Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Σμίλα]

Μόλις τελείωσα 'Το σύνδρομο Πορτνοϊ ' του Φίλιπ Ρόθ, το οποίο μου άρεσε πολύ , κυλούσε γρήγορα και είναι πολύ αστείο .
Έχουν πέσει στα χέρια μου δύο θρίλερ , ο 'Κόκκινος δράκος' του Τόμας Χάρις και ο 'Μικρόκοσμος' του Μάικλ Κράιτον. Λέω να διαβάσω ένα από τα δύο ,
καθώς η κακή μου διάθεση δεν αντέχει κάτι βαρύτερο.

 

[Λιακαδα]

Διαβάζω το "γυμνό γεύμα".

 

[Κόμισσα]

Τελείωσα το "Μόνος στο Βερολίνο" και σκέφτομαι να συνεχίσω με το "Αύγουστος" του Τζον Γουίλιαμς. Έχω διαβάσει πολύ καλά σχόλια για το συγκεκριμένο βιβλίο, ελπίζω να είναι τόσο καλό όσο και ο Στόουνερ.

 

[Ιαβερης]

Πρώτο βιβλίο για το 2019 η Δίψα του Νέσμπο. Καλή αρχή.

 

[Φιλιπ]

Με το "Σπούτνικ αγαπημένη" του Μουρακάμι ξεκίνησα το 2019.Καλή χρονιά!!

 

[ΒασίληςΝ]

Έχει μια εβδομάδα που ξεκίνησα το Sapiens του Harari ! Αρκετά ενδιαφέρον!

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα το "Υποθεση Jacob", πρωτο βιβλίο της χρονιας. Συνταρακτικο δικαστικό οικογενειακο δράμα. Καλυτερη αρχή δεν θα μπορουσε να τύχει.
Τωρα διαβαζω το "Ο κηπος με τα θηρία" του Ερικ Λαρσον.

 

[Γρίλος]

Μόλις τελείωσα το "HHhH: ο Χάιντριχ είναι ο εγκέφαλος του Χίμλερ", πρώτο βιβλίο για το 2019. Βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και προσωπικά με ενδιαφέρον, μου έδωσε αφορμές για να ψάξω περισσότερα πράγματα σε σχέση με την ιστορία του μιας και μιλά για πραγματικά συμβάντα. Θα συνεχίσω με το "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" και μετά με την Άννα Καρένινα.

 

[Ιπποπόταμος]

Μετά το ενδιαφέρον "Το βιβλίο της Μονέλ" του Σβομπ (ειδικά το πρώτο μέρος) ξεκινάω το πολυθρέλλητο "Αύγουστος" του Williams.

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα το "Στον κηπο με τα θηρια" του Ερικ Λάρσον. Ενα αρκετα καλο ιστορικο χρονικο των πρωτων χρονων της εξουσιας του Χιτλερ στην ναζιστικη Γερμανια μεχρι την εναρξη του πολεμου, μεσα απο τα ματια του Αμερικανου πρεσβη και της οικογενειας του στο Βερολινο. Ηταν εμφανης η εξονυχιστικη ερευνα του συγγραφεα και αποτυπωνει το κλιμα της εποχής με ακριβεια. Αν ελειπαν οι υπερβολικα πολλες λεπτομερειες και οι εκτεταμενες αναφορές στα τσιλιμπουρδισματα της κορης του πρεσβη που δεν ενδιαφερουν και κανεναν θα μιλουσαμε για ενα κορυφαίο βιβλίο.

 

[Τσίου]

Διάβασα το Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι.
Στην Έλλη θυμάμαι δεν άρεσε. Ευτυχώς εμένα αντί για κηπουρός, ο τερματοφύλακας μου βγήκε Ορέστης Καρνέζης ( ? )
Αν ο ξένος του Καμύ είναι ξένος με τους άλλους (και τον εαυτό του), ο Μπλοχ του Χάντκε είναι ξένος με τον έναρθρο λόγο. Αυτό σε συνδυασμό με την, χωρίς σκαμπανεβάσματα, αφήγηση, και την κατατονική συμπεριφορά, έκανε την ανάγνωση κουραστική, και πολλές φορές βραχυκύκλωνα, αλλά αυτού του είδους την αποξένωση την βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα, κι έτσι δεν το άφησα στην άκρη.

