Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Αγαπημένο βιβλίο, αγαπημένοι χαρακτήρες
. Ελπίζω να μη σε απογοητεύσει. Θέλω να το (ξανά)ξαναδιαβασωΔιαβαζω το Τραυμα του Γκραχαμ Μαστερτον και φαίνεται πιο σοβαρό απο τα υπολοιπα δικα του που εχω διαβασε εως τωρα.
Όχι απλώς δεν με απογοήτευσε, ήταν από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ!Αγαπημένο βιβλίο, αγαπημένοι χαρακτήρες
Πολύ χαίρομαι @Γιάννης ο Βιβλιόφιλος ? κι εγώ θα το αρχίσω σύντομα
ΜουβίασεςταμάτιαβρεΤσίουμέχρινα διαβάσωτιθελειναοειηποιητρια.
Αφού τελείωσα τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο και με προβλημάτισε κάμποσο, του τύπου να κοιτάω το ταβάνι και να αναρωτιέμαι διάφορα, είπα να ξεκινήσω σήμερα το Χιόνι ήταν βρώμικο του Σιμενόν και φαίνεται υποσχόμενο παρ'οτι πολύ νωρίς ακόμα... Μ'αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει. Πριν κανα δυο χρόνια είχα διαβάσει τον Άνθρωπο που έβλεπε τα τρένα να περνούν και μου άρεσε κάμποσο κι αυτό στα όρια του πολυ.
Μόλις τελείωσα ένα βιβλίο για την ισπανική γρίπη από το οποίο το συμπέρασμά μου ήταν ότι history will teach us nothing, και ότι είμαστε τελικά πολύ ανθεκτικό είδος οι άνθρωποι, δεν ψοφάμε με τίποτα. Αυτό που διαβάζω τώρα μιλά για τη μαζική έξοδο του κόσμου (κυρίως των Εβραίων) από τη Σοβιετική Ένωση γύρω από την πτώση του κομμουνισμού, και η βότκα που λέει στον τίτλο είναι πολύ ενδεδειγμένο συνοδευτικό για το κλίμα που μεταφέρει. Οπότε, μια χαρά θα είναι να διαβάσω μετά κάτι που θα μπορώ να απολαύσω με σκέτο τσάι αντί για αλκοόλ. Ευτυχώς για μένα δεν έχω ελιτίστικα γούστα και θεωρώ καλό βιβλίο οτιδήποτε μου κρατά το ενδιαφέρον, είτε είναι η βιογραφία του Άινσταϊν, είτε είναι νεανικοί έρωτες με βρικόλακες. Btw, πότε επιτέλους θα εμφανιστεί η νεαρά που θα σώσει τον κόσμο όλον, μόλις διαλέξει ένα από τα δύο άκρως θελκτικά αγόρια που τη θέλουν, παρότι είναι ένα ήσυχο, ταπεινό, κακομούτσουνο ποντικάκι; Τι γιαλαντζί αποκάλυψη είναι αυτή; Τζάμπα οι τόσες σελίδες που διαβάσαμε για να προετοιμαστούμε για το τέλος του κόσμου...
Μόλις τελείωσα την "Πτώση του Υπερίωνα''. Συγκλονιστικό βιβλίο. Για πλήρη αξιολόγηση εδώ.
Συνοπτικά μιλώντας, πρόκειται για βιβλίο που είναι κάτι που κάτι ανάμεσα σε επιστημονική φαντασία και περιπέτεια επικής φαντασίας. Είναι συνέχεια του πρώτου βιβλίου (''Υπερίων''). Ο συγγραφέας Dan Simmons έχει πλάσει ένα εξαιρετικό σύμπαν και προσφέρει μία τόσο πλήρη περιπέτεια που αξίζει την ανάγνωση.
Πάμε τώρα για το ''Πικ-νικ δίπλα στον δρόμο'' των Αδελφών Στρουγκάτσκι, που ήταν και πρόταση του @Νικόλας Δε Κιντ.
