Ποιητικό μπλαμπλα

[Ίζι]

μπορεί να μην έχει ιδέα πώς η μυζήθρα πήζει

Η καλή νοικοκυρά
κάνει σταυροβελονιά
ξέρει πώς πήζει το τυρί
και απλώνει τραχανά
μπροστά της το μπικίνι ωχριά
κόψτε λοιπόν τα προξενιά.

 

[Παρωνύμιος]

γράψε λάθος
μάθε πως ο μουσακάς μου είναι πάθος
μπορείς ανενόχλητα να μου προσάψεις
φοβήθηκα μην γράψεις
"η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά"
και φαντάστηκα τα ρούχα απλωμένα στη σειρά.
Να θυμάσαι,
να μην φοβάσαι
όλα να τα συνδυάζεις
μπορείς
τίποτα μη λογαριάζεις
είναι εύκολο
αρκεί να το
σκεφτείς:
Τραχανά άνετα μπορεί κάποια να απλώνει
φορώντας (πάνω απ' το μπικίνι) κοντό παντελόνι...

 

[Στράτης]

Η καλή νοικοκυρά
κάνει σταυροβελονιά
ξέρει πώς πήζει το τυρί
και απλώνει τραχανά
μπροστά της το μπικίνι ωχριά
κόψτε λοιπόν τα προξενιά.

Με μια σταλιά ποδιά
και λίγο άρωμα
πίσω απ' τ' αφτιά...

Να ψιθυρίζω σε εκείνη:
Ζήτω τα μπικίνι!

Σημ. Χοχο χο Σας λατρεύω όλες λέμε.

 

[Άγγελος Κ]

Απόγευμα έξι παρά, και το γραφείο άδειο,
τον τρόπο ψάχνω για να βρω, να πάρω το κουράγιο.

Να παίξω λες στο στοίχημα, άσο τη Γερμανία
για μπας κι είναι καλύτερα, διπλό Πορτογαλία;

Νομίζω το αποφάσισα και θα το παίξω over
κάντε κι εσείς κάνα σταυρό μη γίνει game over.

 

[Παρωνύμιος]

Άγγελε
δεν ξέρω γιατί μιλάς
σαν να παραμιλάς
εγώ σωπαίνω
απ' όλα όσα αράδιασες γρι δεν καταλαβαίνω
με πιάνει ακηδία
νιώθω ναυτία
με όλα όσα λες
αυτό που σου χρειάζεται είναι ένας καφές
φτιάξτον και πιες
ωστόσο, εγώ προσεύχομαι ειλικρινά για σένα
κι ας νιώθω πως όλα αυτά είναι λεφτά πεταμένα.

 

[Αξία]

Τα μόνα λεφτά που δεν πήγαν στράφι
είναι τα πεταμένα
κι όσα φάγαμε σε ποτά

 

[Άγγελος Κ]

Σοφά τα λόγια γέροντα, που λες και τα έχω υπόψη
κι ως να τελειώσει το μουντιάλ κι εγώ θα το έχω κόψει.

Έτσι τζογάρω για καλό, μια στους τόσους μήνες
δεν έχω άρρωστο μυαλό, να μου τα τρων σειρήνες.

 

[Παρωνύμιος]

Ω, μ' αυτό είναι προσβολή, είν' ιεροσυλία!
Σε ένα χώρο ιερό, της ποίησης λατρεία,
(στο νήμα αυτό αναφέρομαι, καμιά αμφιβολία)
όπου στο μυαλό μας στείβουμε στίχους με μαεστρία,
με τούτο το ποδόσφαιρο, τα ίδια και τα ίδια,
θ' αρχίσουν να μου πέφτουνε τα μαύρα μου τα φρύδια...

 

[Ιππολύτη]

Άγγελε, τον Πάδρε μην ακούς, παίξε στοιχηματάκι.
Άραγε, το κέρδισες ή πήγες κουβαδάκι;;;
Το μέτρο είναι «άριστον», το είπε κι ο αρχαίος,
μονό αν στοιχημάτισες, θαρρώ πως είσ’ ωραίος!

Αλί, αλί και τρισαλί, αφήστε με να κλάψω.
Το ματς εγώ το έχασα και έχω και να γράψω.
Τι τα ‘θελα τα γράμματα σ’ αυτήν την ηλικία;;;
Άντζελο, παίξε σήμερα στάνταρ την Αλγερία!

 

[Άγγελος Κ]

Για λίγο νομίζω τρόμαξα, σαν διάβασα για φρύδια
άλλο θαρρώ είχες στο μυαλό και δεν ήταν τα μύδια.

Το στοίχημα το κέρδισα, καλή μου Ιπολύτη
μ' άλλο με τρώει σήμερα και με γεμίζει λύπη.

Το Βραζιλία - Μεξικό, θα έρθει τάχα άσος
για μπας και θά 'ρθει κάνα χ και θα χαθώ στο δάσος;

Κρατώ στα χέρια μου σφιχτά, το στάνταρ που μου δίνεις
να το κερδίσεις εύχομαι, τσάμπα ποτά να πίνεις.

Στα γράμματα Ιππολύτη μου μη βάζεις περιθώρια
όσο μαθαίνει λεν ο νους διευρύνονται τα όρια.

Στο λέω εγώ που στα γεράματα, ξεκίνησα μελέτη
και το ανοιχτό πανεπιστήμιο νομίζω ειν, ότι πρέπει.

