Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Ιαβερης]

^ Είπε ο άνθρωπος που θα έκανε διάλειμμα από το διάβασμα (πλάκα σου κάνω , καλή συνέχεια!)
Διαβάζω το The She-Devil in the Mirror, του Horacio Castellanos Moya.

Χαχα, δεν κόβεται το διάβασμα έτσι εύκολα, σαν το κάπνισμα ένα πράγμα.

 

[Τσίου]

(Μπράβο ρε, Έλλη! Ευχαριστώ )
Ιαβέρη, θα πρέπει να τρέχουμε σαν τον Βέγγο για να κόψουμε το διάβασμα. Όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, έστω και λίγο, και καθόλου υποχρεώσεις, ξανακυλάς όπως ο πρώην καπνιστής και μέλλων μπαμπάς στο μαιευτήριο :χαχαχα:

 

[Φαίη]

Τελειώνοντας με τα "Δέντρα" της Μαργαρίτας Λυμπεράκη συνεχίζω με ελληνική λογοτεχνία και συγκεκριμένα με "το γιο του δάσκαλου" του Γιάννη Ξανθούλη.

 

[Έλλη Μ]

Τελειωσα του Ναουρί το Εκπαιδευοντας τα παιδιά, το οποιίο μου αρεσε πολυ. Με βοήθησε να απενοχοποιήσω διαφορα και ακομη σημαντικότερο, οτι στην προσπάθεια να ειμαστε μονιμως αρεστοι στα παιδιά, καταληγουμε να τα κανουμε αυτό που απευχομαστε.
Διαβαζω απο χθες το Περί δυσκολιας, του Τζωρτζ Στάινερ, ενα κειμενο για την ανάγνωση και τη σχεση κειμένου και αναγνωστη.

 

[Χρυσόστομος]

Αφου διαβασα ενα βιβλιο του Κωστακη Ανναν την Φορμολη με το οποιο γελασα πολυ, θα συνεχισω με Τζειμς Ελρου και το Μεγαλο πουθενά.

 

[Τζόνκαν]

Διαβάζω το ,Βιβλιοπωλεία- Ο χάρτης του κόσμου από έναν αναγνώστη, του Jorge Carrion.

 

[Φαίη]

Τελείωσα τον πολύ καλό "γιο του δάσκαλου" του Γιάννη Ξανθούλη. Σειρά τώρα έχει η Γιοβάννα και το "Φεύγω, αγάπησα".

 

[Τσίου]

Διαβάζω το The Pretty Ones , της Άνια Άλμπορν (Ania Ahlborn).

 

[Στιλλ ιλλ]

Ντάξει, δεν είμαστε και ιδιαίτερα πολλοί. Μικρό πρέπει να είναι το βιβλίο.

 

[Τσίου]

:χαχαχα: Τώρα που κοιτάω τις σελίδες (132), όντως είστε λίγοι

 

[Ιαβερης]

Ξεκίνησα τη Γυναίκα με τα Άσπρα του Γουϊλκι Κόλινς.

 

[Σμίλα]

Αφού τελείωσα την 'Τυφλή ετυμηγορία' της Ρούθ Ρέντελ, συνεχίζω με το ΄Ντολόρες Κλέμπορν' του Κίνγκ. Δεν έχω μεγάλη εμπειρία σε έργα του Κίνγκ-έχω διαβάσει μόνο ένα και ούτε τον τίτλο του δεν θυμάμαι- αυτό πάντως είναι καλό .

 

[Γιάννης Αγιάννης]

Διάβασα το "Νορβηγικό Δάσος" και έπειτα το "Καθενας" του Ροθ, και τα δύο εξαιρετικά αλλά με "εριξαν" λίγο, συνεχίζω για αλλαγή κλίματος με το "Χιονάνθρωπο" του Νέζμπο, αν και δεν είμαι και φανατικός της αστυνομικής λογοτεχνίας οι σελίδες περνάνε γρήγορα...

 

[Τσίου]

Προβλέψιμο το The Pretty Ones, της Άνια Άλμπορν, γεγονός που δεν με έκανε να σταματήσω την ανάγνωση, ήθελα να δω τι "πακετάρισμα" θα κάνει. Τελικά μου άρεσε (3/5), παρόλο που δεν εκμεταλλεύτηκε το κόνσεπτ στο φουλ για να πάει την ιστορία ένα βήμα πιο πέρα. Τώρα διαβάζω το Jillian, της Χάλυ Μπάτλερ (Halle Butler)

 

[Τσίου]

Καλό το Τζίλιαν ^, γρήγορο, με ωραίο χτίσιμο χαρακτήρων στα πρόθυρα νευρικής κρίσης που ήταν άξιοι της μοίρας τους, αλλά περίμενα κάτι παραπάνω, ίσως και όχι, απλώς είχα προετοιμαστεί για ένα δυνατό φτέρνισμα και στο τέλος δεν ήρθε.
Συνεχίζω με άλλο ευχάριστο βιβλίο, Το κορίτσι της διπλανής πόρτας, του Τζακ Κέτσαμ.