Συνοπτικά μιλώντας, πρόκειται για βιβλίο που είναι κάτι που κάτι ανάμεσα σε επιστημονική φαντασία και περιπέτεια επικής φαντασίας. Είναι συνέχεια του πρώτου βιβλίου (''Υπερίων''). Ο συγγραφέας Dan Simmons έχει πλάσει ένα εξαιρετικό σύμπαν και προσφέρει μία τόσο πλήρη περιπέτεια που αξίζει την ανάγνωση.
Πάμε τώρα για το ''Πικ-νικ δίπλα στον δρόμο'' των Αδελφών Στρουγκάτσκι, που ήταν και πρόταση του @Νικόλας Δε Κιντ.
@Νικόλας Δε Κιντ την είχα δει την παρουσίαση, όταν μου πρότεινες το βιβλιο. Και σε ευχαριστώ.
Το ξεκίνησα σήμερα, αλλά με έκαψε το βιβλίο υπό την εξής έννοια. Στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρει κάποια άλλα βιβλία ΕΦ. Δύο από αυτά μου κίνησαν το ενδιαφέρον (1. Η αρχή της αβεβαιότητας, Ντμίτρι Μπιλένκιν, εκδ. Καστανιώτη, 1988., 2. Παγκόσμια Ψυχή, Μιχαήλ Έμτσεφ-Γερεμέι Παρνόφ, εκδ. Καστανιώτη, 1988). Αμφότερα εξαντλημένα στα βιβλιοπωλεία.
Το ξεκίνησα σήμερα, αλλά με έκαψε το βιβλίο υπό την εξής έννοια. Στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρει κάποια άλλα βιβλία ΕΦ. Δύο από αυτά μου κίνησαν το ενδιαφέρον (1. Η αρχή της αβεβαιότητας, Ντμίτρι Μπιλένκιν, εκδ. Καστανιώτη, 1988., 2. Παγκόσμια Ψυχή, Μιχαήλ Έμτσεφ-Γερεμέι Παρνόφ, εκδ. Καστανιώτη, 1988). Αμφότερα εξαντλημένα στα βιβλιοπωλεία.
Τέλος το "Πικ-Νικ δίπλα στο δρόμο'' των αδελφών Στρουγκάτσκι, που μου πρότεινε ο @Νικόλας Δε Κιντ. Πολύ πολύ ωραίο βιβλίο, το οποίο αν και ανήκει στην ΕΦ, ήταν περισσότερο κοινωνικό (θεωρώ). Για το βιβλίο έχει, ήδη, κάνει μία έξοχη παρουσίαση η @Έλλη Μ εδώ δας. Πάμε για τους Ομιχλογγένητους @Βάγγυ και @Καστάλια.
@Χανκ Μουντυ μόνο το Μαν ιν δε χάι κασλ. Χανκ, να ξέρεις ότι ψήνουμε με τον @Ιαβερης συνανάγνωση για ΕΦ..
Το λοιπόν, μετά τον Ντέμπλιν διάβασα:
τη θεραπεία του νερου, Πέρσιβαλ Έβερετ. Εχω διαβάσει άλλα 3 βιβλια του και είναι από τους συγγραφείς με υφολογικό και θεματικό πλουραλισμό και ποικιλία συγγραφικών τεχνικών. Καθόταν χρόνια στη βιβλιοθηκη και ήρθε η ώρα του. Για αρχή, πρόκειται για μεταφραστικό άθλο, μιας και βρίθει νεολογισμών, ακανόνιστων διηγήσεων, εμβόλιμων αποσπασμάτων από την αρχαία ελληνική γραμματεία κλπ κλπ. Είναι παιδί του μοντερνισμου και του μεταμοντερνισμού τον οποίο υπηρετει παρα πολύ καλά. Θεραπεία του νερού ονομάζει το βασανιστήριο που χρησιμοποίησαν οι συμπατριώτες του κατά κόρον στο Γκουαντάναμο, βουλιάζοντας το κεφάλι των κρατουμένων σε νερό, ενώ ηταν δεμένος πάνω σε τάβλες. Κάπως έτσι, ο πρωταγωνιστής του βιβλιου, συγγραφέας φθηνων αισθηματικών μυθιστορημάτων, αποφασίζει να γίνει ο θύτης του θύτη (που δολοφονεί την κόρη του) σε πρώτο πλάνο. Σε δευτερο πλάνο, ασκεί κριτική στην αμερικανικη (G.W Bush) κυβέρνηση. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Για όποιον δεν έχει διαβάσει Εβερετ, θα πρότεινα να ξεκινήσει από το Σβήσιμο.
