Ποια είναι η γνώμη σας για το βιβλίο "Ο Μέγας Ανατολικός" του Ανδρέα Εμπειρίκου ;
- Thread starter Μαύρο Βέλος
- Start date
Τι διαφορά έχει η πορνογραφία από το πορνογράφημα;;:ε;:
Στην κλασσική Αθήνα έφτιαχναν κρατήρες και κύλικες, σκεύη καθημερινής χρήσης, με σκηνές ερωτικές, πολλές φορές τόσο τολμηρές που τα μουσεία, ανά την υφήλιο, τα έχουν καταχωνιάσει στα υπόγεια, για να μην προσβάλουν - προκαλέσουν τους σύγχρονους "καθημερινούς" επισκέπτες τους.
Από τους ελληνιστικούς χρόνους προέρχονται αρκετά ερωτικά γλυπτά συμπλέγματα, τέτοια, όπως η συνεύρεση σάτυρου με αίγα, σειλινού με ερμαφρόδιτο, κτλ, δηλαδή θέματα, που δεν τολμούμε ούτε καν να τα συζητήσομε δημόσια, αλλά τα ψιθυρίζομε συνομωτικά ή καγχάζομε λοιδωρόντας.
Πόσοι γνωρίζουν την Στράτωνος Μούσα Παιδική (ναι περί αυτού πρόκειται...); Βέβαια είναι γνωστά τα λυρικά (ερωτικά) ποιήματα της Λεσβίας Σαπφούς. Είναι γνωστό το Συμπόσιο του Πλάτωνος. Όχι βέβαια πως οι δυό αυτές περιπτώσεις έχουν σχέση με την ερωτική λογοτεχνία, όπως την εννοούμε σήμερα, αλλά πραγματεύονται τον έρωτα, όπως κανείς "σοβαρός" σύγχρονος μεγαλοσχήμων θα τολμούσε να κάνει.
Κι ύστερα, ενέσκυψε η τρέχουσα θρησκεία και τα πλάκωσε όλα με τον τρόμο της κόλασης/τιμωρίας. Έπρεπε πολύ πολύ αργότερα ο Μιχαήλ Άγγελος (κοινωνός ερωτικών πρακτικών, που για τους κοινούς θνητούς οδηγούσαν κατευθείαν στην πυρά της Ιεράς Εξετάσεως) να ζωγραφίσει γυμνούς ανθρώπους μέσα στο παπικό παρεκκλήσιο για να εμβολίσει με την ελεύθερη σκέψη την σεμνοτυφία, και το κάλος της ανθρώπινης γύμνιας, να γίνει πάλι θεατό και όχι ντροπή τυλιγμένη σε πολύπτυχα υφάσματα.
Στη σύγχρονη εποχή μεγάλοι τεχνίτες του λόγου έχουν γράψει ερωτικά κείμενα: Ο Γκιγιώμ Απολιναίρ (οι έντεκα χιλιάδες βέργες), Ο Όσκαρ Ουάϊλντ (Τέλενυ), κ.α.
Ναι, δεν υπήρχε πάντοτε το διαδίκτυο και οι ευκολίες του. Ναι, όταν κυκλοφόρησε ο Μέγας Ανατολικός ήταν εκδοτικό γεγονός και περιμέναμε τον κάθε τόμο με αδημονία. Λέγεται, πως ο Α. Εμπειρίκος ήταν τόσο περήφανος για το έργο του, ώστε διάβαζε εκτενή αποσπάσματά του σε λογοτεχνικές ομηγύρεις.
Ο Ανδρέας Εμπειρίκος είναι μέγας όχι για τον Μέγα Ανατολικό (μόνο), αλλά για την ποίησή του. Προσωπικά με συγκίνησε βαθύτατα η Ενδοχώρα (βιβλίο που έγινε κουρέλι στα χέρια μου, από το διάβασε-ξαναδιάβασε, όταν ήμουν στρατιώτης στην Κω).
Είμαστε πολίτες μιάς μικρής χώρας που δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να προβάλλει τους πολίτες της. Όσοι Έλληνες διέπρεψαν και διαπρέπουν, έγιναν αυτοί που γνωρίζομε, διότι έγιναν αποδεκτοί στους κύκλους της Εσπερίας που δημιουργούν τους συρμούς.
