Τελείωσα το βιβλίο "Ο κάμπος στις φλόγες" του Χουάν Ρούλφο, ο οποίος συγκαταλέγεται στους συγγραφείς που έχουν αφήσει λίγο, ωστόσο σημαντικό λογοτεχνικό έργο, με το βιβλίο του "Πέδρο Πάραμο" να θεωρείται πρόδρομος του μαγικού ρεαλισμού. Το αμέσως επόμενο σημαντικό βιβλίο του, που εκδόθηκε πρώτο, είναι μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Ο κάμπος στις φλόγες".
Η θεματική και των δύο βιβλίων αναδείχνει την ζωή του μεξικάνικου λαού στις αρχές του εικοστού αιώνα. Η γραφή των ιστοριών διαφοροποιείται, μερικές από αυτές τις διακατέχει η μαγική υφή του "Πέδρο Πάραμο". Ενώ στις υπόλοιπες κυριαρχεί ο ρεαλισμός, παρόλα αυτά οι ίδιες οι ιστορίες τoν υπερβαίνουν, καθώς η ματιά του συγγραφέα τις μεταθέτει σε ένα άλλο επίπεδο. Άλλοτε οι ήρωες αιωρούνται στην ασάφεια του χρόνου και του χώρου και άλλοτε τρεμοπαίζουν από τα δεινά που αντιμετωπίζουν.
Με φόντο τον πόλεμο, την θρησκεία, την οικογενειακή ζωή και την πολιτική, οι ιστορίες μαρτυρούν πόνο και θλίψη. Το τραχύ ομιχλώδες και ξερό τοπίο εντείνει την δύσκολη καθημερινότητά τους και η επιβίωσή τους εξαρτάται από την εξαπάτηση και την σκληρότητα που θα επιδείξουν. Οι άνθρωποι γίνονται ένα με το ξερό τοπίο και η ψυχή τους πότε λειαίνεται και πότε μαίνεται από την τρέλα, την μοιχεία, την πείνα, τις σφαγές, την ερημιά, την φτώχεια.
Οι ιστορίες είναι γραμμένες απλά και σε αγγίζουν με την αμεσότητά τους. Αν και ανεξάρτητες μεταξύ τους, έχουν μια ροή και μπορεί να υποθέσει κανείς ότι είναι μέρη της ίδιας ιστορίας. Ο συνδετικός κρίκος τους, που είναι η περιγραφή της μεξικανικής ζωής, είναι μια ουσιαστική ματιά στα δεινά της ζωής της υπαίθρου και των χωριών του Μεξικού και στα πάθη των κατοίκων τους.
(Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι από φωτογραφία του συγγραφέα και όποιον τον ενδιαφέρει, μπορεί να ψάξει να δει και να θαυμάσει το εξίσου σημαντικό φωτογραφικό έργο του.)
Η θεματική και των δύο βιβλίων αναδείχνει την ζωή του μεξικάνικου λαού στις αρχές του εικοστού αιώνα. Η γραφή των ιστοριών διαφοροποιείται, μερικές από αυτές τις διακατέχει η μαγική υφή του "Πέδρο Πάραμο". Ενώ στις υπόλοιπες κυριαρχεί ο ρεαλισμός, παρόλα αυτά οι ίδιες οι ιστορίες τoν υπερβαίνουν, καθώς η ματιά του συγγραφέα τις μεταθέτει σε ένα άλλο επίπεδο. Άλλοτε οι ήρωες αιωρούνται στην ασάφεια του χρόνου και του χώρου και άλλοτε τρεμοπαίζουν από τα δεινά που αντιμετωπίζουν.
Με φόντο τον πόλεμο, την θρησκεία, την οικογενειακή ζωή και την πολιτική, οι ιστορίες μαρτυρούν πόνο και θλίψη. Το τραχύ ομιχλώδες και ξερό τοπίο εντείνει την δύσκολη καθημερινότητά τους και η επιβίωσή τους εξαρτάται από την εξαπάτηση και την σκληρότητα που θα επιδείξουν. Οι άνθρωποι γίνονται ένα με το ξερό τοπίο και η ψυχή τους πότε λειαίνεται και πότε μαίνεται από την τρέλα, την μοιχεία, την πείνα, τις σφαγές, την ερημιά, την φτώχεια.
Οι ιστορίες είναι γραμμένες απλά και σε αγγίζουν με την αμεσότητά τους. Αν και ανεξάρτητες μεταξύ τους, έχουν μια ροή και μπορεί να υποθέσει κανείς ότι είναι μέρη της ίδιας ιστορίας. Ο συνδετικός κρίκος τους, που είναι η περιγραφή της μεξικανικής ζωής, είναι μια ουσιαστική ματιά στα δεινά της ζωής της υπαίθρου και των χωριών του Μεξικού και στα πάθη των κατοίκων τους.
(Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι από φωτογραφία του συγγραφέα και όποιον τον ενδιαφέρει, μπορεί να ψάξει να δει και να θαυμάσει το εξίσου σημαντικό φωτογραφικό έργο του.)