 

[Αξία]

Δυο μέρες έμειναν ακόμα και μετά
ποιος την είδε...

 

[Αμαδρυάδα]

Γιατί εγκαταλείφθηκε
ετούτο εδώ το νήμα;
Μην ήτανε πολύ ζεστό
της συγγραφής το κλίμα
και έλιωσε σαν παγωτό
το πήρε και το κύμα
απόμειν΄ έρμο μοναχό
και δίχως μία ρίμα;...

 

[Φαροφύλακας]

Έφυγε η Αξία, που ήταν η ψυχή
Και πάλι θα ζεστάνει, όταν ξαναφανεί

;)

 

[Παρωνύμιος]

...κι αν είναι νά 'ρθει θε να ρθει, αλλιώς θα μας
προφτάσει.
Το νήμα είναι ζωντανό σαν το γλυκό
κεράσι.
Μόνο που έγνοιες και δουλειές μας κάναν λίγο
πέρα
σαν καραβάκι πού 'πλεε κι έπεσε στην
ξέρα.
Έφυγ' η Αξία, σίγουρα, μα σίγουρα θα
γυρίσει.
Τη ρίμα αυτήν π' αρχίνισα θε ναν τη
συνεχίσει.
Μ' αν την δείτε γράφτε μου σε τούτο δω το
νήμα.
Έχω να την ιδώ καιρό, θαρρώ πως είναι
κρίμα.
Τώρα όμως φεύγω, έχετε γεια, πάω σε άλλα
μέρη,
φεύγω και βιάζομαι πολύ μη μ' στήσουνε
καρτέρι.
Πάω σε τόπους δροσερούς, τόπους με
air condition,
σαν νά 'μαι, λέει, ηθοποιός που τρέχει σε
audition.

 

[Στράτης]

[Ποιητικό κλάσμα δίπλα απ' του Βαγγέλα το τσαρδί]

Αξία και κάτι ψιλά (δεύτερο πρόγραμμα)

Ήμουν στο περιβόλι το ξανθό
να κόψω ένα λεμόνι
έγειρα πλάι, τι να δω;
Εύρηκα!... τον Αντώνη...
Έτρωγε σύκα στη μουριά
κι άρπαξε την μπούφλα

Εκεί λοιπόν κοντά
είδα και μια παντούφλα
μύρισα ποδαρίλα χαμηλά
που μου 'σπασε τη μύτη:
Ζήτω χρυσό μου λαμπατέρ
που με 'δωκες τη πίστη

ήταν ο πάτερ ο Μεσιέρ...
που έτρωγε μια κλήση...

Όχι σκουπίδια
Όχι πλαστικά
σε θάλασσες
και ακτές.

Ζήτω το μπιρόνι!
Ζήτω!

 

[Άγγελος Κ]

Τούτο το νήμα αγαπητή κι ωραία Αμαδρυάδα,
δεν είναι για να βάζουμε, δυο λέξεις στην αράδα.

Νόημα έχει πιο βαθύ κι από θαλάσσης πάτο,
κάνε τον λόγο μου φευγιό κι άμα πεινάσεις φάτο.

Κι αν μ' όλα τούτα μάχεσαι, νόημα για να βγάλεις,
ένα μονάχα θα σου πω, στο νου σου να το βάλεις.

Βαριέμαι τόσο στη δουλειά και γράφω σκόρπιες λέξεις
βλακείες είναι σίγουρα, δεν έχει να διαλέξεις.

Κρίμα μεγάλο κι άδικο, να είναι καλοκαίρι
κι εσύ ποντίκι να κρατάς, με το δεξί σου χέρι.

 

[Παρωνύμιος]

Μ' αυτά τα όπλα ξέρεις και πολεμάς;
Αυτά είναι στιχάκια όμορφα για να
ξεσπάς.
Λεμόνια σύκα και μουριές άστες στην άκρη
δάκρυ
το δάκρυ
πίνεις τις μπίρες
μόνο να πεις το λαμπατέρ από πού
πήρες
χρειάζομαι κι εγώ
να δίνω φως τις νύχτες δίχως αστέρια
χέρια
μου δίνουν λύσεις
αν τύχει και στην πόρτα μου δω μάτσο τις
κλήσεις.
Αύριο ίσως περισσότερα θά χω να σου πω,
τρέχω για κολύμπι, δεν θέλω να αργώ.
Σε χαιρετώ Πολεμιστή των Κουνουπιών,
του πατημένου γκαζόν,
των έμφυτων ορμών,
γιε των μεγάλων δισταγμών,
ήρωα των κρύων κι οπλισμένων μπετών.
Peace.

 

[Στράτης]

Χοχο χο
χο;
Χοχο
Χοχο χο
χο!

Καλά
χο

 

[Ρεγινόρα]

Δεν έχω ιδέα για τί λέτε
ελάτε να ψηθούμε σαν αυγά, αν θέτε
η ζέστη με κάνει ν' απορώ
είναι δυνατόν να πάω σε χορό;

Εκτός αν είναι στ' ουρανού τ' αστέρια
ελάτε και πάρτε με απ' τα χέρια
τρελοί να γίνουμε κομήτες
ερωτευμένες και αλήτες.

 

[Μονόκερος]

Ω ωωω και ωω και ωωω και ωωωω !!!
φίλε Στράτη σε προσκηνώωωωω !!!!