Ο Δ. Μητρόπουλος δεν υπολείπεται πολύ του Φον Κάραγιαν - πόσοι τον γνωρίζουν; Η αισθαντική Μ. Πολυδούρη δεν μειονεκτεί απέναντι στην Σ. Πλαθ - πόσοι την ξέρουν; Ο Κ. Πολίτης είναι εφάμιλλος του Σκ. Φιτζέραλντ - ποιοί τον διαβάζουν;
Ο μέγας Ανατολικός, λοιπόν, είναι ερωτογραφία, μια τοιχογραφία, αποδεκτή ή όχι, μα πάντως ανθρώπινη. Μιά εικόνα ξέμακρη πια από την σημερινή ηλεκτρονική εποχή, που όλα τα βιώνει διά των αισθήσεων και που τα συναισθήματα είναι πια δυσεύρετα.
Από τους ελληνιστικούς χρόνους προέρχονται αρκετά ερωτικά γλυπτά συμπλέγματα, τέτοια, όπως η συνεύρεση σάτυρου με αίγα, σειλινού με ερμαφρόδιτο, κτλ, δηλαδή θέματα, που δεν τολμούμε ούτε καν να τα συζητήσομε δημόσια, αλλά τα ψιθυρίζομε συνομωτικά ή καγχάζομε λοιδωρόντας.
Πόσοι γνωρίζουν την Στράτωνος Μούσα Παιδική (ναι περί αυτού πρόκειται...); Βέβαια είναι γνωστά τα λυρικά (ερωτικά) ποιήματα της Λεσβίας Σαπφούς. Είναι γνωστό το Συμπόσιο του Πλάτωνος. Όχι βέβαια πως οι δυό αυτές περιπτώσεις έχουν σχέση με την ερωτική λογοτεχνία, όπως την εννοούμε σήμερα, αλλά πραγματεύονται τον έρωτα, όπως κανείς "σοβαρός" σύγχρονος μεγαλοσχήμων θα τολμούσε να κάνει.
Κι ύστερα, ενέσκυψε η τρέχουσα θρησκεία και τα πλάκωσε όλα με τον τρόμο της κόλασης/τιμωρίας. Έπρεπε πολύ πολύ αργότερα ο Μιχαήλ Άγγελος (κοινωνός ερωτικών πρακτικών, που για τους κοινούς θνητούς οδηγούσαν κατευθείαν στην πυρά της Ιεράς Εξετάσεως) να ζωγραφίσει γυμνούς ανθρώπους μέσα στο παπικό παρεκκλήσιο για να εμβολίσει με την ελεύθερη σκέψη την σεμνοτυφία, και το κάλος της ανθρώπινης γύμνιας, να γίνει πάλι θεατό και όχι ντροπή τυλιγμένη σε πολύπτυχα υφάσματα.
Στη σύγχρονη εποχή μεγάλοι τεχνίτες του λόγου έχουν γράψει ερωτικά κείμενα: Ο Γκιγιώμ Απολιναίρ (οι έντεκα χιλιάδες βέργες), Ο Όσκαρ Ουάϊλντ (Τέλενυ), κ.α.
Ναι, δεν υπήρχε πάντοτε το διαδίκτυο και οι ευκολίες του. Ναι, όταν κυκλοφόρησε ο Μέγας Ανατολικός ήταν εκδοτικό γεγονός και περιμέναμε τον κάθε τόμο με αδημονία. Λέγεται, πως ο Α. Εμπειρίκος ήταν τόσο περήφανος για το έργο του, ώστε διάβαζε εκτενή αποσπάσματά του σε λογοτεχνικές ομηγύρεις.
Ο Ανδρέας Εμπειρίκος είναι μέγας όχι για τον Μέγα Ανατολικό (μόνο), αλλά για την ποίησή του. Προσωπικά με συγκίνησε βαθύτατα η Ενδοχώρα (βιβλίο που έγινε κουρέλι στα χέρια μου, από το διάβασε-ξαναδιάβασε, όταν ήμουν στρατιώτης στην Κω).
Είμαστε πολίτες μιάς μικρής χώρας που δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να προβάλλει τους πολίτες της. Όσοι Έλληνες διέπρεψαν και διαπρέπουν, έγιναν αυτοί που γνωρίζομε, διότι έγιναν αποδεκτοί στους κύκλους της Εσπερίας που δημιουργούν τους συρμούς.
