Ποιητικό μπλαμπλα

[Άγγελος Κ]

Την άποψή σας θα ‘θελα, για τούτη την ιδέα,
με στοίχους να μιλήσουμε να κάνουμε παρέα.

Διάλογο να κάνουμε, μόνο μέσα από στίχους,
ούτε μια λέξη με πεζά για να κρατάμε τύπους.

Κάνω με τούτο την αρχή και περιμένω κι άλλους
«στιχο-ομιλητές» και ποιητές μεγάλους.

Δεν είναι απαραίτητη η ομοιοκαταληξία,
μ’ αρέσει ο τρόπος π.χ. που γράφει η Αξία.

Κάτι όπως ο πίνακας, εφήμερων μηνυμάτων,
θα ναι σε συνδυασμό, με αυτόν των ποιημάτων.

Δεν θέλω να μακρηγορώ, σας είπα τους κανόνες
και εύχομαι σαν της βροχής, να μαζευτούν σταγόνες.

Ταλέντα έχουμε πολλά, π.χ. Λευτέρης και Φαντίνα
το χιούμορ του Στράτη είναι αρκετό και θα περνάμε φίνα.

Καινούργιο νήμα δεν τολμώ να ανοίξω για την ώρα
παραμονεύει είμαι σίγουρος, πάντα η Ρεγινόρα.

Μα αν έχει ανταπόκριση και το ζητάνε κι άλλοι
θα ναι για μένα η χαρά απ’ όλους πιο μεγάλη!

 

[Ίζι]

Άγγελε Κ, καλή η ιδέα
ας δούμε τι θα πει
και η λοιπή παρέα.

 

[Αξία]

Δεν είναι απαραίτητη η ομοιοκαταληξία,
μ’ αρέσει ο τρόπος π.χ. που γράφει η Αξία.

Με έστειλες αδιάβαστη
κι αυτό
είναι πράγμα δύσκολο

(Εντάξει Άγγελε για όσο είμαι ακόμα εδώ θα παίξω)

 

[Ιππολύτη]

Καθώς κοιμόμουν ήσυχη, στο χάραμα επάνω,
φωνή αντρίκια άκουσα (μην ήταν απ’ τους πάνω; )
«Ορθώσου κόρη ζηλευτή και πιάσε το σπαθί σου,
Το γουόντερ-μπρα σου φόρεσε, πάρε το εμ-πι-θρι σου»

Ποιος κράζει τη βασίλισσα, τι θέλει τέτοιαν ώρα;
Ο Ηρακλής; Με τις κλωτσιές!!! Μισό, να πάρω φόρα!
«Κυρά μου και αρχόντισσα, ωραία, παινεμένη,
ο Χέρκουλις δεν είναι εδώ, είναι στη Μενεμένη.
Άγγελος είναι και λαλεί, λέει σου να του γράψεις.
Σήκω κυρά, ξημέρωσε. Το φως μην το ανάψεις.»

«Τι είπες μωρέ διάολε;;;» Αρπάζω το μαχαίρι
κι ευθύς του ρίχνω μια σπρωξιά, μου έφυγε το χέρι.
Η οργή μου εξεχείλισε, το στήθος μου θα σκάσει.
Μη μ’ έσφιξε το γουόντερ-μπρα; Η αγκράφα του θα σπάσει.

«Σήκω από χάμω, μην κοιτάς, στον Άγγελο σε στέλνω.
Μία η φορά που θα τα πω, περσότερες, τα παίρνω:
Έκαστος είν’ στο είδος του κι ο άλλος στους καφέδες.
Τι ποιηματάκια μου ζητάς και κρίνα και πανσέδες;
Άγγελε, τη ρομφαία σου πάρε να χτυπηθούμε!
Στη μάχη σαν θα κουραστείς, μια μπύρα θα την πιούμε.»

Είπα λοιπόν και ελάλησα, μη με παρεξηγείτε.
Για στίχους, ξύλο ή αλκοόλ, στα βόρεια θα με βρείτε.

 

[Ίζι]

(αν έχετε καμιά ιδέα για πιο κατάλληλο τίτλο, να μου πείτε)

 

[Πολύνιους]

Χαχαχαχαχαχαχαχα, Ιππολύτη,
ξεράθηκα στα γέλια.

