Ποια είναι η γνώμη σας για το βιβλίο "Ο Μέγας Ανατολικός" του Ανδρέα Εμπειρίκου ;
- Thread starter Μαύρο Βέλος
- Start date
για 'μένα τα πορνό της μάζας έχουν ως μόνο σκοπό να καυλώσουν, ενώ έχουν όλα την ίδια άθλια αισθητική, γιατί πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει η αισθητική. Η γραφή του Εμπειρίκου απ' την άλλη, είναι μαγική, πρωτότυπη, ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το αισθητικό αποτέλεσμα που θα περιγράψει την καύλα κι όχι απλά "για να την παίξουμε", κι έτσι μου φαίνεται παράταιρο να συγκρίσεις ένα τέτοιο έργο με τα πορνό που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Η δική μου ομολογία: Αν το είχε γράψει κάποιος άλλος δεν θα πλησίαζα. Αυτός που το έγραψε μ’ αρέσει και τον αγαπώ βαθιά, οπότε έπρεπε να διαβάσω κι αυτό. Και το πώς “βολεύεται” κανείς λίγο άτοπο καλέ μου!Αν περιμένω να “βολευτώ" με τον Μεγάλο Ανατολικό, ε, είμαι άξια της μοίρας μου!
Καλημέρα σε όλους.
Καταφρονεμένη μου γνώμη γι' αυτό που συζητάμε είναι πως πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά: πρώτα απ' όλα διαβάζω το έργο, έπειτα σχηματίζω μία γνώμη σε συνδυασμό πάντα με όσα μπορεί να γνωρίζω για το θέμα· δεν είναι τυχαίο και -ίσως- καθόλου αδικαιολόγητο πως η πλειοψηφία αναγνωστών που μπήκε στον κόπο σταμάτησε στον 1ο τόμο. Προσωπικά να πω πως αν κι έχω ολόκληρο το έργο δεν το έχω διαβάσει όλο (δανεικός κι αγύριστος ο 1ος τόμος, 2-8 δικοί μου).
Οι παραπάνω παραθέσεις που έβαλα, μπήκαν μόνο και μόνο για να δούμε τη διαφορά στην πρώτη σκέψη.
Η @Πολύνιους μιλάει για αισθητικό αποτέλεσμα, η @Διατσέντα, πως αν το είχε γράψει άλλος δεν θα πλησίαζε, κι ο @Παρωνύμιος πως το θέμα είναι το αποτέλεσμα.
Πιστεύω πως ο πιο ξεκάθαρος ήταν ο @Φαροφύλακας (αν κι εγώ έχω άλλη άποψη), πως μιλάμε για ξεκάθαρο πορνό.
Ο Νάνος Βαλαωρίτης λέει κάτι τρελά αληθινό: Κάθε σεξουαλικότητα είναι κι ένα γκέτο.
Επίσης, το κίνητρο: ο σεξουαλικός πόθος και η ικανοποίησή του ποικιλοτρόπως, και τέλος ο σκοπός: η ερωτική αναγνώριση.
Σημ. Πιστεύω πως είναι αστείο να συζητάμε για τη φύση μας· ποιος είναι αυτός που δεν ερεθίζει και δεν ερεθίζεται; ποιος είναι πιο συντηρητικός; μήπως αυτός που κρίνει με το πάνω κεφάλι και αγνοεί τις βασικές λειτουργίες του; ε, νομίζω πως ο υπερρεαλισμός τού Εμπειρίκου μας δείχνει αυτές τις βασικές λειτουργίες που άσκοπα καρφώνουμε σαν φτηνή ξεπέτα "άλλων".
