Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Χρυσόστομος]

Το "Υπηρετησα τον Βασιλια της Αγγλιας" εχει βγει και σε ταινια Τζονκαν και ειναι εξαιρετική. Παντως τωρα μου το θυμισες και θα ηθελα να διαβασω και το βιβλίο. Μπηκε στα επομενα για διαβασμα.

 

[Τζόνκαν]

Το έχω δει Χρυσόστομε ,τον Χράμπαλ τον ανακάλυψα μέσα από τον κινηματογράφο με το Τρένα υπό αυστηρή παρακολούθηση ,εκτός από το ομώνυμο διήγημα του ,μου είχε αρέσει και το Μια πολυθόρυβη μοναξιά ,και τα δύο τα διάβασα από κάποιες εκδόσεις Κουκίδα- Αιγαίο.

 

[Τζόνκαν]

Συνεχίζω με το Η γνώση του Πόνου ,του Κάρλο Εμιλιάνο Γκάντα .[/QUOTE]

Τελικά έπιασα τον Αποτυχημένο του Τόμας Μπερνχαρντ ,ο Γκάντα πήρε μετάθεση για την επόμενη εβδομάδα .

 

[Χρυσόστομος]

Τελειωσα το "Αν οι νεκροι δεν ανασταινονται" του Φιλιπ Κερ και συνεχιζω με το "Βασιλιας της Αβανας" του Γκουτιερες.

 

[ΔανάηΚ]

Τελείωσα το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ" του Ουάιλντ και συνεχίζω με την "Πτώση" από Καμύ.

 

[ΘοδωρήςΘοδωρής]

Διαβάζω το Salem's Lot του Stephen King στα Αγγλικά και δεν ξέρω πως είναι ο μεταφρασμένος τίτλος στα Ελληνικά (αν έχει μεταφραστεί)

 

[Ατέρμων]

Τελειωσα το Κορίτσι της διπλανής πόρτας του Jack Ketchum, ενα βιβλιο με αρκετά σκληρες εικονες στα κεφαλαια των βασανιστηριων της Μεγκ που δυστυχώς βασιστηκε σε αληθινα γεγονοτα..
Συνεχιζω με το Η αγαπημένη μου ιστορία τρόμου , ενα συλλογικο εργο διηγημάτων τρομου απο διαφορους συγγραφεις του φανταστικου!

 

[Στιλλ ιλλ]

Παράλληλα με την ψύχωση διάβασα και το μη μ'αφήσεις ποτέ του Ισιγκούρο το οποίο ήταν καλό, με μεγαλύτερο ατού την απολαυστική κατάδυση στις αναμνήσεις της πρωταγωνίστριας αλλα ως σύνολο οχι κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό.

 

[Τσίου]

δεν ξέρω πως είναι ο μεταφρασμένος τίτλος στα Ελληνικά

Θοδωρή, είσαι έτοιμος; ο τίτλος στα ελληνικά είναι... *drum roll* Σάλεμς Λοτ! (ούτε εγώ το ήξερα, το έψαξα )
Στιλλ, μπράβο πουλάκι μου. Συνέχισε με ψύχωση

 

[Μεταλλαγμένη]

Παράλληλα με τους Μαλάκες, του Ααρον Τζεημς που τους πάω στο πολύ χαλαρό, μεσα στις γιορτές διάβασα το 'Σκυλί της Πολαρόιντ', του Κινγκ που μου άρεσε καθώς και το 'Ο διάλογος των σκύλων', του Θερβάντες το οποίο περίμενα ότι θα με ενθουσίαζε αλλά δυστυχώς το βαρέθηκα μέχρι θανάτου παρά το μικρό του μέγεθος.

 

[Ναπολέοντας]

Τώρα διαβάζω το “Το Βυζαντινό Κράτος” του Καραγιαννόπουλου.

 

[Γιούκ]

Coraline, του Gaiman. Tο λεχω ρίξει στα πιο ανάλφρα τελευταία.

 

[Σμίλα]

Δανείστηκα από τη δημοτική βιβλιοθήκη της γειτονιάς την 'Κλάρα στο μισοσκόταδο' -ναι κι αυτό από τη λέσχη το ανακάλυψα- και το πήρα μαζί μου στο ταξίδι που έκανα τις μέρες του Πάσχα.Τώρα που γύρισα με περιμένει 'Η θεραπεία του Σοπενάουερ' , τον οποίο άφησα για λίγο. Συνεχίζω λοιπόν σε παράλληλη ανάγνωση.

 

[Χρυσόστομος]

Πολυ καλος ο Σοπεναουερ Σμίλα.
Εγω τελειωσα τον "Βασιλια της Αβανας" και συνεχιζω με το "Κοκκινο στην πρασινη γραμμη" του Γκουρογιάννη.