 

[Φαροφύλακας]

(Πολύνιους, δίχως ρίμα;!! )

 

[Άγγελος Κ]

Τίτλο δεν έχω πιο καλό, να σου προτείνω Ίζι,
αδιάφορα όποιος τον δει, νομίζω θα σφυρίζει.

Αξία πιάσε το "στυλό", γιατί κάτι μας λείπει,
μπήκε γερά σαν σίφουνας, νομίζω η Ιππολυτη.

Μιλά με αγγέλους και συχνά, μπορεί και με διαβόλους,
μα δεν έχει υπόψη της, πως δεν μας ξέρει όλους.

Οι Άγγελοι έχουν το όνομα και μας τρολάρουν φουλ,
αφού στην πράξη μέσα τους, κρύβουν τον βελζεβούλ.

Πολύνιους να με συμπαθάς, που πήρα αυτό το θάρρος,
μα έχω την εντύπωση, πως έχει δίκιο ο Φάρος.

Λόγος πεζός δεν πιάνεται σε τούτο εδώ το νήμα,
μα δεν είναι και αυτοσκοπός, να κάνεις πάντα ρίμα.

Ακόμα κι οι διαχειριστές, αν κάτι έχουν να πούνε,
στα άδυτα της ποίησης, πρώτα πρέπει να μπούνε.

 

[Πνεύμα]

Τι πρόκληση! Τι δοκιμή!
θωρούν τα βλέφαρά μου!

Μην είν' ιδέα μου αυτή;
μη με γελούν τ'αφτιά μου;

Άκουσα πως ξεκίνησε
ποιητική κουβέντα
και αμέσως έγραψα και εγώ
μια μικρή σονέτα!

Να συμπληρώσω εδωνά
ετούτη την παρέα
που έχει κάνει εκκίνηση
με φοβερό αέρα!

Άγγελε, Αξία, Ιππολυτή
τι να σας πω! Δε ξέρω!
Με κάματε περήφανο
που τυχε να σας ξέρω!

 

[Παρωνύμιος]

Άγγελε...

Μου θέλεις στίχους
ήχους
γρίφους
θα σου δώσω να έχεις
που να κάνουνε ρίμες
θέλω μόνο να ξέρω
αν αντέχεις
να ακούσεις
όσα θέλω να γράψω στου μυαλού σου
τα αυλάκια
δώσε μου τα αυτιά σου
δώσε βάση στα λόγια
ευχολόγια
προσευχές δε θα δεις από μένα
σκοτωμένα
στιχάκια κάπου αλλού να γυρέψεις
τις λέξεις
θα τις ντύσω με άμμο
θα προσέχω κι από πάνω
τί λέω και τί γράφω
υποκρισία
δεν θέλω μπλεξίματα με τη
λογοκρισία
την
αλήθεια
και το ψέμμα τα έχω μέσα στο δικό μου το
αίμα
μη σε πιάνει
κατήφεια
και μην έχεις
απορία
για έντομα και ζωύφια
γράφει μόνο η
Αξία
Χαμογέλα λιγάκι τί ζητώ, τί γυρεύω;
Δεν είμαι εγώ εδώ για να σε
παιδεύω
κάπου αλλού να κοιτάξεις και
να ρίξεις το βλέμμα
βγάλε από τα μάτια σου το πλέγμα
στιχάκια
σκαρώνω και
σκαλώνω
σε χορδές τεντωμένες
απλωμένες
ματιές εκεί στην
άκρη
δάκρυ
και κλάμα
ζωγραφίζω
σε παλέτες λερωμένες
που μετά τα παίρνω και τις
σκίζω
κομμάτια
τελειωμένες
παρτίδες ξέρω μόνο να παίζω
που δεν έχουνε τέλος
ένα έλος
και μια λάσπη μες τις φλέβες κυλάει
και σπάει
κάθε ιδέα που είχα ως τώρα για μένα
κι όσα πίστευα σκόνη
ένα πριόνι
μες τη σκέψη δουλεύει
μαχαιριές σκουριασμένες
τόσες ψυχές πλανεμένες
μια από αυτές κι η δικιά μου
Ε, σκοτίστηκα πλέον
για ό,τι νομίζεις
για την αφεντιά μου
Ένα
μόνο σου λέω, ότι
πλέω
και βουτάω στις θύμησες
κολυμπάω
σε μια θάλασσα κρύα
με γοργόνες αλήτισες
σε όλα αυτά που είχα μάθει
κι είχα ξεχάσει
τυμβωρύχος και κλέφτης
στην παλιά τη ζωή μου
ποια πνοή ποιος αέρας
ένα τέρας
που μου καίει τα σπλάχνα
μη βγάλεις άχνα
θα σου τρίβω τα μάτια
κι ίσως βγει το σκοτάδι
που πλακώνει το βράδι
ρημάδι
το κορμί μου το ξόδεψα
σε τυμπανοκρουσίες
ασυναρτησίες.
Κάπου εδώ θα σε αφήσω
και θα σε ευλογήσω
ίσως σου ξαναμιλήσω
έχω να πάω να
ψήσω
καφέ μες το
μπρίκι της
λήθης.

