Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Νικόλας Δε Κιντ]

Συνεχίζω με κάτι διαφορετικό!
Με ένα βιβλιαράκι το οποίο ανακάλυψα τυχαία, αλλά η υπόθεση μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα.
Τα πέπλα της Στάχτης του Λέρνετ Ολενια Αλεξαντρ!

 

[Έλλη Μ]

Ειναι πολυ ωραιο, Νικολα, ειναι απο αυτα τα κουκου που σου αρεσουν, αλλα στο τελος ολα εξηγούνται πραγματιστικα, που αρεσουν σε μενα.

 

[Τσίου]

Μόλις τελείωσα το Bunny της Μόνα Αγουάντ (Mona Awad) και... Το τέντωσε με αχρειαστες επαναλήψεις (μη βγει το "παιδι" κάτω από 100 σελίδες, ντροπή—δεν είπε ποτέ κανείς) ΚΑΙ τα ταγκς του βιβλίου δεν έχουν σχέση με την ιστορία.
Χόρρορ; Θρίλερ; Έλεγα κάνε υπομονή (), θα αλλάξει. Κάνε υπομονή () μάλλον το μυαλό σου δεν έχει πιάσει ακόμη την ατμόσφαιρα. Ναι. Πιο σοκαριστική ειναι η βιντεοκασέτα από τα βαφτίσια μου, με τους γονείς μου να τσακώνονται για το ποιο όνομα θα πάρω, παρά το bunny.
Μου φάνηκε χαζό. Πώς θα ήταν αν οι ανατριχίλες έπαιρναν πολύ σοβαρά τον εαυτό τους; Αυτό.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ειναι πολυ ωραιο, Νικολα, ειναι απο αυτα τα κουκου που σου αρεσουν, αλλα στο τελος ολα εξηγούνται πραγματιστικα, που αρεσουν σε μενα.

Βασικά είχε πολλές σελίδες με αναφορές σε τοποθεσίες, στρατούς, συμμαχίες και με μπέρδεψε οπότε κάπου έχασα λίγο το ενδιαφέρον μου...

Οπότε ξεκίνησα κάτι από Μπράντμπερι που είναι εγγύηση!

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Οπότε ξεκίνησα κάτι από Μπράντμπερι που είναι εγγύηση!

Για όλους τους φίλους της ΕΦ και όχι μόνο!
Η μια ιστορία είναι καλύτερη από την άλλη. Ο Μπράντμπερι κεντάει στην κυριολεξία!

 

[Χρυσένια]

"Μαθήματα χημείας" την Βοnnie Garmus από μετάφραση.
Το παίρνω μαζί μου σε ουρές αναμονής και με συντροφεύει.
Είναι ευχάριστο και το ευχαριστώ.

 

[Αδριανός Ζωγράφος]

Το Μάρτιν Ήντεν του Λόντον, με πολλά βιογραφικά στοιχεία. Πριν καμιά δεκαετία είχα κολλήσει με το συγγραφέα, τις ζωντανές περιγραφές των χαρακτήρων και της φύσης και φυσικά με την τρέλα που κουβαλούσε, όπως π.χ. την απόφαση του να κάνει το γύρο του κόσμου με ένα ιστιοφόρο που έφτιαξε, ήδη διάσημος και πλούσιος. Ευτυχώς δεν τα είχα διαβάσει όλα του τότε, δυστυχώς έχω δει την ταινία.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελευταίως έχω πέσει σε αναγνωστική αδράνεια...
Δεν μπορώ να προχωρήσω το βιβλίο του Πίνκερ, παράλληλα ξεκίνησα να ξαναδιαβάσω ένα αγαπημένο βιβλίο, αλλά ούτε αυτό προχωράει. Ειδικά στο δεύτερο, μετά από τόσα χρόνια μου φαίνεται και κάπως περίεργη η μετάφραση του Κορτώ.
Οπότε, χθες ξεκίνησα να κοιτάζω τις βιβλιοθήκες μου και να κάνω διάφορες αλλαγές.
Έπεσα πάνω στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Έγκελς, στην πολύ ωραία έκδοση του Πατάκη. Διάβασα αρκετές σελίδες και εν τέλει έχει πλάκα να διαβάζεις το πρωτόλειο των "κομμουνιστικών τσιτάτων" περί ταξικής πάλης, προλεταριάτου και συνδικάτων.