Ωραία λοιπόν και τον Σαντ τον διάβασα μ’ ένα κρύο ρίγος στη ραχοκοκκαλιά μου και τον Μεγάλο Ανατολικό τον διάβασα μ’ ένα κόμπο στο στομάχι μου, γιατί αναγνώρισα όλους τους κρυφούς παιδεραστές της παιδικής μου ηλικίας και ήταν πολλοί δυστυχώς...ανθρώπους που σ’ έκαναν να μην εμπιστεύεσαι κανέναν όπως τον πατέρα μιας παιδικής φίλης, το δάσκαλό σου, που θαύμαζες, έναν περαστικό που τόλμησε να σε πλησιάσει την ώρα που έπαιζες στη γειτονιά σου με τα άλλα παιδιά...αναγνώρισα επίσης τον ερωτισμό της θάλασσας σε όλη του την έκταση μέσα από εμπειρίες γνωστών με άντρες των πληρωμάτων...καλά ή κακά έχω κοινή καταγωγή με τον Εμπειρίκο...Ένα νησί με δυό πρόσωπα...γυναίκες στερημένες που κράταγαν τα πάντα όρθια (όπως η χήρα με τρία παιδιά γιαγιά μου) γυναίκες χωρίς φραγμούς που άφηναν το σώμα τους όπου πήγαιναν οι πόθοι τους (δεν πρέπει να παραδειγματίσω εδώ)...άντρες ανάμεσά τους...συγνώμη άντρες, αλλά ναι γυναικοκεντρικά είναι τα πράγματα...Όλα της ζωής μου σ’ αυτό το βιβλίο. Δεν υπήρξε τίποτε που δεν ήξερα και μου το έμαθε...Επίσης δεν υπήρξε ούτε μια γραμμή που να με παρασύρει αλλιώς. Μια συγκίνηση είχα...Κι αυτό είναι προσωπική αίσθηση και μόνο πέρα απ’ το συγγραφικό ύφος, που τι να του ψέξει κανείς; Δεν θα είχα την απαίτηση να νιώσουν έτσι και οι άλλοι. Δεν κατάφερα να αποστασιοποιηθώ...αλλά ούτε και να εκτοξευθώ σε κάποια ερωτική φαντασίωση μέσα απ’ αυτό...Χωροταξικά κι ανθρώπινα ήμουνα τρομερά εκεί σε όλα όμως.
Ήθελες ειλικρίνεια Στράτη. Νά τη!!!
Ήθελες ειλικρίνεια Στράτη. Νά τη!!!
Πάντως εγώ δεν είπα πουθενά ότι δεν πρόκειται (και) για πορνογράφημα. Δεν θα κάτσω να επιχειρηματολογήσω γιατί προφανώς ο καθένας έχει ήδη τις απόψεις του, απλά είπα ότι μου φαίνεται παράταιρη η σύγκριση με τα βίντεο του youporn ας πούμε και όποιος θέλει καταλαβαίνει...
Δεν θα κάτσω να επιχειρηματολογήσω γιατί προφανώς ο καθένας έχει ήδη τις απόψεις του, απλά είπα ότι μου φαίνεται παράταιρη η σύγκριση με τα βίντεο του youporn ας πούμε και όποιος θέλει καταλαβαίνει...και για να σου λύσω την απορία, ναι, αυτή η αισθητική για αρκετές κάποιες (ξέρω και κάποιους) παίζει αρκετό ρόλο
Last edited:
Καλησπέρα @Πολύνιους,
έχεις δίκιο, δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε τα πάντα, προσωπικά συμφωνώ με την άποψή σου μέχρι την τελευταία λέξη. Η ανάγνωση, η όποια επιλογή, η αισθητική, ακόμα και προσωπικά βιώματα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω από τη Διατσέντα. Όλα αυτά σχηματίζουν γνώμη, από εκεί και πέρα είναι και η κριτική σκέψη που κάνει τη διαφορά των απόψεων.
Σημ. Είμαι εκτός έδρας και πρέπει να κλείσω, κάτι στο μπαμ: θα είσαι σπουδαία επιστήμονας και υποκλίνομαι προκαταβολικά.
έχεις δίκιο, δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε τα πάντα, προσωπικά συμφωνώ με την άποψή σου μέχρι την τελευταία λέξη. Η ανάγνωση, η όποια επιλογή, η αισθητική, ακόμα και προσωπικά βιώματα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω από τη Διατσέντα. Όλα αυτά σχηματίζουν γνώμη, από εκεί και πέρα είναι και η κριτική σκέψη που κάνει τη διαφορά των απόψεων.
Σημ. Είμαι εκτός έδρας και πρέπει να κλείσω, κάτι στο μπαμ: θα είσαι σπουδαία επιστήμονας και υποκλίνομαι προκαταβολικά.