 

[Άγγελος Κ]

Με εκπλήσσεις τόσο γέροντα, που 'χεις τόσο μεγάλο,
ταλέντο μόνο εννοώ και όχι κάτι άλλο.

Τα αυλάκια του μυαλού μου όπως λες, είναι γιομάτα,
απ τις δικές σου τις τροφές, που είναι για τα μάτια.

Πιότερο απ, όσα έγραψες, μ' άρεσαν οι γοργόνες,
εκείνες οι αλήτισσες, που ζούσαν στους αιώνες.

Σαν άλλο Μέγα Αλέξανδρο, η αδερφή μου ψάχνει,
κι αν τύχει να την συναντάς, μη τη ρωτάς τι φτιάχνει.

Δρόμο να αλλάζεις γρήγορα και πίσω μην κοιτάξεις,
τον λόγο που με αναζητά, ποτέ σου αν μη ψάξεις.

 

[Παρωνύμιος]

Βιαστικό σε βρίσκω και
παίζεις με ρίσκο
να χάσεις,
μην τυχόν και δεν προφτάσεις,
παλεύεις να μας
καραφλιάσεις;
Οκέι φίλε, το πέτυχες τώρα!
Πάρε τους στίχους σου και προχώρα.
Πέρασε ευχάριστα η ώρα
στην αιώρα,
λίγο πριν τη μανιασμένη μπόρα,
με γοργόνες παρέα
ιδέα
μοναχά μόνο μία:
ηρεμία
στο πνεύμα κι
οπτασία
μ' ένα νεύμα
θά θελα νά 'χα
τάχα
όλοι το ίδιο ζητάνε αλλά
πεινάνε
χρωστάνε
πονάνε
για άδειο κέφι
διψάνε.
Γιο.

 

[Ίζι]

Τίτλο δεν έχω πιο καλό, να σου προτείνω Ίζι,
αδιάφορα όποιος τον δει, νομίζω θα σφυρίζει.

Εντάξει, ας αφήσουμε τον τίτλο αυτόν για τώρα
από ιδέες, δυστυχώς, δεν έχουμε πληθώρα.

 

[Πολύνιους]

Πολύνιους να με συμπαθάς, που πήρα αυτό το θάρρος,
μα έχω την εντύπωση, πως έχει δίκιο ο Φάρος.

Λόγος πεζός δεν πιάνεται σε τούτο εδώ το νήμα,
μα δεν είναι και αυτοσκοπός, να κάνεις πάντα ρίμα.

(Πολύνιους, δίχως ρίμα;!! )

Χοντροφάρε, και Γλυκουλάγγελε του Κ,
μη βάζετε κανόνες στην ποίησή μου,
γιατί θυμώνει,
κρατάει μούτρα,
σας βγάζει τη γλώσσα,
σας κάνει μπρρρρ
και φτύνει σάλια.
Μετά λέει "πλάκα έκανα".
Και συνεχίζει...
"Αλλά αν αυτό δεν είναι ποίημα, τότε φεύγω από το νήμα, και το κρίμα στο λαιμό σας"
Και μπήγει τα κλάματα.