 

[ΚρίτωνΓ]

Έπεσα πάνω στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Έγκελς, στην πολύ ωραία έκδοση του Πατάκη. Διάβασα αρκετές σελίδες και εν τέλει έχει πλάκα να διαβάζεις το πρωτόλειο των "κομμουνιστικών τσιτάτων" περί ταξικής πάλης, προλεταριάτου και συνδικάτων.

"έχει πλάκα;" Να σε ακούσει (διαβάσει) κανένας του Κόμματος - δε σε ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας (ή μήπως ο Βόλγας;)

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Κι όμως, έχει πλάκα! Πλέον φαίνονται τόσο παρωχημένα όλα αυτά που αν διαβαστούν αποστασιοποιημένα είναι διασκεδαστικά.
Επίσης έχει πλάκα που θεωρούσαν τον αγρότη αποβλακωμένο!

 

[Έλλη Μ]

ένα αγαπημένο βιβλίο,

Απάνθρωπο βιβλιο. Κι εγω, αααν το τελειωσω, ουτε στη βιβλιοθήκη δεν θελω να το εχω. Ή οποιοδήποτε αλλο του Μακαρθυ.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είναι αλήθεια πως ο Μάκαρθυ είναι πολύ σκληρός, αν και θεωρώ πως οι περιγραφές στο La Bas ήταν πιο σοκαριστικές και σκληρές!

 

[Έλλη Μ]

Οχι ομως σε ολο το κειμενο, αλλα στην ιστορια με το φρικιο.
Ο μεσημβρινός παλι, απο την αρχη κινειται σε αυτο το κλιμα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Βασικά, την πρώτη φορά που το είχα διαβάσει μου είχε κάνει εντύπωση πως αυτός ο λαός, που έλυνε τις διαφορές του με τα όπλα χωρίς καμία κουλτούρα, κατάφερε να κυριαρχήσει παγκοσμίως.

 

[Χρυσόστομος]

Απάνθρωπο βιβλιο. Κι εγω, αααν το τελειωσω, ουτε στη βιβλιοθήκη δεν θελω να το εχω. Ή οποιοδήποτε αλλο του Μακαρθυ.

Εγώ πάντως @Έλλη Μ μετά από τρία βιβλία του που έχω διαβάσει κατέληξα ότι δεν μου αρέσει ο Μακαρθυ.

 

[Έλλη Μ]

Εγω, παλι, δεν σκοπευω να τριτωσω το κακο (sic).

 

[Χρυσόστομος]

Σοφή κίνηση @Έλλη Μ !!!

 

[Διχασμένη]

Εγώ τώρα διαβάζω το μαγικό βουνό, του Τόμας Μαν. Μου αρέσει πολύ στην αρχή, στην παρουσίαση της ιστορίας από τον ίδιο τον συγγραφέα, όπου τονίζεται η μυθική και θρυλική διάσταση ακόμη και των πιο μοντέρνων και ρεαλιστικών ιστοριών.
Αλήθεια, τι λέτε, η ειρωνία προς τον ανθρωπιστή Σετεμπρίνι προέρχεται από τον ήρωα μόνο (ο Χανς Κάστορπ τον αποκαλεί λατερνατζή) ή και από τον συγγραφέα;
Άλλο που με εκνευρίζει στην μετάφραση είναι ότι αφήνει αμετάφραστα τα αποσπάσματα από ξένα έργα, τσιτάτα από τα οοποία χρησιμοποιεί ο Σετεμπρίνι. Κι άντε, ο στίχος από τον ύμνο στο Σατανά είναι εύκολος, οι στίχοι στα γερμανικά από όπερα που με άφησαν με ερωτήσεις του στυλ "εδώ τώρα τι τσιτάρει; Τι τους λέει;"

 

[ΜιΛάμπρος]

Ας αναφέρω κι εγώ ότι με έχει καταπιεί το 2666 του Bolaño...

 

[Έλλη Μ]

Εγώ τώρα διαβάζω το μαγικό βουνό, του Τόμας Μαν.

Το σοκ με το μαγικο βουνό ειναι η αδυναμια του Καστορπ να ξεφυγει. (El angel exterminador)
Το δεος, η αντιπαραθεση του Σετεμπρινι και του Νεφτα.

με έχει καταπιεί το 2666 του Bolaño...

Ενα τμήμα του περιγραφει, ευτυχως οχι με λεπτομέρειςε, δεκαδες δολοφονιες.