Spoiler

(η αγωνία του τερματοφύλακα είναι μεγαλύτερη όταν φοράει σιδεράκια και αυτός που έχει την μπάλα δεν ξέρει που την στέλνει)

Τώρα διαβάζω το Dear Mr. M του Χέρμαν Κοχ.

 

[Σμίλα]

Μόλις τελείωσα το ένα μετά το άλλο τα δύο βιβλία που διάβαζα. Ο 'Μικρόκοσμος' του Μάικλ Κράιτον, έργο φαντασίας, το τελευταίο του συγγραφέα, το οποίο μου άρεσε μετρίως. Το βρήκα λίγο απλό στη γραφή αλλά από ιδέες και φαντασία άλλο τίποτα!
Από την άλλη ο 'Κόκκινος Δράκος' του Τόμας Χάρις ήταν πολύ καλό, δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου - ας όψεται που υπάρχουν και άλλες δουλειές να κάνουμε. Μου άρεσε περισσότερο από τη 'Σιωπή των Αμνών του ιδίου' .

 

[Διχασμένη]

Το διάστημα Αύγουστος-Νοέμβριος του 2018 δε διάβασα πολλά βιβλία, γιατί ημουν εκτός βάσης. Διάβασα το "Παγανιστικές δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας", του Χρυσόστομου Τσαπραιλή, μια πολύ ωραία συλλογή με διηγήματα υπερφυσικού τρόμου, με στοιχειωτική ατμόσφαιρα και ελληνικό υπόβαθρο και το σκανδιναβικό αστυνομικό "Η μάγισσα". Η υπόθεσή του είναι ιδιαίτερα συγκλονιστική, καθώς αφορά παιδιά και εφήβους και το βάρος της ενοχής. Μ' άρεσε επίσης που ασχολείται με αντιρατσιστικά θέματα και με το μπούλινγκ.
Τώρα, αφού τέλειωσα το "μυθιστόρημα του παραλόγου" "Μολλόϋ" του Μπέκετ (για περισσότερα, στην ανάρτηση του νήματος διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο), αρχίζω μια πολύ περιποιημένη συλλογή των εκδόσεων Ars Nocturna, Γοτθικές ιστορίες από μοντέρνες συγγραφείς.
Η Γοτθική Λογοτεχνία δεν τέλειωσε κατά τη βικτωριανή εποχή, παρόλη τη σταδιακή απελευθέρωση της γυναίκας. Γυναίκες συγγραφείς, λοιπόν, συνέχισαν να χρησιμοποιούν γοτθικά μοτίβα, προσπαθώντας να απεικονίσουν συμβολικά τους κινδύνους και τα κατορθώματα της γυναικείας ψυχικής ζωής. Η ανθολογία αυτή περιλαμβάνει δείγματα γυναικείας γοτθικής γραφής ως τη δεκαετία του '50 (η τελευταία παραδοσιακή δεκαετία), από γνωστές και άγνωστες συγγραφείς. Εκτός από τα διηγήματα, πολύ ελκυστικό είναι και το στήσιμο το βιβλίου: εξώφυλλο, εισαγωγή, γκραβούρες...

 

[Ρωμανός]

Πέραν του Ζακ Λε Γκοφ που αναφέρω, διαβάζω την σύντομη ιστορία της βυζαντινής κοινωνίας του Τηλέμαχου Λουγγή (εκδόσεις ΕΝΤΟΣ).

