Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Τελείωσα τη Μεταφυσική του έρωτα του Schopenhauer και ξεκίνησα το Δοκίμιο για τις γυναίκες του ιδίου.
Παρότι με τη Μεταφυσική διαφωνούσα απ' την αρχή ως το τέλος στην ταύτιση του έρωτα πάθους, με το ένστικτο και κατά συνέπεια την αυτοϋπαρξη του δαιμονίου διαιώνισης του είδους, σα νερό διαβαζόταν και οι ''αποδείξεις'' που χρησιμοποιούσε αποτελούν δεδομένα για πολλά ζητήματα.
Με το δοκίμιο για τις γυναίκες παρότι δεν έχω προχωρήσει πολύ παρότι διαφωνώ σε θέματα που είναι πασιφανώς άδικα και απορρίπτω εκείνα που βασίζονται σε αντιλήψεις πριν την καθιέρωση της ισότητας των φύλων πού δεν εννοώ την αναγνώριση των δικαιωμάτων αλλά την παγίωση τους μέσα στη ζωή, εντούτοις όμως είναι ενδιαφέρων ο τρόπος που κινείται.
Έχει ένα τρόπο να διαβάζεται ο Schopenhauer και δεν είναι κάποιος που θα μπορούσα να απορρίψω αμαχητί όταν στις δέκα προτάσεις οι εφτά βασίζονται σε αίτια κι αιτιατά που ισχύουν, ή που εκφράζουν την αντίληψη μου και που ωστόσο οι απόρροιες μας είναι ολοσδιόλου διαφορετικές.
Παρότι με τη Μεταφυσική διαφωνούσα απ' την αρχή ως το τέλος στην ταύτιση του έρωτα πάθους, με το ένστικτο και κατά συνέπεια την αυτοϋπαρξη του δαιμονίου διαιώνισης του είδους, σα νερό διαβαζόταν και οι ''αποδείξεις'' που χρησιμοποιούσε αποτελούν δεδομένα για πολλά ζητήματα.
Με το δοκίμιο για τις γυναίκες παρότι δεν έχω προχωρήσει πολύ παρότι διαφωνώ σε θέματα που είναι πασιφανώς άδικα και απορρίπτω εκείνα που βασίζονται σε αντιλήψεις πριν την καθιέρωση της ισότητας των φύλων πού δεν εννοώ την αναγνώριση των δικαιωμάτων αλλά την παγίωση τους μέσα στη ζωή, εντούτοις όμως είναι ενδιαφέρων ο τρόπος που κινείται.
Έχει ένα τρόπο να διαβάζεται ο Schopenhauer και δεν είναι κάποιος που θα μπορούσα να απορρίψω αμαχητί όταν στις δέκα προτάσεις οι εφτά βασίζονται σε αίτια κι αιτιατά που ισχύουν, ή που εκφράζουν την αντίληψη μου και που ωστόσο οι απόρροιες μας είναι ολοσδιόλου διαφορετικές.
Τελειωσα την Τριλογια της Μασσαλιας. Θαυμασια και τα τρια νουαρ μυθιστορηματα. Μαεστρος ο Ιζζο στο να σου μεταφερει και να σου μεταδωσει ολη αυτην την μελαγχολικη ατμοσφαιρα που υπαρχει σε όλο το βιβλίο. Πραγματικα νοιωθεις σαν να αιωρειται ενα μαυρο πεπλο συνεχως σε καθε σελίδα. Συνεχιζω με "Το περασμα" του Κων.Τζαμιώτη.
Αναφορά Σεπτεμβρίου:
Διάβασα:
1. Σαλμάν Ρουσντί: Η γητεύτρα της Φλωρεντίας. Μίξη πραγματικότητας και φαντασίας σε ένα μυθιστόρημα που δεν με ικανοποίησε απόλυτα.
2. Γκίντερ Γκρας: Ένα ευρύ πεδίο. Με βασάνισε για καιρό, είχε τις καλές στιγμές του αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε
3. Γκουστάβ Μέιρινκ: Γκόλεμ. Πολύ καλή ατμόσφαιρα και σχετικά ικανοποιητική ιστορία σε ένα ύστερο γοτθικό μυθιστόρημα
4. Ντίνο Μπουζάτι: Η έρημος των Ταρτάρων. Πραγματικά ευχάριστη έκπληξη, ένα πολύ δυνατό βιβλίο.
