Ξεκινώ σήμερα τον πρώτο τόμο της
Υπερβορέας του Μιχ. Αντωνόπουλου. Πάει αρκετός καιρός που σκεφτόμουν να ξαναπιάσω αυτή την τριλογία και με αρκετή νοσταλγία και συγκίνηση βλέπω την ημερομηνία στο εσώφυλλο, 1998. Περάσανε τα χρόνια...
Τις προηγούμενες μέρες τελείωσα την πλατεία Γουάσινγκτον. Πολύ ωραίο βιβλίο και αρκετά διεισδυτικός ο James, μου άρεσε πολύ περισσότερο από τον
Γλύπτη, που με κούρασε αρκετά, αλλά όχι όσο ο
Αμερικάνος. Βρίσκω αυτό το τελευταίο εξαιρετικό, πολύ γλαφυρή περιγραφή των τυπικών Αμερικάνων νεόπλουτων (χωρίς αρνητικό πρόσημο) των αρχών του 20ου αι. Με την επιφύλαξη να ξαναδιαβάσω το Στρίψιμο της Βίδας και το Daisy Miller, είναι το αγαπημένο μου απ'αυτόν τον συγγραφέα.
Τελείωσα επίσης και ενα μικρό βιβλιαράκι, τα
39 σκαλοπάτια του Μπιούκαν. Ευχάριστο αρκετά, μια τυπική κατασκοπευτική περιπέτεια αγγλικού τύπου, όπου ένα μπάνιο, ένα ξύρισμα κι ένα γερό γεύμα είναι αρκετά να επαναφέρουν την ευεξία και την αψεγάδιαστη φινέτσα σ'έναν άγγλο τζέντλεμαν που σύρθηκε σε βάλτους, βάτους και ερημιές χωρίς φαγητό και νερό για 2-3 μέρες.