Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Έλλη Μ]

Τελειωσα τον Αυγουστο του Ουίλλιαμς. Το μονο που εχω να πω ειναι οτι θα αρεσει εξισου σε οποιον διαβασε τον Στοουνερ. Κοβω το κεφάλι μου. Και τη μυτη μου. Και το αριστερο αυτι μου. (Το δεξι ειναι το καλο).

 

[Βάγγυ]

Αχχχ... Σας διαβάζω κατα καιρούς τι διαβάζετε και ζηλεύω γιατί μέσα σε αυτά υπάρχουν βιβλία που τα έχω στα προς ανάγνωση αλλα θα αργήσει να έρθει η ώρα τους. Φέτος έχω διαβάσει λίγα βιβλία και όσα διάβασα ήταν στο πρώτο εξάμηνο. Διαβάζω τώρα ένα βιβλίο, που πραγματικά μου αρέσουν τα πάντα σε αυτό (The alloy of law) αλλά δεν προλαβαίνω να το διαβάσω και αυτό με στεναχωρεί. Και λέω, πάντα έτσι θα είναι; Όταν θα έχω δουλειά δε θα έχω χρόνο κι όταν έχω χρόνο δε θα έχω δουλειά; Όλοι/ες οι υπόλοιποι/ες πώς τα συνδυάζουν, δώστε μου τα φώτα σας.

 

[Γιάννης Αγιάννης]

Διαβάζω το "Οι καλοί" της Χάνα Κέντ. Ατμοσφαιρικό και άκρως ενδιαφέρον, το μόνο αρνητικό είναι η επιμέλεια, ώρες - ώρες αναρωτιέμαι υπάρχει; Kάτω απο ποιες συνθήκες γίνεται, σε βιβλία τα οποία αγοράστηκαν απο παζαρια το καταλαβαίνω....αλλα απο τις εκδόσεις Ίκαρος το θεωρώ ανεπίτρεπτο...anyway αυτο είναι μεγάλο θέμα που πρέπει να το δουν πιο σοβαρα οι εκδοτικοί οίκοι.

 

[Στιλλ ιλλ]

Tελείωσα την πληθωρική, οδυνηρή και αποκαλυπτική Λίγη Ζωή της Yanagihara, το οποίο με ξετίναξε συναισθηματικά και συνεχίζω με λίγο σκανδιναβικό noir. Συγκεκριμένα με τον Ανδαλουσιανό φίλο του Soderberg.

 

[Χρυσόστομος]

Αφου διαβασα τη "Βρομικη σαρκα" του Γκουτιερες με ανυπομονησια θα ξεκινησω το "HHhH".

@Ελλη χαρη στην προταση σου μπηκε στην λιστα ο "Αυγουστος" του Ουιλιαμς. Ελπιζω να μην χασεις το αυτι σου...)

 

[Έλλη Μ]

Βρε και ενα νεφρο στοιχηματίζω.
Νομιζω οτι θα σου αρέσει πολυ.

 

[Ιπποπόταμος]

Ξεκίνησα το Ας με λένε Γκάντενμπαϊν του Μαξ Φρις που φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.

 

[Ιαβερης]

Παράτησα το Μοναστήρι της Πάρμας που παίζει να είναι το πιο βαρετό κλασσικό μυθιστόρημα που έχω πιάσει στα χέρια μου. Έχοντας διαβάσει το Κόκκινο και το Μαύρο παλιότερα, το οποίο θεωρώ από τα καλύτερα της γαλλικής σχολής, περίμενα ότι θα έχω την ίδια τύχη και μ' αυτό το βιβλίο του Σταντάλ. Δυστυχώς με απογοήτευσε και γι'αυτό και αποφάσισα να μην προσπαθώ μάταια να μου αρέσει. Τώρα συνεχίζω με το Βαλς των δέντρων και του ουρανού του Jean- Michelle Guenassia.

 

[Φαίη]

Αφού διάβασα το "βιβλίο της εγγονής μου'' της Μάρως Βαμβουνάκη, βρίσκομαι στα μισά του βιβλίου "στον κήπο του Επίκουρου: αντιμετωπίζοντας τον τρόμο του θανάτου" του Ίρβιν Γιάλομ.
Αν και, θεωρητικά, πραγματεύονται διαφορετικά θέματα (το ένα γέννηση το άλλο θάνατο), και τα δύο αντιμετωπίζουν τη ζωή με έναν θετικό και αισιόδοξο τρόπο τελικά!...