5. Αγκάθα Κρίστι: Δέκα μικροί νέγροι. Είχα 6-7 χρόνια να διαβάσω βιβλίο της Κρίστι και το συγκεκριμένο παρόλο που όλοι λένε μόνο καλά λόγια γι'αυτό δεν μου άρεσε ιδιαίτερα.
6. Τσινούα Ατσέμπε: Μυρμηγκοφωλιές στη σαβάνα. Έντονα πολιτικό μυθιστόρημα σχετικά με την κατάσταση στην μετάαποικιακή Αφρική.
7. Ε. Λ. Ντοκτόροου: Ράγκταϊμ. Προσπάθεια (ατυχής κατά την γνώμη μου) μυθιστορηματικής ανάπλασης της Νέας Υόρκης της δεκαετίας (περίπου) 1906-1917.
8. Ζόρζε Αμάντο: Οι παλιοί ναυτικοί ή Ολόκληρη η αλήθεια για τις αμφιλεγόμενες περιπέτειες του καπετάν Βάσκο Μοσκόζο ντε Αραγκάο πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού. Με τίτλο που λειτουργεί και σαν περίληψη του βιβλίου, αυτό ήταν ένα πολύ εύθυμο κείμενο που δεν στερείται κοινωνικού προβληματισμού. Μου άρεσε πάρα πολύ.
9. Μπέρτολντ Μπρεχτ: Οι ιστορίες του κ. Κόινερ. Συλλογή αποφθεγμάτων του Μπρεχτ υπό μορφή σύντομων παραβολών. Οκ δεν ήταν κακό, δεν με ενθουσιάζουν τα αποφθέγματα όμως.
10. Αδόλφο Μπιόι Κασάρες: Σχέδιο διαφυγής. Γραμμένο 5 χρόνια μετά την Εφεύρεση του Μορέλ, κινείται στο ίδιο πνεύμα. Μου άρεσε αρκετά.
Ξεκίνησα:
1. Ζ.Μ.Γκ λε Κλεζιό: Έρημος
2. Γουίλιαμ Φόκνερ: Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!
3. Τάσος Αθανασιάδης: Ιουλιανός ο Παραβάτης, Ο γιος του Ήλιου
Διάβασα:
1. Σαλμάν Ρουσντί: Η γητεύτρα της Φλωρεντίας. Μίξη πραγματικότητας και φαντασίας σε ένα μυθιστόρημα που δεν με ικανοποίησε απόλυτα.
2. Γκίντερ Γκρας: Ένα ευρύ πεδίο. Με βασάνισε για καιρό, είχε τις καλές στιγμές του αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε
3. Γκουστάβ Μέιρινκ: Γκόλεμ. Πολύ καλή ατμόσφαιρα και σχετικά ικανοποιητική ιστορία σε ένα ύστερο γοτθικό μυθιστόρημα
4. Ντίνο Μπουζάτι: Η έρημος των Ταρτάρων. Πραγματικά ευχάριστη έκπληξη, ένα πολύ δυνατό βιβλίο.
5. Αγκάθα Κρίστι: Δέκα μικροί νέγροι. Είχα 6-7 χρόνια να διαβάσω βιβλίο της Κρίστι και το συγκεκριμένο παρόλο που όλοι λένε μόνο καλά λόγια γι'αυτό δεν μου άρεσε ιδιαίτερα.
6. Τσινούα Ατσέμπε: Μυρμηγκοφωλιές στη σαβάνα. Έντονα πολιτικό μυθιστόρημα σχετικά με την κατάσταση στην μετάαποικιακή Αφρική.
7. Ε. Λ. Ντοκτόροου: Ράγκταϊμ. Προσπάθεια (ατυχής κατά την γνώμη μου) μυθιστορηματικής ανάπλασης της Νέας Υόρκης της δεκαετίας (περίπου) 1906-1917.