Διόλου. Απλώς διώκω, τσακίζω και χτυπάω την υποκρισία όπου τη βρω, κι ας την λένε κι Εμπειρίκο
Διάβασα όλες σας τις αναρτήσεις και έχω να πω ένα πράγμα.
Αν δεν ήταν 2500 σελίδες
θα ήθελα να του δώσω μια ευκαιρία σαν βιβλίο!!!
Δεν το ήξερα καθόλου πάντως...:ιδού:
Αν δεν ήταν 2500 σελίδες
θα ήθελα να του δώσω μια ευκαιρία σαν βιβλίο!!!Δεν το ήξερα καθόλου πάντως...:ιδού:
Ε δεν νομίζω πως είναι δα και υποκρισία. Εγώ περισσότερο ειλικρίνεια θα το έλεγα. Έβγαλε ο άνθρωπος τις φαντασιώσεις του στην φόρα. Δεν νομίζω πως έχει τα κότσια να το κάνει ο καθένας, πόσο μάλλον, τόσο περίτεχνα.Διόλου. Απλώς διώκω, τσακίζω και χτυπάω την υποκρισία όπου τη βρω, κι ας την λένε κι Εμπειρίκο
Έχεις δίκιο και με πείθεις.
Θα είχε πρόβλημα η Λέσχη αν αναρτούσα μερικά αγαπημένα μου αποσπάσματα από τον "Μέγα"; Κάποια είναι πολύ νόστιμα.
Θα είχε πρόβλημα η Λέσχη αν αναρτούσα μερικά αγαπημένα μου αποσπάσματα από τον "Μέγα"; Κάποια είναι πολύ νόστιμα.
Last edited:
Ενήλικες που δεν θέλουν άπλα. Κατάλαβα.
Last edited:
Εσύ. Για άλλους μπορεί αυτή (η γλώσσα) να συνεισφέρει στην "υψηλή αισθητική" του όλου πονήματος. Δεν ξέρεις. Θα είχε, ωστόσο, εξαιρετικό ενδιαφέρον να διάβαζαν τα ίδια κείμενα, μεταγλωττισμένα στην απλή δημοτική, χωρίς τη σημείωση τίνος συγγραφέα είναι.
Μέγας Ανατολικός: συνεχής επανάληψη του ίδιου βασικού θέματος (ενήλικας με κοριτσάκι), με ίδιες περιγραφές ίδιων πράξεων και ίδιους διαλόγους και παρόμοιους πρωταγωνιστές αναφορικά με τις ανατομικές τους λεπτομέρεις, οπότε είτε είναι ένα μυθιστόρημα για τους ανεκπλήρωτους πόθους του συγγραφέα (το καλό σενάριο), είτε είναι μυθιστόρημα με τις αναμνήσεις του συγγραφέα (το κακό σενάριο)
το έχεις διαβάσει το έργο, αγαπητέ τεύκρε ; σίγουρα είναι ένα τολμηρό έργο - αλλά ... τί γλώσσα ... και τί ποίηση ...!!!
ας μήν ξεχνάμε πάντως ότι γράφηκε σε μιά περίοδο ακριβώς, όπου ο ''έρωτας'' και η ''φυγή'' αποτελούσαν τη μόνη δυνατή ψυχολογική εκτόνωση απο μιά πραγματικότητα θανάτου - το 1945.
ένα έργο θα πρέπει να κρίνεται όχι μόνο με τον δυνάμει σημερινό του αντίκτυπο (όχι σημαντικό πιά), αλλά και συνυπολογίζοντας το πλαίσιο στο οποίο γράφηκε !
στο 'μεγάλο ανατολικό' άνθρωποι κάθε ράτσας, χωρίς διάκριση, συμμετέχουν με ισοτιμία, σε ένα ονειρικό περίγυρο σχεδόν ''στωϊκού'' κοσμοπολιτισμού και ''επικούρειου'' ηδονισμού.
το καλύτερο αντίδοτο για ό,τι αντιμετώπιζε ο τότε άνθρωπος : το θάνατο, την οδύνη, την ανέχεια, την καθήλωση, το συντηρητισμό.
είναι μιά μάλλον ''ελλιπής διαγνωστική'' να το εγκλωβίζει κανείς στο ''πορνό'' !
