βιβλία από τα οποία προέρχονται. Ίσως αυτή να είναι μια αρχή.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Συνηθως δεν εχει καμια σχεση η λογοτεχνια ΕΦ με τις ταινιες ΕΦ, οι οποιες συνηθως βασιζονται στον εντυπωσιασμο της δρασης και των εφε. Εχω διαβασει βιβλια τα οποια ειναι γραμμενα σαν να προοριζονται για ταινια και ειναι ολο περιγραφες διαστημοπλοιων και μαχων, αλλα αυτα ειναι μαλλον η εξαιρεση. Τα πιο κλασικα εργα ΕΦ ενεργοποιουν πλευρες της σκεψης και της αντιληψης μας που δε νομιζω να το κανουν αλλα ειδη λογοτεχνιας.

Κατα μια αποψη, το 1984 και αυτο βιβλιο ΕΦ ειναι.
 
Με την ευκαιρία, Νικόλα, έχεις να προτείνεις δυο-τρεις τίτλους σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει ποτέ ΕΦ;
Οι επιλογές είναι αμέτρητές και ποιοτικές!!:)
Εγώ θα σου προτείνω απλά κάποια πολύ αγαπημένα μου βιβλία...

1. Ο αναρχικός των 2 κόσμων - Ούρσουλα Λε ΓΚεν

2. Τα χρονικά του Άρη - Ρέι Μπράντμπερι
3. 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος - Άρθουρ Κλαρκ
4. Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος - Άλντους Χάξλει

Οι 2 ταινίες που ανέφερες είναι βασισμένες σε 2 πολύ ωραία βιβλία ΕΦ, το "Σολάρις" του Λεμ και το "Πικνίκ στην άκρη του δρόμου" των αδελφών Στρουγκάτσκι...
 
Συμφωνώ. Εγώ έκρινα πολύ εύκολα τη λογοτεχνία Φαντασίας κι αν μέχρι πέρισυ μου έλεγε κάποιος ότι θα διαβάζω με τέτοια λαχτάρα θα πίστευα ότι τρελάθηκε. Κι όμως, αυτό το χρόνο η πλειονότητα των βιβλίων που διάβασα είναι φαντασίας. :ναι:
 
Και γώ συμφωνώ με τον Μπέιζιλ σε αυτό. Αν νιώθει οτι δεν της ταιριάζει το είδος ακόμα και σε προαίσθημα να το βασίζει ή σε κακούς οιωνούς λόγω ταινιών, κατι παραπάνω θα ξέρει. Για τον εαυτό της τουλάχιστον.Οπότε δεν έχει νόημα η ''επίθεση'' που της κάνατε. Θα μου πείτε για αυτό είμαστε εδώ για να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας. Αλλα και γώ προσπάθησα επανειλλημένα να κινηθώ προς το είδος του τρόμου αλλα δεν. Και κάτι μου το έλεγε απο την αρχή, και να που βγήκα σωστή. Τώρα για τα περι κακών ταινιών δε θα επεκταθώ γιατί το έχω ξανασυζητήσει με τον Νικόλα συγκεκριμένα και δεν καταλήγουμε ποτέ πουθενά. :)
 
Καμια σχέση με αυτό που είπα εγώ Στιλλ...:)
Ούτε καμια επίθεση έκανα! Απλά ρώτησα αν απέρριψε αυτό το μεγάλο κεφάλαιο της λογοτεχνίας που λέγεται ΕΦ, λόγω κάποιου αναγνώσματος.

Ούτε είπα ότι αν μια ταινία είναι καλή ή κακή (που φυσικά υπάρχουν κριτήρια αντικειμενικότατα αλλά δεν είναι της παρούσης)...

Απλά μου φάνηκε περίεργο πως μια κακή (για την ίδια ) εμπειρία/ταινία την ανάγκασε να αποκλείσει και τα βιβλία...

Εμένα για παράδειγμα ταινίες όπως το "Μέρα ανεξαρτησίας", το "Οιωνός" κλπ κλπ δεν μου άρεσαν καθόλου... Και είναι καθαρά ταινίες ΕΦ!
Αν όμως έλεγα πως λόγω αυτών ταινιών ξεγράφω την λογοτεχνία ΕΦ δεν θα διάβαζα κανένα από τα αριστουργήματα που προαναφέρθηκαν! :)

Όσο για τον τρόμο, πίστεψε με σου έχω κανά δυο προτάσεις που θα σε κάνουν να αναθεωρήσεις!! :ρ
 
Δεν μου αρέσει η λογοτεχνία της Άπω Ανατολής ,εξαιρέσεις υπάρχουν όπως το εγκώμιο της σκιάς του Τανιζάκι , αλλά σε γενικές γραμμές με απωθεί. Ακόμη κι ο Μουρακάμι που γράφει σαν Δυτικός συγγραφέας μου είναι ανυπόφορος- εξαίρεση αποτελεί ο Καζούο Ισιγκούρο στο Απομεινάρια μιας μέρας-. Επίσης βαριέμαι την ηρωική φαντασία ,την σύγχρονη Gothic λογοτεχνία, τα αστυνομικά τύπου Ντόυλ και Αγκάθα Κρίστι- εξαιρώ το Ένα πτώμα στην βιβλιοθήκη-,τις όπερες του διαστήματος δεν αντέχω να διαβάσω Άρθουρ Κλαρκ και Ισαάκ Ασίμωφ, βαριέμαι συγγραφείς όπως ο Κάρβερ, ο Όστερ- εξαιρώ το Η επινόηση της μοναξιάς-, ο Μπόουλς ,ο Τσίβερς, ο Άπνταϊκ, δεν μπορώ πια Μπουκόφσκι ,Κέρουακ ,Μπάροουζ ,Φάντε.
 