8. Ζόρζε Αμάντο: Οι παλιοί ναυτικοί ή Ολόκληρη η αλήθεια για τις αμφιλεγόμενες περιπέτειες του καπετάν Βάσκο Μοσκόζο ντε Αραγκάο πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού. Με τίτλο που λειτουργεί και σαν περίληψη του βιβλίου, αυτό ήταν ένα πολύ εύθυμο κείμενο που δεν στερείται κοινωνικού προβληματισμού. Μου άρεσε πάρα πολύ.
9. Μπέρτολντ Μπρεχτ: Οι ιστορίες του κ. Κόινερ. Συλλογή αποφθεγμάτων του Μπρεχτ υπό μορφή σύντομων παραβολών. Οκ δεν ήταν κακό, δεν με ενθουσιάζουν τα αποφθέγματα όμως.
10. Αδόλφο Μπιόι Κασάρες: Σχέδιο διαφυγής. Γραμμένο 5 χρόνια μετά την Εφεύρεση του Μορέλ, κινείται στο ίδιο πνεύμα. Μου άρεσε αρκετά.
Ξεκίνησα:
1. Ζ.Μ.Γκ λε Κλεζιό: Έρημος
2. Γουίλιαμ Φόκνερ: Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!
3. Τάσος Αθανασιάδης: Ιουλιανός ο Παραβάτης, Ο γιος του Ήλιου
Last edited:
Τελείωσα το Ενα Τελευταίο Καλοκαίρι της Catrin Collier. Πραγματικά το καλύτερο βιβλίο που διάβαδα εδώ και καιρό. Πολύ καλοδουλεμένο βιβλίο, δεν κάνει κοιλιά πουθενά. Επόμενο βιβλίο η Αννα Καρένινα του Λέοντα Τολστόι
Ημουν πολύ περίεργος μιας και πρόκειται για αγαπημένο βιβλίο πολλών και επι ευκαιρία ήθελα να διαβάσω και Τολστόι η φήμη του είναι τεράστια
Eίναι απο τα αγαπημένα μου βιβλία και ντάξει η Καρένινα αποτελεί μια απο τις πιο γοητευτικές και σύνθετες ηρωίδες που έπλασε ποτε συγγραφέας(αν και όλοι οι ήρωες είναι έξοχα σκιαγραφημένοι όπως και η περίοδος που διαδραματίζονται τα γεγονότα). Μεσα στον χειμώνα λέω να πιάσω Πόλεμο και Ειρήνη.
Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών - Howard Zinn. Γνωστό αλλα και πολύ δυνατό βιβλίο
Last edited:
Καλά απαντώ μετά από 5 μήνες σχεδόν, ξέρω είμαι απαράδεκτος
Λοιπόν Μπου Ραντλι το βιβλίο είναι καταπληκτικό, βέβαια για να κατανοηθεί καλύτερα & βαθύτερα ο Βίλχεμ Ράιχ, πρέπει να διαβαστεί όλο του το έργο, η τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του. Στο συγκεκριμένο του βιβλίο καταπιάνεται με το φασισμό, από τη γέννηση του! Εξετάζει όλα τα τα στάδια... Καλά ο άνθρωπος (Ράιχ) είναι απίστευτος. Σωστά δε χωρά πουθενά, μα πουθενά αυτό το εξαιρετικό μυαλό!
Φτωχόπαιδο αντίστοιχα ούτε ο Σοπενάουερ κατηγοριοποιείται. Θέλω να πω μ' αυτό πως γενικά αν έχω να επιλέξω ανάμεσα σε δυο συγγραφείς θα προτιμήσω αυτόν που διαφεύγει των ταμπελών, χωρίς όμως να σημαίνει πως θα απορρίψω και τον άλλο απαραίτητα, αλλά συνήθως στα ''εκτός κατηγορίας'', βρίσκεις αμεσότερα και ειλικρινέστερα όσα δε χωρούν σε φόρμες, τον τρίτο τρόπο σκέψης, το τρίτο φύλο που λέμε.
Ώρα για τον Τελευταίο Πειρασμό.