 

[Τζόνκαν]

Μετά τον Μπέρνχαρντ ακολουθεί η Γνώση του Πόνου -'' όστις προσθέτει γνώσιν, προσθέτει πόνον'' μας υπενθυμίζει ο στίχος α',18 του Εκκλησιαστή -του Carlo Emilio Gadda

 

[Σμίλα]

Πράγματι Χρυσόστομε, ως εδώ που έχω διαβάσει μου αρέσει πολύ .
Κάτι που θα ήθελα να προτείνω σε όσους γράφουν σε αυτό το νήμα, είναι να λεν με δύο λόγια αν τους άρεσε ή δεν τους άρεσε το βιβλίο που τελείωσαν .
Και γιατί όχι, όποιος έχει το χρόνο και τη διάθεση, να κάνει στην ανάλογη σελίδα και μία παρουσίαση του βιβλίου.

 

[Έλλη Μ]

Τελείωσα σήμερα το βιβλίο της Άντζης Σαλταμπάση, Μπερλίν. Πρόκειται για ένα προσωπικό (και άρα υποκειμενικό) οδοιπορικό στην πόλη του Βερολινου μέσα από τη μνήμη (στο δρόμο που έγραψε ο Ζεμπάλντ για τη Μνήμη) και φυσικά την ιστορία που κουβαλά αυτό το έθνος, τις ενοχές, τη μελαγχολια. Κάποιες φορες γινεται ημερολόγιο, άλλες δοκίμιο, πολύ συχνά εξομολόγηση. Χαρακτηριζει τους Γερμανούς "δυστυχισμενους δράκους". Τελικά, μπορεί να μην έχει πολύ αδικο. Βρήκα το βιβλίο εξαιρετικό κι αν αναρωτιέστε (όπως κι εγώ, μέχρι που μου έσκασε στα ξαφνικά) ποια ειναι η Αντζη Σαλταμπάση, παραπέμπω στη μεταφραση του βιβλιου του Χανς Φαλλάντα - Μόνος στο Βερολίνο αλλά και στη Σκακιστική νουβελα (εκδ. Μινωας) του Τσβάιχ.

Διαβάζω και τη Συνάντηση του Κούντερα με τον οποίο η σχέση μου μετράει 18-19 χρόνια κι έντεκα βιβλία. Απο τον Κούντερα έμαθα για συγγραφεις που μέχρι τότε αγνοούσα και εξαιτίας του διάβασα αυτό που λένε "κεντροευρωπαϊκό" μυθιστόρημα από τη μία και λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής από την άλλη. Τα δοκίμιά του ειναι ισάξια (αν όχι και -κάποια- καλύτερα) με τα λογοτεχνικά του έργα. Στη Συνάντηση, βγάζει μια σοφία απλή, λιτή, ξεκάθαρη, χωρίς περικοκλάδες και πολύ μπλα μπλα. Εγω ευχαριστιέμαι πάρα πάρα πολύ να τον διαβάζω.

 

[Τζόνκαν]

Συμφωνώ για τον Κούντερα ,τα δοκίμια του είναι πολύ καλύτερα από τα μυθιστορήματα του ,με εξαίρεση την Αθανασία που την θεωρώ μεγάλο μυθιστόρημα.
Υπάρχει ένα δοκίμιο του Φρανσουάρ Ρικάρ για τον Κούντερα ,το ''Το τελευταίο απόγευμα της Ανιές'' το οποίο προτείνει μια νέα ανάγνωση των μυθιστορημάτων του Κούντερα από το Αστείο ως την Άγνοια ,και εξηγεί τη θέση τους μέσα στην ιστορία του νεότερου μυθιστορήματος. Κυκλοφορεί από την Εστία .
Επίσης υπάρχει το βιβλίο της Τέτας Μακρή - είναι εικαστικός και όχι συγγραφέας- ''Το απολεσθέν διαβατήριο του Ζέμπαλντ'' που είναι ένα οδοιπορικό στην Ιταλία ακολουθώντας το οδοιπορικό του Ζέμπαλντ αναζητώντας την προσωπική της ταυτότητα. Δεν είναι αριστούργημα αλλά είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο και είχε κυκλοφορήσει από Σαιξπηρικόν .
Όσο για το Μπερλίν της Σαλταμπάση με έψησες να το αγοράσω.

 

[Έλλη Μ]

Το γνωριζω το βιβλιο του Ρικαρ. Αγνοουσα της Μακρή.

 

[Τζόνκαν]

Ο Ζέμπαλντ ,όπως και ο Μπέρνχαρντ , έχει λίγους αλλά πιστούς αναγνώστες στην Ελλάδα .