ας μήν ξεχνάμε πάντως ότι γράφηκε σε μιά περίοδο ακριβώς, όπου ο ''έρωτας'' και η ''φυγή'' αποτελούσαν τη μόνη δυνατή ψυχολογική εκτόνωση απο μιά πραγματικότητα θανάτου - το 1945.
ένα έργο θα πρέπει να κρίνεται όχι μόνο με τον δυνάμει σημερινό του αντίκτυπο (όχι σημαντικό πιά), αλλά και συνυπολογίζοντας το πλαίσιο στο οποίο γράφηκε !
στο 'μεγάλο ανατολικό' άνθρωποι κάθε ράτσας, χωρίς διάκριση, συμμετέχουν με ισοτιμία, σε ένα ονειρικό περίγυρο σχεδόν ''στωϊκού'' κοσμοπολιτισμού και ''επικούρειου'' ηδονισμού.
το καλύτερο αντίδοτο για ό,τι αντιμετώπιζε ο τότε άνθρωπος : το θάνατο, την οδύνη, την ανέχεια, την καθήλωση, το συντηρητισμό.
είναι μιά μάλλον ''ελλιπής διαγνωστική'' να το εγκλωβίζει κανείς στο ''πορνό'' !
Αδυνατώ να αντιληφθώ πώς ένα έργο που όπως λες "γράφτηκε σε περίοδο όπου ο έρωτας και η φυγή αποτελούσαν τη μόνη εκτόνωση από το θάνατο", δηλ σε μια περίοδο που ο κόσμος πεινούσε και έψαχνε την επιβίωση, έχει ως πρωταγωνιστές μεγαλοαστούς και γαιοκτήμονες, (οι μόνοι που δεν είχαν θέμα επιβίωσης, αλλά και οι μόνοι που είχαν τη δυνατότητα ταξιδιού στη νέα γή) οι οποίοι για το μόνο που ενδιαφέρονται κατά το 8ήμερο ταξίδι είναι και μόνο η λαγνουργία - εκτός εάν περιγράφεται και άλλο ενδιαφέρον, αλλά δεν το έχω προσέξει 2. Οσον αγορά στη γλώσσα που ανέφερες, το κατά πόσο λέξεις όπως "ψωλογλυφείδα" αποτελούν ποίηση, θα πρότεινα (αστειεύομαι)να την πεις σε κάποια άγνωστή σου στο δρόμο και να δεις τις αντιδράσεις της... 3. Σε ένα έργο πορνό (π΄χ μια ταινία) η "υπόθεση" αφορά και επικεντρώνεται στις διαφορετικές σεξουαλικές στάσεις. δεν υπάρχει δηλ υπόθεση. Πες μου σε παρακαλώ, στο μεγάλο ανατολικό υπάρχουν ή όχι κάθε δυο τρεις σελίδες περιγραφή σεξουαλικών σκηνών ίδιου περιεχομένου (τουλάχιστον μέχρι τον 4ο τόμο που έχω διαβάσε), υπάρχει κάτι άλλο ώς βασικό θέμα; 4. ο επικούρειος ηδονισμός εκθειάζει πεολειχία παιδούλας 3 ετών υπό το βλέμμα της γκουβερντάντας της η οποία ταυτοχρόνως ηδονίζεται ;; 5. Αναρωτιέμαι για την ταύτιση της πλοκής του μεγάλου ανατολικού με τον "φωτογράφο" εμπειρίκο, Ισως να έχεις δει μια φωτο μικρού κοριτσιού που σκύβει εμπρός και ο φακός "εστιάζει" από πίσω του... στο βρακάκι του....
Κατά την γνώμη μου είναι καθαρή πορνογραφία σε κουλτουριάρικο περιτύλιγμα.
Σε ποιο σημείο γίνεται αυτό φίλε μου;;;
αγαπητέ τεύκρε, είναι εύκολο να κρίνει κανείς ένα λογοτεχνικό έργο σάν σύλληψη στην εποχή και τις συνθήκες του, ή να το αποδομήσει σάν ένα ''άθροισμα εικόνων και λέξεων'', εγκαταλείποντάς το στην κρίση του ορθολογισμού. Υποθέτω ότι θα αποστρέφεσαι επίσης τον ντε Σάντ (οκ, ούτε εμένα είναι το φόρτε μου), και θα έσπαγες με τη βαριοπούλα το σύμπλεγμα της ''λήδας και του κύκνου'', αφού, λογικά κρίνοντάς το, δέν κάνει τίποτε περισσότερο παρά να προάγει το ''κτηνοβατικό πορνό''.