Ο Δ. Μητρόπουλος δεν υπολείπεται πολύ του Φον Κάραγιαν - πόσοι τον γνωρίζουν; Η αισθαντική Μ. Πολυδούρη δεν μειονεκτεί απέναντι στην Σ. Πλαθ - πόσοι την ξέρουν; Ο Κ. Πολίτης είναι εφάμιλλος του Σκ. Φιτζέραλντ - ποιοί τον διαβάζουν;
Ο μέγας Ανατολικός, λοιπόν, είναι ερωτογραφία, μια τοιχογραφία, αποδεκτή ή όχι, μα πάντως ανθρώπινη. Μιά εικόνα ξέμακρη πια από την σημερινή ηλεκτρονική εποχή, που όλα τα βιώνει διά των αισθήσεων και που τα συναισθήματα είναι πια δυσεύρετα.
Δεν ξέρω αν το έχεις διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά θα ήθελα να μάθω που ακριβώς γίνεται ερωτικός ο λόγος του Απολιναίρ...
Όταν αποκεφαλίζει τον μικρό Κινέζο που επιδίδεται σε στοματικό σεξ με ένα άντρα ας πούμε;;;
Η ερωτική λογοτεχνία απολαμβάνει "ασυλίας" όπως και κάθε άλλο είδος λογοτεχνίας. Για παράδειγμα, δεν σημαίνει ότι οι φρικώδεις περιγραφές των φονικών στον Θόλο του Στ. Κινγκ είναι της αρεσκείας όλων των αναγνωστών του.
Από που βγαίνει καταρχήν το συμπέρασμα πως στην λογοτεχνία υπάρχει ασυλία;
Και μην μπλέκεις τα θέματα. Ο Κινγκ δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που συζητάμε εδώ.
Βέβαια αν βρίσκεις "φρικώδεις" τις περιγραφές του Θόλου μάλλον δεν έχεις διαβάσει και πολλά πράγματα από λογοτεχνία τρόμου!
Ποια λοιπόν εξ ορισμού θεωρείς εσύ "ερωτική λογοτεχνία" και γιατί;
Δεν μου απάντησες αν έχεις διαβάσει το βιβλίο ώστε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι στην κουβέντα μας..
Ναι, το έχω διαβάσει και δεν μου άρεσε καθόλου. Το γούστο του καθενός μας, όμως, δεν είναι κριτήριο της αξιοσύνης ενός έργου.
Στην λογοτεχνία υπάρχει ασυλία με την έννοια ότι διαβάζεις ότι θες και δεν ρίχνεις στην φωτιά ο,τι δεν σου αρέσει.
Εξ ορισμού δεν θεωρώ τίποτα -πόσο μάλλον την ερωτική λογοτεχνία. Πιστεύω πως ότι ξεπερνά το γαργάλημα του υπογάστριου, είτε λόγω αισθητικής, είτε λόγω ενόχλησης των τετριμμένων αξιών, αξίζει δεύτερη ματιά.
Στην λογοτεχνία υπάρχει ασυλία με την έννοια ότι διαβάζεις ότι θες και δεν ρίχνεις στην φωτιά ο,τι δεν σου αρέσει.
Εξ ορισμού δεν θεωρώ τίποτα -πόσο μάλλον την ερωτική λογοτεχνία. Πιστεύω πως ότι ξεπερνά το γαργάλημα του υπογάστριου, είτε λόγω αισθητικής, είτε λόγω ενόχλησης των τετριμμένων αξιών, αξίζει δεύτερη ματιά.
Μα δεν σε ρώτησα αν σου άρεσε παρά μόνο γιατί το έχεις κατατάξει στην ερωτική λογοτεχνία.
Κάτι θα έχεις όμως στο μυαλό σου σχετικά με το σημαίνει έρωτας, για να θεωρήσεις το βιβλίο του ερωτικό.
Αν έχεις διαβάσει τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, που σίγουρα τα γραπτά του είναι ενοχλητικά και γαργαλάν διάφορα μέρη του σώματος μας, θα μπορούσες να πεις πως οι 120 μέρες των Σοδόμων είναι ένα ερωτικό βιβλίο;
Τέλος για την ασυλία, βεβαίως ισχύει αυτό που λες αλλά εγώ εννοούσα άλλο πράγμα.
Κάτι θα έχεις όμως στο μυαλό σου σχετικά με το σημαίνει έρωτας, για να θεωρήσεις το βιβλίο του ερωτικό.
Αν έχεις διαβάσει τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, που σίγουρα τα γραπτά του είναι ενοχλητικά και γαργαλάν διάφορα μέρη του σώματος μας, θα μπορούσες να πεις πως οι 120 μέρες των Σοδόμων είναι ένα ερωτικό βιβλίο;
Τέλος για την ασυλία, βεβαίως ισχύει αυτό που λες αλλά εγώ εννοούσα άλλο πράγμα.