 

[Άγγελος Κ]

Σπάω για σένα τους φραγμούς, Πολύνιους παινεμένη,
δε φράζω εγώ τον οίστρο σου, όχι αγαπημένη.

Έτσι σε θέλω, ποταμό, χείμαρρο αγριεμένο,
σαν άνθος του αγρού, έφηβο ξαναμμένο.

Όσο για σένα γέροντα, που σήκωσες το γάντι,
απέναντί σου θα με βρεις, μα όχι από γινάτι.

Του λόγου βγάλε το σπαθί, απ το παλιό θηκάρι,
να σε παλέψω δίκαια, κι ας πέσω παλικάρι.

Μα όσο περνάει ο καιρός, νομίζω λείπει κάτι,
καράβι νιώθω στη στεριά και δίχως το κατάρτι.

Δεν ήμουν όσο θ άπρεπε, προκλητικός μαζί της,
δεν έφτασαν τα λόγια μου, θαρρώ μέχρι τ' αυτί της.

Θα κάνω όμως αν χρειαστεί, ακόμα και θυσία,
να προκαλέσω τη γραφή, απ τη γλυκιά Αξία.

 

[Αξία]

Υπάρχουν δυο λογιο μύγες
αυτές που τις τραβά το μέλι
κι άλλες που ποθούν το ξύδι
με έχουν πει πολλά όχι όμως και γλυκιά

 

[Παρωνύμιος]

Δυο λογάκια θα σου πω και μη με συνερίζεσαι
είναι κρίμα κι άδικο στην ηλικία σου να
οργίζεσαι
άσε τον παλιόκοσμο να λέει και να γράφει
μην ακούς τί λένε, το μυαλό σου ξυράφι
ξέρεις ότι όλα αυτά ένα μάτσο βλακείες
όχι, δεν θα ριμάρω με τη λέξη που νομίζεις
είμαι καλό παιδί, δε μου πάει να με βρίζεις
"μα εσύ δεν είσαι παιδί", θα μου πεις, "είσαι γέροντας
και κάπου στη γωνία σε κοζάρει ο Αχέροντας".
Ξέροντας όλα αυτά που ώς τώρα έχω μάθει
και πάθει
λάθη
όλα μαθήματα,
σκόνταφτα κάθε τόσο απ' τα πρώτα μου
βήματα,
γέμιζα γραντζουνιές ασταμάτητα τα πόδια
έγινα σοφός αντιμετωπίζοντας εμπόδια
έτσι νομίζω,
κι ελπίζω,
το ξέρω πως σε πρήζω
για αυτό κάπου εδώ κι εγώ το τερματίζω.
Πις.

 

[Άγγελος Κ]

Θαρρώ δεν το κατάλαβες, γέροντα και στο λέω,
εγώ σε εκμεταλλεύομαι κι ας είν' ντροπή το ξέρω.

Κλέβω από την πείρα σου, μαθαίνω από τα λόγια,
ξέρω καλά πως θησαυρούς, κρύβουν τα υγρά υπόγεια.

Γιαυτό συχνά σε προκαλώ, να πεις το παραπάνω,
ότι ο νους μου δε χωρά και όσα δεν τα φτάνω.

Μάλλον στην πρότερη ζωή, Αξία ήσουν μύγα
και ξέρεις από έντομα, όσα ποτέ δεν είδα.

Κι αν πότε πότε λαχταράς ή αν σου κάνει κέφι
θα σου χορεύω γράφοντας, σαν μου βαράς το ντέφι.

 

[Ίζι]

με έχουν πει πολλά όχι όμως και γλυκιά

Περίεργο μου φαίνεται αυτό, μικρή Αξία
γιατί είσαι γλυκύτατη και σκέτη οπτασία

Spoiler

σκοτώνω

 

[Αμαδρυάδα]

¨Ποιητικό μπλαμπλα!¨

Δεν είμ΄ απ΄τα μεγάλα
της ποίησης μυαλά
θα βάλω μία ρίμα
σε λόγια μου, απλά ...

θαυμάζω όσα διαβάζω
απ΄όλους σας ,εδώ !
συγνώμη που διστάζω
μα...φάλτσα τραγουδώ

Είστε όλοι Υπέροχοι!