Μετά από πολλά χρονια, ξαναδιάβασα το Ζωή Οδηγίες Χρήσεως του Πέρεκ. Νταξ, δεν εχω να πω και πολλά, μου προκαλεσε (εχω αφησει 50 σελίδες, το πάω αργά αργά) την ίδια ευχαρίστηση. Είναι ό,τι πρέπει για την καραντίνα, είναι σκέτη απόλαυση.
Διάβασα κάποιες ποιητικές συλλογές του Αργύρη Χιόνη, διάβασα το φετινό Γκονκούρ- Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο του Ζαν Πώλ Ντυμπουά. Πολύ καλογραμμένο, διαβάζεται ασκαρδαμυκτί, όμως να το βάζουν διπλα δίπλα με το stoner, όχι, αυτό δεν το δέχομαι. Γενικά, κάτι του έλειπε. Επίσης, δεν επείγει η ανάγνωσή του.
Τώρα ξεκίνησα την απόπειρα, Χάρι Μουλις. Πρώτη απόπειρα
με τον συγγραφέα και η εντύπωση είναι πολύ θετική.
τη θεραπεία του νερου, Πέρσιβαλ Έβερετ. Εχω διαβάσει άλλα 3 βιβλια του και είναι από τους συγγραφείς με υφολογικό και θεματικό πλουραλισμό και ποικιλία συγγραφικών τεχνικών. Καθόταν χρόνια στη βιβλιοθηκη και ήρθε η ώρα του. Για αρχή, πρόκειται για μεταφραστικό άθλο, μιας και βρίθει νεολογισμών, ακανόνιστων διηγήσεων, εμβόλιμων αποσπασμάτων από την αρχαία ελληνική γραμματεία κλπ κλπ. Είναι παιδί του μοντερνισμου και του μεταμοντερνισμού τον οποίο υπηρετει παρα πολύ καλά. Θεραπεία του νερού ονομάζει το βασανιστήριο που χρησιμοποίησαν οι συμπατριώτες του κατά κόρον στο Γκουαντάναμο, βουλιάζοντας το κεφάλι των κρατουμένων σε νερό, ενώ ηταν δεμένος πάνω σε τάβλες. Κάπως έτσι, ο πρωταγωνιστής του βιβλιου, συγγραφέας φθηνων αισθηματικών μυθιστορημάτων, αποφασίζει να γίνει ο θύτης του θύτη (που δολοφονεί την κόρη του) σε πρώτο πλάνο. Σε δευτερο πλάνο, ασκεί κριτική στην αμερικανικη (G.W Bush) κυβέρνηση. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Για όποιον δεν έχει διαβάσει Εβερετ, θα πρότεινα να ξεκινήσει από το Σβήσιμο.
Μετά από πολλά χρονια, ξαναδιάβασα το Ζωή Οδηγίες Χρήσεως του Πέρεκ. Νταξ, δεν εχω να πω και πολλά, μου προκαλεσε (εχω αφησει 50 σελίδες, το πάω αργά αργά) την ίδια ευχαρίστηση. Είναι ό,τι πρέπει για την καραντίνα, είναι σκέτη απόλαυση.
Διάβασα κάποιες ποιητικές συλλογές του Αργύρη Χιόνη, διάβασα το φετινό Γκονκούρ- Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο του Ζαν Πώλ Ντυμπουά. Πολύ καλογραμμένο, διαβάζεται ασκαρδαμυκτί, όμως να το βάζουν διπλα δίπλα με το stoner, όχι, αυτό δεν το δέχομαι. Γενικά, κάτι του έλειπε. Επίσης, δεν επείγει η ανάγνωσή του.
Τώρα ξεκίνησα την απόπειρα, Χάρι Μουλις. Πρώτη απόπειρα
με τον συγγραφέα και η εντύπωση είναι πολύ θετική.