 

[Έλλη Μ]

Τελείωσα το Περι δυσκολίας που, οσο να πεις, δικαιολογει τον τιτλο του. Καποια κειμενα ειχαν αντικειμενικες δυσκολιες (), μιας και καταπιάνονταν τεχνικα με τη γλωσσολογια. Παρολ' αυτα, ο λογος του Στάινερ ειναι πάντα εξαιρετικος. Επιασα να διαβαζω τον πρωτο τόμο (εκδοσεις Τυπωθητω, μτφσ. Ανδρέα Ριζιώτη) απο τη Θεια Κωμωδια που εχω δανειστει μηνες τωρα. Η γλωσσα ειναι προσβασιμη. Το εβαλα διπλα διπλα με τη μτφσ του Καζαντζακη και ομολογω οτι ζοριστηκα. (πολυ μικρη γραμματοσειρα ).
Αντε, κι ο Αλλαχ μεθ' ημών.

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα το Μεγαλο πουθενα του Ελροι. Καλο μυθιστορημα αν και δεν εντυπωσιαστηκα ιδιαιτερα. Παντως σαν αστυνομικο μυθιστορημα ηταν αρτιο. Χωρις κενα στην αφηγηση και τρυπες και με απολυτα αληθοφανεις και πειστικες εξηγησεις χωρις να αφηνει κανενα ερωτηματικο. θα διαβασω τωρα τα Δοντια της μυλοπετρας του Κασδαγλη.

 

[Τσίου]

Άφησα το κορίτσι της διπλανής πόρτας κοντά στα μισά της διαδρομής () διότι ο εκνευρισμός μου μετατοπιζόταν από την φρίκη της ιστορίας, και επικεντρωνόταν στον κεντρικό ήρωα. Έχω παρατηρήσει πως με τα χρόνια, μου δημιουργούνται πιο πολλά pet peeves. Ένα από αυτά είναι όταν ο αφηγητής επαναλαμβάνεται (δεν αναφέρομαι στον Μπερνχαρντικό τρόπο), ειδικά όταν επαναλαμβάνεται σε άκυρες στιγμές, κάνει τις σκέψεις/αντιδράσεις να είναι out of context. Παρ'όλα αυτά, επειδή μ'αρέσει ο τρόπος που γράφει ο Κέτσαμ, είναι ο "φτιάξε καφέ να στα πω" (στο συγκεκριμένο είναι "πάρε και μερικά ηρεμιστικά"), ίσως στο μέλλον να το συνεχίσω από εκεί που το άφησα.

Σε ποιον αρέσει η Καραπάνου; Έλλη Μ., σήκωσες το χέρι; Τσάκωσε πρόταση.
Τώρα διαβάζω το Panopticon, της Τζένη Φέιγκαν.

 

[Έλλη Μ]

Αγαπημένο μου Τσιου,

Ευχαριστω πολυ για την προταση. Στην απιθανη περιπτωση που θα ξαναδιαβασω Καραπανου ή κατι που να της μοιαζει και να το γνωριζω εκ των προτερων, θα επρεπε να συντρεχουν καποιες απο τις παρακατω προϋποθεσεις (ειτε ξεχωριστα, ειτε σωρευτικά, ειτε συνδυαστικά):

1. Να μην εχω αλλο βιβλιο και ταυτόχρονα να πρεπει σσσωποδηποτε να διαβασω κατι και ταυτόχρονα να μην εχω ταβανι πανω απο το κεφάλι μου ωστε να το χαζευω και ταυτοχρονα να μη νυσταζω και ταυτόχρονα να μην εχω με κατι άλλο να ασχοληθω.
3. Να με πληρώσει καποιος αδρά.
5. Να ειναι η τελευταια επιθυμία ενος μελλοθάνατου και να θελει να του το διαβασω δυνατα, καθοτι διαβαζω ωραια, και ταυτοχρονα το 2.
7. Να δεχθω απειλες για τη ζωη μου.
9. Να εχει προηγηθει λοβοτομή. Σε αυτην την περιπτωση, πιθανολογω οτι θα διάβαζα οτιδηποτε.

Με αγαπη, ΈλληΜ.


Λεω να το προτεινεις και στον Χρυσόστομο.

 

[Χρυσόστομος]

Ελλη εγω δεν τολμαω ουτε το λινκ να πατησω. Αν και τωρα που το ξανασκεφτομαι ισως πρεπει να το πατησω προς αποφυγην. Εγω παντως δεν ξαναδιαβαζω Καραπανου ακομα και αν υπαρχει καποια απο τις προυποθεσεις που αναφερεις. Ισως αν συντρεχουν και οι πεντε μαζί. )