Α, κι εγώ να σπεύσω για να μην παρεξηγηθώ. :ουχ: Καμία επίθεση ούτε από μέρους μου, απλώς βρέθηκα κι εγώ προ ολίγων μηνών σε παρόμοια θέση και εξεπλάγη με τον εαυτό μου, αυτό και τίποτα παραπάνω, δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν! :)) :φιλί:
 
Οι επιλογές είναι αμέτρητές και ποιοτικές!!:)
Εγώ θα σου προτείνω απλά κάποια πολύ αγαπημένα μου βιβλία...

1. Ο αναρχικός των 2 κόσμων - Ούρσουλα Λε ΓΚεν

2. Τα χρονικά του Άρη - Ρέι Μπράντμπερι
3. 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος - Άρθουρ Κλαρκ
4. Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος - Άλντους Χάξλει

Οι 2 ταινίες που ανέφερες είναι βασισμένες σε 2 πολύ ωραία βιβλία ΕΦ, το "Σολάρις" του Λεμ και το "Πικνίκ στην άκρη του δρόμου" των αδελφών Στρουγκάτσκι...
Ευχαριστώ Νικόλα. Όλα τα ονόματα που αναφέρεις είναι γνωστά και είχα σκοπό να διαβάσω κάτι από αυτά. Δεν ήξερα ότι ο Χάξλεϊ ανήκει στο ίδιο είδος. Μετά το «Εμείς» του Ζαμιάτιν (το οποίο διάβασα σχετικά πρόσφατα και μου άρεσε πολύ) και το «1984», είναι καμιά...εικοσαριά χρόνια(!!) που όλο και αναβάλω την ανάγνωση του Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου. Μάλλον πλησιάζει η ώρα του. Μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια θα τον έχω διαβάσει οπωσδήποτε. Εκτός απροόπτου, βέβαια.
 
Και κάτι σχετικό με το θέμα!:)

Δεν μου αρέσουν καθόλου τα βιβλία συνωμοσιολογίας τύπου Λιακόπουλου, Ναόμι Κλάιν και πάει λέγοντας. Το θεωρώ κάπως αφελές να μου μιλάει κάποιος για κρυμμένες αλήθειες και συστήματα υποχθόνια που εγώ δεν μπορώ να τα αντιληφθώ...

Επίσης δεν με τραβάει καθόλου η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία... Σίγουρα θα υπάρχουν δυνατά λογοτεχνήματα αλλά μέχρι στιγμής την αποφεύγω! Είναι κι αυτή η θεματολογία της που έχει γίνει πια "σούπα". Εμφύλιος, μικρασιατική καταστροφή, εμφύλιος και πάλι εμφύλιος... (θα ήθελα να εξαιρέσω το "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ" της Μπουραζοπούλου το οποίο περιμένω να το διαβάσω με μεγάλη ανυπομονησία, διότι μου φαίνεται διαφορετικό!! )

Γενικά προσπαθώ να μην χωρίζω την λογοτεχνία σε κατηγορίες. (αυτό που κάνω τώρα δλδ :)))) )
Αυτό που ψάχνω σε ένα βιβλίο μπορεί να το βρω σε όλα τα είδη της...

Θεωρώ προσωπικά πως ο Άρθουρ Κλαρκ (ένας συγγραφέας ΕΦ) είχε εμβαθύνει στα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης πιο πολύ από κάτι συγγραφείς σαν τον Ροθ και τον Παμουκ των οποίων τα βιβλία με άφησαν παγερά αδιάφορο και κυρίως δεν θεώρησα πως μπόρεσαν αν αντιμετωπίσουν συγγραφικά κάποια περίπλοκα θέματα.
Τι σημασία έχει λοιπόν που ο Κλαρκ είναι συγγραφέας ΕΦ;; :)

Δεν πολυσυμπαθώ τα βιβλία αυτοβελτίωσης και αυτοβοήθειας... Μπουκάι, Μπουσκάλια κλπ κλπ.

Βρίσκω την αστυνομική λογοτεχνία βαρετή για τα γούστα μου! Νέσμπο, Λάκμπεργκ, Κρίστι κλπ κλπ
Βέβαια έχω διαβάσει και φοβερά βιβλία σε αυτήν την κατηγορία όπως "Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι Ουρακοτάγκοι" ή "Ο ασώματος άνθρωπος". Θα έλεγα μάλλον πως δεν απορρίπτω όλη την "κατηγορία" αλλά μόνο συγγραφείς!

Τέλος αν και βρίσκω τον Τόλκιν και τα βιβλία του γοητευτικότατα δεν μπορώ να πω πως η ηρωική φαντασία είναι το φόρτε μου...
Ίσως επειδή ξεκίνησα με τον καλύτερο και δεν μπόρεσα να βρω κάτι ανάλογο;;:ρ

ΥΓ: Είδα πως παλιότερα είχα γράψει πως δεν μου αρέσει η ροζ λογοτεχνία (είτε είναι γραμμένη από γυναίκες είτε από άντρες)... Ε συνεχίζει να με απωθεί το ίδιο!! :))))
 
Last edited:
Αποφεύγω, όχι πάντα με επιτυχία, δυστυχώς, παθιασμένες ιστορίες αγάπης/ερωτικές ιστορίες από σοβαρούς (πως να τους πω αλλιώς; ) συγγραφείς. Για μένα το γκομενόδραμα, είναι γκομενόδραμα είτε το γράφει η Μπέλα Μπούλα είτε ο Επαμεινώνδας Πάσχος. Γενικά οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων με αφήνουν παγερά αδιάφορη αν δεν παρουσιάζονται με κωμικό τρόπο. Αποφεύγω, με επιτυχία, την ελληνική ροζ λογοτεχνία.
 
Top