 

[Έλλη Μ]

Τελειωσα το καταπληκτικο βιβλιο (αναφορας, θα ελεγα) του Στάινερ, Τολστοι ή Ντοστογιεφσκι, διαβασα ενα εξαιρετικο μυθοστορημα, Τα αστερια του Σιντι Μουμεν του μαροκινου Mahi Binebine οπου περιγραφεται η συντομη ζωη και η εξελιξη του σε καμικαζι τζιχαντιστη (και αρα, νεκρου) ενος νεαρου που ζει και μεγαλωνει στις παραγκουπολεις-σκουπιδοτοπους εξω απο την Καζαμπλανκα. Απλο, αφοπλιστικο στο οποιο προφανως δεν εξαντλουνται οι αιτιες που οδηγουν καποιον σε αυτο το δρομο, κατατοπιστικο και ρεαλιστικο, ενα πετυχημενο πειραμα του πώς περιγραφεις κατι τοσο τρομακτικο, με "ομορφο" τροπο.  Διαβασα, επισης, τον θανατο του Ιβάν Ιλίτς και ενα εξαιρετικο κομικ, το The Park Bench. Πολυ ομορφο και ιδιαιτερως γλαφυρο, αν και χωρις λογια.

Και τωρα, τι; Ε;

 

[Γιάννης Αγιάννης]

Ξεκίνησα δεύτερη ανάγνωση (μετα απο 10 χρονια) "Το εκκρεμές του Φουκώ", προηγουμένως διάβασα το καταπληκτικο "Ο φτωχούλης του Θεού" και για άλλη μια φορά ένιωσα περήφανος που αυτός ο μεγάλος συγγραφέας ήταν έλληνας. Σε όλα τα έργα του Καζαντζάκη που έχω διαβάσει εως τώρα μου γενναται η θέληση να γίνω καλύτερος άνθρωπος....

 

[Ιπποπόταμος]

Τελείωσα πριν λίγες μέρες το "Αύγουστος" του John Williams. Το βρήκα πολύ καλό αν και οχι ισάξιο (ή καλύτερο) του Στόουνερ όπως λένε μερικοί. Σε αρκετά σημεία και ιδιώς στο τελευταίο μέρος μου θύμισε αρκετά το -επίσης πάρα πολύ καλό- "Αδριανού απομνημονεύματα" της Yourcenar. Από μόνο του σαν θεματολογία θα μου άρεσε αλλά νομίζω πως ο συγγραφέας καταφέρε να με κάνει να μην θέλω να το αφήσω από τα χέρια μου (την πρώτη φορά που έπρεπε να το αφήσω πλησίαζα τις 200 σελίδες...). Τα έχουν πει και άλλοι αλλά νομίζω πως όντως αξίζει να το διαβάσετε. Στο goodreads είδα οτι αρκετοί ανέφεραν σαν παρόμοιας θεματολογίας το "Εγώ, ο Κλαύδιος" (μετ. Αλ. Κοτζιάς), το έχει διαβάσει κάποιος; Αν ναι, για πείτε καμια γνώμη.

Τώρα έχω ξεκινήσει το "Οι φωνές του ποταμού Παμάνο" του Ζάουμε Καμπρέ. Αν και στην αρχή χάθηκα λίγο (έχει παρόμοια δομή με το Confiteor αλλά λιγότερο χαοτική) όσο πάει γίνεται όλο και καλύτερο.

 

[Αβερέλ]

Διαβασα το μυστικο κλειδί του Τζορτζ για το συμπαν των lucy /stephen hawking.
http://www.livanis.gr/gsk/books/book-1/synopsis/index.html

αντιγραφω μια φράση που με εκφράζει
"Συνδυάζει την παιδική περιέργεια με το πνεύμα μιας ιδιοφυϊας" - Sunday Times

Αγοράστε το οπωσδήποτε. Υπάρχουν κάπου 10 αντίτυπα στο βιβλιοπωλείο ποθητός στο περιστέρι στα 5 ευρώ (στην κάνιγγος εξαντλήθηκε τις εορταστικές μέρες).
Βιβλίο για μικρούς και μεγάλους!!

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα τους Κυνηγους κεφαλων του Νεσμπε που ηταν καλουτσικο και τωρα θα διαβασω το "Φοβου τους Δαναους" του Φιλιπ Κερ.

 

[Σμίλα]

Iπποπόταμε έχω διαβάσει το 'Εγώ ο Κλαύδιος' που μου άρεσε πάρα πολύ . Βέβαια δεν ξέρω πόση αξία έχει η άποψή μου καθώς δεν έχω διαβάσει το "Αύγουστος" του John Williams για να κάνω σύγκριση .