Νικόλα,
Οι ερωτήσεις σου μου δίνουν την εντύπωση πως είναι τόσο διφορούμενες, που δεν ξέρω πως να απαντήσω για να ικανοποιήσω το ερώτημά σου.
Λοιπόν, ναι, έχω διαβάσει ντε Σαντ. Ξεκίνησα αρκετά νέος για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που στην συνέχεια με οδήγησαν να τον διαβάσω ολόκληρο (νομίζω). Τί να σου πω τώρα, γιατί ο Θείος μαρκήσιος είναι ερωτικός ? Για πολλούς είναι, το ξέρεις.
Αν όμως το ερώτημά σου αναφέρεται στον Απολιναίρ, ναι, είναι ερωτικός, και για τους θιασώτες του είδους θα πρέπει να είναι αγαπημένο ανάγνωσμα, αφού, αν δεν απατώμαι, το πόνημά του κατέχει πρωτεύουσα θέση σ αυτό το είδος της λογοτεχνίας.
Εκτος αν αρνηθούμε οτι ο ερωτισμός περιλαμβάνει όσα πραγματεύεται ο συγγραφέας μας, δηλ. απλά είναι διαστροφές (τι λέξη), αντικείμενο ιατρικών ανησυχιών και όχι ερωτικές τακτικές.
Πιστεύω πως η ερωτική συνεύρεση κρίθηκε (από την προϊστορία, υποθέτω) ως μη δημόσια απόλαυση, όπως το να τρώμε, και πολλοί μαζύ μάλιστα, για μεγαλύτερη αναψυχή, διότι υπάρχουν αιτίες και λόγοι που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ευπρέπεια.
Οι ερωτήσεις σου μου δίνουν την εντύπωση πως είναι τόσο διφορούμενες, που δεν ξέρω πως να απαντήσω για να ικανοποιήσω το ερώτημά σου.
Λοιπόν, ναι, έχω διαβάσει ντε Σαντ. Ξεκίνησα αρκετά νέος για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που στην συνέχεια με οδήγησαν να τον διαβάσω ολόκληρο (νομίζω). Τί να σου πω τώρα, γιατί ο Θείος μαρκήσιος είναι ερωτικός ? Για πολλούς είναι, το ξέρεις.
Αν όμως το ερώτημά σου αναφέρεται στον Απολιναίρ, ναι, είναι ερωτικός, και για τους θιασώτες του είδους θα πρέπει να είναι αγαπημένο ανάγνωσμα, αφού, αν δεν απατώμαι, το πόνημά του κατέχει πρωτεύουσα θέση σ αυτό το είδος της λογοτεχνίας.
Εκτος αν αρνηθούμε οτι ο ερωτισμός περιλαμβάνει όσα πραγματεύεται ο συγγραφέας μας, δηλ. απλά είναι διαστροφές (τι λέξη), αντικείμενο ιατρικών ανησυχιών και όχι ερωτικές τακτικές.
Πιστεύω πως η ερωτική συνεύρεση κρίθηκε (από την προϊστορία, υποθέτω) ως μη δημόσια απόλαυση, όπως το να τρώμε, και πολλοί μαζύ μάλιστα, για μεγαλύτερη αναψυχή, διότι υπάρχουν αιτίες και λόγοι που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ευπρέπεια.
Να βρίσκει κάποιος τις 120 μέρες των Σοδόμων ως ερωτικό βιβλίο;; Μάλιστα..
Θα μου πεις κάποιος και τον Τσελεμεντέ μπορεί να βρει ερωτικό, αν τον συνδυάσει με τις 9 1/2 εβδομάδες..
Το βιβλίο του Απολιναίρ πληροφοριακά θεωρείτε τόσο ξεπερασμένο και γκροτέσκο που είναι ιεροσυλία να το βάζουμε δίπλα σε αυτά του 'Όσκαρ Γουάιλντ ή του Μαρκήσιου Ντε Σαντ.
Το βιβλίο λοιπόν είναι μια προσπάθεια του συγγραφέα απλά να προκαλέσει χωρίς λογοτεχνική αξία ή λογοτεχνική ομορφιά. Φυσικά η διαστροφή του ίδιου φαίνεται πεντακάθαρα όσο και άτεχνα δομημένη μέσα στις σελίδες του διηγήματος. Ο Εμπειρίκος έγραφε ερωτικά αλλά ο λόγος του ήταν ποιητικός και όμορφος. Και μέσα από την άρια δομημένη γραφή του σε οδηγούσε στην ερωτική του ουτοπία, η οποία σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι.