δέν διαφωνώ, άν θές, ως προς την τελική σου κρίση (πολλά μορφικά στοιχεία με συνήρπασαν, το ίδιο το έργο με άφησε μάλλον αδιάφορο, ομολογώ), όσο ως προς την ''πορεία σου μέχρι να καταλήξεις σ' αυτήν'', ή, άν θές, την αδυναμία σου να κατανοήσεις ότι ένα έργο πρέπει να εξετάζεται ΚΑΙ μέσα στο πλαίσιο της δημιουργίας του, ή ΚΑΙ με τον αντίκτυπο που είχε στην εποχή του και μετά. Κι εγώ άλλωστε έγραψα ότι το έργο δέν είναι διαχρονικό. Κι όμως, εθεωρείτο τολμηρό και ρηξικέλευθο μέχρι όλη τη δεκαετία των '80.
για μένα, ο ''κοσμοπολιτισμός'' του έργου ακουμπάει στην ιδέα της ''φυγής'', της 'δραπέτευσης' (ιδέα που δέν αφορά μόνο τους τσιφλικάδες : τα παιδιά του ''Ματαρόα'' πχ, που έφυγαν απο την ελλάδα αναζητώντας επίσης κάποια ουτοπία, δέν ήσαν τέτοιοι), και της σύμμιξης χωρίς λογική και χωρίς ηθική αναστολή. Μήν ξεχνάμε ότι το κίνημα του φουτουρισμού με τα μηνύματα αμοραλισμού που περιείχε, απείχε λιγότερο απο δύο δεκαετίες.
σε κάθε περίπτωση, και μόνο το ότι το συζητάμε (και ότι μάλιστα ήσουν ΕΣΎ που το έθεσες για συζήτηση), σημαίνει ότι το έργο λειτουργεί ακόμα όπως ο δημιουργός του θα ήθελε να λειτουργήσει : σάν πεδίο λογικής αντιπαραθέσεως.
δέν διαφωνώ, άν θές, ως προς την τελική σου κρίση (πολλά μορφικά στοιχεία με συνήρπασαν, το ίδιο το έργο με άφησε μάλλον αδιάφορο, ομολογώ), όσο ως προς την ''πορεία σου μέχρι να καταλήξεις σ' αυτήν'', ή, άν θές, την αδυναμία σου να κατανοήσεις ότι ένα έργο πρέπει να εξετάζεται ΚΑΙ μέσα στο πλαίσιο της δημιουργίας του, ή ΚΑΙ με τον αντίκτυπο που είχε στην εποχή του και μετά. Κι εγώ άλλωστε έγραψα ότι το έργο δέν είναι διαχρονικό. Κι όμως, εθεωρείτο τολμηρό και ρηξικέλευθο μέχρι όλη τη δεκαετία των '80.
για μένα, ο ''κοσμοπολιτισμός'' του έργου ακουμπάει στην ιδέα της ''φυγής'', της 'δραπέτευσης' (ιδέα που δέν αφορά μόνο τους τσιφλικάδες : τα παιδιά του ''Ματαρόα'' πχ, που έφυγαν απο την ελλάδα αναζητώντας επίσης κάποια ουτοπία, δέν ήσαν τέτοιοι), και της σύμμιξης χωρίς λογική και χωρίς ηθική αναστολή. Μήν ξεχνάμε ότι το κίνημα του φουτουρισμού με τα μηνύματα αμοραλισμού που περιείχε, απείχε λιγότερο απο δύο δεκαετίες.
σε κάθε περίπτωση, και μόνο το ότι το συζητάμε (και ότι μάλιστα ήσουν ΕΣΎ που το έθεσες για συζήτηση), σημαίνει ότι το έργο λειτουργεί ακόμα όπως ο δημιουργός του θα ήθελε να λειτουργήσει : σάν πεδίο λογικής αντιπαραθέσεως.