Πρόσφατα τελείωσα τα:
Μαρκοβάλντο, ή Οι εποχές στην πόλη, Ίταλο Καλβίνο: συλλογή διηγημάτων που έχει κάτι το παιδικό μέσα της, αλλά διαβάζεται ευχάριστα κι από μεγάλους. Ωραίο χιούμορ, γρήγορες ιστοριούλες, περνάει όμορφα η ώρα. 6,5/10
Σημειώσεις από το υπόγειο, Φ. Ντοστογιέφσκι: Από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει. Φιλοσοφικά πυκνό, με πρωταγωνιστή άριστα ψυχογραφημένο και με τον οποίο ταυτίστηκα σε αρκετά σημεία. Πολύ σύντομο, αν είχα χρόνο θα το είχα ρουφήξει και σε δύο μέρες. Μακράν καλύτερο του Έγκλημα και Τιμωρία κατ' εμέ. 9/10
Ένας άνθρωπος που κοιμάται, Ζωρζ Περέκ: Διάβασα το συγκεκριμένο έχοντας ήδη δει την αριστουργηματική του μεταφορά σε ταινία, την συν-σκηνοθετημένη από τον ίδιο τον Περέκ. Πιστεύω πως και τα δύο είναι ισάξια, ίσως και να προτιμώ την ταινία λιγάκι παραπάνω. Πολύ καλό και το ίδιο το βιβλίο, με μια ιδιαίτερη γραφή σε 2ο πρόσωπο. Ομολογουμένως το βρήκα λιγάκι βαρετό, παρά την μικρή του έκταση. 7/10
The sound and the fury, William Faulkner (στα καθ' ημάς Η βουή και η μανία): αυτό το διάβασα στα αγγλικά, καθώς δεν το έβρισκα πουθενά στα ελληνικά (ευκαιρία για να ξεσκονίσω λιγάκι τα ίνγκλις μου, βρε αδερφέ!). Αρκετά απαιτητικό σε δομή και περιεχόμενο, αλλά πέρα από αυτά τα μικρά εμπόδια, αριστούργημα. Παρουσιάζει με τρόπο πολύ ρεαλιστικό τοξικές και ιδιοτελείς σχέσεις μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο εγωισμό και αλαζονεία, από την οπτική γωνία τριών αδερφών. Έκανε μια μικρή κοιλίτσα προς τη μέση, αλλά κατά τα άλλα απολαυστικότατο. Οι τελευταίες 75 σελίδες έφυγαν σχεδόν μονοκοπανιά. 9/10
Τώρα συνεχίζω με το Προμηθέας εναντίον Λεβιάθαν του Κώστα Δεσποινιάδη, χαροπαλεύοντας παράλληλα με το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας του Τόμας Πύνστον.