 

[Βασίλισσα]

Μόλις τελείωσα τις Σπασμένες Ψυχές του Νίκου Καζαντζάκη και θα ξεκινήσω την Ιστορία της Φιλοσοφίας του Umberto Eco.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τρείς είναι οι ηρωές που πρωταγονιστούν σε αυτό το ρομάντζο. Ο Ορέστης ένας φαντασμένος συγγραφέας, ένας ήρωας που θα φωτίσει τον δρόμο στους ανθρώπους με την δικιά του "Καινή Διαθήκη". Η Χρυσούλα, μια μιζερή γυναίκα που κρύβεται πίσω απο την σκιά του Ορέστη. Η καλοσύνη της και η αγάπη της για τον Ορέστη θα την οδηγήσουν στην αρρωστιά. Η Αρρωστιά αυτή είναι και αλληγορική αλλά και κυριολεκτική. Τέλος ο Γοργίας. Ένας φιλόλογος μεσήλικας ο οποίος είναι ερωτευμένος με την Χρυσούλα.
Το βιβλίο είναι αρκετά απαισιόδοξο. Σε αναφορά του ίδιου του Καζαντζάκη μέσα στο βιβλίο... αναφέρει οτι το βιβλίο αυτό ήθελε να αποτελεί μια τριλογία. Ξεκινάει με ένα αρνητικό βιβλίο το δεύτερο είναι αρνητικοθετικό και το τρίτο θετικό.
Εμένα η ιστορία της Χρυσούλας μου θύμισε πολύ Ντοστογιέφσκι. Η Γραφή δεν είναι ίδια. Με κάνει όμως να αναρωτιέμαι αν είχε επιρροές και απο εκεί.
Δεν θέλω να κάνω σποίλερ.

 

[Στιλλ ιλλ]

Άφησα τον φίλο μιας και δεν τραβούσε αλλα έπιασα την σταθερή αξία που λέγετα Κρίστι οποτε απόλαυσα ενα ακόμη βιβλίο της, το πέτρινο φέρετρο κι ας μην ήταν απο τα καλά της (αχρειάστα σύνθετη εξήγηση που δεν έστεκε κιόλας αλλα μεχρι τότε το χάρηκα). Τώρα διαβάζω τον άχρωμο Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματος του, του Μουρακάμι το οποίο έιναι πολύ ενδιαφέρον μεχρι στιγμής.

 

[Τσίου]

Διάβασα ένα τρόμου της Άνια Άλμπορν, κι ενώ μου άρεσε το γράψιμο, συνειδητοποίησα πως βιβλία τρόμου με τσεκούρια και μπαλτάδες δεν πουσάρουν τα όριά μου. Η πλοκή απλά με νευριάζει, και ειδικά όταν το τέλος δεν είναι αυτό που θέλω, γίνομαι τορπιλάκατος έτοιμη να φύγω (είμαι και κοντή, το αίμα ανεβαίνει εύκολα).
Αυτό που με έκανε να νιώσω άβολα, και το βρήκα καταπληκτικό ήταν η συλλογή διηγημάτων The secret of ventriloquism του Τζον Πάτζετ , ιδρυτή του ligotti.net (Ανέσυρε από την μνήμη μου και τις θαλασσοψυχούλες : sea monkeys). Για καλύτερη ατμόσφαιρα, διάβαζα καθώς άκουγα τον Πάτζετ να αφηγείται τις ιστορίες του.

Εδιτ: Τώρα διαβάζω το The bad seed, του Ουίλιαμ Μαρτς.

 

[Φωτόδεντρο]

Η Θεία Κωμωδία

Διαβάζω τη "Θεία Κωμωδία" του Δάντη σε μια παλιά ωραία μετάφραση σε πεζό λόγο των Σίμου Σπαθάρη και Τάσου Μιχαλακέα, που επανεκδόθηκε πρόσφατα.

 

[Παρλαμάς]

Χρύσα Δημουλίδου - Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα

 

[Ιαβερης]

Τσίου, πολύ φωτεινά και χαρούμενα αναγνώσματα έχεις τελευταία.

 

[Τσίου]

Αγόρι, αγαπημένο, και σε σκεφτόμουν τις προάλλες (Είδα το Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ του Μάρτιν ΜακΝτόνα κι έλεγα πότε θα ξεκινήσει ο Ιαβέρης τον πουπουλένιο! Εκτός κι αν το διάβασες, δεν σου άρεσε και σου έρχεται να ρίξεις κράξιμο-εκφράσου ελεύθερα, δεν είναι η πρώτη φορά καίω κόσμο με τις προτάσεις μου )
Ξεκίνησα το Οκτωβριανό σπουκάρισμα με το The elementals του κακώς υποτιμημένου και αμετάφραστου Μάικλ ΜακΝτάουλ και μάλλον θα κλείσω με Κινγκ.
Μετά θα πέσω με τα μούτρα στo ροζ, έχω καιρό να πετάξω ρύζι

 

[Ιαβερης]

Τσίου, αν και το έχω πάρει εδώ και αρκετό καιρό και σε έντυπη μορφή, περιμένω να'ρθει η κατάλληλη διάθεση για να το διαβάσω.

 

[Τσίου]

Ωχ ελπίζω να μην φάνηκα πιεστική Καλή συνέχεια σε όλους!

 

[Παρλαμάς]

ΡΩΣΣΗ ΖΑΙΡΗ ΡΕΝΑ - ΜΙΚΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

 

[Σιμπόρα]

The Black Boy, του Richard Wright. Ουσιαστικά το ξαναδιαβάζω, στο πρωτότυπο αυτή την φορά. Είναι το βιβλίο που σημάδεψε τα παιδικά/προεφηβικά μου χρόνια (αν και βιβλίο ενηλίκων).