Αυτό με την προιστορία που λες μου φαίνεται ψιλοάκυρο, εκτός αν πίστευεις πως ο αρσενικός Χόμο Ερέρεκτους όταν ήθελε να ζευγαρώσει με την θηλύκια, έψαχνε παραβάν...
Ντροπή φίλε μου για την ερωτική πράξη αισθάνεται μόνο ο άνθρωπος σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο, κι αυτό τα τελευταία (χιλιάδες) χρόνια...
Θα μου πεις κάποιος και τον Τσελεμεντέ μπορεί να βρει ερωτικό, αν τον συνδυάσει με τις 9 1/2 εβδομάδες..
Το βιβλίο του Απολιναίρ πληροφοριακά θεωρείτε τόσο ξεπερασμένο και γκροτέσκο που είναι ιεροσυλία να το βάζουμε δίπλα σε αυτά του 'Όσκαρ Γουάιλντ ή του Μαρκήσιου Ντε Σαντ.
Το βιβλίο λοιπόν είναι μια προσπάθεια του συγγραφέα απλά να προκαλέσει χωρίς λογοτεχνική αξία ή λογοτεχνική ομορφιά. Φυσικά η διαστροφή του ίδιου φαίνεται πεντακάθαρα όσο και άτεχνα δομημένη μέσα στις σελίδες του διηγήματος. Ο Εμπειρίκος έγραφε ερωτικά αλλά ο λόγος του ήταν ποιητικός και όμορφος. Και μέσα από την άρια δομημένη γραφή του σε οδηγούσε στην ερωτική του ουτοπία, η οποία σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι.
Αυτό με την προιστορία που λες μου φαίνεται ψιλοάκυρο, εκτός αν πίστευεις πως ο αρσενικός Χόμο Ερέρεκτους όταν ήθελε να ζευγαρώσει με την θηλύκια, έψαχνε παραβάν...
Ντροπή φίλε μου για την ερωτική πράξη αισθάνεται μόνο ο άνθρωπος σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο, κι αυτό τα τελευταία (χιλιάδες) χρόνια...
Το βιβλίο το έχεις διαβάσει Πιούζυ;
Last edited:
Μπορούμε λοιπόν να το συζητήσουμε όταν το διαβάσεις ολόκληρο για να έχει νόημα η κουβέντα, αλλιώς θα είναι γενική και αόριστη.
Και τότε θα μπλέξουμε χωρίς τέλος στα μονοπάτια της υποκειμενικότητας και της ποιότητας στην τέχνη..
Και τότε θα μπλέξουμε χωρίς τέλος στα μονοπάτια της υποκειμενικότητας και της ποιότητας στην τέχνη..
Επειδή η ίδια απορία με της Πιούζυ δημιουργήθηκε και σ' εμένα Νικόλα (ήθελα μάλιστα να σε ρωτήσω εκτός από ποιον-ους και χρονικά από πότε θεωρείται τόσο ξεπερασμένο και γκροτέσκο όπως μας λες) και επειδή εγώ έχω διαβάσει όλο το βιβλίο θα ήθελες αν είχες την καλοσύνη να μας το διευκρινήσεις ... πληροφοριακά !!!
Πιούζυ, μην είσαι σκληρή τώρα... :λυγμ:
Απλά πάντα θεωρώ πως είναι καλύτερα όταν δυο άτομα συζητάν για ένα βιβλίο, να τον έχουν τουλάχιστο διαβάσει και οι δύο...
Αλλιώς καταντάει η κουβέντα αμπελοφιλοσοφία!
Ξεπερασμένο θεωρείτε από τότε που υπάρχει το pornhub και οι διάφορες παρόμοιες ιστοσελίδες!
Απλά πάντα θεωρώ πως είναι καλύτερα όταν δυο άτομα συζητάν για ένα βιβλίο, να τον έχουν τουλάχιστο διαβάσει και οι δύο...
Αλλιώς καταντάει η κουβέντα αμπελοφιλοσοφία!
Σου άρεσε το βιβλίο Ονειρευτή;
Ξεπερασμένο θεωρείτε από τότε που υπάρχει το pornhub και οι διάφορες παρόμοιες ιστοσελίδες!
Last edited by a moderator: