Παράτα το οσο ειναι καιρός.
))Κι εμενα μου ειχε φανει κουραστικό και, οπως σωστά λες, σα να σερνεται. Ούτε καν θυμάμαι την ιστορια.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
))Κι εμενα μου ειχε φανει κουραστικό και, οπως σωστά λες, σα να σερνεται. Ούτε καν θυμάμαι την ιστορια.
Το τελευταίο διαστημα διαβασα τα εξης:
Το φεγγαρι επεσε του Σταινμπεκ. Μετριο αντιπολεμικό, καμία (αληθεια καμία ή καμμία;) σχέση με τα αλλα αριστουργήματα του συγγραφεα σταφύλια και ανατολικα, πιστεύω απευθυνεται περισσότερο σε νεαρές ηλικίες.
Ο μεγαλος ύπνος του Τσαντλερ. Κλασικός Μαρλοου, ο ορισμός του νουαρ. Καποτε διαβαζα φανατικά Τσαντλερ, τωρα τον βρηκα καπως ξεπερασμένο αφου στις μερες μας πλεον το αστυνομικό μυθιστόρημα εχει αλλάξει κατα πολύ.
Το βαμμένο πουλί του Κοζίνσκι. Συγκλονιστικό βιβλίο, φοβερες εικονες μέσα, η φρικη του πολέμου και πως ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί σε κτήνος μέσα σε αυτόν.
Η σιωπηλη ασθενης του Αλεξ Μιχαηλιδη. Αρκετα καλό ψυχολογικό θρίλερ με σασπένς, είχε βέβαια και αρκετά κλισέ του ειδους αλλα με ενα δυνατο plot twist.
Η εξαφάνιση της Στιβενς. Καλουτσικο αστυνομικό, λίγο φλύαρο και αν το φιναλε δεν ήταν τόσο ακυρο θα ήταν πολύ καλύτερο.
Εργοστασιο ποδοσφαίρου του Τζων Κινγκ. Μου αρεσε πάρα πολύ, ολη η ψυχοσυθεση του χουλιγκαν σε αυτο το βιβλίο. Πολύ βια αλλα και μια εξαιρετικη απεικονιση της αγγλικης κοινωνιας και της εργατικής τάξης με γνησιο χειμαρρωδη λόγο χωρίς φτιασίδια.
Σαμπανια με γύρο του Παρασκευά Ακαμάτη. Αστείο, διασκεδαστικό, χαλαρό βιβλίο με εναν συγγραφεα κατι σαν Λενο Χρηστιδη.
Το φεγγαρι επεσε του Σταινμπεκ. Μετριο αντιπολεμικό, καμία (αληθεια καμία ή καμμία;
) σχέση με τα αλλα αριστουργήματα του συγγραφεα σταφύλια και ανατολικα, πιστεύω απευθυνεται περισσότερο σε νεαρές ηλικίες.Ο μεγαλος ύπνος του Τσαντλερ. Κλασικός Μαρλοου, ο ορισμός του νουαρ. Καποτε διαβαζα φανατικά Τσαντλερ, τωρα τον βρηκα καπως ξεπερασμένο αφου στις μερες μας πλεον το αστυνομικό μυθιστόρημα εχει αλλάξει κατα πολύ.
Το βαμμένο πουλί του Κοζίνσκι. Συγκλονιστικό βιβλίο, φοβερες εικονες μέσα, η φρικη του πολέμου και πως ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί σε κτήνος μέσα σε αυτόν.
Η σιωπηλη ασθενης του Αλεξ Μιχαηλιδη. Αρκετα καλό ψυχολογικό θρίλερ με σασπένς, είχε βέβαια και αρκετά κλισέ του ειδους αλλα με ενα δυνατο plot twist.
Η εξαφάνιση της Στιβενς. Καλουτσικο αστυνομικό, λίγο φλύαρο και αν το φιναλε δεν ήταν τόσο ακυρο θα ήταν πολύ καλύτερο.
Εργοστασιο ποδοσφαίρου του Τζων Κινγκ. Μου αρεσε πάρα πολύ, ολη η ψυχοσυθεση του χουλιγκαν σε αυτο το βιβλίο. Πολύ βια αλλα και μια εξαιρετικη απεικονιση της αγγλικης κοινωνιας και της εργατικής τάξης με γνησιο χειμαρρωδη λόγο χωρίς φτιασίδια.
Σαμπανια με γύρο του Παρασκευά Ακαμάτη. Αστείο, διασκεδαστικό, χαλαρό βιβλίο με εναν συγγραφεα κατι σαν Λενο Χρηστιδη.
Εγώ δεν θυμάμαι τίτλο, εσύ δεν θυμάσαι ιστορία, θα κάναμε καταπληκτική παρουσίαση τα δυο μας *snorts with laughter*Παράτα το οσο ειναι καιρός.
Κι εμενα μου ειχε φανει κουραστικό και, οπως σωστά λες, σα να σερνεται. Ούτε καν θυμάμαι την ιστορια.
Κοίτα, θα τελειώσω το κεφάλαιο για να μη το αφήσω έτσι, κρίμα είναι, και θα το βάλω στο μούσκιο. Σε λίγο τα παρατημένα θα είναι πιο πολλά από τα διαβασμένα, αλλά δε βαριέσαι;
Το Fever Dream της Σβέμπλιν δεν μου αρεσε, βρήκα τα "υλικά" αταίριαστα, έχω στο μυαλό μου όμως 1-2 άτομα που θα τους αρέσει, (ελπίζω δηλαδή). Τώρα έχω βάλει μπροστά το An anonymous girl.
Έκανα ένα διάλειμμα απο την λέσχη του Γκενασία, κάπως τυχαίο και δανείστηκα απο την κυρία Στιλλ μιας και η αγάπη μας είναι κοινή για τον Κορτώ, την πρόσφατη σειρά με ευθυμογραφήματα που έβγαλε, Φωτιά στα Σαββατόπαχα... Δεν με απογοήτευσε ακόμα κι αν τα έχω διαβάσει άλλες τόσες φορές τα μικρά και τα μεγάλα γεγονότα της ζωής του... Απόλαυσα οχι μονο τα αυτοαναφορικά αλλα και τα υπόλοιπα (φεισμπουκικές διαταραχές οπως και τις κριτικές θεατών για αριστουργήματα του σινεμα, and the beauty is in the eye of the beholder always όπως αποδεικνύεται περίτρανα εδώ) περα απο τους τηλεφωνικους διαλόγους, που ποτε δεν τους έχω ξεχωρίσει σε καμία συλλογή του κι ας γελάω.
Αμάν πια με αυτόν τον Κορτώ. Δεν είχα διαβάσει τίποτα δικό του, ο αγράμματος και τις τελευταίες βδομάδες διάβασα οκτώ βιβλία του, που είναι διαθέσιμα δωρεάν στο Ίντερνετ. Η γνώμη μου: καλός, έξυπνος, ταλαντούχος, αλλά ρε παιδιά, δεν μιμείται τα πεζά του Απολλιναίρ και τον Κούντερα; Καμιά φορά νομίζω ότι τους αντιγράφει ασύστολα.
Τελειωσα το 60 Ωρες, του Ντιν Κουντζ. Καλουτσικο θριλερακι, αλλα μεχρι εκει.
Θα συνεχισω με το Μαικλ Τζορταν-Ζωη, του Ρολαντ Λαζενμπυ.
Θα συνεχισω με το Μαικλ Τζορταν-Ζωη, του Ρολαντ Λαζενμπυ.
Διάβασα το Άγιοι Τίποτα του Κωνσταντίνου Κέλλη το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ, όχι όμως όσο το Σκιά στο Σπίτι του ίδιου. Ακολούθησε το αριστουργηματικό Η Έρημος των Ταρταρων του Ντίνο Μπουτζατι. Συνεχισα με Το Μυστικό του Λεονάρντο του Αυγούστου Κορτώ , πρώτη μου επαφή με τον συγκεκριμένο συγγραφέα, το οποίο μου φάνηκε απλά καλό. Τώρα διαβάζω το Να σου πω μια ιστορία του Χόρχε Μπουκάι.
Μμμ Κούντερα έχω διαβάσει, αλλα δεν νομίζω οτι ο Κορτώ τον αντιγράφει. Το πιο πιθανό είναι οτι τους εκτιμά και τους δύο και είναι επηρεασμένος απο τον τρόπο γραφής τους, εξάλλου παρθενογένεση δεν νομίζω οτι υπάρχει πλέον. Δεν ξέρω τι διάβασες αλλα θεωρώ οτι τα αυτοβιογραφικά του είναι αυτά που αξίζουν, ιδίως το βιβλίο της Κατερίνας. Απο τα υπόλοιπα που εχω διαβάσει, δεν έχω βρεί κάτι που να με ενθουσιάσει αλλα σίγουρα μαρεσει ο τρόπος που γράφει. Απλά στα αυτοβιογραφικά ξεδιπλώνεται καλύτερα κατ'εμέ.
Τελείωσα την λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων που μαρεσε πολύ και θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα βιβλία που να έχουν να κάνουν με την περίοδο του ψυχρού πολέμου και δη την ζωή σε χώρες της Σοβιετικής Ένωσης. Το μεγάλο προσόν του βιβλίου οτι τα βλέπουμε όλα μέσα απο το πρίσμα του καθε ανθρώπου και των ιστοριών τους και έτσι σε
Τώρα διαβάζω την Τερέζ Ρακέν του Ζολά αλλα δεν μπορώ να πώ οτι με έχει συνεπάρει παρ'οτι η γραφή του είναι πολύ του γούστου μου.
Ξεκίνησα ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα, "Χαμένο παιδί" του Ίαν ΜακΓιούαν... τουλάχιστον στις πρώτες 70 σελίδες του!
Βαγγυ, δεν τραβάει τελικά ο Μπουκάι, οι ιστορίες του παραειναι απλοϊκές για το γούστο μου. Ο Γιαλομ για παράδειγμα σε αυτό το είδος βιβλίων είναι κλάσεις ανώτερος.
Συνεχίζω με το Chernobyl Prayer της Σβετλάνα Αλέξιεβιτς.
Διαβάζω το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" του Σελίν, πολύ καλό, σκληρό και καυστικό βιβλίο..ειμαι περίπου στην μέση..
Γιάννη Αγιάννη, τώρα που σε βλέπω, κάτι λέγαμε για το Catch-22. Να ξέρεις ότι το παράτησα γιατί με κούρασε, αλλά επειδή αναγνωρίζω την αξία του ΙΣΩΣ το ξαναξεκινήσω στο μέλλον.
Επειδή είχα στο πρόγραμμα Σιμενόν, ένα από τα ντουγ (dur) του (Το μπλε δωμάτιο-πρόταση από μέλος της λέσχης), λέω: θα με στείλει που θα με στείλει αδιάβαστη (πάλι) ο Βέλγος, δεν το ρίχνω στο τσακίρ με κανά historical romance; και αυτό έκανα. Διάβασα πρώτα το The governess game της Τέσα Ντέαρ που ήταν ό,τι έπρεπε, μετά το μπλε δωμάτιο, που στο επόμενο "Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο, πλιζ" :' D θα είναι ένα από τα 3 που θα προτείνω, το λέω από τώρα, και τώρα διαβάζω Το υπόγειο του Θόδωρα (Ντοστογιέφσκι).
Επειδή είχα στο πρόγραμμα Σιμενόν, ένα από τα ντουγ (dur) του (Το μπλε δωμάτιο-πρόταση από μέλος της λέσχης), λέω: θα με στείλει που θα με στείλει αδιάβαστη (πάλι) ο Βέλγος, δεν το ρίχνω στο τσακίρ με κανά historical romance; και αυτό έκανα. Διάβασα πρώτα το The governess game της Τέσα Ντέαρ που ήταν ό,τι έπρεπε, μετά το μπλε δωμάτιο, που στο επόμενο "Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο, πλιζ" :' D θα είναι ένα από τα 3 που θα προτείνω, το λέω από τώρα, και τώρα διαβάζω Το υπόγειο του Θόδωρα (Ντοστογιέφσκι).
Κουακέρος
Ευγενής Δαγεροτύπης
Έχεις κάτι στα υπόψιν γιατί ενδιαφέρομαι κι εγώ!
Εξαιρετικά είναι τα βιβλία της μεγάλης Σβετλάνα Αλεξίεβιτς :"Το Τέλος του Κόκκινου ανθρώπου", "Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας ". Χαρακτηριστικό της είναι η πολυφωνική αφήγησή της,τουτέστιν η αφήγηση χτίζεται μέσα από τις μαρτυρίες αυτών που έζησαν τα γεγονότα.
Κομνηνέ ευχαριστούμε για τις προτάσεις !! Για κάποιο λόγο, τον οποίο δεν θυμάμαι δεν ολοκλήρωσα την ανάρτηση μου. Αν την ολοκλήρωνα θα ρωτούσα και γώ αν έχετε άλλες προτάσεις υπόψη. Απο την συγκεκριμένη συγγραφέα, έχω εδω και πολυ καιρό στο μάτι το βιβλίο της για το Τσερνόμπιλ. Θα βάλω και αυτά όπως φαίνεται.
Όσον αφορά τον Κορτώ, συμφωνώ οτι βρίσκεται στα καλύτερα του ως συγγραφέας.
Όσον αφορά τον Κορτώ, συμφωνώ οτι βρίσκεται στα καλύτερα του ως συγγραφέας.